Ισπανία - Ελλάδα, βίοι παράλληλοι...

Ένα άρθρο του πάντα σοβαρού Γ. Χ. Παπαγεωργίου από το ''Πρώτο Θέμα''¨.

''Τα επιτόκια δανεισμού ανεβαίνουν, ο πρωθυπουργός της χώρας διαβεβαιώνει ότι δεν χρειάζεται εξωτερική βοήθεια, αρχίζει η κουβέντα για έξοδο από το ευρώ και η Ευρωζώνη ετοιμάζει ένα ειδικό ταμείο το οποίο θα αντιμετωπίσει την κατάσταση. Η Γερμανία, όπως πάντα, ξεκινά με ένα “όχι σε όλα”, αλλά τελικά θα αναγκαστεί να κάνει αρκετά βήματα υποχώρησης.
Αν το “σενάριο” σας θυμίζει την Ελλάδα στις αρχές του 2010 δεν κάνετε λάθος. Μόνο που αυτή τη φορά η υπόθεση αφορά στην Ισπανία, η οποία αντιμετωπίζει παρόμοια προβλήματα, παρόλο που οι διαφορές είναι αρκετές.
Το “περίεργο” είναι ότι η  Ισπανία ήταν υπόδειγμα στο παρελθόν, λόγω του χαμηλού δημόσιου χρέους και των μικρών δημοσίων ελλειμμάτων.  Ηταν το “καλύτερο παιδί” του Μάαστριχτ.
Σήμερα, όμως η χώρα των ταυρομάχων βρίσκεται σε ύφεση, οι τράπεζές της καταρρέουν από το ξεφούσκωμα της αγοράς ακινήτων και αδυνατεί να μειώσει το δημόσιο έλλειμμά της. Τα επιτόκια δανεισμού της έχουν ανέβει στα ύψη και παρασύρουν και εκείνα της Ιταλίας.
Η Κομισιόν ετοιμάζεται να παρατείνει κατά ένα μέχρι το 2014 την προθεσμία για μείωση του ελλείμματος στο 3%.
Προτείνει επίσης τη δημιουργία ενός “Πανευρωπαϊκού Ταμείου Τραπεζών”, το οποίο θα εγγυάται  τις καταθέσεις,  θα επιβλέπει τις τράπεζες σε όλη την ευρωζώνη και θα τις ενισχύει εφόσον αντιμετωπίζουν προβλήματα, ώστε να ενισχυθεί η εμπιστοσύνη στον κλάδο και να αντιμετωπιστεί ο κίνδυνος εκροής καταθέσεων από τις αδύναμες χώρες.
Η Γερμανία ήδη διατυπώνει επιφυλάξεις, αλλά αυτό είναι αναμενόμενο: Ενόψει του σκληρού παζαριού που θα γίνει στα τέλη Ιουνίου, η κυρία Ανγκελα Μέρκελ δεν πρόκειται να παραχωρήσει σπιθαμή χωρίς ανταλλάγματα. Το πιθανότερο, πάντως, είναι ότι η πίεση των πραγμάτων θα την αναγκάσει να υποχωρήσει.
Αλλά είναι και βέβαιο ότι θα χρειαστούν πολύ γενναιότερα μέτρα από ένα ταμείο διάσωσης τραπεζών με χρήματα των ευρωπαίων φορολογουμένων, για να τεθεί υπό έλεγχο η κρίση χωρίς να καταστραφεί το ευρώ.
Στο βαθμό  που η “ισπανική” πυρκαγιά θα γίνει αφορμή για λιγότερη λιτότητα και περισσότερα χρήματα στο “κοινό ταμείο”  θα είναι μια θετική εξέλιξη για το ελληνικό ζήτημα. Οπως θετικό είναι και το ότι η συζήτηση αναγκαστικά θα στραφεί γύρω από τις παρενέργειες της λιτότητας και την ανάγκη μέτρων για την ανάπτυξη.
Η χώρα μας μπορεί να εκμεταλλευτεί τη συγκυρία, εφόσον αρθεί στο ύψος των περιστάσεων.
Γιατί σε κάθε βήμα υπάρχει ο κίνδυνος να “φουντώσουν” οι -ακραίες και μειοψηφικές προς το παρόν- φωνές που θέλουν μεν περισσότερη και βαθύτερη Ευρώπη, αλλά χωρίς την Ελλάδα.
Η επέκταση των προβλημάτων, πάντως, δικαιώνει την άποψη ότι η κρίση οφείλεται κατά κύριο λόγο στα δομικά προβλήματα της ευρωζώνης και ότι οι “ηθικολογίες” περί “σπάταλων και αμαρτωλών Ελλήνων” ήταν ένα προπέτασμα καπνού για την πολιτική αβελτηρία των ηγεσιών της Ευρωζώνης. Χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι η Ελλάδα δεν έχει στρεβλώσεις και ανεπάρκειες, οι οποίες ενέτειναν τα προβλήματα και έφεραν τη χώρα στη θέση του “αδύναμου κρίκου” που έσπασε πρώτος.
Αποδεικνύεται όμως ότι έχει βάση η θέση του ΣΥΡΙΖΑ ότι το ελληνικό πρόβλημα είναι πρωτίστως ευρωπαϊκό και ότι σε αυτό επίπεδο πρέπει να αντιμετωπιστεί. Αλλωστε, σε αυτή τη λογική φαίνεται να προσχωρούν με διάφορες παραλλαγές και άλλες πολιτικές δυνάμεις.
Είναι αλήθεια, όμως, και ότι η διάθεση της Ευρώπης να πραγματοποιήσει μια στροφή δεν υπήρχε μέχρι πρότινος. Το “παράθυρο” για μια στροφή στην πολιτική άνοιξε με το αποτέλεσμα των ελληνικών και γαλλικών εκλογών, ενώ τώρα τα γεγονότα στην Ισπανία επισπεύδουν τις εξελίξεις.
Από την άλλη πλευρά, στη διεθνή πολιτική δεν αρκεί να έχεις δίκιο. Πρέπει και να μπορείς να το... βρεις. Η Ελλάδα θα χρειαστεί επεξεργασμένο σχέδιο, πολυμέτωπη διαπραγμάτευση και σκληρή πολύμηνη μάχη για να διαμορφώσει ένα νέο πλαίσιο για το ελληνικό ζήτημα στην Ευρωζώνη''.

ΥΓ. Το περίεργο είναι ότι η Ισπανία έχει αγροτική παραγωγή, ακμάζουσα βιοτεχνία και βιομηχανία (τα Zara χαρακτηριστικό παράδειγμα), αποτελούσε μέχρι πρότινος πρότυπο ''δημοσιονομικής πειθαρχίας'', έχει στο πλάι της όλη την Λατινική Αμερική κι όμως φλερτάρει πλέον με το χάος. Τι πήγε λάθος; Μα είναι προφανές. Η ενοποιημένη Ευρώπη δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ένας γίγαντας στηριγμένος σε πήλινα πόδια. Κι όταν ο γίγαντας αυτός αρχίζει να καταρρέει καμμία χώρα δεν μπορεί μόνη της, με τις δικές της δυνάμεις να αποτρέψει την πτώση και κυρίως να μην πληρώσει τις συνέπειές της...

Το τέλος των ψευδαισθήσεων

Η σεμνή τελετή της 'επαναδιαπραγμάτευσης' έλαβε τέλος προτού καν ξεκινήσει. Οι δηλώσεις Λαγκάρντ δείχνουν πως τουλάχιστον στο ΔΝΤ είναι αποφασισμένοι να τραβήξουν το σχοινί μέχρι τέλους. Οι κραυγές μας εναντίον της σιδηράς κυρίας του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου είναι κατανοητές μεν, ανούσιες κι αναποτελεσματικές δε. Γιατί αυτό που έχει σημασία πλέον για τον τόπο είναι να αντιμετωπίσει με ρεαλισμό την παρούσα κατάσταση και να αναζητήσει τις πρέπουσες λύσεις με βάση τα δεδομένα ως έχουν κι όχι όπως θα επιθυμούσαμε να έχουν.
Καλό το ποίημα του Γκύντερ Γκρας, καλές οι διακηρύξεις των νομπελιστών όμως τίποτε από αυτά δεν αλλάζει την πραγματικότητα. Είμαστε στο σημείο μηδέν - δεν πρέπει να χαθεί άλλος χρόνος. Δεν έχει σημασία εάν οι Ευρωπαίοι απλά δεν θέλουν να ενθαρρύνουν και τις άλλες χώρες του νότου που έχουν προβλήματα με το να χαλαρώσουν την πίεση σε εμάς, δεν έχει σημασία εάν θέλουν απλά να μας τιμωρήσουν στα πλαίσια της προτεσταντικής ηθικής τους περί σφάλματος και τιμωρίας. Σημασία έχει πως πορευόμαστε τώρα. Οι ψευδαισθήσεις δεν ωφελούν πλέον.
Αναζητείται ομοψυχία και δράση. Αναζητείται ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ και ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ. Δεν υπάρχουν πλέον 'αριστερές' και 'δεξιές' πορείες. Δεν υπάρχουν 'μνημονιακές' και 'αντιμνημονιακές' επιλογές. Υπάρχουν μόνο ΕΘΝΙΚΕΣ επιλογές. Και αυτές θα πρέπει να αναζητηθούν ΑΜΕΣΑ με τη συνεργασία και ομόνοια όλων των πολιτικών δυνάμεων της χώρας.

ΥΓ.: Υπό αυτό το πρίσμα οι δηλώσεις της Κ. Λαγκάρντ ίσως και να μας κάνουν καλό τελικά. Να αποτελέσουν το ερέθισμα για την αφύπνιση που χρειάζεται μπροστά στο απόλυτο αδιέξοδο που αρχίζει να διαγράφεται.

H Arianna Huffington γράφει για την Ελλάδα στους N.Y.Times - ένα κείμενο ψυχής

''Παρακολουθώντας την ελληνική τραγωδία που εκτυλίσσεται στην Ευρώπη, κάνω αναδρομή στα 18 χρόνια που πέρασα στην Αθήνα, πηγαίνοντας στο σχολείο στον Πλάκα, στους ίδιους δρόμους που έχουν πρόσφατα γεμίσει με διαδηλωτές και βίαιες συγκρούσεις.
Όταν μεγάλωνα, η οικογένειά μου ήταν ένας μικρόκοσμος της τρέχουσας κατάστασης της ελληνικής οικονομίας. Ήμασταν καταχρεωμένοι. Οι επαναλαμβανόμενες προσπάθειες του πατέρα μου να αποκτήσει τη δική του εφημερίδα κατέληξαν σε αποτυχία και χρεοκοπία. Στο τέλος, η μητέρα μου πήρε την αδελφή μου και εμένα και τον άφησε. Ζούσαμε όλοι στην Αθήνα και συνεχίσαμε να βλέπουμε τον πατέρα μου, αν και είχαμε το δικό μας δυάρι διαμέρισμα. (Δεν ήταν η χρεοκοπία που νευρίασε την μητέρα μου στο τέλος, αλλά το τσιλιμπούρδισμα. «Δεν θέλω να ανακατεύεσαι στην προσωπική μου ζωή», της είπε ο πατέρας μου όταν του παραπονέθηκε).
Είχαμε περισσότερη λιτότητα μπροστά μας, όμως η μητέρα μου ήταν ξεκάθαρη για ένα πράγμα: θα έκοβε τα πάντα εκτός από την μόρφωσή μας και το καλό, υγιεινό φαγητό. Είχε δυο φορέματα και δεν ξόδευε ποτέ τίποτα για τον εαυτόν της. Θυμάμαι όταν πούλησε τα τελευταία χρυσά σκουλαρίκια της. Δανείστηκε από όποιον μπορούσε, ώστε οι δυο κόρες της να εκπληρώσουν το όνειρό τους για μια καλή μόρφωση –εγώ στο Cambridge και η αδελφή μου στο Royal Academy of Dramatic Art στο Λονδίνο. Εκείνη την εποχή, τα κορίτσια στην Ελλάδα προσέφεραν ακόμα προίκα για να παντρευτούν. Η μητέρα μου, μου έλεγε «η μόρφωσή σου είναι η προίκα σου».
Παρακολουθώντας την ελληνική τραγωδία που εκτυλίσσεται στην Ευρώπη, κάνω αναδρομή στα 18 χρόνια που πέρασα στην Αθήνα, πηγαίνοντας στο σχολείο στον Πλάκα, στους ίδιους δρόμους που έχουν πρόσφατα γεμίσει με διαδηλωτές και βίαιες συγκρούσεις.
Όταν μεγάλωνα, η οικογένειά μου ήταν ένας μικρόκοσμος της τρέχουσας κατάστασης της ελληνικής οικονομίας. Ήμασταν καταχρεωμένοι. Οι επαναλαμβανόμενες προσπάθειες του πατέρα μου να αποκτήσει τη δική του εφημερίδα κατέληξαν σε αποτυχία και χρεοκοπία. Στο τέλος, η μητέρα μου πήρε την αδελφή μου και εμένα και τον άφησε. Ζούσαμε όλοι στην Αθήνα και συνεχίσαμε να βλέπουμε τον πατέρα μου, αν και είχαμε το δικό μας δυάρι διαμέρισμα. (Δεν ήταν η χρεοκοπία που νευρίασε την μητέρα μου στο τέλος, αλλά το τσιλιμπούρδισμα. «Δεν θέλω να ανακατεύεσαι στην προσωπική μου ζωή», της είπε ο πατέρας μου όταν του παραπονέθηκε).
Είχαμε περισσότερη λιτότητα μπροστά μας, όμως η μητέρα μου ήταν ξεκάθαρη για ένα πράγμα: θα έκοβε τα πάντα εκτός από την μόρφωσή μας και το καλό, υγιεινό φαγητό. Είχε δυο φορέματα και δεν ξόδευε ποτέ τίποτα για τον εαυτόν της. Θυμάμαι όταν πούλησε τα τελευταία χρυσά σκουλαρίκια της. Δανείστηκε από όποιον μπορούσε, ώστε οι δυο κόρες της να εκπληρώσουν το όνειρό τους για μια καλή μόρφωση –εγώ στο Cambridge και η αδελφή μου στο Royal Academy of Dramatic Art στο Λονδίνο. Εκείνη την εποχή, τα κορίτσια στην Ελλάδα προσέφεραν ακόμα προίκα για να παντρευτούν. Η μητέρα μου, μου έλεγε «η μόρφωσή σου είναι η προίκα σου».
Καθώς μελετώ τις στατιστικές –ιδιαίτερα το επίπεδο ανεργίας του 54% στους νέους Έλληνες- σκέφτομαι όλες τις ιστορίες πίσω από αυτά τα φοβερά στοιχεία. Όλα τα κατεστραμμένα όνειρα. Όλες τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις. Και όλη την ενοχή, ντροπή και φόβο που τόσο συχνά πάνε χέρι-χέρι με την ανεξέλεγκτη ανεργία και τις ελάχιστες ελπίδες για ένα καλύτερο μέλλον.
Το τιμωρητικό μονοπάτι της λιτότητας και της αδυσώπητης οικονομικής συρρίκνωσης είναι πιθανό να οδηγήσει σε περαιτέρω στασιμότητα το 2013 και δεν πρέπει να επιτραπεί να συνεχιστεί. Και όπως έδειξαν τα αποτελέσματα των πρόσφατων εκλογών, οι Έλληνες δεν θα επιτρέψουν να συνεχιστεί: θα απαιτήσουν αλλαγή είτε μέσω της κάλπης ή της βίας στους δρόμους ή με κάποιον συνδυασμό των δυο.
Οι κίνδυνοι των βίαιων διαδηλώσεων είναι εμφανείς. Όμως, υπάρχουν κίνδυνοι και στην κάλπη. Ενα ακροδεξιό αντιμεταναστευτικό κόμμα που έλαβε σχεδόν το 7% των ψήφων, ενώ το ΠΑΣΟΚ, το αριστερό κόμμα του κατεστημένου, έχασε 119 έδρες στη Βουλή και κατέληξε στην ταπεινωτική τρίτη θέση.
Αν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν εγκαταλείψει την καταστροφική της εμμονή με τη λιτότητα, η Ελλάδα δεν θα έχει και πολλές επιλογές, παρά να φύγει από την ευρωζώνη. Αυτό θα ήταν γεμάτο με τους δικούς του κινδύνους, βεβαίως, όμως η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αφήσει ελάχιστες βιώσιμες εναλλακτικές για την Ελλάδα.
Η Αργεντινή, η οποία χρεοκόπησε και αναδιάρθρωσε το χρέος της αρχίζοντας το 2001, δίνει ένα σημείο σύγκρισης. Οι υπέρμαχοι της λιτότητας προειδοποιούσαν ότι η Αργεντινή θα κατέρρεε αν σταματούσε να συνδέει την ισοτιμία του πέσο με το δολάριο και χρεοκοπούσε. Υπάρχουν πολλές διαφορές μεταξύ της Αργεντινής και της Ελλάδας. Όμως, την χρεοκοπία της Αργεντινής ακολούθησαν λίγοι μήνες οικονομικής κρίσης και στη συνέχεια πολλά χρόνια σταθερής οικονομικής ανάπτυξης –μια δραματικά διαφορετική κατεύθυνση από αυτήν που ακολουθεί τώρα η Ελλάδα προς έναν ενδεχομένως ατέρμονο δρόμο ύφεσης που καταστρέφει εκατομμύρια ζωές και σακατεύει το αδάμαστο ελληνικό πνεύμα.
Ναι, οι Έλληνες συμπεριφέρθηκαν ανεύθυνα πριν την οικονομική κατάρρευση –με τον ίδιο τρόπο που πατέρας μου συμπεριφέρθηκε ανεύθυνα στην ιδιωτική και επαγγελματική του ζωή. Όμως δεν είναι αυτός λόγος να τιμωρούνται τα παιδιά, να καταστρέφεται το μέλλον τους ως μέρος μιας θεραπείας για το παρελθόν για το οποίο δεν φέρουν καμία ευθύνη.
Πέρασα πολλά βράδια το προηγούμενο καλοκαίρι στην Πλατεία Συντάγματος, ακριβώς απέναντι από την Ελληνική Βουλή. Το πλήθος των διαδηλωτών ήταν ανάμικτο, γεμάτο νέους και ηλικιωμένους, αυτοαπασχολούμενους, άνεργους, ακτιβιστές, συνταξιούχους. Εκατομμύρια εξοργισμένων Ελλήνων χρησιμοποιούσαν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να συνδεθούν με την υπόλοιπη χώρα και τον κόσμο. Αυτοί που βρίσκονταν στην Πλατεία συνδέονταν και οργανώνονταν με τον παραδοσιακό τρόπο, πρόσωπο με πρόσωπο.
Παντού σερβιτόροι, ταξιτζίδες, πωλητές, καταστηματάρχες, άνθρωποι στο διπλανό σου τραπέζι, μιλούσαν για το ίδιο πράγμα. Έδιναν –και εξακολουθούν να δίνουν – φωνή σε μια επιθυμία να έχουν περισσότερο λόγο στο μέλλον τους, ένα μέλλον με περισσότερες επιλογές από αυτές που προσφέρει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Όταν ο Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος ήταν τότε πρωθυπουργός αλλά παραιτήθηκε τον προηγούμενο Νοέμβριο, επισκέφθηκε την αίθουσα σύνταξης της The Huffington Post, εξέφρασε τα ίδια αισθήματα: «Ο κόσμος θεωρεί ότι τιμωρείται άδικα, διότι πιστεύουν πως δεν ευθύνονται για την κρίση», είχε πει.
Η Ελλάδα, όπως και η μητέρα μου, ήταν πάντα αφοσιωμένη πάνω απ’ όλα στα παιδιά της. Όταν το μέλλον αυτών των παιδιών περιορίζεται, το μέλλον -και η ζωή- της χώρας θα μειωθεί επίσης.
Η αγαπημένη μου φωτογραφία από τις διαδηλώσεις δείχνει έναν νεαρό άνδρα να κουνάει το χέρι του στα ΜΑΤ ενώ η μητέρα του στέκεται δίπλα του, κρατώντας το μπουφάν του, για να σιγουρευτεί ότι δεν θα κρυολογήσει. Αν η Ελλάδα παραμείνει στο αδιέξοδο μονομπάτι της ύφεσης που τροφοδοτείται από τη λιτότητα, τα παιδιά θα επαναστατήσουν, και οι γονείς θα είναι στο πλευρό τους, ενθαρρύνοντάς τα και επιβλέποντάς τα προστατευτικά.
Και αν το να υπάρχει μέλλον σημαίνει έξοδο από το ευρώ, τότε αυτό πιθανότατα θα επιλέξουν οι Έλληνες. Εφηύραν τη δημοκρατία και τώρα ήρθε η ώρα να ξαναγεννηθεί αυτό το ελληνικό πνεύμα της καινοτομίας και της εφευρετικότητας, προτού τα οικονομικά προβλήματα γεννήσουν περαιτέρω απόγνωση και τα επικίνδυνα παιδιά της βγουν στους δρόμους και στις κάλπες."

* η ελληνίδα Arianna Huffington είναι η πρόεδρος του The Huffington Post Media Group.

Πηγή: http://www.euro2day.gr/specials/opinions/132/articles/699499/Article.aspx 

DΑΝΚ-€- !. Ένα άρθρο του Bloomberg που καταδεικνύει την εμφανή αλλαγή ρότας στον τρόπο που οι ξένοι προσεγγίζουν πλέον την κρίση

Κάτι αλλάζει - είναι πλέον προφανές ότι κάτι αλλάζει στην προσέγγιση της Ελληνικής και Ευρωπαικής κρίσης από τους ξένους. Διαβάστε παρακάτω το απίστευτο άρθρο της στήλης Bloomberg View του κορυφαίου αμερικανικού πρακτορείου ειδήσεων Bloomberg (όπως αυτό αναδημοσιεύτηκε στο Euro2day.gr) στο οποίο γίνεται μία προσέγγιση του όλου ζητήματος από μια σκοπιά που πριν από λίγους ακόμη μήνες θα ήταν αδιανόητη για διεθνές μέσο τέτοιου βεληνεκούς.

Πιο συγκεκριμένα το άρθρο εστιάζει και καταδεικνύει τα τεράστια οφέλη των Γερμανικών τραπεζών από την όλη κατάσταση.

Το ζητούμενο για εμάς είναι ποιο πολιτικό προσωπικό θα εκμεταλευτεί προς όφελος της χώρας μας την εντυπωσιακή αυτή αλλαγή ρότας στη στάση των ξένων. Και η παντελής έλλειψη τέτοιων ανθρώπων από την ελληνική πολιτική σκηνή με τρομάζει...

Το δημοσίευμα:

''Ξεχάστε αυτά που ξέρατε. Τα πακέτα διάσωσης δεν ήταν μια απλόχερη προσφορά της Γερμανίας προς το Νότο αποκαλύπτει το Bloomberg View, η στήλη γνώμης που υπογράφουν οι συντάκτες του πρακτορείου.
Όπως αναφέρουν, «Στα εκατομμύρια των λέξεων που έχουν γραφτεί για την κρίση χρέους της Ευρώπης, η Γερμανία παρουσιάζεται συνήθως ως ο υπεύθυνος ενήλικας και η Ελλάδα ως το σκανδαλιάρικο παιδί. Σύμφωνα με αυτή την κλασική αφήγηση της κρίσης, η συνετή Γερμανία είναι απρόθυμη να διασώσει τον επαίτη της Ευρώπης, την Ελλάδα, η οποία δανείστηκε περισσότερα από όσα μπορούσε και τώρα πρέπει να πληρώσει τις συνέπειες. Θα σας προκαλούσε έκπληξη αν μαθαίνατε ότι οι φορολογούμενοι της Ευρώπης έχουν προσφέρει στη Γερμανία την ίδια οικονομική στήριξη που έχουν προσφέρει και στην Ελλάδα; Kι, όμως, στο συμπέρασμα αυτό οδηγεί μια προσεκτική ματιά στις κινήσεις κεφαλαίων στην Ευρώπη και στους ισολογισμών των κεντρικών τραπεζών».
«Ας ξεκινήσουμε από την απλή παρατήρηση: δεν υπάρχουν ανεύθυνοι δανειολήπτες χωρίς ανεύθυνους πιστωτές, σημειώνουν». Οι γερμανικές τράπεζες ήταν το «μέσο διευκόλυνσης» της Ελλάδας. Κυρίως λόγω των χαλαρών ρυθμίσεων, οι γερμανικές τράπεζες διέθεσαν τεράστια ποσά και έτσι απέκτησαν τα χρόνια πριν την κρίση τεράστια έκθεση στις περιφερειακές χώρες της Ευρώπης. Σύμφωνα με στοιχεία της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών, ως το Δεκέμβριο του 2009 η έκθεση των τραπεζών στην Ελλάδα, την Ιρλανδία, την Ιταλία, την Πορτογαλία και την Ισπανία έφτανε στα 704 δισ. δολάρια. Ποσό κατά πολύ μεγαλύτερο από το συνολικό άθροισμα των κεφαλαίων τους.
Με λίγα λόγια, δάνεισαν πολύ περισσότερα από όσα μπορούσαν να αντέξουν.

Όταν η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έσπευσαν να διασώσουν τις χειμαζόμενες από την κρίση χώρες, προσέφεραν στις γερμανικές τράπεζες της δυνατότητα να πάρουν πίσω τα λεφτά τους, σημειώνει το πρακτορείο. Ουσιαστικά, διέσωσαν τις γερμανικές τράπεζες καθώς και τους φορολογούμενους, οι οποίοι αν δεν αποπληρώνονταν τα δάνεια θα έπρεπε να στηρίξουν αυτές τις τράπεζες. Σε αντίθεση με μεγάλο μέρος της βοήθειας προς την Ελλάδα, η στήριξη στις γερμανικές τράπεζες προσφέρθηκε αυτόματα, ως μια λειτουργία της δομής της νομισματικής ένωσης.
Να πως έγινε αυτό: Όταν οι γερμανικές τράπεζες απέσυραν χρήματα από την Ελλάδα, οι άλλες κεντρικές τράπεζες της ευρωζώνης αντιστάθμισαν συλλογικά τις συγκεκριμένες εκροές με δάνεια προς την Κεντρική Τράπεζα της Ελλάδας. Τα δάνεια αυτά εγγράφτηκαν στον ισολογισμό της Bundesbank, την κεντρική τράπεζα της Γερμανίας, ως απαιτήσεις στην υπόλοιπη ευρωζώνη. Ο μηχανισμός αυτός, σχεδιασμένος για να κρατά σε ισορροπία τους ισολογισμούς της ευρωζώνης, έκανε πιο εύκολη την απόσυρση των γερμανικών τραπεζών από τις θέσεις τους.

Και τώρα η ταμπακιέρα:
Σε αντίθεση με τις απαιτήσεις των ιδιωτικών τραπεζών, οι απαιτήσεις της Bundesbank αποτελούσαν μόνο εν μέρει ευθύνη της Γερμανίας. Αν η Ελλάδα αποκήρυσσε το χρέος της, οι απώλειες θα κατανέμονταν μεταξύ όλων των κρατών μελών της ευρωζώνης, ανάλογα με τη συμμετοχή τους στην ΕΚΤ. Το μερίδιο της Γερμανίας θα ήταν στο 28%, σημειώνουν οι συντάκτες.
Με λίγα λόγια, τα τελευταία δύο χρόνια, μεγάλο μέρος του ρίσκου που βρισκόταν στους ισολογισμούς γερμανικών τραπεζών μεταφέρθηκε στους φορολογούμενους όλης της ευρωζώνης.

Είναι δύσκολο να υπολογιστεί ακριβώς πόσο επωφελήθηκε η Γερμανία από την ευρωπαϊκή της διάσωση. Μια ένδειξη θα ήταν το ποσό που απέσυραν οι γερμανικές τράπεζες από τις χώρες της ευρωζώνης από την έναρξη της κρίσης. Σύμφωνα με τη ΤΔΔ, τράβηξαν 353 δισ. δολάρια από το Δεκέμβριο του 2009 ως το τέλος του 2011. Μια άλλη θα ήταν η αύξηση των απαιτήσεων της Bundesbank στις υπόλοιπες κεντρικές τράπεζες της ευρωζώνης. Αυτή αντιστοιχεί σε 466 δισ. ευρώ από το Δεκέμβριο ως τον Απρίλιο του 2012, αλλά περιλαμβάνει και μη γερμανούς καταθέτες που μετέφεραν τα χρήματα τους σε γερμανικές τράπεζες.

Στον αντίποδα, η Ελλάδα έλαβε συνολικά 340 δισ. ευρώ σε επίσημα δάνεια για να ανακεφαλαιοποιήσει τις τράπεζες της, να αντικαταστήσει τα κεφάλαια που έφυγαν στο εξωτερικό, να αναδιαρθρώσει το χρέος της και να βοηθήσει τις τράπεζες να τα βγάλουν πέρα. Μόνο 15 δισ. ευρώ ήρθαν κατευθείαν από τη Γερμανία. Τα υπόλοιπα προήλθαν από την ΕΚΤ, την Ε.Ε. και το ΔΝΤ.

Η αλλαγή της χρηματοπιστωτικής έκθεσης της Γερμανίας έχει τεράστια σημασία για τον ηγετικό της ρόλο στην απάντηση της Ευρώπης στην κρίση διαπιστώνει το Bloomberg View. Eξηγεί ότι «προτού οι γερμανικές τράπεζες τραβήξουν πίσω τα κεφάλαια τους, διακινδύνευαν να χάσουν πολλά λεφτά στην περίπτωση που η Ελλάδα έφευγε από το ευρώ. Τώρα οι ζημίες θα καταμεριστούν μεταξύ των φορολογούμενων όλης της ευρωζώνης – ιδίως της Γαλλίας, οι τράπεζες της οποίας έχουν ακόμα πολλά ενεργά δάνεια στην Ελλάδα. Ενδεχομένως, αυτό εννοούν ορισμένοι Γερμανοί αξιωματούχοι όταν λένε ότι η ευρωζώνη είναι καλύτερα προετοιμασμένη για μια ελληνική έξοδο».
Εν τέλει όμως, το κόστος από μια επιστροφή της Ελλάδας στη δραχμή θα επιστρέψει στη Γερμανία. Αν ο τραπεζικός πανικός και η αναταραχή στις αγορές ανάγκαζαν την Πορτογαλία, την Ισπανία, την Ιταλία και άλλες χώρες να φύγουν και αυτές από το ευρώ, οι απώλειες θα εξαφάνιζαν μεγάλο μέρος των κεφαλαίων των γερμανικών τραπεζών. Μια διάλυση του ευρώ θα είχε σημαντικές επιπτώσεις και στις εξαγωγές της Γερμανίας, ενώ θα διακινδύνευε την ύπαρξη της ίδιας της Ε.Ε. και την προσπάθεια να μην επαναληφθούν οι φρικαλεότητες των δύο παγκοσμίων πολέμων. Για να αποτρέψει αυτή την κατάληξη, με ή χωρίς την Ελλάδα, η Γερμανία θα πρέπει να κάνει όσα έχει αρνηθεί ως τώρα και ακόμη περισσότερα.

Πρώτον, να επιτραπεί στην ΕΚΤ να καλύψει το χρέος των κρατών μελών.
Δεύτερον, την δημιουργία ενός μηχανισμού στην ευρωζώνη που θα μετέφερε χρήματα σε οικονομικά αδύναμες χώρες, με τον ίδιο αυτοματοποιημένο τρόπο που πραγματοποιήθηκε η διάσωση της Γερμανίας. Ένα κοινό ευρωπαϊκό ταμείο ασφάλισης των ανέργων, θα ήταν ένα πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση.

Την ώρα που η κ. Μέρκελ επεξεργάζεται ποιο θα είναι το επόμενο βήμα στη ευρωπαϊκή κρίση, πρέπει να έχει καλά στο μυαλό της ότι η χώρα της χρωστάει πολλά στο ευρωσύστημα όπως και η Ελλάδα, καταλήγει η ανάλυση''.

Πηγές: 

http://www.euro2day.gr/specials/topics/135/articles/701803/Article.aspx
http://www.bloomberg.com/news/2012-05-23/merkel-should-know-her-country-has-been-bailed-out-too.html

Μια άλλη στάση πληρωμών - αυτή που δεν υπολογίζει κανείς κι όμως είναι προ των πυλών ...

Λίγες εβδομάδες πριν την 17η Ιουνίου την οποία άλλοι περιμένουν ως λύτρωση (επικράτηση των 'μνημονιακών' δυνάμεων = επαναδιαπραγμάτευση,  επικράτηση των 'αντιμνημονιακών' δυνάμεων = ελπίδα για αλλαγή πορείας) κι άλλη ως την αφετηρία της οριστικής κατάρρευσης της χώρας κι όμως κανείς δεν φαίνεται να καταλαβαίνει ότι η στάση πληρωμών θα έρθει όποιο κι εάν είναι το αποτέλεσμα των εκλογών. Μόνο που θα είναι μια διαφορετική στάση πληρωμών, μία εσωτερική στάση πληρωμών και μάλιστα όχι από την κυβέρνηση προς τους πολίτες αλλά από τους πολίτες προς την εξουσία. Και μάλιστα μια στάση πληρωμών που είναι περίπου βέβαιη.
Τι εννοώ: έως τις 15 Ιουνίου πρέπει ως γνωστόν να έχουν υποβληθεί οι φορολογικές δηλώσεις για τα εισοδήματα του 2011. Αλήθεια έχει συνειδητοποιήσει όμως κανείς για τι φορολόγηση μιλάμε φέτος και με ποιους άλλους φόρους θα συνοδεύεται;

Μια απλή καταγραφή λοιπόν:

- Ο φετινός φόρος εισοδήματος θα είναι πολύ υψηλότερος από τον περυσινό παρά το γεγονός ότι οι μισθοί πέρυσι μειώθηκαν σημαντικά καθώς το αφορολόγητο από τις € 12.000 έχει πάει στα € 5.000, οι φοροαπαλλαγές έχουν σχεδόν εξαλειφθεί ενώ τα νέα τεκμήρια διαβίωσης οδηγούν ανθρώπους με ετήσιο εισόδημα, επί παραδείγματι, € 7.000 - € 8.000 να πρέπει σε κάποιες περιπτώσεις να καταβάλουν φόρους που ξεπερνούν τα € 1.000 ...

- Στο εκκαθαριστικό θα συμπεριληφθεί μαζί με το φόρο εισοδήματος και η (έκτακτη...) εισφορά αλληλεγγύης που εισήχθη πέρυσι για πρώτη φορά. Φέτος η έκτακτη εισφορά θα είναι διπλή: μία για τα εισοδήματα του 2012 -η οποία παρακρατείται σε μηνιαία βάση από τον μισθό από τις αρχές του έτους- και μία για τα εισοδήματα του 2011, η οποία θα έρθει με το εκκαθαριστικό της φορολογικής δήλωσης....

- Ενιαίο τέλος ακινήτων (ΕΤΑΚ) 2009, 2010 και 2011: Περισσότεροι από 270.000 φορολογούμενοι θα παραλάβουν σε λίγες ημέρες (πριν τις εκλογές...) τα «ξεχασμένα» εκκαθαριστικά σημειώματα για την καταβολή του ΕΤΑΚ 2009, με τον συνολικό φόρο να ανέρχεται στα 100 εκατ. ευρώ. Παράλληλα, λίγο μετά θα σταλούν και τα εκκαθαριστικά για ΕΤΑΚ 2010 και 2011 - ήτοι, ΕΤΑΚ 3 ετών μέσα στο ίδιο έτος και μάλιστα εντός λίγων μηνών!

- Φόρος ακίνητης περιουσίας (ΦΑΠ) 2010 και 2011: Περισσότεροι από 100.000 φορολογούμενοι, οι οποίοι κατείχαν την 1η Ιανουαρίου 2010 ακίνητα συνολικής αντικειμενικής αξίας άνω των 400.000 ευρώ, θα λάβουν τον λογαριασμό του φόρου ακίνητης περιουσίας του έτους 2010. Παράλληλα περισσότεροι από 600.000 φορολογούμενοι που κατέχουν ακίνητα αξίας άνω των 200.000 ευρώ θα παραλάβουν και άλλα εκκαθαριστικά σημειώματα για την πληρωμή του ΦΑΠ του 2011.

- Τέλος επιτηδεύματος: Περίπου ένα εκατομμύριο ελεύθεροι επαγγελματίες και επιχειρήσεις θα πληρώσουν εφέτος 500 ευρώ, από 300 πέρυσι. Το τέλος θα έρθει με το εκκαθαριστικό του φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων, προς τα τέλη του έτους, καθώς αναμένεται φέτος να σταματήσουν αρκετοί την επιχειρηματική τους δραστηριότητα και θα πρέπει να ελεγχθεί ένα τέτοιο ενδεχόμενο, ώστε να μην πληρώσουν οι άνθρωποι αυτοί.

- Ειδικό τέλος ακινήτων για το 2012 (μέσω λογαριασμών ΔΕΗ): Ήταν προγραμματισμένο να ενσωματωθεί και φέτος στους λογαριασμούς της ΔΕΗ και η εξόφλησή του να γίνει σε πέντε διμηνιαίες δόσεις. Ακόμη δεν έχει ξεκαθαρίσει το εάν θα επικρατήσει τελικά το μοντέλο των 5 δόσεων ή θα γίνει κάποια άλλη διευθέτηση ωστόσο θα πρέπει να εισπραχθεί εντός του 2012. Το πιο πιθανό δε είναι να ξεκινήσει να εισπράττεται με τους επόμενους λογαριασμού της ΔΕΗ.

Πραγματικά, υπάρχει Έλληνας πολιτικός που πιστεύει στ' αλήθεια ότι δεν θα υπάρξει στάση πληρωμών απέναντι σε αυτό τον παραλογισμό της κεντρικής εξουσίας; Και η στάση πληρωμών δεν θα είναι απαραίτητα κάποια εκδήλωση 'εξέγερσης' εκ μέρους του κόσμου αλλά απλή-ξεκάθαρη αδυναμία ανταπόκρισης στις απίστευτες-πέραν πάσης λογικής, φοροδοτικές απαιτήσεις της κεντρικής εξουσίας από ένα εξαθλιωμένο πια κόσμο.
Αλήθεια, οι υποψήφιοι να 'επαναδιαπραγματευτούν' ή να 'καταργήσουν' το Μνημόνιο έχουν καθόλου σκεφτεί πως θα χειριστούν τη συγκεκριμένη κατάσταση την οποία αναπόφευκτα θα έχουν να αντιμετωπίσουν σε ένα μήνα περίπου; Πολύ αμφιβάλλω ...

Αφιέρωμα στον Πρωταθλητή Ευρώπης Ολυμπιακό

                                                Χωρίς λόγια...

The Greek Run ή κάποιος πρέπει να τους εξηγήσει τι ακριβώς συμβαίνει εδώ

Αντιγράφω το δημοσίευμα του zougla.gr:
''Μετά το Grexit το Greek run. Ο Economist δείχνει σε πρωτοσέλιδό του, έναν Έλληνα δρομέα να τρέχει με την ολυμπιακή φλόγα καίγοντας ένα χαρτονόμισμα των είκοσι ευρώ.
Εμπνευσμένο από την αφή της Ολυμπιακής φλόγας και έναν δρομέα με τα χρώματα της ελληνικής σημαίας να τρέχει με τη δάδα καίγοντας στην πορεία ένα χαρτονόμισμα των 20 ευρώ, προβλέπει το ζοφερό μέλλον της Ελλάδας εκτός του ευρώ αλλά και της Ευρωζώνης λόγω της Ελληνικής κρίσης.
'Δεν είναι καλή ιδέα για την Ελλάδα να εγκαταλείψει το ευρώ, αλλά ήρθε η ώρα να ετοιμαστεί για την αποχώρησή της», γράφει χαρακτηριστικά το κείμενο.
«Αν οι έλληνες ψηφοφόροι ωστόσο δικαιούνται μεγαλύτερης ειλικρίνειας για την 'grexit' το ίδιο και οι υπόλοιποι της ευρωζώνης'. Τι θα πει αυτό; 'Μπορεί η Ελλάδα να είναι μία μικρή οικονομία, αλλά μια ελληνική έξοδος από το ευρώ, υπό συνθήκες δραματικά ασφυκτικές, δεν θα είναι μικρό γεγονός'. 'Μία έξοδος θα κοστίσει στις ευρωπαϊκές τράπεζες, τις εταιρείες και τους φορολογούμενους πολλά λεφτά. Κι αυτό χωρίς να υπολογίζεται ο κίνδυνος μιας γενικότερης εξάπλωσης στις ασθενείς ευρωπαϊκές οικονομίες' τονίζει.
'Οι επόμενες εκλογές αποτελούν ουσιαστικά ένα δημοψήφισμα για το αν η χώρα θα μείνει στο ευρώ ή όχι', αναφέρει το κείμενο για να συνεχίσει δίνοντας την ελπίδα ότι δεν έχουν τελειώσει όλα καθώς μια νέα ελληνική κυβέρνηση επιμείνει στην σωτηρία της χώρας μπορεί να βοηθηθεί από την υπόλοιπη Ευρώπη. Την ίδια ώρα, με την υπόσχεση ενός κοινού τραπεζικού συστήματος και κάποιας μορφής ευρωομολόγων, θα μπορούσαμε να εξετάσουμε το ενδεχόμενο το ευρώ να μπορεί να επιβιώσει κι οι κίνδυνοι της μόλυνσης να απομακρυνθούν, μάλιστα 'αν η Ελλάδα ήταν ένα απομονωμένο πρόβλημα, θα ήταν ευκολότερη η θεραπεία της ώστε να επιστρέψει υγιής'.
'Ο κύριος Τσίπρας και οι συνάδελφοί του τροφοδοτούν την ελπίδα ότι η Ελλάδα με κάποιο τρόπο μπορεί να αποφύγει τη λιτότητα και παρόλα αυτά να παραμείνει στο ευρώ. Οι Ελληνες δε μπορούν να την αποφύγουν, είτε παραμείνουν στο ευρώ είτε όχι'. Αλλωστε όπως εξηγεί 'πειθαρχεία και μεταρρύθμιση δεν είναι γνωστοί όροι στην ελληνική πολιτική'.
Κρούει λοιπόν τον κώδωνα του κινδύνου προβλέποντας ότι 'οι σειρήνες του λαϊκισμού μπορεί να γίνουν ανεξέλεγκτες'. Επιβάλλεται επομένως άμεση δράση και όπως προτρέπει 'για να αποτρέψει τη μεγάλη φυγή η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα πρέπει να ετοιμαστεί να τροφοδοτήσει τις ελληνικές τράπεζες με ρευστότητα, εάν η Ελλάδα φύγει' και δεύτερον να αποφευχθεί το πιθανό ντόμινο μετά την έξοδο της Ελλάδας που μπορεί να επηρεάσει άλλες χώρες όπως την Ισπανία και την Πορτογαλία''.

Εγώ, ένα μόνο σχόλιο έχω να κάνω στα παραπάνω - πολλά εκ των οποίων είναι σωστά. Κι αφορά τη φράση που αναφέρει ότι οι Έλληνες ''δεν μπορούν ν' αποφύγουν τη λιτότητα είτε παραμείνουν στο Euro είτε όχι''. Κάποιος επιτέλους Έλληνας πολιτικός θα πρέπει να δώσει στο εξωτερικό το μήνυμα ότι οι Έλληνες δεν θέλουν να αποφύγουν τη λιτότητα γιατί τη βιώνουν στον απόλυτο βαθμό τρία χρόνια τώρα. Το μόνο που θέλουν είναι να δοθεί ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ μια λύση. Μια λύση που θα δίνει προοπτική και ελπίδα ότι μετά από τις θυσίες θα έρθει η ανάκαμψη. Ότι η δυστυχία τριών ετών και αρκετών ακόμη που θα ακολουθήσουν θα οδηγήσει στην πολυπόθητη αλλαγή πορείας. Και αυτό είναι κάτι για το οποίο, δυστυχώς, κανένας εγχώριος ή ξένος πολιτικός ταγός δεν έχει καταφέρει ακόμη να μας πείσει.
Ο Έλληνας λοιπόν, φίλοι Ευρωπαίοι, δεν εξεγείρεται για να αποτρέψει τη λιτότητα - ΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΟΔΗΓΕΙ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΑΠΟΤΡΕΨΕΙ.

Ιδού πως οδηγηθήκαμε στις νέες εκλογές

  Του Ανδρέα Πετρουλάκη από την 'Καθημερινή'

Δήλωναν ως βοσκότοπο το Φαράγγι της Σαμαριάς

''Μία από τις μεγαλύτερες απάτες σε βάρος του Δημοσίου βρίσκεται στο στάδιο της διερεύνησης και της απόδοσης ποινικών ευθυνών. Εκατοντάδες κτηνοτρόφοι στα Χανιά, προκειμένου να δικαιολογήσουν τον αριθμό των αιγοπροβάτων που δήλωναν για την εξισωτική αποζημίωση, έφτασαν στο σημείο να δηλώσουν ως βοσκότοπους τεράστιες εκτάσεις που ανήκουν στον Εθνικό Δρυμό Λευκών Ορέων, όπου βρίσκεται το φαράγγι της Σαμαριάς.
Μάλιστα υπήρχαν και άτομα που εμφανίζονταν ως ιδιοκτήτες και ενοικίαζαν τις εκτάσεις στους κτηνοτρόφους. Οπως είπε χθες ο γενικός γραμματέας Αποκεντρωμένης Διοίκησης Κρήτης κ. Αθανάσιος Καρούντζος «μετά από ανώνυμα τηλεφωνήματα που δέχθηκε η Διεύθυνση Δασών Χανίων πέρυσι τον Αύγουστο, άρχισε μια αλληλογραφία με τις υπηρεσίες του Οργανισμού Πληρωμών και Ελέγχου Κοινοτικών Ενισχύσεων Προσανατολισμού και Εγγυήσεων (ΟΠΕΚΕΠΕ). Οπως διαπιστώθηκε, σε μια έκταση περίπου 25.000 στρεμμάτων από τα 50.000 που είναι η συνολική έκταση του Εθνικού Δρυμού, υπό μορφή ενοικίασης από ιδιώτες είχαν κατατεθεί στις υπηρεσίες ψεύτικα έγγραφα και πολλοί κτηνοτρόφοι πήραν επιδοτήσεις καθώς είχαν δηλώσει τις εκτάσεις αυτές ως κτηνοτροφικές. Εμείς δώσαμε τον φάκελο στον ΟΠΕΚΕΠΕ και στην Εισαγγελία Χανίων». Ο κ. Καρούντζος αποκάλυψε ότι στην υπόθεση αυτή εμπλέκονται περίπου 300 άνθρωποι ως ενοικιαστές ή ιδιοκτήτες, ενώ -όπως είπε- η έρευνα αφορά από το 2009 και μετά. «Δεν γνωρίζουμε τι γινόταν πριν και ποιο είναι το ύψος των παράνομων χρηματοδοτήσεων, κάτι που θα ερευνήσουν ο ΟΠΕΚΕΠΕ και η Δικαιοσύνη» είπε.
Ομως εντύπωση προκάλεσε και η αποκάλυψη για μια έκταση 15.000 στρεμμάτων στο Ρέθυμνο, που ενώ ήταν δασική δηλώθηκε ως αγροτική από περίπου 250 ιδιώτες. Οπως δήλωσε ο κ. Καρούντζος, η υπόθεση αφορά δασικές εκτάσεις οι οποίες δηλώθηκαν ως αγροί και στη συνέχεια οι «ιδιοκτήτες» τις ενέταξαν σε πρόγραμμα αναδάσωσης εισπράττοντας επιδοτήσεις. Οπως είπε ο κ. Καρούντζος, η υπόθεση αυτή «αφορά εκτάσεις αναδασωτέες, που σημαίνει ότι δεν θα έπρεπε να είναι δάση, αλλά αγροί οι οποίοι μπαίνουν σε πρόγραμμα αναδάσωσης, κάτι που έγινε στις αρχές της δεκαετίας του ’90.
Και τις δύο περιπτώσεις εξαπάτησης του Δημοσίου ερευνούν οι εισαγγελικές αρχές και οι υπηρεσίες της Γενικής Γραμματείας Αποκεντρωμένης Διοίκησης Κρήτης και του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης''.

Πηγή: http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_100020_16/05/2012_482378

ΥΓ.: Για την κατάντια της χώρας φταίνε σαφώς οι πολιτικοί - φταίμε όμως κι εμείς... Γιατί τέτοια περιστατικά δεν είναι ούτε σπάνια, ούτε μεμονωμένα. Και δυστυχώς αυτά βλέπουν οι ξένοι και τρελαίνονται... Γιατί τις 3 τελευταίες δεκαετίες δόθηκαν τεράστια ποσά από την Ευρώπη στην Ελλάδα για αναπτυξιακά έργα - χρήματα που κατέληξαν τελικά στις τσέπες κάποιων με απάτες όπως οι προαναφερόμενες.
Αυτή η κρίση λοιπόν πέρα από τον πόνο που έχει προκαλέσει και προκαλεί προσφέρει και μια σπουδαία ευκαιρία. Ν' αλλάξουμε νοοτροπία. Αν τα καταφέρουμε θα είναι το καλύτερο δώρο που θα μπορούσαμε να κάνουμε στις επερχόμενες γενιές Ελλήνων, στα παιδιά και τα εγγόνια μας.

Το μεγάλο μυστικό του αντιδημάρχου που έφυγε πρόωρα από τη ζωή

Ένας άνθρωπος ιδιαίτερα αγαπητός στην Πατραική κοινωνία, ο καταγόμενος από την Ιορδανία δημοτικός σύμβουλος και τέως αντιδήμαρχος αλλά και επιστήμονας (γυναικολόγος-μαιευτήρας)  Αμπετ Χασμάν απεβίωσε προχθές μετά από σύντομη μάχη με την επάρατη νόσο. Αξίζει δε να σημειωθεί ότι ήταν τόσο αγαπητός στην τοπική κοινωνία ώστε στις 2 τελευταίες δημοτικές εκλογικές αναμετρήσεις ήταν ο πρώτος σε σταυρούς δημοτικός σύμβουλος.

Ποιο ήταν όμως το μυστικό που η προβεβλημένη αυτή προσωπικότητα κουβαλούσε για χρόνια και έγινε γνωστό μετά το θάνατό του;
Όπως λοιπόν αποκάλυψε ο Μητροπολίτης Πατρών Χρυσόστομος κατά την διάρκεια της εκφώνησης του επικήδειου του Αμπετ Χασμάν, σε ηλικία 57 ετών ο εκλιπών αντιδήμαρχος αποφάσισε να βαπτιστεί Χριστιανός Ορθόδοξος.
Συγκεκριμένα ο Μητροπολίτης είπε: "Δεν το έλεγε πουθενά. Όμως μια μέρα με πλησίασε και με παρακάλεσε να τον βαπτίσω. Επέλεξε το όνομα Αλέξανδρος, όπως θα βαπτιζόταν λίγο αργότερα και ο γιος του. Τον βάφτισα στο παρεκκλήσι της Επισκοπής" είπε ο Μητροπολίτης.

Δείτε το το video που ακολουθεί με το συγκινητικό λόγο του Μητροπολίτη Πατρών:

Για την επαναδιαπραγμάτευση χρειάζονται δύο ...

Μας έχουν τρελάνει ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ και ΔΗ.ΜΑΡ. ότι θα επαναδιαπραγματευτούν το Μνημόνιο (προς το καλύτερο ελπίζω...). Εγώ όμως ξέρω ότι για να διαπραγματευθείς ή 'επαναδιαπραγματευθείς' χρειάζονται δύο μέρη - στην προκειμένη περίπτωση οι εκπρόσωποι της Ελλάδος και οι εκπρόσωποι ΔΝΤ, Ευρώπης κλπ.
Εμείς προφανώς και θέλουμε - έχουμε ρωτήσει όμως και τους άλλους;
Αντιγράφω από το newsit.gr :
"Δεν μπορούμε να επαναδιαπραγματευθούμε το πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για την Ελλάδα'', δήλωσε ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε."Πρόκειται για ένα πρόγραμμα βοήθειας που προετοιμάσθηκε με πολύ λεπτομερειακό τρόπο και δεν μπορούμε να το επαναδιαπραγματευθούμε", τόνισε στο ραδιοφωνικό δίκτυο Deutschlandfunk.

Ποιος λοιπόν είναι αυτός που εγγυάται στα ελληνικά κόμματα ότι οι ξένοι θα δεχτούν να επαναδιαπραγματευτούν; Κι εάν ο Έλληνας ψηφοφόρος καλόπιστα ψηφίσει π.χ. ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ ή ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. με στόχο την επαναδιαπραγμάτευση και κριτήριο το ποιό από αυτά τα κόμματα θα επιτύχει το καλύτερο αποτέλεσμα για τη χώρα και βρεθεί μετά τις εκλογές προ εκπλήξεως τι θα μπορεί να κάνει; Τίποτε φυσικά. Ως γνωστόν, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται μετά την απομάκρυνση από το ταμείο.
Γι' αυτό ας είμαστε ως ψηφοφόροι όσο πιο προσεκτικοί γίνεται σε αυτές τις εκλογές. Τα πράγματα είναι οριακά και δυστυχώς τα Ελληνικά κόμματα φαίνεται ότι συνεχίζουν στη λογική που μας οδήγησε ως εδώ ...

'Οι 4 επιλογές της Ελλάδας' - ότι καλύτερο έχει γραφτεί τον τελευταίο καιρό για την κρίση

Ένα εξαιρετικό άρθρο του Wolfgang Munchau στους Financial Times για την ελληνική κρίση - απλός και ξεκάθαρος ο αρθρογράφος περιγράφει με σαφήνεια τις 4 επιλογές της χώρας μας. Μάλιστα μέσα από το κείμενό του γκρεμίζει και τους τελευταίους εναπομείναντες μύθους σχετικά με την ελληνική τραγωδία.
Απολαύστε το:

''Τι θα συνιστούσε μια συνταγματικά και οικονομικά λογική επιλογή για την Ελλάδα, με δεδομένες την οικονομική και πολιτική κατάσταση; Διαβλέπω τέσσερις επιλογές, η κάθε μία φορτωμένη με αβεβαιότητα.

Η 1η είναι το status quo: Περισσότερη λιτότητα και οικονομικές μεταρρυθμίσεις, όπως τις επιτάσσουν το ΔΝΤ και η Ε.Ε. Ένας κίνδυνος είναι ότι έτσι θα παραμείνει η Ελλάδα σε μια αιώνια παγίδα ύφεσης και χρέους, όπου η οικονομική παραγωγή θα μειώνεται γρηγορότερα, παρά θα αναπτύσσεται. Ένας άλλος κίνδυνος είναι ότι, ενώ στη θεωρία ίσως θα μπορούσε να αποδώσει οικονομικά, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα αποτύχει πολιτικά.
Πράγματι, ίσως συμβαίνει ήδη αυτό. Το αριστερό κόμμα κατά της λιτότητας ΣΥΡΙΖΑ προηγείται στις δημοσκοπήσεις. Αν αυτό το αποτέλεσμα επαναληφθεί σε μελλοντικές εκλογές, θα εξασφαλίσει επιπλέον 50 θέσεις στο κοινοβούλιο, το ένα έκτο από το σύνολο των εδρών. Οπότε θα καταλήξει σε θρίαμβο των ακραίων κομμάτων.
Δεδομένου ότι αυτή η επιλογή δεν αποδίδει ούτε οικονομικά ούτε πολιτικά, δεν μπορεί να θεωρηθεί λογική επιλογή.

Η 2η επιλογή θα ήταν να προωθηθεί το ίδιο σχέδιο μέχρι να επιτύχει η Ελλάδα πρωταρχικό ισολογισμό, δηλαδή δημοσιονομική ισορροπία πριν από την πληρωμή τόκων, και στη συνέχεια να κηρύξει στάση πληρωμών ή τουλάχιστον να αναδιαπραγματευτεί το πρόγραμμα με το ΔΝΤ και την Ε.Ε. Αυτή είναι πιο ρεαλιστική από την 1η επιλογή. Μια εκδοχή αυτής της επιλογής τέθηκε προς συζήτηση στις διαπραγματεύσεις της περασμένης εβδομάδας. Ενέχει όμως τον κίνδυνο η λιτότητα που απαιτείται για να φτάσουμε σε εκείνο το σημείο να είναι τόσο σοβαρή ή να κρατήσει τόσο πολύ που θα αρχίσει να επιδρά επίσης ο πολιτικός κίνδυνος.

Η 3η επιλογή είναι εκείνη που περιγράφει ο Αλέξης Τσίπρας, ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ. Θέλει να ακυρώσει η Ελλάδα το πρόγραμμα αμέσως, να ανατρέψει ορισμένες μεταρρυθμίσεις και να μελετήσει την πιθανότητα στάσης πληρωμών στο εναπομένον εξωτερικό χρέος. Ισχυρίζεται ότι αυτό δεν θα οδηγήσει σε έξοδο από την ευρωζώνη. Δηλώνει ότι η Ε.Ε. μπλοφάρει. Δεν είμαι τόσο σίγουρος ότι έχει δίκιο για το τελευταίο. Αλλά και πάλι, δεν είμαι σίγουρος ότι έχει και άδικο.
Τι θα γινόταν αν η Ελλάδα ακύρωνε το πρόγραμμα μονομερώς; Κατ' αρχάς, η Ε.Ε. θα σταματούσε τα δάνεια προς την Ελλάδα. Η Ελλάδα τότε θα έκανε στάση πληρωμής όλου του εξωτερικού χρέους. Αλλά με δεδομένο το πρωτογενές έλλειμμα, θα έπρεπε να επιβάλει ακόμη σκληρότερο πρόγραμμα λιτότητας. Αν υποθέσουμε ότι συνεχίζει να θέλει να μείνει στην ευρωζώνη, μπορούν οι άλλοι να την υποχρεώσουν να φύγει;
Οι ευρωπαϊκές συμφωνίες δεν προβλέπουν την αποχώρηση ενός μέλους από το ευρώ και σίγουρα δεν προβλέπουν τον εξοστρακισμό του. Η συμφωνία αναφέρει επίσης ότι το νόμισμα της Ε.Ε. είναι το ευρώ. Τεχνικά, η ΕΚΤ θα μπορούσε να αποφασίσει να μη δέχεται να ελληνικά ομόλογα ως εγγύηση. Να αρνηθεί να εγκρίνει αίτημα για έκτακτη βοήθεια ρευστότητας ELA. Η Ελλάδα δεν θα είχε άλλη επιλογή παρά να φύγει «εθελοντικά». Αλλά θα ήταν μια πολύ εχθρική κίνηση.
Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Wolfgang Schäuble δηλώνει πεπεισμένος ότι η ευρωζώνη μπορεί να αντέξει έξοδο της Ελλάδας. Αυτό μου θυμίζει το πόρισμά του πέρσι, όταν είπε ότι η ευρωζώνη μπορεί εύκολα να αντέξει την εθελοντική συμμετοχή των ομολογιούχων. Μπορεί αυτή να είναι μία ακόμη κακή κρίση από μέρους του. Πιστεύω ότι οι επενδυτές θα στοιχηματίσουν πιο επιθετικά σε διάλυση αν αποχωρήσει η Ελλάδα.
Υπάρχουν, επίσης, όχι σίγουροι κίνδυνοι για χρηματοπιστωτικού ντόμινο. Όπως είπε η Fitch σχετικά με τις συνομιλίες για κυβέρνηση συνασπισμού την περασμένη εβδομάδα, η ελληνική έξοδος θα έχει αρνητική επίδραση στις αξιολογήσεις της ευρωζώνης. Ο κ. Τσίπρας έχει ένα δίκιο όταν λέει ότι η Ε.Ε. δεν έχει συμφέρον να διώξει την Ελλάδα από το ευρώ. Το πρόβλημα είναι ότι θα μπορούσε η ευρωζώνη να το κάνει επειδή οι ηγέτες της δεν κρίνουν σωστά την κατάσταση.

Η 4η επιλογή θα ήταν μια άμεση εθελοντική αποχώρηση. Η Ελλάδα έχει έναν μικροσκοπικό εξαγωγικό κλάδο και, όπως το έθεσε ο Willem Buiter της Citibank, τα αρχικά κέρδη ανταγωνιστικότητας θα εξανεμίζονταν γρήγορα από τις εγχώριες πολιτικές.

Από τις τέσσερις, η χειρότερη επιλογή είναι στην πραγματικότητα η Νο1. Ακολουθώντας τη συνταγή Ε.Ε.-ΔΝΤ η Ελλάδα θα καταλήξει με 10 χρόνια βαθιά ύφεση, αναπόφευκτη έξοδο από το ευρώ και πιθανή διάλυση της δημοκρατίας. Η καλύτερη επιλογή κατά την άποψή μου θα ήταν μια στρατηγική επίτευξης προϋπολογισμού με πρωτογενές πλεόνασμα το 2013 και στη συνέχεια χρεοστάσιο σε όλα τα εκκρεμή ξένα χρέη, δημόσια και ιδιωτικά. Δεν θα είναι ευχάριστο εκτός της Ελλάδας, αλλά θα είναι δύσκολο να εκδιωχθεί η Ελλάδα από την ευρωζώνη.

Θεωρώ την προσέγγιση του κ. Τσίπρα πολύ ριψοκίνδυνη. Καταλαβαίνω όμως γιατί τον ψήφισαν οι Έλληνες πολίτες. Η θέση του είναι σίγουρα πιο λογική από εκείνη του καθεστώτος της λιτότητας, που δεν προσφέρει καμία προοπτική ανάκαμψη. Η ιστορία της Γερμανίας στις αρχές της δεκαετίας του ’30 επαναλαμβάνεται.

Έτσι μένει η επιλογή ανάμεσα στη χρεοκοπία αργότερα και στη χρεοκοπία τώρα. Θα προτιμούσα το αργότερα γιατί θα διευκόλυνε τη δημοσιονομική προσαρμογή, θα έφερνε κάποιες λογικές μεταρρυθμίσεις και θα αύξανε την πιθανότητα να παραμείνει η Ελλάδα στην ευρωζώνη.
Δυστυχώς, το πολιτικό ρεύμα τραβάει προς την άλλη κατεύθυνση''.
(Πηγή: http://www.euro2day.gr/ftcom_gr/194/articles/699369/ArticleFTgr.aspx)

ΥΓ.: Για να συνοψίσω, ο αρθρογράφος λέει εν ολίγοις:

i. Η υπάρχουσα πολιτική δεν αποδίδει ούτε οικονομικά ούτε πολιτικά
ii.Προτείνει μία ενδιάμεση λύση η οποία περιλαμβάνει στάση πληρωμών ή τουλάχιστον επαναδιαπραγμάτευση.
iii.Λέει σαφώς ότι η Ευρώπη μπορεί και να μπλοφάρει όσον αφορά την απειλή εξόδου της Ελλάδος από την Ευρωζώνη.
iv.Τονίζει ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν σταθμίζουν σωστά την όλη κατάσταση.
v. Επισημαίνει ότι εάν συνεχίσει να ακολουθείται η τρέχουσα πολτική του Μνημονίου ελοχεύει ακόμη και κίνδυνος για τη Δημοκρατία.

Και μένει το ερώτημα - οι Έλληνες πολιτικοί τα διαβάζουν όλα αυτά;
Αλλά ξέχασα...έχουν σημαντικότερα θέματα ν' ασχοληθούν. Εάν το έγγραφο Καμμένου είναι γνήσιο ή όχι, εάν θα πρέπει να συγκροτηθεί ''κυβέρνηση προσωπικοτήτων'' (άλλο πάλι και τούτο...), εάν θα πρέπει να επανεννωθεί η Κεντροδεξιά, εάν ο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. θα είναι 2ο κόμμα στις επόμενες εκλογές...
Είμαστε πραγματικά άξιοι της μοίρας μας...

Σκόρπιες σκέψεις για μια μεγάλη βραδιά

Πως μια μικρή χώρα, χωρίς υποδομές, χωρίς χρήματα, χωρίς τα απαραίτητα πληθυσμιακά κριτήρια (9-10 εκ. ψυχές όλη κι όλη) και κυρίως χωρίς την κατάλληλη αθλητική νοοτροπία έχει καταφέρει να έχει τόσα κύπελλα σε ευρωπαικό και παγκόσμιο επίπεδο; Λογική απάντηση σε αυτό το ερώτημα πραγματικά δεν υπάρχει. Και μπορεί πολλές φορές να λέμε, με τάσεις αυτοκριτικής και αυτοσυγκράτησης, ότι οι επιτυχίες στο στίβο, το μπάσκετ, το ποδόσφαιρο και τόσα άλλα αθλήματα δεν πρέπει να κουκουλώνουν τα τεράστια προβλήματα της χώρας και στο αθλητικό πεδίο, όμως οι ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ!
Προσέξτε τώρα για τη χθεσινή ασύλληπτη (κατά τη γνώμη μου μέσα στις 3-4 μεγαλύτερες όλων των εποχών για τον ελληνικό αθλητισμό δεδομένου του χάους ποιότητας που χώριζε τις 2 ομάδες) επιτυχία του Ολυμπιακού: σε μία στιγμή που η Ελλάδα βρίσκεται στην κυριολεξία στο χείλος του γκρεμού, που η κατάσταση φαίνεται να γίνεται πραγματικά μη αναστρέψιμη, μια ομάδα αποτελούμενη από νεαρά Ελληνόπουλα καταφέρνει το ακατόρθωτο. Κερδίζει την καλύτερη από άποψη υλικού Ευρωπαική ομάδα - ίσως μάλιστα την καλύτερη των τελευταίων ετών. Και τονίζω το θέμα των Ελλήνων παικτών γιατί τους ξένους προφανώς δεν μπορεί να τους επηρεάσει τόσο η εγχώρια κατάσταση. Άλλωστε όπου γης και πατρίς. Ο Πρίντεζης όμως, ο Σπανούλης, ο μέγιστος Παπανικολάου, ο Μάντζαρης, ο Σλούκας και τα υπόλοιπα παιδιά που ζουν στο πετσί τους την τραγωδία του τόπου μας, την εφιαλτική τελευταία τριετία, την αβεβαιότητα του αύριο, τ' αφήνουν όλα στην άκρη και σηκώνουν την ελληνική σημαία στην Κωνσταντινούπολη. Είναι η περίφημη 'ψυχή του Έλληνα'; Είναι η ευλογία που αυτός ο τόπος κουβαλάει;

Για πρώτη φορά σήμερα δεν θα αναζητήσω τις αιτίες αλλά θα απολαύσω το αποτέλεσμα. Σας ευχαριστούμε παιδιά από τα βάθη της καρδιάς μας. Την ώρα που κατώτεροι των περιστάσεων πολιτικοί δεν μπορούν να πάρουν στοιχειώδεις αποφάσεις αφήνοντας τη χώρα να βυθιστεί στο χάος, εσείς μας χαρίσατε μια ανάταση ψυχής, μια μεγάλη ανάσα που τόσο την έχουμε ανάγκη. Κυρίως όμως μας χαρίσατε την ελπίδα ότι τίποτε δεν είναι χαμένο. Ότι τούτος ο ευλογημένος τόπος, γεννάει το αγκάθι γεννάει όμως και το ρόδο. Και το ρόδο -ότι κι εάν γίνει- θα ξεπεταχτεί, θα ξεχωρίσει από τα αγκάθια και θα δώσει και πάλι χρώμα και χαμόγελο στη ζωή μας. 

Εάν δεν σοβαρευτούν ΑΜΕΣΑ το αύριο είναι ζοφερό

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΑΙΖΕΙ. Αυτή ακριβώς είναι η έως τώρα εικόνα στην Ελληνική πολιτική σκηνή. Μόνο που παίζουν με το μέλλον του τόπου.
Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ συρόμενοι πλέον από τις εξελίξεις δεν έχουν άλλη επιλογή από το σχηματισμό 'οικουμενικής' (ότι κι εάν σημαίνει αυτό) κυβέρνησης. Μόνο που δεν μπορούν να το κάνουν μόνοι τους - δεν βγαίνουν τα κουκιά. Μπορούν όμως να το κάνουν εάν προσέλθει και η ΔΗ.ΜΑΡ.
Η ΔΗ.ΜΑΡ όμως -που για να είμαστε ειλικρινείς δεν έχει και τόση απόκλιση ιδεολογικά από το ΠΑΣΟΚ- φοβάται ότι εάν κάνει το βήμα θα το πληρώσει στις επόμενες εκλογές με διαρροή ποσοστών στο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ.
Και ο τελευταίος; Ο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ θεωρεί ότι δεν έχει κανένα λόγο να μπει σε αυτή τη διαδικασία καθώς θεωρεί ότι στις επόμενες εκλογές θα είναι πρώτο κόμμα. Για την ακρίβεια μάλλον θα τον βόλευε μία 'Οικουμενική' ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ.
Δεν συζητάω φυσικά για ΚΚΕ και 'Ανεξάρτητους Έλληνες'. Το μεν πρώτο έχει τις γνωστές -αναλλοίωτες στο πέρασμα των αιώνων- απόψεις και οι 'Ανεξάρτητοι'  δεν έχω καταλάβει ακριβώς ποια είναι η πρότασή τους (και δεν ελπίζω ότι θα καταλάβω ποτέ).

Και η Ελλάδα; Η Ελλάδα για άλλη μία φορά δείχνει την εικόνα της διάλυσης που έχει συνηθίσει τα τελευταία χρόνια την Ευρώπη. Μόνο που τα περιθώρια έχουν πια στενέψει απελπιστικά. Ενώ αρχίζει να φυσάει ένας αέρας αλλαγής στην Ε.Ε. η Ελλάδα είναι ανίκανη να καρπωθεί την αλλαγή αυτή.
Δεν νομίζω ότι θα ασχοληθούν για πολύ ακόμη μαζί μας. Δεν θα χάνουν το χρόνο τους με το εάν ο Φώτης δεν θέλει να κερδίσει ο Αλέξης ή εάν ο Βαγγέλης και ο Αντώνης δεν μπορούν να συνεργαστούν. Θα συνεχίσουν χωρίς εμάς - κάτι που στην παρούσα φάση θα είναι καταστροφικό για τον τόπο ιδιαίτερα μετά από 3 χρόνια εξαντλητικών θυσιών του λαού. Κι αυτός ο λαός δεν πρόκειται να συγχωρέσει τους υπαίτιους γι' αυτά που θα βιώσει όταν η χώρα εξαθλιωμένη θα παραδοθεί βορά στα χέρια των κερδοσκόπων. Υπάρχει ακόμη χρόνος - ας σοβαρευτούν ΑΜΕΣΑ. 

Η φωτογραφία της ημέρας: Το βάραθρο 'Άκωλη Ψαρής'' στα Λευκά όρη με βάθος 442 μέτρα

Πηγή:  http://skondinakis.blogspot.com/ 

Μπορεί ο Αλ. Τσίπρας ν' αναδειχτεί ο ''Ανδρέας'' του 2012;

Παραθέτω το σημερινό άρθρο του πάντα έγκριτου ''Dr Money'' από το Euro2day.gr για το ρόλο του Αλ. Τσίπρα στο υπό διαμόρφωση νέο πολιτικό σκηνικό ή για την ακρίβεια το κενό που φαίνεται ότι έρχεται να καλύψει. Στο μόνο σημείο του κειμένου που θα ήμουν ιδιαίτερα προσεκτικός είναι σε κάποια νούμερα δημοσκοπήσεων που είδαν χθες το φως της δημοσιότητας - μόλις 4 ημέρες μετά τις εκλογές. Και θα θυμίσω ότι λίγο καιρό πριν τις εκλογές οι δημοσκοπήσεις εμφάνιζαν τη Δημ. Αριστερά να έχει ποσοστά άνω του 15% για να 'ξεφουσκώσουν' αυτά σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.
Το άρθρο του Dr. Money :

''Η άνοδος του αείμνηστου Ανδρέα Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία στηρίχθηκε σε μεγάλο βαθμό στη ρητορική δεινότητα και στην ικανότητα του ιδρυτή του Ανδρέα να εκφράσει το αίτημα της εποχής για αλλαγή. Όμως, το ΠΑΣΟΚ δεν θα γινόταν το κυρίαρχο κόμμα εξουσίας στην Ελλάδα αν η χώρα δεν είχε την δυνατότητα να δανείζεται όσα χρειαζόταν για να χρηματοδοτεί τις αυξημένες καταναλωτικές, κυρίως, δαπάνες του κράτους και παράλληλα να εισρέουν κοινοτικά κονδύλια από την τότε ΕΟΚ.
Το γεγονός ότι το σύνθημα «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» αποδείχθηκε απλώς αυτό που ήταν, δηλαδή ένα προεκλογικό σύνθημα. Στην ουσία ξεχάστηκε από τους περισσότερους μετά την ανάληψη της εξουσίας από το ΠΑΣΟΚ εκτός από κάποιους ιδεολόγους του Κινήματος που το εγκατέλειψαν και την ΝΔ που αναφερόταν στην αντίφαση λόγων και έργων χωρίς όμως να πείθει την μεγάλη μάζα του κόσμου που εκτιμούσε περισσότερο τις παροχές και την πολιτική αλλαγή.
Όμως, ο Ανδρέας δεν θα μπορούσε να εφαρμόσει την επεκτατική δημοσιονομική πολιτική και εισοδηματική πολιτική αν το δημόσιο χρέος της Ελλάδας δεν κυμαινόταν κοντά στο 30% του ΑΕΠ όταν ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας τον Οκτώβριο του 1981.

Μερικοί υποστηρίζουν ότι ο Αλέξης Τσίπρας , πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, είναι κατά κάποιο τρόπο ή τουλάχιστον μπορεί να θεωρηθεί κατά κάποιο τρόπο ο αντίστοιχος Ανδρέας της εποχής μας.
Είναι νέος πολιτικός με φωτογένεια, ξέρει να βγάζει λόγους και εμφανίζεται αντίθετος στη πολιτική του Μνημονίου και την λιτότητα που μεγάλη μερίδα του κόσμου, ιδίως της κεντροαριστεράς, θεωρεί καταστροφική. Από την άλλη πλευρά, ο κ. Τσίπρας τάσσεται υπέρ της παραμονής της χώρας στο ευρώ που επιθυμεί το 70%-80% του πληθυσμού. Όντως ο μεγάλος νικητής των εκλογών της 6ης Μαΐου έχει την δυναμική με το μέρος του όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις.
Είτε οι «εσωτερικές» δημοσκοπήσεις των δυο πρώην κομμάτων εξουσίας, είτε της εταιρίας Marc για λογαριασμό του καναλιού Alpha. Σύμφωνα με πηγές του Dow Jones από την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ έρχεται πρώτο κόμμα στη πρόθεση ψήφου με 25% περίπου με την ΝΔ να ακολουθεί με το ίδιο περίπου ποσοστό που πήρε στις εκλογές.
Σύμφωνα με την εταιρεία Marc, ο ΣΥΡΙΖΑ έρχεται πρώτο κόμμα με ποσοστό μεγαλύτερο του 27% και την ΝΔ δεύτερη με 20% περίπου.
Με δεδομένη την απογοήτευση του κόσμου από τα δυο μεγάλα κόμματα που κυριάρχησαν τις προηγούμενες δεκαετίες, το τάιμινγκ δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερο για ένα φέρελπι, νέο πολιτικό. Ο κ.Τσίπρας αντιλαμβάνεται το κενό και προφανώς θα ήθελε να είναι εκείνος που θα το καλύψει στο υπο διαμόρφωση πολιτικό σκηνικό.
Υπο αυτές τις συνθήκες, η συμμετοχή του ιδίου και του ΣΥΡΙΖΑ σε μια οικουμενική κυβέρνηση με τα άλλα κόμματα δεν έχει νόημα αφού θα συν-εισπράξει την οργή του κόσμου για την ακολουθούμενη πολιτική.
Επομένως, η λογική υπαγορεύει ότι δεν θα συμμετάσχει σε οικουμενική κυβέρνηση καθότι το κόστος είναι πολύ μεγαλύτερο σε σχέση με το κόστος της έωλης κατηγορίας ότι προκάλεσε νέες εκλογές. Όμως, ο κ. Δραγασάκης η οποιοσδήποτε άλλος συμβουλεύει τον κ. Τσίπρα σε θέματα οικονομίας δεν μπορεί να μην του έχει επίσης επισημάνει ότι η παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ και η μονομερής καταγγελία του Μνημονίου συνοδευόμενη από μορατόριουμ πληρωμών για το χρέος δεν μπορεί να συνυπάρξουν. Πίσω από τις λέξεις της χθεσινής επιστολής προς τους κ.κ. Μπαρόζο, Βαν Ρομπάι και Σουλτς φαίνεται ότι ο κ. Τσίπρας δείχνει να το αντιλαμβάνεται αφού δεν κάνει καμία νύξη για μορατόριουμ, μονομερή καταγγελία του Μνημονίου ΙΙ κ.τ.λ.
Αν λοιπόν ο αείμνηστος Ανδρέας δείχνει τον δρόμο τότε ο κ. Τσίπρας θα φροντίσει να διατηρήσει την ίδια αντιμνημονική ρητορική προεκλογικά αλλά να προσαρμοσθεί στην πραγματικότητα μετεκλογικά. Υπο αυτή την έννοια, ο Αλέξης του σήμερα μπορεί να αποδεχθεί κάτι σαν τον Ανδρέα της δεκαετίας του 1980 με τα αντίπαλα κόμματα να προσπαθούν αλλά να μην μπορούν να εντοπίσουν την αχίλλειο φτέρνα του''.

Πηγή: http://www.euro2day.gr/specials/dr_money/131/articles/698488/Article.aspx

Διεθνώς ρεζίλι

Το ότι οι πολιτικοί μας είναι κατώτεροι των περιστάσεων είναι εδώ και καιρό προφανές τοις πάσι - γίνεται δε εντονότερα φανερό με το τσίρκο των διερευνητικών εντολών που βλέπουμε τις τελευταίες ημέρες να λαμβάνει χώρα. Έρχεται όμως τώρα κι ένα δημοσίευμα της έγκριτης Wall Street Journal το οποίο είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικό καθώς μιλάει ευθέως για προσωπικές πολιτικές που φέρεται επιλέγουν οι έλληνες κυβερνώντες με γνώμονα το προσωπικό τους συμφέρον κι όχι της χώρας.

Παραθέτω το σχετικό δημοσίευμα του protagon.gr (http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=15080) :

'' Σύμφωνα με το δημοσίευμα [της WSJ] πιο σαφής προσπάθεια παρεμποδισμού των μεταρρυθμίσεων από τον υπουργό  Οικονομικών κ. Βενιζέλο έγινε τον περασμένο Σεπτέμβριο. Κατά την διάρκεια μεταμεσονύκτιων συνομιλιών του με τους εκπροσώπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ οι τελευταίοι επέμεναν ότι η ελληνική κυβέρνηση θα έπρεπε να εφαρμόσει τις διαρθρωτικές αλλαγές στις οποίες είχε συμφωνήσει. Συγκεκριμένα το θέμα αφορούσε την απόλυση δημοσίων υπαλλήλων και το  κλείσιμο διαφόρων ζημιογόνων κρατικών οργανισμών. Όμως ο κ.Βενιζέλος ούτε καν ήθελε να ακούσει τίποτα απ αυτά και τους αφαίρεσε  μάλιστα τον λόγο λέγοντας : «Δεν δέχομαι να κάνω μία τεχνική συζήτηση μαζί σας» είπε. «Το θέμα είναι πολιτικό». Μετά απ' αυτή την απάντηση οι  εκπρόσωποι της τρόικα  σηκώθηκαν αμέσως, μάζεψαν τα έγγραφα τους και έφυγαν. Το αποτέλεσμα ήταν να καθυστερήσει η επόμενη δόση του δανείου και να υποχρεωθεί ο κ.Βενιζέλος να κάνει ξανά έκκληση στους υπουργούς των οικονομικών της ΕΕ που συναντήθηκαν στην Πολωνία τα μέσα Σεπτεμβρίου για απελευθέρωση της δόσης του δανείου.Στο ίδιο δημοσίευμα ο Αμερικανός  δημοσιογράφος ισχυρίζεται ότι ο κ.Βενιζέλος ακόμα και στις δυσκολότερες ώρες που περνούσε η χώρα, δρούσε με αποκλειστικό γνώμονα το ατομικό πολιτικό του συμφέρον και  αναλάμβανε πρωτοβουλίες ερήμην του  τ. πρωθυπουργού.
Έτσι μετά την συνάντηση στις Κάννες τον περασμένο Νοέμβριο, όπου ο κ.Παπανδρέου πρότεινε το περίφημο δημοψήφισμα (το οποίο σύμφωνα με το δημοσίευμα έγινε αποδεκτό από τους Σαρκοζί και Μέρκελ) καθώς πετούσαν πίσω στην Ελλάδα, ο Έλληνας πρωθυπουργός πρότεινε να κοιμηθούν όλοι για να ξεκουραστούν. Ο ίδιος γύρισε στο πλάι και κοιμήθηκε.
Όχι όμως ο κ.Βενιζέλος. Έμεινε ξάγρυπνος και άρχισε να γράφει σε ένα χαρτί την δήλωση που θα έκανε στους δημοσιογράφους την επόμενη ημέρα σχετικά με το δημοψήφισμα. «Η θέση της Ελλάδας στην ζώνη του ευρώ είναι ένα ιστορικό επίτευγμα που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί» έγραψε. Φτάνοντας στην Αθήνα στις 4,45 έδωσε στην δημοσιότητα την δήλωση.
''Χωρίς να έχει πληροφορήσει τον κ.Παπανδρέου. Σε μερικές ημέρες η πρωθυπουργία Παπανδρέου αποτελούσε παρελθόν. Αυτοί είναι οι ισχυρισμοί ενός γνωστού δημοσιογράφου σε ένα ισχυρό «Μέσο». Οι απαντητικοί κεραυνοί Βενιζέλου αναμένονται''.

Φυσικά οι ανωτέρω κατηγορίες του αρθρογράφου της WSJ (όπως αυτές αναγράφονται στο protagon.gr) είναι εξαιρετικά σοβαρές για να μείνουν αναπάντητες από το νυν αρχηγό του ΠΑΣΟΚ.
Θέλω να πιστεύω ότι δεν ισχύει τίποτε από τα αναφερόμενα. Ωστόσο αυτό που σίγουρα ισχύει είναι ότι για άλλη μια φορά, σε μία από τις κρισιμότερες καμπές της μεγάλης αυτής περιπέτειας, γινόμαστε διεθνώς ρεζίλι.

Δικομματισμός κι αριστερά με το πενάκι του Δημήτρη Χατζόπουλου

Αποκαλυπτικές επισημάνσεις για την κρίση από έναν επιτυχημένο Έλληνα επιχειρηματία - η άλλη όψη του νομίσματος

Αναδημοσιεύω ένα απόσπασμα της συνέντευξης ενός από τους πλέον επιτυχημένους Έλληνες επιχειρηματίες, του Προέδρου της ΜΕΤΚΑ Ευάγγελου Μυτιληναίου στο 'Βήμα'. Το απόσπασμα είναι πλήρως αποκαλυπτικό για τις τραγικές επιλογές της Ελληνικής Κυβέρνησης - επιλογές που πετυχαίνουν το ακατόρθωτο: να συρρικνώνεται δραματικά το εισόδημα των εργαζομένων αλλά και να μην παίρνουν παράλληλα οικονομική ανάσα οι επιχειρήσεις ώστε να μπορούν να τους παράσχουν έστω κι αυτό το πενιχρό εισόδημα.
Απολαύστε ένα χαρακτηριστικό κομμάτι από το δημοσίευμα του Βήματος:

« 'Μας είπαν να κάνουμε εσωτερική υποτίμηση και να ρίξουμε τους μισθούς των εργαζομένων για να ανοίξουν οι διεθνείς αγορές στα προϊόντα μας. Αυτό έγινε, αλλά παράλληλα έβαλαν φόρους στη διαδικασία παραγωγής (δεκαπλάσιος φόρος στο φυσικό αέριο σε σχέση με την Ευρώπη κτλ.). Το αποτέλεσμα είναι να φτωχύνουν οι εργαζόμενοι, η ανεργία να μεγαλώσει και παράλληλα τα κόστη λειτουργίας των επιχειρήσεων να ξεπερνούν τα οφέλη από τις μειώσεις των μισθών και τα προϊόντα μας να παραμένουν ακριβά'.
Ο επικεφαλής του ομίλου υποστήριξε πως το τέλος ακινήτων συνέβαλε στην έλλειψη ρευστότητας της ΔΕΗ (χαμηλή εισπραξιμότητα λογαριασμών) και δημιούργησε ένα ντόμινο στον κλάδο της ενέργειας που αγγίζει ΔΕΣΜΗΕ, παραγωγούς και φθάνει μέχρι και τη ΔΕΠΑ. Οπως έγινε γνωστό, οι μονάδες του ομίλου έχουν απαιτήσεις περίπου 100 εκατ. από πωλήσεις ενέργειας. Επίσης, η ΔΕΗ χρωστά 44 εκατ. ευρώ στη ΜΕΤΚΑ για τιμολογημένα έργα και το κράτος χρωστά στον όμιλο 55 εκατ. ευρώ από επιστροφή ΦΠΑ".

Το πραγματικό μήνυμα των εκλογών

Το σχεδόν 17% που πήρε ο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. στις εκλογές της Κυριακής είναι σαφές ότι δεν αποτελεί επιδοκιμασία των προτάσεών του για έξοδο από την κρίση αλλά αποδοκιμασία των πολιτικών επιλογών όσων μας οδήγησαν σε αυτή. Και αυτό θα πρέπει να το καταλάβει και ο ίδιος.
Για την ακρίβεια η ψήφος αυτή ήταν το σαφές μήνυμα του κόσμου προς την καθεστηκυία εγχώρια και διεθνή πολιτική τάξη πραγμάτων:  Ω Σ  Ε Δ Ω.

Οι περισσότεροι Έλληνες δεν έχουν τη ψευδαίσθηση ότι ο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. θα μας σώσει - δεν έχουν καν τέτοιες απαιτήσεις από τον Αλέξη Τσίπρα. Έχουν όμως την απαίτηση από τους Έλληνες πολιτικούς να λογικευτούν και να καταλάβουν ότι κάποια πράγματα απλά δεν γίνονται με τον τρόπο που επιχειρούν να τα κάνουν. Και να μεταφέρουν αυτό το μήνυμα με σαφήνεια και στους συναδέλφους τους στο εξωτερικό.
Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που όλα τα 'καθεστωτικά' μέσα χθες προσπαθούσαν να αποδομήσουν τον Τσίπρα. Ούτε ότι οι 2 -τέως- μεγάλοι παίκτες προσπαθούσαν ''να τον βγάλουν στη σέντρα''. Ανέλαβε εσύ και θα έχεις ψήφο ανοχής ο ένας, να κάνουμε μια ουσιαστική συνάντηση (υπάρχουν και μη ουσιαστικές;) ο άλλος. Μόνο που δεν έχουν καταλάβει κάτι. Όσο κι εάν καταδείξουν την ανεπάρκεια της ΄κυβερνώσας αριστεράς' και του αρχηγού τους να γίνουν κόμμα εξουσίας δεν θα κάνουν τον κόσμο να ξεχάσει τη δική τους ανεπάρκεια.
Αν θέλουν λοιπόν να διασωθούν ένας είναι ο δρόμος. Ν' αναλάβουν τις ευθύνες τους. Να απευθυνθούν με εννιαία φωνή προς την Ευρώπη και να ζητήσουν επίμονα να κάνει τις απαραίτητες αλλαγές στο πρόγραμμα.
Κανείς δεν σώζεται όταν του σφίγγεις περισσότερο τη θηλειά στο λαιμό. Εάν φυσικά ο στόχος σου είναι να σωθεί ...

Mammuthus creticus - το μικρότερο Μαμούθ στον κόσμο έζησε στην Κρήτη

Εκτός από τους διάσημους ελέφαντες-νάνους της Τήλου και τα μαστόδοντα των Γρεβενών, τα οποία έφεραν τους μεγαλύτερους χαυλιόδοντες που έχουν βρεθεί ποτέ, η Ελλάδα φαίνεται ότι φιλοξενούσε ένα ακόμα ιδιαίτερο παχύδερμο: είναι το «μαμούθ το κρητικό», το μικρότερο μαμούθ που έχει ανακαλυφθεί ως σήμερα.
Το μικρόσωμο ζώο, που είχε ύψος 1,13 μέτρα και βάρος γύρω στα 300 κιλά, ήταν γνωστό από απολιθώματα που ανακαλύφθηκαν το 1907 στη βόρεια Κρήτη και χρονολογήθηκαν στα μερικές εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια πριν.
Μέχρι σήμερα, όμως, οι παλαιοντολόγοι πίστευαν ότι επρόκειτο για ελέφαντα-νάνο, παρόμοιο με αυτούς που ζούσαν στην Τήλο, και τον ονόμασαν Elephas creticus. Τώρα, ερευνητές του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου υποστηρίζουν ότι το παράξενο παχύδερμο ήταν στην πραγματικότητα το μικρότερο μαμούθ του κόσμου, και πρέπει να μετονομαστεί σε Mammuthus creticus. Τη μετονομασία του είδους είχε προτείνει εξάλλου και ερευνητές που πραγματοποίησαν γενετικές μελέτες το 2006.
Η νέα έρευνα η οποία βασίστηκε σε ανατομικές μελέτες των δοντιών και του σκελετού, δημοσιεύεται στο Proceedings of the Royal Society B, μια επιθεώρηση της βρετανικής Βασιλικής Εταιρείας.
«Μπορείτε να το φανταστείτε σαν μωρό ελεφαντάκι, αλλά πιο κοντόχοντρο και με φαρδύτερα μέλη. Μετά την ενηλικίωσή του θα είχε γυριστούς χαυλιόδοντες» αναφέρει η Βικτόρια Χέριτζ, μέλος της ερευνητικής ομάδας.

Νάνοι και γίγαντες της Ελλάδας
Το μαμούθ-νάνος της Κρήτης σχεδόν σίγουρα κατάγεται από πιο μεγαλόσωμα παχύδερμα, συρρικνώθηκε όμως στην πορεία της εξέλιξης λόγω ενός φαινομένου που ονομάζεται νησιωτικός νανισμός. Στο περιβάλλον των νησιών, οι διαθέσιμοι πόροι είναι συχνά λιγοστοί, περιορισμός που αναγκάζει τα μεγαλόσωμα θηλαστικά να μικρύνουν και να ελαχιστοποιήσουν έτσι τις απαιτήσεις τους. Αυτό συνέβη και στους ελέφαντες-νάνους που έχουν ανακαλυφθεί σε διάφορα νησιά της Μεσογείου, όπως ο ελέφαντας της Κύπρου Elephas cypriotes και ο ελέφαντας της Σικελίας Elephas falconeri. Μικρότερος όλων, όμως, ήταν ο ελέφαντας-νάνος της Τήνου, Elephas tiliensis, με ύψος που δεν ξεπερνούσε το ενάμισι μέτρο.
Εκτός από μικρόσωμα παχύδερμα, όμως, ο χώρος της Ελλάδας φιλοξένησε και ορισμένα από τα μεγαλύτερα: Το 2007 ανακαλύφθηκαν στα Γρεβενά οι μακρύτεροι χαυλιόδοντες του κόσμου, μήκους 5,02 μέτρων, οι οποίοι προέρχονταν από το μεγάλο μαστόδοντο Mammut borsoni και χρονολογήθηκαν στα τρία εκατομμύρια χρόνια.

Πηγή:  http://www.tovima.gr/science/medicine-biology/article/?aid=456713

Αφού δεν αλλάζει πορεία ο 'Τιτανικός' ας αλλάξει θέση το...παγόβουνο

Μία πολύ εύστοχη γελοιογραφία του Πάνου Μαραγκού στο 'Έθνος'.

Τι ψήφισαν οι κρατούμενοι των φυλακών Κορυδαλλού

''Στον Κορυδαλλό τρεις άνθρωποι που σίγουρα στο παρελθόν ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ, δεν ψήφισαν.
Ο πρώην υπουργός Άκης Τσοχατζόπουλος, η σύζυγος και η κόρη του δεν τα κατάφεραν να ψηφίσουν γιατί οι αρμόδιοι του υπουργείου Εσωτερικών δεν πρόλαβαν να τον εγγράψουν στους εκλογικούς καταλόγους των κρατουμένων των φυλακών Κορυδαλλού, που υπάγονται στη Β’ Πειραιώς!

Όσο για τα αποτελέσματα στις φυλακές Κορυδαλλού:

Ανέδειξαν πρώτο κόμμα την Χρυσή Αυγή ενώ ακολούθησε ο ΣΥΡΙΖΑ!

Η μεγάλη έκπληξη ηρθε από το σωφρονιστικό ίδρυμα αλλά και για ολόκληρη την Επικράτεια προήλθε από το Ψυχιατρείο των φυλακών, όπου οι κρατούμενοι που νοσηλεύονται εκεί ανέδειξαν το ΠΑΣΟΚ πρώτο και με διαφορά...«Από τους 54 που ψήφισαν μαζί με την εφορευτική επιτροπή, 20 ψήφους πήρε το ΠΑΣΟΚ, 9 ο ΣΥΡΙΖΑ, 5 η Χρυσή Αυγή, 5 η Κοινωνική Συμφωνία, 4 η ΝΔ, 4 το ΛΑΟΣ, 2 οι Οικολόγοι, 2 οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, 1 η ΔΗΣΥ ενώ υπήρχε ένα λευκό και ένα άκυρο''.

Πηγή:  http://www.madata.gr/epikairotita/politics/193455.html

Οι Ευρωπαίοι εξεγείρονται

 

Ένα εξαιρετικό άρθρο του νομπελίστα οικονομολόγου Paul Krugman που τολμάει να πει τα πράγματα με το όνομά τους - και κυρίως να καταδείξει για άλλη μια φορά ότι η ακολουθούμενη πολιτική είναι απλά ΑΔΙΕΞΟΔΗ. Ο τρόπος που θα πολιτευθεί ο Ολάντ το επόμενο διάστημα θα επηρεάσει καθοριστικά τις εξελίξεις. Δεν τρέφω αυταπάτες για επαναστατικές κινήσεις, κάτι όμως φαίνεται να κινείται. Δυστυχώς βέβαια, τα όποια αποτελέσματα των όποιων αλλαγών εμείς οι Έλληνες θα τα βιώσουμε τελευταίοι - έχουμε γίνει το κόκκινο πανί κυρίως λόγω του τρόπου που κινήθηκαν την τελευταία τριετία οι πολιτικοί μας...

 

''Οι Γάλλοι εξεγείρονται. Το ίδιο και οι Ελληνες. Καιρός ήταν. Και στις δύο χώρες διεξήχθησαν την Κυριακή εκλογές οι οποίες στην ουσία ήταν δημοψηφίσματα για τη σημερινή ευρωπαϊκή οικονομική στρατηγική. Και στις δύο χώρες οι ψηφοφόροι έδειξαν την αποδοκιμασία τους. Ακόμα δεν είναι ξεκάθαρο πόσο σύντομα οι ψήφοι θα οδηγήσουν σε αλλαγές στην πολιτική που ασκείται, όμως το περιθώρια στενεύουν για τη στρατηγική της ανάκαμψης μέσω λιτότητας - και αυτό είναι καλό. Βέβαια, αυτά δεν τα ακούσατε από τους συνήθεις υπόπτους πριν από τις εκλογές. Στην πραγματικότητα ήταν αστείο να βλέπει κάποιος τους αποστόλους της ορθοδοξίας να προσπαθούν να εμφανίσουν τον προσεκτικό και ήπιων τόνων Φρανσουά Ολάντ ως απειλή. Είναι «μάλλον επικίνδυνος» διακήρυξε το «Economist», που σημείωσε ότι «πραγματικά πιστεύει στην ανάγκη δημιουργίας μιας πιο δίκαιης κοινωνίας». Τι φοβερό!

Είναι αλήθεια ότι η νίκη του Ολάντ σημαίνει το τέλος των Μερκοζί, του γαλλογερμανικού άξονα που επέβαλε το καθεστώς λιτότητας τα τελευταία δύο χρόνια. Θα ήταν μια «επικίνδυνη» εξέλιξη εάν αυτή η στρατηγική αποδεικνυόταν αποτελεσματική, ή ακόμα κι αν είχε μια λογική πιθανότητα να λειτουργήσει. Ομως δεν ισχύει κανένα από τα δύο. Ηρθε η ώρα να πάμε παρακάτω. Οι ευρωπαίοι ψηφοφόροι, όπως αποδείχθηκε, είναι πιο σοφοί από τους πολιτικούς τους.

Πού βρίσκεται το λάθος στην πολιτική περικοπής των δαπανών για να αντιμετωπισθούν τα προβλήματα της Ευρώπης; Μια απάντηση είναι ότι δεν υπάρχει η νεράιδα της πίστης - δηλαδή, οι ισχυρισμοί πως οι περικοπές των κρατικών δαπανών θα ενθαρρύνουν με κάποιον τρόπο τους καταναλωτές και τις επιχειρήσεις να ξοδεύουν περισσότερα έχουν διαψευσθεί από την εμπειρία των δύο τελευταίων ετών. Οι περικοπές των δαπανών σε μια οικονομία σε ύφεση απλώς βαθαίνουν την ύφεση.

Αντίθετα, τίποτα καλό δεν βγαίνει από όλα αυτά τα βάσανα. Σκεφθείτε την περίπτωση της Ιρλανδίας, που υπήρξε καλός στρατιώτης σε αυτή την κρίση και επέβαλε ακόμα αυστηρότερη λιτότητα σε μια προσπάθεια να ξανακερδίσει την εύνοια των αγορών ομολόγων. Σύμφωνα με τις επικρατούσες ορθόδοξες απόψεις, αυτό θα ήταν αποτελεσματικό. Στην πραγματικότητα, η διάθεση να το πιστέψουν είναι τόσο έντονη ώστε τα μέλη της ευρωπαϊκής πολιτικής ελίτ συνεχίζουν να διακηρύσσουν ότι η ιρλανδική λιτότητα αποδείχθηκε αποτελεσματική και ότι η οικονομία της χώρας ανακάμπτει. Όμως αυτό δεν ισχύει. Και παρ' ότι δεν γράφεται πουθενά, το κόστος δανεισμού για την Ιρλανδία παραμένει τόσο υψηλό όσο το αντίστοιχο της Ισπανίας ή Ιταλίας. Αρα, ποιες εναλλακτικές υπάρχουν;

Μια απάντηση - απάντηση πολύ πιο λογική από όσο είναι έτοιμοι να παραδεχθούν οι Ευρωπαίοι - θα ήταν να διαλυθεί το ευρώ, το κοινό νόμισμα. Η Ευρώπη δεν θα αντιμετώπιζε τέτοια προβλήματα εάν η Ελλάδα είχε ακόμα τη δραχμή, η Ισπανία την πεσέτα και ούτω καθεξής, επειδή η Ελλάδα και η Ισπανία θα είχαν εκείνο που τώρα στερούνται: έναν γρήγορο τρόπο να αποκαταστήσουν τη σχέση κόστους - ανταγωνιστικότητας και να ενισχύσουν τις εξαγωγές τους, δηλαδή την υποτίμηση.

Ως αντεπιχείρημα για τη θλιβερή ιστορία της Ιρλανδίας σκεφτείτε την περίπτωση της Ισλανδίας, η οικονομία της οποίας κατέρρευσε από την οικονομική κρίση αλλά μπόρεσε να αντιδράσει υποτιμώντας το νόμισμά της, την κορόνα (και είχε το κουράγιο να αφήσει τις τράπεζές της να πτωχεύσουν λόγω των χρεών τους). Η Ισλανδία αυτή τη στιγμή εμφανίζει την ανάκαμψη που θα έπρεπε να είχε - αλλά δεν έχει - η Ιρλανδία.

Φυσικά, η διάλυση του ευρώ θα ήταν ιδιαίτερα δύσκολη κίνηση και θα αποτελούσε μια μεγάλη ήττα του ευρωπαϊκού σχεδίου, της μακροπρόθεσμης προσπάθειας να προωθηθεί ειρήνη και δημοκρατία μέσω της ενοποίησης. Υπάρχει άλλος τρόπος; Ναι, υπάρχει και οι Γερμανοί έχουν δείξει πως θα λειτουργούσε κάτι τέτοιο. Δυστυχώς, δεν κατανοούν τα μαθήματα της δικής τους εμπειρίας.

Οι Γερμανοί περιγράφουν πως η οικονομία τους βρισκόταν σε δεινή κατάσταση πριν από δέκα χρόνια αλλά ανέκαμψε. Αυτό που δεν λένε είναι ότι πως η ανάκαμψη δημιουργήθηκε από το τεράστιο εμπορικό τους πλεόνασμα απέναντι σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες - δηλαδή κράτη που τώρα είναι βυθισμένα στην κρίση. Την ίδια ανάκαμψη θα μπορούσαν να σημειώσουν και οι σήμερα προβληματικές χώρες εάν δημιουργούνταν ένα αντίστοιχο περιβάλλον. Αρα η εμπειρία της Γερμανίας δεν είναι, όπως φαντάζονται οι Γερμανοί, επιχείρημα για μονομερή λιτότητα στη Νότια Ευρώπη. Αποτελεί επιχείρημα για πιο επεκτατικές πολιτικές, φθάνει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να εγκαταλείψει την εμμονή με τον πληθωρισμό και να στραφεί στην ανάπτυξη. Γερμανοί και η ηγεσία της ΕΚΤ, όμως, επιμένουν στις φαντασιώσεις για ευημερία μέσω της σκληρής λιτότητας και συνεχίζουν την αποτυχημένη στρατηγική τους. Φαίνεται ωστόσο ότι δεν θα έχουν πλέον την πλήρη υποστήριξη από το Μέγαρο των Ηλυσίων. Και αυτό, είτε το πιστεύετε είτε όχι, σημαίνει ότι τόσο το ευρώ όσο και το ευρωπαϊκό σχέδιο διαθέτουν πλέον σήμερα περισσότερες πιθανότητες επιβίωσης απ' ό,τι πριν από μερικές ημέρες''.

 

Πηγή:  http://www.tanea.gr/gnomes/?aid=4718770 

Για όσους θέλουν να βλέπουν τα πράγματα πίσω από τη βιτρίνα

Αναδημοσιεύω σήμερα ένα άρθρο του εξαίρετου οικονομικού συντάκτη Μιχαήλ Γελαντάλι που δημοσιεύτηκε στο Euro2day.gr στις 4/5 - δύο ημέρες πριν τις εκλογές δηλαδή. Ο κ. Γελαντάλις βάζει το χέρι επί των τύπο των ήλων και μιλάει καθαρά για όσα συμβαίνουν στη χώρα μας εδώ και τρία χρόνια:

''Φτάνουμε στο τέλος της προεκλογικής περιόδου. Και στο εγχώριο πολιτικό προσωπικό(*), παρά τα ηχηρά μηνύματα της κοινωνίας, την οργή, την περιφρόνηση, παρά τον διεθνή διασυρμό της χώρας, τη χρεοκοπία, τον εθνικό εφιάλτη της ανεργίας, το ύφος και το ήθος του πολιτικού λόγου παραμένει απαράλλαχτο. Η γλώσσα τους αμετανόητα υποτακτική της ιδιοτέλειάς τους, των μικροκομματικών τεχνασμάτων μπας και ξεγελαστούν οι αφελείς. Απαράλλαχτες οι χειρονομίες τους, η γλώσσα του σώματός τους, τα επιχειρήματά τους, ο αέρας της βερμπαλιστικής υψηλοφροσύνης τους. Απαράλλαχτα, από αμετανόητους.
Κατά γενική εκτίμηση, το μέχρι σήμερα πολιτικό προσωπικό της χώρας είναι υπόλογο στη συνείδηση των πολιτών για αυτουργία ειδεχθών κοινωνικών εγκλημάτων, για ανοχή ή ανικανότητα ανατροπής της κακουργίας. Τόσο κατώτεροι των ιστορικών περιστάσεων σε σημείο που η χώρα χρησιμοποιήθηκε για τον διεμβολισμό της παλαιάς Ευρώπης, για τη μη αποθεματοποίηση του ευρώ (προς όφελος βεβαίως του δολαρίου και των αμερικανικών συμφερόντων). Σε σημείο που το ελληνικό πρόβλημα λειτούργησε απορρυθμιστικά για την αποκαλούμενη ευρωπαριφέρεια, προς όφελος του ισχυρού κέντρου και των συμφερόντων που εξυπηρετούνται από την επελαύνουσα γερμανική μηχανή.
Το Βερολίνο εργάστηκε μεθοδικά για πολλά χρόνια για να… καταντήσει το πολιτικό προσωπικό της Ελλάδας υπόδικο, αδύναμο, φαύλο και όμηρος των σχεδιασμών του. Το σκάνδαλο της Siemens ήταν μόνο η κορυφή του παγόβουνου, μιας μεθόδευσης που ενέπλεξε από πολιτικούς (των περισσότερων κομμάτων), μέχρι μεσαιοστελέχη και έγκριτους δημοσιογράφους, επικοινωνιολόγους κ.ά. Το Βερολίνο ουδέποτε έπαψε να πιέζει και να ποδηγετεί (ή και να εκβιάζει, εάν προτιμάτε) για να πετύχει να αναδειχθεί στον ισχυρότερο πόλο στη Νέα Ευρώπη. Επίμονοι οι Γερμανοί σε συνταγές ύφεσης, που οδηγούν σε μεγαλύτερη ύφεση, σε υποθήκευση των χωρών (του πλούτου τους, των κοινωνιών τους) σε αυτούς και στο υπερεθνικό κέντρο(**).
Η επιβολή της καταστροφικής για τους δανειζόμενους αδύναμους ακραίας ύφεσης είναι συνειδητή, μεθοδευμένη πολιτική και όχι λάθος συνταγή, όπως ορισμένοι αιθεροβάμονες υποστηρίζουν.
Η τελευταία μέτρηση της ευρωανεργίας (Economist) επιβεβαιώνει τη δραματική πραγματικότητα. Την ίδια ώρα όπου η ανεργία καλπάζει στην Ισπανία (25%) και παίρνει εφιαλτική διάσταση στην Ελλάδα (κοντά στο 21%), στη Γερμανία μειώνεται διαρκώς, καθώς τα περισσότερα διεθνή κεφάλαια καταφεύγουν στη γερμανική οικονομία. Δημιουργώντας μία πλεονάζουσα ρευστότητα, την οποία απρόσκοπτα διοχετεύει στον παραγωγικό μηχανισμό της. 
Σε όλα αυτά (και σε πολλά ακόμη, που έπονται) καθοριστικό ρόλο διαδραμάτισαν πολλοί, που ακόμη και σήμερα έχουν το θράσος να ζητάνε την ψήφο μας.

(*)Οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
(**)Οι "καταγγελίες'' του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, που συνόδευσαν την απόφασή του να εγκαταλείψει την προεδρία της ευρωζώνης, κι η προωθούμενη τοποθέτηση του Βόλφγκανκ Σόιμπλε στην προεδρία του Eurogroup είναι ενδεικτικές του σχεδιασμού και της σπουδής του υπερεθνικού κέντρου και του Βερολίνου''.

Πηγή:  http://www.euro2day.gr/ekivolos/233/articles/697051/EkivolosArticle.aspx


ΥΓ.:  Προσέξτε ιδιαίτερα τα τμήματα του κειμένου που έχω κάνει 'bold' και θα συνειδητοποιήσετε πολλά πράγματα ...

Τι έγινε ρε παιδιά… δεν έπεσε ο ουρανός στο κεφάλι μας;

* Του Γιάννη Μακρυγιάννη από το protothema.gr

''Πολλοί περίμεναν, ή έτσι έλεγαν τουλάχιστον, ότι τα πάντα θα καταρρεύσουν την επομένη των εκλογών έτσι και δεν ψηφίσουμε όπως μας υποδείκνυε ο Σόιμπλε. Ότι η χώρα θα καταστρεφόταν μεμιάς έτσι και δεν υπακούαμε τη… σοφή Λαγκάρντ. Ότι θα ερχόταν η συντέλεια εάν τολμούσαμε να αμφισβητήσουμε το μνημόνιο…
Κάποιοι έλεγαν ότι θα κλείσουν οι τράπεζες γιατί όλοι θα πάνε να σηκώσουν τις καταθέσεις τους, ότι θα παρακαλάμε να μας συγχωρήσουν οι ξένοι γιατί δεν πράξαμε το… σωστό. Μη σας πω ότι κάποιοι έλεγαν ότι θα γίνουμε… Βόρεια Κορέα έτσι και δεν ψηφίσουμε με… υπευθυνότητα και σύνεση… δηλαδή να δοξάσουμε το μνημόνιο.
Δεν ξέρω τι ακριβώς μεσολάβησε, αλλά τη Δευτέρα των εκλογών, που ανέδειξαν τον Τσίπρα πρώτο μάγκα και θα έπρεπε να ανατριχιάσουν όλα τα παγκόσμια συστήματα, άκουσα τη Λαγκάρντ να λέει ξαφνικά ότι η επιβράδυνση του ρυθμού ανάπτυξης πρέπει να συνδέεται με χαλάρωση των δημοσιονομικών στόχων, τον Ομπάμα να καταδικάζει τη λιτότητα – όπως μία μέρα νωρίτερα και ο Ολάντ – και ευρωπαίους αξιωματούχους να μιλάνε για τα όρια στα οποία έχει φτάσει ο ελληνικός λαός από τα σκληρά μέτρα.
Δεν ξέρω αν είναι η ιδέα μου, αλλά μου φαίνεται ότι μετά την Κυριακή, έχουμε πάρει κάπως αλλιώς το δρόμο, βαράνε αλλιώς τα νταούλια.
Στις 6 Μαΐου ο ελληνικός λαός έκανε το πιο λογικό πράγμα – ούτε σοφό, ούτε τρελό, ούτε αυτοκτονικό. Μίλησε για πρώτη φορά μετά από δυόμισι χρόνια, που άλλαξαν τη ζωή του και την πορεία της χώρας και έστειλε ένα δυνατό μήνυμα: Ότι δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση, δεν αντέχει να τον ισοπεδώνουν οικονομικά, κοινωνικά, ηθικά, εθνικά και δημοκρατικά. Η πολιτική, που έχει επιβληθεί στη χώρα και εφαρμόζεται είναι άδικη, καταστροφική, προσβλητική και αδιέξοδη. Την επέλεξαν και την εφάρμοσαν κατά παράβαση κάθε δημοκρατικής νομιμότητας και μάλιστα επικαλούμενοι τη σωτηρία του, οι αυτόκλητοι σωτήρες. Δεν θα μπορούσε λοιπόν ο ελληνικός λαός παρά να βάλει δίπλα στη λέξη «έγκλημα» - που είναι τα όσα συνέβησαν στη χώρα – και τη λέξη «τιμωρία» - που συντελέστηκε με την αποδοκιμασία του δικομματισμού.
Παραλήπτες του μηνύματος είναι η τρόικα (ΔΝΤ και ΕΕ) και η διεθνής κοινότητα αφενός και αφετέρου τα κόμματα του δικομματισμού. Οι πρώτοι έδωσαν τη λάθος συνταγή, οι  δεύτεροι την υιοθέτησαν (το ΠΑΣΟΚ πλήρως και από την αρχή, η ΝΔ στη συνέχεια) αλλά την εφάρμοσαν και με το χειρότερο τρόπο.
Βλέπω ότι ο διεθνής παράγοντας αρχίζει να το μελετάει το μήνυμα και μάλιστα περισσότερο απ’ όσο θέλουν να κάνουν οι υμνητές του μνημονίου. Ίσως προσχηματικά, αλλά φαίνεται να αντιλαμβάνονται κάποιοι ξένοι ότι κάτι τρέχει στις δυτικές κοινωνίες, που καταπιέζονται υπερβολικά. Και αυτό ίσως έχει τη σημασία του για το μέλλον, πιθανόν δε το ελληνικό εκλογικό αποτέλεσμα της 6ης Μαΐου να παίξει το ρόλο του στις διεργασίες.
Λένε οι δικοί μας εδώ, ότι οι ξένοι μας την έχουν στημένη για να μας βγάλουν από το ευρώ και εμείς τους δίνουμε το άλλοθι με τις εκλογικές επιλογές μας. Μα, αν είναι έτσι, αργά ή γρήγορα θα τη βρουν την αφορμή. Δεν είναι λοιπόν καλύτερα να κάνουμε κάτι από το να συμπεριφερόμαστε σαν υπόδουλοι; Δηλαδή να γίνουμε και κερατάδες και δαρμένοι; Τουλάχιστον ας πέσουμε ηρωικά.

Τέλος ο δικομματισμός

Οι πολίτες έστειλαν όμως και ένα δεύτερο ηχηρό μήνυμα στις 6 Μαΐου, ότι το πολιτικό σύστημα έφαγε τα ψωμιά του, τελείωσε. Αφού δεν είχε τη δύναμη να αλλάξει μόνο του, το αλλάζουν οι πολίτες.
Παραλήπτες του δεύτερου μηνύματος είναι τα ξεπερασμένα κόμματα του λεγόμενου δικομματισμού, που κυβέρνησαν τη χώρα επί δεκαετίες, προσθέτοντας απείρως περισσότερα προβλήματα από εκείνα, που υποτίθεται ότι έλυσαν.
ΠΑΣΟΚ και ΝΔ αποδοκιμάστηκαν από τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Πρόκειται ουσιαστικά για τη ληξιαρχική πράξη του πολιτικού τους θανάτου.
Μπορεί, υπό τον εκβιασμό και τις απειλές ότι πρέπει να καταστραφεί η χώρα αν δεν ψηφίσουν οι πολίτες τα κόμματα του μνημονίου σε τυχόν επαναληπτικές εκλογές, ένα τμήμα των ψηφοφόρων να επιστρέψει σε αυτά. Όμως το χάσμα είναι βαθύ.
Θα είναι χρήσιμο στις ηγεσίες τους να μελετήσουν το μήνυμα αυτό και ίσως και να καταλάβουν τι συμβαίνει επιτέλους στην ελληνική κοινωνία. Και κυρίως να γίνουν λιγότερο αλαζόνες και αμετροεπείς.

ΥΓ. Για να καταλάβει κανείς τι είπε ο ελληνικός λαός στους τροϊκανούς και όσους έφεραν τη χώρα σε αυτό το χάλι, ας ακούσει (στο youTube) το τραγούδι με τον Καραϊσκάκη, που απαντά στον Πανουργιά

Περί της Χρυσής Αυγής και των όψιμων κριτών των άλλων

Επειδή πολλά έχουν γραφεί και ειπωθεί από τη Κυριακή το βράδυ για την είσοδο της Χρυσής Αυγής στο Κοινοβούλιο και επειδή ειλικρινά έχω βαρεθεί όλους αυτούς που ασκούν υψηλή κριτική στις επιλογές των άλλων -όποιες κι εάν είναι αυτές- αναδημοσιεύω αυτούσια την άποψη του φίλου Χ.Π. από τη σελίδα του στο Facebook - με εκφράζει σε μεγάλο βαθμό:

''Έχω βαρεθεί από το πρωί να ακούω αφ' υψηλού κριτικές από όλο τον κόσμο για το έγκλημα της παρουσίας της Χρυσής Αυγής στο κοινοβούλιο. Για το πόσο "χαζοί", "βλάκες", "ηλίθιοι" είναι αυτοί οι 400.000 άνθρωποι που έκαναν τη δεδομένη επιλογή και έβαλαν τους "Νεοναζί" στη βουλή, κριτικές που φτάνουν σε τέτοιο σημείο όπου πλέον μπορούν να χαρακτηριστούν τόσο αντιδημοκρατικές, όσο και οι πρακτικές του ίδιου του ακροδεξιού κόμματος.
Γίνομαι μάρτυρας άλλης μιάς κλασσικής νεοελληνικής συμπεριφοράς. "είστε χαζοί και ανίδεοι, και ΕΓΩ είμαι έξυπνος". Δεν είχα δει ποτέ μου κάποιον να κάνει την επομένη των εκλογών κριτική για τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που μας έφεραν (χρόνια τώρα) στον πάτο, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Δεν άκουσα καμία κριτική για το 14% που επιμένει να πιστεύει πως το ΠΑΣΟΚ είναι η λύση, για το 19% που ξαναγύρισε στη ΝΔ, για το 35% που γύρισε την πλάτη και προτίμησε να κάνει μια βουτιά... καμία. Το φαινόμενο της ένταξης της ΧΑ στο κοινοβούλιο είναι προϊόν προς σκέψη και προβληματισμό, το μπινελίκομα και οι κατάρες, εκτός του ότι δεν οδηγούν πουθενά, αποτελούν το μεγαλύτερο στρουθοκαμηλισμό που μπορεί να κάνει ένας "υγιής" και "σκεπτόμενος" ψηφοφόρος.
Ναι, η Χρυσή Αυγή με 7% στη βουλή, τι σημαίνει αυτό? Ότι 400.000 Έλληνες νοσταλγούν τον Χίτλερ ξαφνικά? και θα πρέπει να τους αποκοινωνικοποιήσουμε? Γιατί ειλικρινά αυτό εκλαμβάνω από τα γραφόμενα σε SΝ & MME.
Που θέλω να καταλήξω? αυτοί οι 400.000 άνθρωποι έκαναν μια επιλογή, είτε από ημιμάθεια, είτε από αμάθεια, είτε από νεύρα, θυμό, αλλά περισσότερο από ΑΠΟΓΝΩΣΗ. Η παρουσία της ΧΑ στη βουλή, θα πρέπει να δώσει σε κάποιους ένα μήνυμα, πολύ ισχυρό. Δεν μπορώ να κατηγορήσω ως φασίστα έναν μεσήλικα ή συνταξιούχο κάτοικο κέντρου ο οποίος τρέμει όταν κυκλοφορεί στο δρόμο... όχι, σίγουρα φασίστας δεν είναι, χαμένος και απογοητευμένος είναι βλέποντας όλα τα μεγάλα κόμματα και όλες τις παρατάξεις να προσπερνούν το θέμα της ασφάλειας του... της ζωής του. Ας βγει κάτι λοιπόν από αυτό το λάθος... χρόνος υπάρχει, λογικά θα ξαναέχουμε εκλογές σε λίγο καιρό, ίσως να μην προλάβει καν να ορκιστεί κυβέρνηση και γλιτώσουμε και το θέαμα της ορκωμοσίας...
Ας σκύψουν ΟΛΟΙ πάνω από τα προβλήματα που οδήγησαν τους συμπολίτες μας στο να δώσουν φωνή στην ακραία παράταξη, και ας πάψουμε να κάνουμε τους έξυπνους, τους διαβασμένους.... το χθεσινό αποτέλεσμα δίνει ένα μήνυμα που δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο... γιατί αν δεν "δουλευτεί" σωστά στο μυαλό αυτών που παίρνουν τις αποφάσεις, μπορεί να έχει ακόμη χειρότερα αποτελέσματα στο μέλλον.............''.