www.akis.gr _ κι όμως είναι αυτό που φαντάζεστε ...

Ο δικός μας Άκης είναι ακόμη εδώ... http://www.akis.gr/

Ένα πολύ σκληρό άρθρο

Το άρθρο του καθηγητή στα πανεπιστήμια Κύπρου & Warwick, Χαρίδημου Τσούκα που δημοσιεύτηκε στην τελευταία ''Κυριακάτικη Καθημερινή'' είναι πραγματικά πολύ σκληρό για τον πρωθυπουργό - γράφει ο καθηγητής :

''Αν η κοινωνία, κατ’ ελάχιστον, εκφράζει ένα πνεύμα τιθάσευσης των αντιπαλοτήτων, λειτουργικής ευταξίας και στοιχειώδους κανονικότητας, η ελλαδική κοινωνία καταρρέει μπροστά στα μάτια μας, αποσυντίθεται. Το χειρότερο: δείχνουμε ανήμποροι να κάνουμε κάτι! Μοιάζουμε με τους ζαλισμένους επιβάτες αεροπλάνου που πέφτει. Ο πιλότος έχει πάθει καρδιακή προσβολή και τα αεροπλάνο χάνει ύψος ταχύτατα. Νιώθουμε τον ίλιγγο της πτώσης, βιώνουμε την υπαρξιακή αγωνία των τελευταίων στιγμών, ελπίζουμε ο Θεός να βάλει το χέρι του, αλλά τίποτα δεν μπορεί, πλέον, να ακυρώσει τον νόμο της βαρύτητας.
Παρά τις τεράστιες δυσκολίες διαχείρισης της πρωτόγνωρης κρίσης, δεν ήταν αναπόφευκτο να φτάσουμε εδώ. Ο αείμνηστος ψυχοθεραπευτής Πολ Βατζλάβικ έλεγε ότι τα προβλήματα που κάθε φορά διαχειριζόμαστε, τα έχουμε εν μέρει συν-δημιουργήσει με προγενέστερους χειρισμούς μας. Η διαδικασία χειρισμού ενός αρχικού προβλήματος σταδιακά μεταβάλλει το ίδιο το πρόβλημα. Η κρίση ελλείμματος και χρέους του 2009 δεν ήταν απαραίτητο να εξελιχθεί σε κρίση επιβίωσης της χώρας το 2011. Τι πήγε λάθος;
Πολλά και διάφορα, κυρίως όμως η ελλειμματική ηγεσία. Είχαμε την ατυχία, σε κρίσιμες στιγμές, να έχουμε λάθος ανθρώπους στο πηδάλιο. Κάποιοι είχαν εγκαίρως προειδοποιήσει: ο Καραμανλής Β΄ και ο Παπανδρέου Γ΄ κατέστησαν ηγέτες εξαιτίας, κυρίως, του επωνύμου τους. Πρόκειται για κραυγαλέες περιπτώσεις αναξιοκρατίας, στενά συνυφασμένες με τη μετα-οθωμανική κουλτούρα του «πολυχρονεμένου πασά», που διαπερνά τη χώρα και, πρωτίστως, τα κόμματα. Παγιδευμένοι σε αυτή τη νοοτροπία, ξελογιαστήκαμε και αφεθήκαμε στους δημαγωγούς. Τώρα πληρώνουμε τον βαρύ λογαριασμό.
Ενώ η χώρα διαλύεται, ο πρωθυπουργός με το αμήχανο βλέμμα, το τρομαγμένο ύφος και τα ετοιμόρροπα ελληνικά, μας ζητάει να «προχωρήσουμε σε αναγέννηση» – με αυτόν φυσικά επικεφαλής! Τόσο καταλαβαίνει… Δεν βιώνει τις λέξεις που εκστομίζει, γι’ αυτό και δεν μπορεί να τις συνδέσει με την κοινή εμπειρία. Ολο και περισσότερο θυμίζει εκείνους τους τριτοκοσμικούς ή κομμουνιστές ηγέτες, οι οποίοι αδυνατούν να καταλάβουν γιατί ο κόσμος στρέφεται οργισμένα εναντίον τους. Ζει σε ένα παράλληλο σύμπαν!
Η αίσθηση της πραγματικότητας, λέει ο Ησαΐας Μπερλίν, είναι η σημαντικότερη αρετή ενός πολιτικού. Ο Παπανδρέου Γ΄ δεν την είχε ποτέ του. Το έχω αναλύσει επανειλημμένα: ο Γιώργος Παπανδρέου είναι ένας βαθιά ελλειμματικός ηγέτης. Κάνει μια δουλειά που εμφανώς τον δυσαρεστεί. Την κάνει γιατί, ως γόνος δυναστείας, το επιτάσσει η οικογενειακή παράδοση. Η τραυματική σχέση με τον αμοραλιστή πατέρα του τον έχει σημαδέψει: ο Γιώργος χρειάζεται αποδοχή, κάτι που δεν του έδωσε ποτέ ο Ανδρέας. Θέλει να είναι συμπαθής κι αυτό εξυπηρετείται με τη δουλικότητα που εισπράττουν από τους «πληβείους» οι ισχυρές πολιτικές οικογένειες στη μετα-οθωμανική Ελλάδα. Η «σοσιαλιστική» ιδεολογία είναι το περίτεχνο περιτύλιγμα μιας εύθραυστης προσωπικότητας που λαχταρά την αποδοχή, υποσχόμενος, τάζοντας, «αναδιανέμοντας». Η πριγκιπική νοοτροπία και η ανασφάλειά του τον ωθούν να είναι στο κέντρο πολλών αενάως ανασχηματιζόμενων κύκλων συμβούλων, «φίλων», αυλικών. Όντας στο κέντρο, δίχως θεσμικούς περιορισμούς, τονώνεται το εγώ του, αισθάνεται λιγότερο ανασφαλής.
Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, ο άνθρωπος αυτός κλήθηκε να πάρει τις πιο δύσκολες αποφάσεις που πήρε μεταπολεμικά Ελληνας πρωθυπουργός. Τις ανέβαλλε διαρκώς, επιδεινώνοντας δραματικά το δημοσιονομικό πρόβλημα. Οι αποφάσεις τελικά λαμβάνονταν, αλλά από κάθε φορά δυσχερέστερη θέση. Το ίδιο και οι αποφάσεις της ηθικά απονομιμοποιημένης Βουλής. Η κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματός του, ευγνώμονες οι περισσότεροι που τους δόθηκε η δυνατότητα να υπηρετήσουν στην οικογενειακή επιχείρηση του ιδρυτή, νοιάζονται κυρίως για τη δική τους επιβίωση. Ψελλίζουν κάποιες αντιρρήσεις για το θεαθήναι, αλλά δεν δρουν, μόνο φλυαρούν. Αν ο ηγέτης τους δεν αισθάνεται τη γλώσσα του, οι υπάλληλοί του τη χρησιμοποιούν φενακιστικά: για να συγκαλύψουν τις ευθύνες τους. Καλούν τον πρωθυπουργό να πάρει «πολιτικές πρωτοβουλίες», ακριβώς για να μην αναλάβουν αυτοί τις δικές τους – να τον αλλάξουν.
Όπως στη ζωή, έτσι και στην πολιτική ο αριστοτελικός «καιρός» (το τάιμινγκ) είναι το παν. Ο Παπανδρέου δεν διαπραγματεύθηκε ποτέ με τους δανειστές μας, δεν πάσχισε να καταστήσει τη χώρα αξιόπιστο συνομιλητή, δεν κυβέρνησε με τους καλύτερους. Ένα καχεκτικό εγώ χρειάζεται τη διαρκή επιβεβαίωση των κολάκων. Κάθε ανασχηματισμός του ήταν χειρότερος από τον προηγούμενο. Η χώρα βούλιαζε, τα ταμεία άδειαζαν, και ο πολυχρονεμένος πασάς έκανε υφυπουργούς Οικονομικών τον Κουσελά και τον Οικονόμου! Άνθρωποι του κομματικού σωλήνα και της οικογενειακής αυλής, εγνωσμένης ανικανότητας πολιτικοί, διετέλεσαν ή παραμένουν υπουργοί μιας δήθεν κυβέρνησης «πολέμου»! Βόλεψε φίλους και κομματανθρώπους σε δημόσιες θέσεις –τον Μίχα στον ΕΦΕΤ, την Μπιρμπίλη στον ΟΟΣΑ, τον Σπυρόπουλο στο ΙΚΑ κ.ο.κ.– μην παραλείποντας να μας κάνει και το απαραίτητο εκπολιτιστικό κήρυγμα περί «αλλαγής νοοτροπίας»!
Η Ελλάδα γι’ αυτόν είναι χώρα διακοπών, με υπέροχες θάλασσες, αισθησιακή χλωρίδα, γραφικούς ιθαγενείς και, κυρίως, όμορφα τοπία για φωτογραφίες. Μόνο ένας τουρίστας θα εξήγγειλε το οδυνηρό Μνημόνιο με φόντο το γραφικό λιμάνι του Καστελλόριζου! Η χώρα ως καρτ ποστάλ! Οταν δεν έχεις βιωματικούς δεσμούς με τη χώρα που κυβερνάς, όταν δεν παθιάζεσαι με τον τόπο, όταν δεν έχεις αίσθηση της πραγματικότητας και στερείσαι αυτογνωσίας, όταν στερείσαι αυτοπεποίθησης και προσόντων, αναλώνεις την ψυχική σου ενέργεια κυρίως στην προσποίηση – προσποιείσαι ότι κυβερνάς, καμώνεσαι ότι ηγείσαι. Στο κενό βλέμμα του Παπανδρέου Γ΄ καθρεφτίζονται τα ερείπια της χώρας. Πώς θα διαχειριστούμε την καταστροφή;''.

Δεν μπορώ να υιοθετήσω τις περισσότερες των απόψεων του καθηγητή. Μπορώ όμως να πω ότι κάποια συγεκριμένα αποσπάσματα του κειμένου του είναι ιδαίτερα εύστοχα - ιδιαίτερα η τελευταία παράγραφος:
''... Η Ελλάδα γι’ αυτόν είναι χώρα διακοπών, με υπέροχες θάλασσες, αισθησιακή χλωρίδα, γραφικούς ιθαγενείς και, κυρίως, όμορφα τοπία για φωτογραφίες. Μόνο ένας τουρίστας θα εξήγγειλε το οδυνηρό Μνημόνιο με φόντο το γραφικό λιμάνι του Καστελλόριζου! Η χώρα ως καρτ ποστάλ! Οταν δεν έχεις βιωματικούς δεσμούς με τη χώρα που κυβερνάς, όταν δεν παθιάζεσαι με τον τόπο, όταν δεν έχεις αίσθηση της πραγματικότητας και στερείσαι αυτογνωσίας, όταν στερείσαι αυτοπεποίθησης και προσόντων, αναλώνεις την ψυχική σου ενέργεια κυρίως στην προσποίηση – προσποιείσαι ότι κυβερνάς, καμώνεσαι ότι ηγείσαι. Στο κενό βλέμμα του Παπανδρέου Γ΄ καθρεφτίζονται τα ερείπια της χώρας ...''.

Πηγή:  http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_29/10/2011_460750

Οι επτά ταχύτερα ''αναπτυσσόμενες'' (πληθυσμιακά) πόλεις του κόσμου

Σύμφωνα με τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών οι άνθρωποι που ζουν σε μεγαλουπόλεις θα φτάσουν έως το 2030 τα πέντε δισεκατομμύρια. Αυτό όμως που σίγουρα προκαλεί εντύπωση είναι το γεγονός ότι οι πλέον ''αναπτυσσόμενες'' πληθυσμιακά πόλεις δεν είναι, όπως θ' αναμενόταν, η Νέα Υόρκη ή το Λονδίνο αλλά πόλεις όπως η Καμπούλ του Αφγανιστάν ή η Σουράτ στην Ινδία που βλέπουν τον πληθυσμό τους να διογκώνεται επικίνδυνα. Και το πρόβλημα είναι ότι πολλές από αυτές δεν έχουν τις απαραίτητες υποδομές για τέτοια πληθυσμιακή αύξηση.
Πιο συγκεκριμένα η λίστα έχει ως εξής:

1. Beihai, China
Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι η Κίνα βρίσκεται στην κορυφή της λίστας, αν και θα περίμενε κανείς να δει στην πρώτη θέση τη Σανγκάη ή το Πεκίνο. Κι όμως η πόλη που έχει την τιμητική της είναι το Μπειχάι που έχει ήδη πληθυσμό 1.3 εκατομμύρια κατοίκους με περισσότερους από 500.000 ανθρώπους να ζουν στο κέντρο της πόλης.

2. Ghaziabad, India
Υπολογίζεται ότι έως το 2030 ο πληθυσμός της Ινδίας θα ξεπεράσει αυτόν της Κίνας. Ο πληθυσμός της πόλης Γκαζιαμπάντ φτάνει τα 4.6 εκατομμύρια και αυξάνεται ετησίως κατά 5.2%.

3. Sanaa, Yemen
Η αρχαία αυτή πόλη και πρωτεύουσα της Υεμένης μπορεί να μην είναι το πιο ειρηνικό μέρος στον πλανήτη αλλά αυτή τη στιγμή έχει 1.7 εκατομμύριο κατοίκους.

4. Surat, India
Την περίοδο της βρετανικής κατοχής η πόλη Σουράτ ήταν το πρωταρχικό λιμάνι της Ινδίας. Και σήμερα όμως, αποτελεί σημαντικό εξαγωγέα  καθώς η οικονομία της στηρίζεται στα υφάσματα, τις κατασκευές και τα κοσμήματα. Σχεδόν 4.2 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν σε αυτή την παραθαλάσσια πόλη και ο πληθυσμός αυξάνεται κατά 5% κάθε χρόνο.

5. Kabul, Afghanistan
Η πρωτεύουσα Καμπούλ του Αφγανιστάν αριθμεί σήμερα 6 εκατομμύρια κατοίκους και ο πληθυσμός της αυξάνεται με τόσο γρήγορους ρυθμούς που είναι απορίας άξιον πως σε λίγα χρόνια ο κόσμος θα μπορεί να καλύπτει τις ανάγκες του. Υπολογίζεται ότι έως το 2050 η πόλη θα χρειάζεται έξι φορές την ποσότητα νερού που καταναλώνει σήμερα.

6. Bamako, Mali
Η πόλη Μπαμάκο είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη πόλη της Αφρικής. Βρίσκεται στις όχθες του ποταμού Νίγηρα και το όνομα της σημαίνει «χωριό των κροκόδειλων». Τα λιμάνια της πόλης είναι αυτά που ενισχύουν τις εξαγωγές γεωργικών προϊόντων και χρυσού της χώρας.

7. Lagos, Nigeria
Το Λάγος της Νιγηρίας μπορεί να συναγωνίζεται σε πληθυσμό το Μπαμάκο, σίγουρα όμως σε ό,τι αφορά το μέγεθος καταλαμβάνει την πρώτη θέση. Το 2010 αριθμούσε δέκα εκατομμύρια κατοίκους και ο πληθυσμός αναμένεται να εκτοξευθεί στα 15 εκατομμύρια έως το 2015. Μέσα σε λίγα χρόνια εκτιμάται ότι θα αντικαταστήσει το Κάιρο ως η μεγαλύτερη πόλη της Αφρικής.

Πηγή: http://www.newsbeast.gr/world/arthro/252058/oi-epta-tahutera-anaptussomenes-poleis-tou-kosmou/

Τέλος εποχής

Είναι σίγουρα παρήγορο ότι υπάρχουν ακόμη -λίγοι δυστυχώς- δημοσιογράφοι που λένε τα πράγματα με το όνομά τους. Ένας από αυτούς είναι και ο Κώστας Ιορδανίδης της Καθημερινής. Αντιγράφω αυτούσιο το σημερινό του άρθρο - με ρεαλισμό περιγράφει την κατάσταση που βιώνουμε και αυτά που μας περιμένουν στο μέλλον, χωρίς να στρογγυλεύει τις ''γωνίες'' :

''Το οικονομικό οικοδόμημα που ανέγειρε το καθεστώς της μεταπολιτεύσεως στην Ελλάδα κατέρρευσε. Οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, χθες στις Βρυξέλλες, συνέτασσαν σε μία δραματική συνάντησή τους τις λεπτομέρειες της ληξιαρχικής πράξεως του θανάτου του ψευδεπίγραφου ιδεολογήματος της «ισχυρής» Ελλάδος. Μόνον αφελείς μπορεί να θεωρήσουν ότι η συντριβή της μεταπολιτευτικής «οικονομικής πραγματικότητος» θα ήταν δυνατόν να αφήσει ανέπαφο το πολιτικό σύστημα που τη δημιούργησε. Κάποιοι ελπίζουν σε μία επαναστατική αναδιάρθρωση της ελληνικής πολιτικής σκηνής -περίπου μία παρθενογένεση- παραβλέποντας ότι στις κοινοβουλευτικές δημοκρατίες η διαδικασία ωριμάνσεως προϋποθέτει χρόνο. Κύριο χαρακτηριστικό της μεταπολιτεύσεως ήταν η δυσανάλογη έμφαση που δόθηκε στην «πολιτική» έναντι άλλων παραμέτρων, όπως η υγιής οικονομία, η παιδεία, η διαμόρφωση χαρακτήρος και όσα άλλα συνιστούν τα άυλα στοιχεία των αντοχών μιας κοινωνίας. Το αποτέλεσμα ήταν ότι η ελληνική πολιτική σκηνή εξέπεσε στο επίπεδο μιας ατέρμονης φλυαρίας περί «δημοκρατίας», «ελευθερίας», «δικαιωμάτων», «κατακτήσεων» ως διαδικασιών καταργήσεως κάθε μορφής πειθαρχίας και αυτοσυγκρατήσεως, που αποτελούν προϋποθέσεις συντεταγμένης λειτουργίας μιας κρατικής οντότητος. Αλλά εδώ και 18 μήνες τίθεται με τρόπο άτεγκτο θέμα σιδηράς πειθαρχίας προς εκπλήρωση όρων οικονομικής εξυγιάνσεως και επανορθώσεως, που επιβάλλουν οι δανειστές της χώρας. Η απώλεια κυριαρχίας στον τομέα της οικονομίας είναι αδιαμφισβήτητη. Άλλοι διαμορφώνουν τις προϋποθέσεις όχι απλώς για το οικονομικό μέλλον της Ελλάδος, αλλά και για την εφαρμογή των αποφάσεων, καθώς η διαχείριση και η καθημερινή παρακολούθηση θα ασκούνται πλέον από την τρόικα. Η νέα δανειοδοτική σύμβαση της Ελλάδος, που συζητήθηκε χθες στις Βρυξέλλες, στο ευρύτερο πλαίσιο της αντιμετωπίσεως των δημοσιονομικών προβλημάτων χωρών της Ευρωζώνης, δεν θα δεσμεύει -όταν θα έχει οριστικώς διαμορφωθεί- μόνο την κυβέρνηση του κ. Γιώργου Παπανδρέου, αλλά και τις επόμενες κυβερνήσεις. Από την άποψη αυτή η χώρα θα διοικείται για τα επόμενα πολλά χρόνια από κυβερνήσεις, που θα έχουν ως αποστολή να εκτελούν όσα συμφωνηθούν τις επόμενες ημέρες, υπό την καθημερινή -όχι τριμηνιαία πλέον- αμείλικτη επιτήρηση της τρόικας. Η εξέλιξη ισοδυναμεί με αλλοίωση του πολιτεύματος. Αυτό ακριβώς θα είναι το τέλος του μεταπολιτευτικού συστήματος. Κάποιοι ενδεχομένως και λόγω των ημερών ίσως φαντάζονται ότι είναι δυνατόν να αναβιώσουν το Οχι του Ιωάννη Μεταξά και την αντίσταση στο Γ΄ Ράιχ. Η ιστορία συχνά επαναλαμβάνεται ως φάρσα. Η Ελλάς θα ακολουθήσει τη ροή των γεγονότων. Το πολιτικό σύστημα -και ευρύτερα το κατεστημένο- δεν αντελήφθη τι σήμαινε στην πραγματικότητα η ένταξη της χώρας στην Κοινότητα και πολύ περισσότερο στη Ζώνη του Ευρώ. Αντιμετώπισε δύο μείζονες εξελίξεις που προϋπέθεταν σταδιακή, πλην όμως ριζική αλλαγή νοοτροπίας και συμπεριφοράς ως ευκαιρία ευδαιμονισμού. Και σήμερα το σύστημα αυτό βρίσκεται αντιμέτωπο με ένα αμείλικτο δίλημμα -υποταγής ή εξόδου από την Ευρωζώνη- χάρη στην τραγική ανευθυνότητα της κυβερνήσεως του κ. Παπανδρέου''.

ΥΓ. Την ώρα που ετοίμαζα την συγκεκριμένη ανάρτηση, άκουσα ότι ο πρωθυπουργός μας θα απευθύνει στις 8μ.μ. διάγγελμα στον ελληνικό λαό - προφανώς για να θριαμβολογήσει για τα αποτελέσματα της Συνόδου ... Επειδή πλέον και τα διαγγέλματα έχουν χάσει το νόημά τους, θα τον παρακαλούσα να μας αφήσει ήσυχους να περάσουμε ένα ήρεμο τριήμερο χωρίς αναλύσεις για τις ευεργετικές επιπτώσεις του ''κουρέματος'' και τις γνωστές κορώνες. Αυτό είναι που χρειαζόμαστε περισσότερο. Γιατί έχουμε καταλάβει πολύ καλά πλέον τις μας περιμένει τα επόμενα χρόνια...

Μια πολύ καλή (& κοντινή) επιλογή για το 3ήμερο

Εν μέσω ''κουρέματος'', φημών και αγωνίας για το αύριο της Ελλάδος (που εν πολλοίς εξαρτάται πλέον από τους ξένους) έρχεται και ... τριήμερο. Ένα τριήμερο που ξεκινάει πρακτικά από ... σήμερα το απόγευμα. Μία από τις σπάνιες ευκαιρίες να ξεφύγουμε από τη φορτισμένη καθημερινότητα και να αναπνεύσουμε λίγο καθαρό αέρα - να καθαρίσει λίγο το μυαλό μας βρε αδερφέ.
Έτσι, η φίλη Ηρώ Κουνάδη στο In2life.gr προτείνει μία απόδραση που μοιάζει ιδανική - Πάρνηθα! Αντιγράφω μερικά αποσπάσματα από το πολύ ενδιαφέρον άρθρο - πρόταση:

"Η Λίμνη Μπελέτσι
Κατ’ αρχάς, δεν είναι παραίσθηση. Δεν ήταν, όμως, και πάντα εκεί, στις ανατολικές πλαγιές της Πάρνηθας, κοντά στο πέτρινο εκκλησάκι της Αγίας Τριάδας. Δημιουργήθηκε πριν από τριάντα χρόνια, όταν κατά την διάνοιξη του δρόμου φράχτηκε η κοίτη ενός χειμάρρου, κι απλώθηκε σε μια έκταση πέντε στρεμμάτων. Το όνομά της το πήρε από την ομώνυμη κορυφή που υψώνεται πίσω της –οι φίλοι τη λένε και Λίμνη Κιθάρα, από το σχήμα της. Το βαθύτερο σημείο της είναι πέντε μέτρα, αλλά οι βουτιές δεν είναι –σύμφωνα με την παρακείμενη ταμπέλα– καλή ιδέα. Για να την προσεγγίσετε από την Εθνική Οδό Αθηνών Λαμίας, έχει αναλυτικότατες οδηγίες το blog Aqua’s. Εναλλακτικά, μπορείτε να ανηφορίσετε μέχρι εδώ από την Βαρυμπόμπη, περνώντας από το Κατσιμίδι και ακολουθώντας εν συνεχεία τις πινακίδες για την Ιπποκράτειο Πολιτεία.

Το οροπέδιο της Αγίας Τριάδας
Πίσω από κάθε στροφή του δρόμου, και μια έκπληξη: τα πεύκα εναλλάσσονται με βελανιδιές, οι βελανιδιές με πλατάνια. Δυο αρσενικά ελάφια στην άκρη του δρόμου κοιτούν απορημένα το αυτοκίνητο που τα πλησιάζει. Ένα πέτρινο εκκλησάκι με το λιθόκτιστο πηγάδι του στέκεται στην άκρη ενός γκρεμού και αγναντεύει την Αθήνα από ψηλά. Εντάξει, υπάρχουν και οι βίλες που ξεπροβάλλουν κάθε τόσο ανάμεσα στα πεύκα και χαλούν το τοπίο, υπενθυμίζοντάς μας τις τεράστιες οικολογικές καταστροφές που έχουν συντελεστεί πολλές φορές και για διάφορους λόγους (που είχαν ανεξαιρέτως να κάνουν με την ανθρώπινη απληστία) στην Πάρνηθα. Η ομορφιά του δάσους, τουλάχιστον, αντέχει.

Τα μονοπάτια Είναι άπειρα, πανέμορφα, ιδανικά για πεζοπορία και mountain bike, μικρά και μεγαλύτερα, κατάλληλα για αρχάριους και προχωρημένους. Μπορείτε να τα διασχίσετε μόνοι σας, ή οργανωμένα μαζί με τους Ορειβατικούς Συλλόγους Αθηνών και Αχαρνών. Μπορείτε να πάρετε ιδέες για τις διαδρομές σας από το επίσημο site του Εθνικού Δρυμού Πάρνηθας ή να... αυτοσχεδιάσετε, ανακαλύπτοντας τις δικές σας –αρκεί να διαθέτετε μια σχετικά καλή αίσθηση προσανατολισμού.
Μία από τις ωραιότερες διαδρομές είναι εκείνη που ξεκινά από το εκκλησάκι της Αγίας Τριάδας, περνά από το ξωκλήσι του Αγίου Γεωργίου, διασχίζει την κορυφογραμμή Κορομηλιάς-Καμπέρας και καταλήγει στο εντυπωσιακό Σπήλαιο του Πανός, με τους φαντασμαγορικούς σταλακτίτες και σταλαγμίτες. Η διαδρομή δεν είναι εύκολη, και η διάρκειά της ξεπερνά τις δύο ώρες, αλλά τόσο το ειδυλλιακό φυσικό τοπίο που την περιβάλλει σε όλο το μήκος της όσο και το σπήλαιο στο οποίο καταλήγει θα σας αποζημιώσουν. Δείτε λεπτομέρειες για την διαδρομή στο site του Εθνικού Δρυμού (διαδρομή νούμερο 6).

Αν προτιμάτε κάτι πιο ξεκούραστο, πανέμορφες είναι και οι διαδρομές γύρω από τα βασιλικά κτήματα στο Τατόι. Ανηφορίζοντας από την Βαρυμπόμπη, αφού περάσετε τις ταβέρνες της, θα εντοπίσετε την σχετική πινακίδα «Δασική Αναψυχή Τατόι» στο δεξί σας χέρι. Αφήνετε το αυτοκίνητο στην άκρη του δρόμου, και ανηφορίζετε τα χωμάτινα δρομάκια που καταλήγουν σε διαδοχικά ξέφωτα του σκιερού δάσους –πολλά εκ των οποίων είναι εφοδιασμένα με ξύλινα τραπεζάκια του πικνίκ.

Το φαγητό (...) Η Πάρνηθα διαθέτει ως γνωστόν σε κάθε πλευρά της ωραιότατα ταβερνάκια για να επιδοθείτε σε μαραθώνιους κρεατοφαγίας. Μία από τις καλύτερες προτάσεις –που διαφέρει από τις κλασικές χασαποταβέρνες οι οποίες παρατάσσονται εκατέρωθεν όλων των λεωφόρων-εισόδων της Πάρνηθας– είναι ο Λάμπρος, στο Κατσιμίδι, όπου θα δοκιμάσετε συγκλονιστικά, ζουμερά παϊδάκια, «φονικό» τζατζίκι και τραγανές τηγανιτές πατάτες κομμένες στο χέρι, δίπλα στο αναμένο τζάκι και προς περίπου 15-20€ το άτομο''.

Πηγή: http://www.in2life.gr/escape/weekend/articles/210942/article.aspx

Οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στις μετακινήσεις

Η εκτίναξη της τιμής της βενζίνης αλλά και τα νέα φορολογικά μέτρα έχουν άμεση επίπτωση στις μετακινήσεις του κόσμου με το αυτοκίνητο. Σύμφωνα με σχετικό δημοσίευμα του Capital.gr (http://www.capital.gr/News.asp?id=1313067):

Η πτώση του κυκλοφοριακού φόρτου στις Εθνικές οδούς έχει υποχωρήσει έως και 40%, μέγεθος που δεν έχει καταγραφεί σε καμία χώρα-μέλος του ΟΑΣΑ μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.
Έτσι, στον υπό αναβάθμιση και κατασκευή αυτοκινητόδρομο 365 χιλιομέτρων από την Ελευσίνα έως την Τσακώνα (Ολυμπία Οδός), το διάστημα Απρίλιος 2010-Σεπτέμβριος 2011 οι μετακινήσεις μειώθηκαν από 20 έως 30%. Σύμφωνα με την παραχωρησιούχο κοινοπραξία του έργου, η πτώση αναμένεται να συνεχιστεί, καθώς προς στιγμήν δεν υπάρχουν ενδείξεις σταθεροποίησης.
Στο οδικό δίκτυο Μαλιακός – Κλειδί (Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου), το πρώτο εξάμηνο του 2011, σε σύγκριση με το αντίστοιχο διάστημα του 2009, οι διελεύσεις μειώθηκαν 40% για τα Ι.Χ. και 8% για τα βαρέα οχήματα.
Σε όλες τις κατηγορίες οχημάτων, η κυκλοφορία μειώθηκε κατά 35%, ενώ ο κυκλοφοριακός φόρτος του 2011 μειώθηκε περίπου προς 10%, σε σχέση με τις ετήσιες διελεύσεις του 2010.
Αντίστοιχα στο σύνολο των οδικών αξόνων η πτώση της κυκλοφορίας διαμορφώνεται κατά μέσο όρο σε διψήφια ποσοστά.

Τη δραματική πτώση του κυκλοφοριακού φόρτου «επιβεβαιώνουν» οι εξελίξεις στην αγορά υγρών καυσίμων, καθώς, κατά την τελευταία διετία, υπολογίζεται ότι έχουν βάλει λουκέτο περισσότερα από 1.200 πρατήρια βενζίνης, ενώ περίπου 500 βενζινάδικα υπολειτουργούν. Αντίστοιχα η μείωση της κατανάλωσης βενζίνης ξεπερνάει το 35%.

Προσωρινή στάση πληρωμών κήρυξε ...το ΠΑΣΟΚ

Δεν ξέρω τι θα κάνει τελικά η χώρα μας και η Ευρώπη γενικότερα, πάντως το ... ΠΑΣΟΚ προχώρησε σε μία πρώτη στάση πληρωμών.
Πιο συγκεκριμένα, ο διοικητής του ΙΚΑ, Ροβέρτος Σπυρόπουλος, με την ιδιότητά του ως γενικός διευθυντής του ΠΑΣΟΚ, κήρυξε προσωρινή στάση πληρωμών στο κόμμα. Με SMS, που έστειλε στα κινητά όλων των εργαζομένων της Ιπποκράτους, τους πληροφορεί ότι θα πληρωθούν με καθυστέρηση δύο εβδομάδων:
"Σας ενημερώνουμε ότι οι αποδοχές μηνός Οκτωβρίου θα καταβληθούν έως τις 15 Νοεμβρίου, λόγω καθυστέρησης της χορήγησης της τρίτης δόσης της κρατικής χρηματοδότησης.
Ευχαριστώ για την κατανόηση,
Ροβέρτος Σπυρόπουλος".
Το γραπτό αυτό μήνυμα έχει ήδη προκαλέσει αναστάτωση στους υπαλλήλους του κυβερνώντος κόμματος, οι οποίοι ανησυχούν μήπως η καθυστέρηση αυτή τελικά έχει μεγαλύτερη διάρκεια του δεκαπενθημέρου ( Πηγή:  http://www.24h.gr/section/politiki/stasi-pliromon-kiruxe-pasok ).

ΥΓ. Προσωπικά θα επιθυμούσα να δοθούν από την κρατική επιχορήγηση μόνο τα χρήματα που αφορούν τους μισθούς των εργαζομένων στο ''Κίνημα'' και ΔΡΑΧΜΗ παραπάνω αλλά μάλλον ματαιοπονώ ...

Περί ''κουρέματος''

Το σκίτσο του Ηλία Μακρή στην ''Καθημερινή'' νομίζω ότι περιγράφει με ακρίβεια το ρόλο της Ελληνικής αντιπροσωπείας στις διαβουλεύσεις για την κρίση χρέους. Όπως οι περισσότεροι ανταποκριτές μεταδίδουν, η Ελλάδα απλώς ''παρίσταται''. Χωρίς λόγο στη διαμόρφωση των αποφάσεων -αποφάσεων που αφορούν κυρίως το δικό της μέλλον-, οι κυβερνώντες μας περιμένουν από τους άλλους ν' αποφασίσουν και το άγχος τους είναι μόνο πως θα παρουσιάσουν τις αποφάσεις στον Ελληνικό λαό. Πως θα διασκεδάσουν  δηλ. τις εντυπώσεις στα μάτια του κόσμου. Ει δυνατόν και να παρουσιάσουν ως μία κάποια επιτυχία το ''κούρεμα'' του χρέους. Ένα ''κούρεμα'' που όπως λένε όλοι οι αναλυτές δεν αποτελεί διαγραφή χρέους -όπως ίσως πιστεύαμε- αλλά πρακτικά μία κάποια μικρή ελάφρυνση, με τις Ελληνικές Τράπεζες και τα Ασφαλιστικά Ταμεία όμως να πληρώνουν βαρύ τίμημα. Όντες κάτοχοι σημαντικού αριθμού ομολόγων θα χρειαστούν γενναία αναχρηματοδότηση μετά το ''κούρεμα'' και την απώλεια ουσιαστικά των χρημάτων που είχαν ''επενδύσει'' δανείζοντας την Κυβέρνηση. Διαφορετικά ...
Να το πούμε πρακτικά; Θα διαγραφεί ένα κάποιο ποσό από το χρέος και θα ξαναχρειαστεί να ξαναδανειστούμε για να ''μαζέψουμε'' τις συνέπειες του κουρέματος. Φαύλος κύκλος δηλαδή ...

8 βασικές ερωτήσεις και απαντήσεις για το τέλος των ακινήτων

1. Σε ποιον επιβάλλεται το τέλος;
Tο τέλος επιβάλλεται στον κύριο του ακινήτου ή στον επικαρπωτή. Σε περίπτωση συνιδιοκτησίας οι συνιδιοκτήτες επιβαρύνονται ανάλογα με το ποσοστό συμμετοχής τους στο ακίνητο.

2. Ποιος πληρώνει το τέλος;
Yπόχρεος για την καταβολή του τέλους είναι ο χρήστης του ακινήτου, ο οποίος το καταβάλλει μαζί με το λογαριασμό της ΔEH.

3. Tι γίνεται στην περίπτωση που ο χρήστης του ακινήτου είναι ενοικια­στής;
Σύμφωνα με το υπουργείο αν ο χρήστης είναι ενοικιαστής με την καταβολή του τέλους με το λογαριασμό της ΔEH επέρχεται αυτοδικαίως συμψηφισμός με οφειλόμενα ή μελλοντικά ενοίκια. Δηλαδή ο ενοικιαστής πληρώνει το τέλος και το συμψηφίζει με το ενοίκιο ή τα ενοίκια.

4. Πολύτεκνοι, άνεργοι και ανάπηροι θα πληρώσουν το τέλος;
Θα το πληρώσουν. Πολύτεκνοι, άνεργοι επιδοτούμενοι από τον OAEΔ (1/1-31/8 για το 2011 ή 1/1-30/4 για το 2012), ή άτομα ανάπηρα ή άτομα που βαρύνονται φορολογικά από ανάπηρο, θα πληρώσουν τέλος που ανέρχεται σε 50 λεπτά το τετραγωνικό μέτρο ανεξάρτητα από το χρόνο δόμησης του ακινήτου αλλά με την προϋπόθεση ότι τα ακίνητα βρίσκονται σε περιοχή τιμής ζώνης έως 3.000 ανά τ.μ.. Δηλαδή, αν ο άνεργος κατοικεί σε περιοχή που η αντικειμενική ζώνη είναι άνω των 3.000 ευρώ θα πληρώσει ολόκληρο το έκτακτο τέλος.

5. Πώς υπολογίζεται το έκτακτο ειδικό τέλος;
Για τον υπολογισμό του τέλος λαμβάνεται υπόψη η τιμή ζώνης (όπως λογίζεται για το TAΠ), το εμβαδόν του ακινήτου, συντελεστής προσδιορισμού του τέλους σε ευρώ ανά τ.μ., καθώς και συντελεστής προσαύξησης αντιστρόφως ανάλογος προς την παλαιότητα του ακινήτου. H επιβάρυνση ανά τετραγωνικό μέτρο καθορίζεται από 3 έως 16 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο ανάλογα με την τιμή ζώνης. Όμως, τα ποσά αυτά θα αυξηθούν έως και 25% αν πρόκειται για ακίνητα ηλικίας έως 25 ετών.
Mόνο για τα ακίνητα ηλικίας άνω των 26 ετών δεν θα υπάρξει καμία προσαύξηση. Aυτό σημαίνει ότι η επιβάρυνση ανά τετραγωνικό μέτρο δεν θα είναι 10 ευρώ όπως αρχικώς είχε εξαγγείλει ο υπουργός Oικονομικών Eυάγ. Bενιζέλος αλλά θα φθάνει τα 20 ευρώ το τετραγωνικό για τους ιδιοκτήτες νεόδμητων ακινήτων (έως 4 ετών) που βρίσκονται σε περιοχές με τιμή ζώνης άνω των 5.000 ευρώ.

6. Oι κοινόχρηστοι χώροι πολυκατοικιών επιβαρύνονται με το τέλος;
Όχι, εξαιρούνται.

7. Πώς καταβάλλεται το ειδικό έκτακτο τέλος;
Συνεισπράττεται από τη ΔEH και τους εναλλακτικούς προμηθευτές ηλεκτρικού ρεύματος ως εξής:
- Για το 2011 σε δύο ισόποσες δόσεις από τον Oκτώβριο του 2011 μέχρι τον Iανουάριο του 2012.
- Για το 2012 σε τέσσερις ισόποσες δόσεις από τον Mάιο μέχρι τον Δεκέμβριο 2012.

8. Ποιες κυρώσεις προβλέπονται αν δεν καταβληθεί το τέλος;
Σε περίπτωση που δεν καταβληθεί το τέλος, η ΔEH και οι εναλλακτικοί προμηθευτές ηλεκτρικού ρεύματος προβαίνουν στη διακοπή του ρεύματος και δεν το επαναχορηγούν μέχρι την εξόφλησή του. Aν δεν ζητηθεί η επαναχορήγηση ρεύματος, η ΔEH και οι εναλλακτικοί προμηθευτές, αφού διαγράψουν τον υπόχρεο συνδρομητή ενημερώνουν το Δημόσιο, ώστε να μεριμνήσει για την είσπραξη του οφειλόμενου τέλους μέσω κατασχέσεων περιουσιακών στοιχείων.
H αλλαγή προμηθευτή ηλεκτρικού ρεύματος δεν επιτρέπεται αν δεν εξοφληθεί προηγουμένως το ειδικό τέλος.

Πηγή: http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=63381457

Tips για καλύτερη και φθηνότερη θέρμανση

Ο φετινός χειμώνας προβλέπεται δύσκολος - ίσως ένας από τους δυσκολότερους μεταπολεμικά σε οικονομικό επίπεδο. Κι ένα από τα πλέον φλέγοντα πρακτικά ζητήματα της καθημερινότητας για το ελληνικό νοικοκυριό είναι αυτό της θέρμανσης - δεδομένου ότι η τιμή του πετρελαίου φαίνεται ότι θα είναι σημαντικά υψηλότερη από πέρυσι (έτσι γινόταν και γίνεται πάντα στην Ελλάδα - οι μισθοί πέφτουν αλλά οι τιμές των ειδών πρώτης ανάγκης αυξάνονται ...).
Η Γενική Γραμματεία Καταναλωτή λοιπόν δίνει στα νοικοκυριά έξι συμβουλές προκειμένου να αποφύγουν τις "παγίδες" που στήνουν ορισμένοι επιτήδειοι κατά την παράδοση του πετρελαίου - πιο συγκεκριμένα:
1. Να συγκρίνουν, μετά από έρευνα, τις τιμές.
2. Να προσέχουν το χρώμα του πετρελαίου να είναι ζωηρό κόκκινο και όχι θολό.
3. Να καταγράφουν οι ίδιοι την ποσότητα του πετρελαίου που υπάρχει στη δεξαμενή πριν και μετά την παραλαβή, πάντοτε παρουσία του βυτιοφορέα.
4. Να μην εμπιστεύονται τον μετρητή του βυτιοφόρου, αλλά να χρησιμοποιούν το δικό τους διαγραμμισμένο μέτρο.
Δηλαδή να γνωρίζουν πόσα λίτρα πετρελαίου αντιστοιχούν σε κάθε εκατοστό ύψους της δεξαμενής. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι να γνωρίζουν τις διαστάσεις της δεξαμενής τους. Π.χ. αν μια δεξαμενή έχει μήκος 1,5 μέτρο, πλάτος ένα μέτρο και ύψος ένα μέτρο, τότε η συνολική χωρητικότητά της είναι 1,5 κυβικό μέτρο (1,5x1x1=1,5) ή 1.500 λίτρα. Επομένως, σε κάθε εκατοστό ύψους της δεξαμενής αντιστοιχούν 15 λίτρα (1500:100=15).
5. Να μετρούν την ανύψωση της στάθμης του πετρελαίου μέσα στη δεξαμενή, αφού κατασταλάξει ο αφρός και έχουν πρώτα παρέλθει 5-6 λεπτά.
6. Να πληρώνουν εφόσον αναγράφεται στην απόδειξη παραλαβής-πληρωμής το ύψος που μετρήθηκε πριν και μετά την παραλαβή και όχι μόνο τα λίτρα.
(Πηγή: http://www.e-go.gr/news/article.asp?catid=17826&subid=2&pubid=128819526&tag=20684)

Φυσικά όλα τα παραπάνω δεν είναι πάντα εύκολα στην πράξη αλλά σε κάθε περίπτωση ας είμαστε όσο πιο προσεκτικοί γίνεται - και κυρίως ας το γνωρίζουν αυτό οι διάφοροι επιτήδειοι. Ίσως έτσι περιοριστούν σε κάποιο βαθμό τα φαινόμενα αισχροκέρδειας κάποιων στην πλάτη του καταναλωτή.

Η πραγματικότητα της γενιάς μας σε ένα σκίτσο ...

Οι Έλληνες στα μάτια των ξένων

Αναδημοσιεύω ένα μεγάλο απόσπασμα από άρθρο της δημοσιογράφου Ελένης Καλογεροπούλου, το οποίο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΄'Το Ποντίκι'' και περιγράφει ανάγλυφα την εμπειρία της από το πως αντιμετωπίζουν πλέον οι ξένοι τους Έλληνες. Δεν ξέρω εάν μπορεί να θεωρηθεί αντιπροσωπευτικό -αν μας αντιμετωπίζουν δηλ. όλοι το ίδιο- όμως σε κάθε περίπτωση δίνει μία εικόνα.

''Βρέθηκα την περασμένη εβδομάδα στις Βρυξέλλες για κάποιες επαγγελματικές υποχρεώσεις. Την Βελγική πρωτεύουσα την αισθάνομαι πολύ οικεία αφού έχω περάσει μέρες και μήνες παρακολουθώντας τα συμβούλια κορυφής τα τελευταία είκοσι χρόνια. Και παρά την κούραση της υπόγας - σε ένα υπόγειο στεγάζονται οι δημοσιογράφοι που παρακολουθούν τις συνόδους - ήταν ωραία.
Ποτέ δεν φανταζόμουν λοιπόν ότι θα έφτανε η μέρα που σε αυτό τον τόπο θα αισθανόμουνα άβολα, προσβεβλημένη και θυμωμένη από την εικόνα που έχουν οι Βέλγοι - και όχι μόνο - για εμάς τους Έλληνες.
Μία φίλη που ζει και εργάζεται στην Βελγική πρωτεύουσα μου είπε με πίκρα ότι είμαστε οι σύγχρονοι Εβραίοι αφού καθημερινά οι Έλληνες που ζουν εκεί βιώνουν έναν πρωτόγνωρο ρατσισμό. Το αστέρι που είχαν οι Εβραίοι στο πέτο θα γράφει τώρα Έλληνες που σημαίνει αφερέγγυοι, μιζαδόροι, τεμπέληδες και γενικά αγροίκοι. Ναι έτσι μας αντιμετωπίζουν πια στην Ευρώπη.
Ένας Έλληνας γιατρός πριν από λίγες μέρες έψαχνε εναγωνίως σπίτι για την κόρη του που ήθελε να σπουδάσει εκεί οικονομία. Όχι στις Βρυξέλλες αλλά σε κάποιο μικρό χωρίο βόρια του Βελγίου. Ο άνθρωπος έψαχνε για δεκαπέντε μέρες χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Όταν οι ιδιοκτήτες ακούγαν πως είναι Έλληνας αρνιώντουσαν να του νοικιάσουν το δωμάτιο. Κάποιοι μάλιστα του ζήτησαν και φορολογική δήλωση. Και τελικά; Τους έσωσε ένας πατριώτης εμιγκρές που εγγυήθηκε για την φερεγγυότητα του Έλληνα γιατρού.
Να σας πω τι συνέβη σε εμένα; Στο εστιατόριο που πήγαμε για φαγητό μας ρώτησαν αν είμαστε Έλληνες και αμέσως μετά έκαναν την εύλογη ερώτηση. «Λεφτά έχετε;» Χιούμορ; Πικρό χιούμορ; Ειρωνεία; Προσβολή ή συμπόνια; Κανείς δεν ξέρει. Και εμένα προσωπικά λίγο με ενδιαφέρει. Αυτό που με νοιάζει είναι ότι πήγα να φάω όπως όλος ο κόσμος και έγινα θέμα συζήτησης στα γύρω τραπέζια για έναν λόγω που δεν έχει να κάνει με εμένα αλλά με τους ανίκανους πολιτικούς μας. Και ακόμα και η λύπηση και η συμπάθεια με ενοχλεί. Δεν θέλω ούτε να με συμπονούν, ούτε να με λυπούνται. Έχω τον τσαμπουκά να κουμαντάρω την ζωή μου - όπως ο καθένας από σας - παρά τα όσα καταστροφικά μας έχουν συμβεί και πρόκειται να μας συμβούν.
Το τέταρτο Ράιχ της Άνγκελα  Μέρκελ, όπως λέει σωστά ο φίλος μου Γιώργος Κύρτσος φαίνεται ότι έχει κάνει σωστά στην δουλειά του. Έχει περάσει για μας την εικόνα των μιασμάτων, των ανυπόληπτων, των λαμόγιων. Μόνο που η φροϊλάιν Μέρκελ για αυτή την δουλειά δεν χρειάστηκε να κουραστεί πολύ. Είχε την βοήθεια όλων των Ελλήνων πολιτικών όλων των κυβερνήσεων των τελευταίων χρόνων. Γιατί σ’ αυτή την ιστορία δεν υπάρχουν αθώοι. Δεν υπάρχουν πολιτικοί που δεν ήξεραν ή δεν έφαγαν αντίθετα με άλλους. Και αυτοί είναι συνένοχοι για την εικόνα που έχουν σήμερα οι  ξένοι για εμάς. Για την ξεφτίλα μας. Για την ρετσινιά που θα ακολουθεί όλες τις επόμενες γενιές και που πολύ δύσκολα θα μπορέσουν να την βγάλουν από πάνω τους [...].
Πηγή:  http://topontiki.gr/article/23691 

Πως θα είναι ο άνθρωπος του μέλλοντος;

Πικρή αλλά τόσο εύστοχη σάτιρα από τους Γάλλους....

Οι περιπέτειες ενός υφυπουργού

Αντιγράφω από τον σημερινό ''Μικροπολιτικό'' των ΝΕΩΝ - τα περιστατικά που περιγράφονται είναι απολαυστικά:

''Υφυπουργός, κουρασμένος από τα κυβερνητικά καθήκοντα, αποφασίζει το περασμένο Σαββατοκύριακο να αποδράσει οικογενειακώς σε θέρετρο της Κορινθίας. Επειδή όμως υπάρχει διαρκής φόβος για παρενόχληση κυβερνητικών, ειδοποιείται διακριτικά και εγκαίρως η τοπική αστυνομική διεύθυνση. Αυτή ενεργοποιείται άμεσα και στέλνει όχημα χωρίς διακριτικά, επανδρωμένο με αστυνομικούς με πολιτικά. Οταν φθάνει ο υφυπουργός τούς ζητείται να μη μένουν έξω από τον ευρύτερο χώρο του ξενοδοχείου αλλά να εισέλθει το αυτοκίνητο μέσα. Ακολουθούν σκηνές εφάμιλλες κλασικής ιταλικής κωμωδίας. Διότι τους βλέπει από το παράθυρο η ιδιοκτήτρια του ξενοδοχείου χωρίς να έχει ειδοποιηθεί ή να ξέρει ποιοι είναι. Θορυβημένη από την άνοδο της εγκληματικότητας και τη δράση διαφόρων συμμοριών καλεί την Αστυνομία!

Σα να μην έφθανε η παρεξήγηση αυτή, είχαμε και δεύτερο μπέρδεμα. Το πρωί της επομένης, οι αστυνομικοί είχαν ειδοποιηθεί ότι ο υφυπουργός θα βγει για τζόγκινγκ. Δεν είναι αναγνωρίσιμος εκτός της περιφέρειάς του - προφανώς δεν εκλέγεται στην Κορινθία - και, πάντως, όχι σε εθνικό επίπεδο. Παρ' όλα αυτά δεν έχει βγει αλώβητος από τις «ρίψεις» που έχουν ταλαιπωρήσει στελέχη της κυβέρνησης τον τελευταίο καιρό. Εξ ου και η συνοδεία στο τρέξιμο. Πλην όμως έτερος πελάτης του ξενοδοχείου είχε την έμπνευση να βγει εκείνος νωρίτερα για τρέξιμο. Καθότι, όπως είπα, ο υφυπουργός δεν είναι αναγνωρίσιμος, οι αστυνομικοί παρακολούθησαν διακριτικά τον άγνωστο πελάτη. Οταν βγήκε αργότερα ο υφυπουργός έτρεξε μόνος! ''.

Δύσκολο να είσαι υφυπουργός τη σήμερον ημέρα ...

Εταιρίες - σύμβολα σε κάθετη πτώση

Το μόνο σίγουρο στη ζωή μας είναι ότι τίποτα δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο. Τα πάντα εξελίσσονται-αλλάζουν κι όχι πάντα προς το καλύτερο. Άλλωστε εμείς οι Έλληνες το ξέρουμε πλέον αυτό  καλύτερα από τον καθένα. Το ίδιο συμβαίνει και με τις εταιρίες, ακόμη κι αυτές που σε κάποια φάση της πορείας τους θεωρούνταν σημείο αναφοράς γα την αγορά τους.
Με 3 τέτοιες περιπτώσεις καταπιάνεται και το πολύ ενδιαφέρον άρθρο της Κορίνας Σαμάρκου στην Ισοτιμία ( http://www.isotimia.gr/default.asp?pid=24&ct=38&artid=101146 ):   την εταιρία συνώνυμο της φωτογραφίας Kodak, τη άλλοτε κραταιά Nokia και την εταιρία που το όνομά της ήταν συνώνυμο με τους υπολογιστές, Micosoft.

'' 'Εσείς πατάτε το κουμπί, εμείς κάνουμε τα υπόλοιπα'. Με αυτό το σλόγκαν, η Kodak παρουσίασε την πρώτη της φωτογραφική μηχανή στην αμερικανική αγορά. Ήταν το 1888. Για τα επόμενα εκατό χρόνια, το όνομα της εταιρείας θα έμπαινε σε κάθε σπίτι σε όλο τον πλανήτη. Θα γινόταν συνώνυμο της φωτογραφίας. Και η Kodak θα μετατρεπόταν σε ένα σύμβολο της αμερικανικής επιχειρηματικής υπεροχής. Και όμως, κανείς δεν φάνηκε να εκπλήσσεται στα τέλη της περασμένης εβδομάδας, όταν κυκλοφόρησαν στην αγορά σενάρια περί χρεοκοπίας της εταιρείας. Έστω και εάν πάνω στο φωτογραφικό χαρτί της είχαν τυπωθεί οι αναμνήσεις εκατομμυρίων καταναλωτών. Η Kodak είναι μια από τις εταιρείες σύμβολα που ενώ δημιούργησαν νέες αγορές αξίας πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων, ξεπεράστηκαν από τις τεχνολογικές εξελίξεις και ηττήθηκαν από τον ανταγωνισμό στο ίδιο τους το παιχνίδι.
Η ιστορία της Kodak αρχίζει το 1881 με την ίδρυση της Eastman Dry Plate Company από τον Αμερικανό εφευρέτη Τζορτζ Ίστμαν. Το 1885 ο επιχειρηματίας παρουσίασε το πρώτο διάφανο φωτογραφικό φιλμ και το 1935 έφερε την επανάσταση με το Kodachrome, το πρώτο εμπορικά επιτυχημένο έγχρωμο φιλμ για ερασιτέχνες φωτογράφους. Για δεκαετίες, η φωτογραφία ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με το όνομα της Kodak. Η εταιρεία κυριαρχούσε με άνεση σε αυτή την παγκόσμια αγορά, την οποία η ίδια είχε δημιουργήσει. Έτσι, το 1981, ο κύκλος εργασιών της ξεπέρασε τα 10 δισ. δολάρια.
Και μετά ήρθε η ψηφιακή επανάσταση. Η αλήθεια είναι ότι η Kodak υπήρξε πρωτοπόρος και στην ψηφιακή εποχή. Το 1975 κατασκεύασε την πρώτη φωτογραφική μηχανή που λειτουργούσε χωρίς φιλμ, αποθηκεύοντας τις φωτογραφίες σε μία κασέτα. Όμως, το λάθος της εταιρείας ήταν ότι λόγω της λατρείας της με το φιλμ, υποτίμησε τις προοπτικές της ψηφιακής φωτογραφίας. Οι ψηφιακές μηχανές είναι για τους ερασιτέχνες, πίστευαν τα στελέχη της Kodak στα μέσα της δεκαετίας του 1990. Η ποιότητα του φιλμ είναι αξεπέραστη, επομένως, οι επαγγελματίες φωτογράφοι και το Χόλιγουντ δεν θα το εγκατέλειπαν ποτέ. Και εξάλλου, ο κόσμος πρέπει να τυπώσει τις φωτογραφίες του για να τις βάλει στην κορνίζα και να τις στείλει στους μακρινούς συγγενείς, πίστευαν.
Προφανώς, δεν μπορούσαν να διανοηθούν ότι θα ερχόταν μια εποχή που η φωτογραφική μηχανή θα γινόταν περιττή. Ο καθένας μπορεί σήμερα να τραβήξει μια φωτογραφία υψηλής ανάλυσης με το κινητό του, να τη μοιραστεί με τους φίλους του μέσω του Facebook και να τη στείλει στους συγγενείς του στην άλλη άκρη της υφηλίου μέσω του email. Οι νεότερες γενιές δεν έχουν αγοράσει ποτέ –και ούτε πρόκειται να αγοράσουν-ένα φωτογραφικό φιλμ.
Παρά την προσπάθεια της Kodak να επεκταθεί στην ψηφιακή τεχνολογία, η αγορά πίστεψε ότι ήταν πια αργά. Η μετοχή της, που άγγιξε το υψηλό των 94,25 δολαρίων το 1997, έπεσε στις 30 Σεπτεμβρίου στα 0,78 δολάρια, όταν στην αγορά άρχισαν να κυκλοφορούν σενάρια χρεοκοπίας. Η Kodak διαβεβαιώνει ότι δεν σκοπεύει να κηρύξει πτώχευση, παρότι έχει προσλάβει ως συμβούλους νομικά γραφεία που ειδικεύονται σε τέτοιες διαδικασίες. Σχέδιό της, σε πρώτη φάση, είναι να πουλήσει πατέντες συνολικής αξίας 2 δισ. δολαρίων.

Το business story της Nokia έχει αναλυθεί σε πολυάριθμα βιβλία για το μάνατζμεντ και διδάσκεται μέχρι και σήμερα στα πανεπιστήμια. Το 1865, στις όχθες του ποταμού Νοκιανβίρτα, ο Φινλανδός Φρέντρικ Άιντεσταμ ίδρυσε μια μικρή χαρτοβιομηχανία. Αυτή η εταιρεία, που έκανε στροφή στις τηλεπικοινωνίες στις αρχές της δεκαετίας του 1990 κατάφερε να κάνει το όνομά της συνώνυμο με τις συσκευές κινητής τηλεφωνίας. Η κυριαρχία της σε αυτή τη νέα αγορά υπήρξε απόλυτη. Έτσι, η Nokia έγινε με διαφορά η μεγαλύτερη επιχείρηση της Φινλανδίας, φτάνοντας το 2007 να αποτελεί περίπου το ένα τρίτο της κεφαλαιοποίησης του χρηματιστηρίου της χώρας. Το 2004, η Nokia κινούσε μόνη της το 3,5% του φινλανδικού ΑΕΠ και ευθυνόταν για το ένα τέταρτο των εξαγωγών της χώρας.
Όμως, όταν το iPhone της Apple και τα υπόλοιπα κινητά που χρησιμοποιούν το λειτουργικό Android της Google ενέτειναν τον ανταγωνισμό στην ιδιαίτερα επικερδή αγορά των smartphones, η Nokia έχασε το τρένο της καινοτομίας. Και μαζί, έχασε τα σκήπτρα μιας αγοράς την οποίαη ίδια, ουσιαστικά, είχε δημιουργήσει. Τα τελευταία στοιχεία δείχνουν ότι τα κινητά της Apple και της Samsung έδωσαν τέλος στην 15ετή κυριαρχία της Nokia στην αγορά. Ο ίδιος ο επικεφαλής της εταιρείας παραδέχεται ότι η Nokia αντιμετωπίζει μία κρίση επιβίωσης. Η εταιρεία στέκεται στην άκρη μιας πλατφόρμας πετρελαίου που έχει αρπάξει φωτιά. Ο μόνος τρόπος για να επιβιώσει είναι να κάνει μία ριψοκίνδυνη και τρομακτική βουτιά στο άγνωστο, είχε γράψει ο Στέφεν Έλοπ σε εσωτερικό του σημείωμα προς το προσωπικό της εταιρείας.

Η Microsoft υπήρξε αναμφισβήτητα μια εταιρεία φαινόμενο. Η αρχή του αιώνα τη βρήκε να κρατά την πρωτιά στο παγκόσμιο επιχειρείν. Η κεφαλαιοποίησή της ήταν η μεγαλύτερη στα διεθνή χρηματιστήρια και ο διάσημος ιδρυτής της, ο Μπιλ Γκέιτς, ο πλουσιότερος άνθρωπος του πλανήτη. Το όνομα της Microsoft έμπαινε σε κάθε σπίτι και γραφείο. Όπως έδειξαν και τα μπλεξίματά της με τις επιτροπές ανταγωνισμού σε Ευρώπη και ΗΠΑ η Microsoft ήταν ίσως... υπερβολικά μεγάλη. Η απόλυτη επιτυχία της στην αγορά του λογισμικού την είχε μετατρέψει σε ένα πανίσχυρο μονοπώλιο που ουσιαστικά απέκλειε κάθε άλλο παίκτη.
Και όμως, ακόμα και αυτός ο κολοσσός έμεινε πίσω από τις καταιγιστικές εξελίξεις στη βιομηχανία της τεχνολογίας. Ασφαλώς, αυτή η εταιρεία δεν αντιμετωπίζει ζήτημα επιβίωσης. Όμως, έχασε όχι μόνο την πρωτιά στον παγκόσμιο τεχνολογικό κλάδο, αλλά τις τελευταίες ημέρες, ακόμα και τη δεύτερη θέση. Η κεφαλαιοποίηση της Microsoft, που είχε αγγίξει τον Ιούλιο του 2000 τα 430 δισ. δολάρια, έπεσε το Μάρτιο του 2009 στα 135 δισ. δολάρια. Σήμερα διαμορφώνεται στα 208 δισ. δολάρια, κάτι που σημαίνει ότι η εταιρεία του Γκέιτς είναι πλέον μικρότερη από το νέο κυρίαρχο της τεχνολογίας, την Apple, αλλά και από την IBM, με την οποία τις τελευταίες ημέρες κονταροχτυπιούνταιστο ταμπλό του χρηματιστηρίου για τη δεύτερη θέση του κλάδου.
Όπως συνέβη και στην περίπτωση της Kodak, η εμμονή της Microsoft με το προϊόν που την ανέδειξε, ευθύνεται για τη σημερινή της πτώση. Τα Windows και το Office μπορεί να γιγάντωσαν τη Microsoft κατά την προηγούμενη εταιρεία, όμως, φαίνονται παρωχημένα τώρα που οι καταναλωτές γυρίζουν την πλάτη στους προσωπικούς υπολογιστές και γυρνούν στα smartphones και τις ταμπλέτες''.

Ο κουβαρντάς υπουργός

Το διάβασα σήμερα  και εάν ισχύει, επιβεβαιώνεται αυτό που λίγο - πολύ καταλαβαίνουμε όλοι πλέον, ότι οι κυβερνώντες δεν έχουν καμμία επαφή με την πραγματικότητα. Κι αυτό ίσως να είναι ακόμη πιο επικίνδυνο από το να μην μπορούν να διαχειριστούν την όλη κρίση. Άλλωστε πως να λάβεις τα κατάλληλα μέτρα όταν δεν μπορείς να συνειδητοποιήσεις τις επιπτώσεις που έχουν. Θαυμάστε:
''Αντιμέτωπο με ένα ακόμα δείγμα 'υπουργικής' σπατάλης βρέθηκε αντιμέτωπο το κλιμάκιο της τρόικας, με τη γερμανική εφημερίδα Welt να αναφέρεται σε περιστατικό με Έλληνα υπουργό που τους έβγαλε για φαγητό.

Οι τρεις ανώτεροι αξιωματούχοι είχαν πάει για φαγητό με ένα μέλος της ελληνικής κυβέρνησης. Ήταν πολύ γενναιόδωρος. Ο λογαριασμός έφθασε τα 750 ευρώ. Ο υπουργός άφησε φιλοδώρημα 50 ευρώ και ζήτησε να του σταλεί στο γραφείο ο λογαριασμός, υπογραμμίζει η εφημερίδα χωρίς να κατονομάζει τον υπουργό.
Η τρόικα, όπως επισημαίνεται στο δημοσίευμα, δεν ξαναβγήκε με τον συγκεκριμένο άνθρωπο και προτίμησε να πηγαίνει για φαγητό σε μία απλή ταβέρνα με πιο "προσγειωμένους" λογαριασμούς.
Ο ιδιοκτήτης της ταβέρνας Κεντρικόν, Νίκος Κουτουζής, αναγνωρίζει τους επικεφαλής της τρόικας και περιγράφει στην εφημερίδα ότι συνήθως ένα γεύμα και των τριών τους κοστίζει μόλις 40 ευρώ, ενώ αφήνουν φιλοδώρημα 1-2 ευρώ'' ( http://news247.gr/oikonomia/to_trapezwma_sthn_troika_kai_o_koyvarntas_ypoyrgos.1404532.html ).

Προσέξτε τώρα: Οι ίδιοι οι 'Τροικανοί' ξοδεύουν για το φαγητό τους € 40 (δηλ.  € 13 ανά άτομο) και δίνουν 1-2 euro μπουρμπουάρ, ενώ ο γαλαντόμος Έλληνας υπουργός τους έκανε τραπέζι που κόστισε € 187 το άτομο (!) ενώ άφησε μπουρμπουάρ € 50 ... Και φυσικά η εντολή ήταν ο λογαριασμός να του σταλεί στο 'γραφείο'.
Δυστυχώς, κάποιοι πιστεύουν πως οι καιροί άλλαξαν αλλά μόνο για τους κατοίκους αυτού του τόπου και όχι για τους ίδιους, οι οποίοι μπορούν να συνεχίσουν να  πολιτεύονται όπως πριν την κατάρρευση του σαθρού οικοδομήματος. Και δυστυχώς είναι οι ίδιοι συνεχίζουν να βγάζουν κορώνες για τα ''αναγκαία για τη σωτηρία της πατρίδας μέτρα'', να κάνουν βαθυστόχαστες αναλύσεις για το πως φτάσαμε ως εδώ και να παίρνουν ένα επίπλαστο θλιμμένο ύφος για τα δεινά που μαστίζουν την κοινωνία μας.
Εξ' ου και δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος για το αύριο - τουλάχιστον το κοντινό. Γιατί πιστεύω ακράδαντα πως η όποια αλλαγή σε μία κοινωνία δεν έρχεται με νομοθετήματα αλλά κυρίως με την κατανόηση μίας δύσκολης κατάστασης και την προσπάθεια του κάθε μέλους της ν' αλλάξει σε προσωπικό επίπεδο.
Και κάτι τελευταίο: διάβασα μία δήλωση του Υπ. Οικονομικών (http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22767&subid=2&pubid=63443331) ότι γυρίζουμε λέει στο επίπεδο ζωής του 2004. Τι να πω και τι να σχολιάσω τώρα γι' αυτό. Μακάρι υπουργέ μου να γυρίζαμε στην εποχή του 2004 (χρονιά των Ολυμπιακών αγώνων της Αθήνας υπενθυμίζω). Θα είμασταν πανευτυχείς - μια χαρά ζούσαμε τότε. Μόνο που δυστυχώς γυρίζουμε πολλές δεκαετίες πριν. Φτώχεια, μετανάστευση, εγκληματικότητα, αποικιοκρατική εισβολή - μήπως φέρνουν στο μυαλό των παλαιότερων εικόνες από την μετακατοχική Ελλάδα;

Σε τοκογλύφους παραδίδουμε τις ζωές μας;

Αναδημοσιεύω αυτούσιο το συγκλονιστικό άρθρο του Μιχάλη Ιγνατίου από το aixmi.gr. Ομολογώ ότι ήμουν αρνητικά προκατειλημένος με το συγκεκριμένο δημοσιογράφο μια και είναι ανταποκριτής του MEGA στις ΗΠΑ, όμως τα κείμενά του έχουν αλλάξει τελείως την εικόνα μου γι' αυτόν - λέει τα πράγματα με το όνομά τους, απλά και ξεκάθαρα.

''Η ιστορία που θα σας αφηγηθώ είναι πέρα για πέρα αληθινή. Αφορά ένα πολίτη, ο οποίος ζει μεν στο εξωτερικό, αλλά εργάζεται για εταιρεία που έχει έδρα την Αθήνα. Άρα, έχει τον ίδιο πόνο όπως όλοι οι υπόλοιποι Έλληνες, και επηρεάζεται το ίδιο -ίσως και χειρότερα- αφού η μείωση των μισθών στην Ελλάδα κτύπησε άγρια και τον δικό του. Σημειώστε ότι στη χώρα που ζει, το ενοίκιο ενός μικρού διαμερίσματος σε μία μέτρια γειτονιά -γύρω στα 75 τετραγωνικά μέτρα- αγγίζει τις 2000 ευρώ. Άρα, οι απώλειες του είναι ακόμα μεγαλύτερες.
Τις καλές εποχές, όταν δηλαδή ο μισθός του ήταν αρκετά υψηλός, επιχείρησε και αγόρασε στην Αθήνα και σε ενα νησί, ένα διαμέρισμα 80 τετραγωνικών και ένα μικρό σπιτάκι 55 τετραγωνικών, αντίστοιχα. Τα αγόρασε, βέβαια, παίρνοντας δάνεια, αφού δεν γεννήθηκε με χρυσό κουτάλι στο στόμα. Προτίμησε το ελβετικό φράγκο, επειδή τότε ήταν «μία έξυπνη κίνηση». Παραδέχεται πως συμφώνησε αμέσως όταν του το παρουσίασε η τράπεζα. Πλήρωνε κανονικά τις δόσεις και, μάλιστα, είχε φροντίσει να εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του ακριβώς δέκα ημέρες πριν από την ημερομηνία πληρωμής. Είμαι βέβαιος πως οι δανειστές του πρέπει να τον θεωρούσαν ως «τον καλύτερο πελάτη». Όταν στις αρχές του καλοκαιριού πέρασε από την τράπεζα, η καλοσυνάτη υπάλληλος, που εξέτασε τον φάκελλο του, είπε με θαυμασμό: «Δεν καθυστερήσατε ποτέ».
- «Δεν μπορώ να σας πληρώσω πια, της απάντησε» βλέποντας στο κενό…
Η κουβέντα του έπεσε σαν «κεραυνός» και η υπάλληλος έχασε προς στιγμήν τα λόγια της. Όταν συνήλθε του είπε ότι έχουν διάφορα προγράμματα για την περίπτωσή του και του ομολόγησε ότι καθημερινά περνούν από την τράπεζα δεκάδες άνθρωποι, που βρίσκονται στην ίδια κατάσταση μαζί του. «Το χειρότερο όλων κύριε μου», του είπε, «είναι ότι έρχονται και ζητούν απελπισμένα βοήθεια συνταξιούχοι, οι οποίοι είχαν ξεπληρωμένα τα σπίτια τους, αλλά τα είχαν βάλει υποθήκη για να βοηθήσουν τα παιδιά τους. Πρόκειται για σπίτια που είχαν κληρονομήσει από τους γονείς τους και με τα οποία είχαν συναισθηματική σχέση».
- «Εγώ δεν πρόλαβα να έχω», της απάντησε, «αλλά είχα δώσει όλα τα χρήματα που κέρδισα από τα βιβλία μου. Και τα βιβλία μου είναι κομμάτι της ζωής μου».
Έφυγε σέρνοντας στην κυριολεξία τα πόδια του, μου αφηγήθηκε. Περπάτησε από τους Αμπελόκηπους στο κέντρο της Αθήνας για να «καθαρίσει» το μυαλό του. Στην οδό Βουκουρεστίου συνάντησε ένα παλιό γνώριμο από τον τόπο εργασίας του και κάθισαν σε ένα καφενείο συζητώντας τα παλιά με νοσταλγία, και τη νέα κατάσταση που δημιούργησε η οικονομική τραγωδία που περνά η Ελλάδα. Του είπε το πρόβλημά του…
Ο φίλος του, καθηγητής Οικονομικών σε ξένο Πανεπιστήμιο, πήρε στυλό και χαρτί. Έβαλαν κάτω τα ποσά που χρωστούσε, τα επιτόκια, τη δόση, και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι με βάση το μειωμένο εισόδημά του θα μπορούσε να γλιτώσει τα διαμερίσματα, για τα οποία είχε ήδη δώσει τα τελευταία πέντε χρόνια σχεδόν 100 χιλιάδες ευρώ, πέραν του αρχικού ποσού που κατέβαλε στην τράπεζα. Το συμπέρασμα του φίλου του οικονομολόγου ήταν ότι έπρεπε να βρει μία τράπεζα ή παρατράπεζα ή κάποιον τοκογλύφο, που θα του δάνειζε τα ποσά για να ξεπληρώσει τις τράπεζες. «Ο στόχος σου», τον προειδοποίησε, «πρέπει να είναι ένα χαμηλό επιτόκιο, άρα αυτόματα αποκλείονται οι τράπεζες».
Για να μην πολυλογώ και χάνετε τον χρόνο σας, ο καθηγητής του πρότεινε να καταφύγει σε τοκογλύφο. «Βρίσκονται», του είπε, «σε χειρότερη κατάσταση από τις τράπεζες, διότι δεν δανείζεται κανείς πιά, εκτός ολίγων χαρτοπαικτών και φανατικών του ιπποδρόμου».
Ένιωσε απαίσια, αλλά από την μία στιγμή στην άλλη γεννήθηκε μία ελπίδα ότι θα έσωζε τα διαμερίσματα, για τα οποία είχε ξοδέψει μία μικρή περιουσία και ένα κομμάτι της ζωής του. Συναντήθηκε με τον τοκογλύφο στην οδό Χρήστου Λαδά. Ο τοκογλύφος δεν έκρυψε τα λόγια του. Του έδωσε μία κόλλα χαρτί στην οποία ανέφερε πως του προσφέρει το ποσό που χρειαζόταν, με επιτόκιο 3,5%. Και στην περίπτωση που αδυνατούσε να πληρώσει, ο τοκογλύφος θα έπαιρνε τα διαμερίσματά του… Ούτε δικαστήρια, ούτε καυγάδες, ούτε παρεξηγήσεις…
Του ζήτησε ένα μήνα διορία για να πάρει τελική απόφαση…
Την περασμένη Παρασκευή του τηλεφώνησα. Συζητήσαμε ξανά το θέμα. Τον βρήκα σε αθλία ψυχολογική κατάσταση. Μόλις είχε επιστρέψει από τον καρδιολόγο. Για το διαμέρισμα στο νησί είχε λάβει ήδη την τρίτη επιστολή από την τράπεζα. Και για το διαμέρισμα στην Αθήνα είχε χρήματα για να καλύψει ακόμα μία δόση…
Η κατάστασή του δεν είναι διαφορετική από τις προσωπικές τραγωδίες πολλών Ελλήνων. Χιλιάδες συνάνθρωποί μας έχουν δει τη ζωή τους να γυρίζει ανάποδα τους τελευταίους 16 μήνες, από την ημέρα δηλαδή της απόφασης του σημερινού πρωθυπουργού να παραδώσει τα κλειδιά της χώρας στους δανειστές της. Κάποιοι ξενιτεύθηκαν αναζητώντας την ελπίδα που σκότωσαν όσοι αποφάσιζαν για τις τύχες της χώρας, κάποιοι επέστρεψαν στα χωριά τους, μερικοί αυτοκτόνησαν μη αντέχοντας τον διασυρμό… Η αυτοκτονία δεν είναι λύση.
Εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα, οι επιλογές για τις Ελληνίδες και τους Ελληνες δεν είναι πολλές. Δεν πρέπει να αφήσουμε να μας παρασύρει η πίκρα, η απογοήτευση και ο θυμός για τους ανίκανους πολιτικούς που κατέστρεψαν την πατρίδα μας. Πρέπει να παλέψουμε για την Ελλάδα, για τα παιδιά μας, για τους εαυτούς μας. Και μέχρι να τα καταφέρουμε πρέπει να γνωρίζουμε ότι το κόστος και οι απώλειες για τον καθένα μας θα είναι ακόμα μεγαλύτερες. Όπως και να ‘χει, να θυμάστε δύο πράγματα:
- Οι πολιτικοί που δημιούργησαν τα μύρια προβλήματα στον ελληνικό λαό, δεν έχουν τις ικανότητες που απαιτούνται για να τα επιλύσουν, και
- Δεν είναι δυνατόν, οι λύσεις για τη χώρα μας να είναι μόνο αυτές, που προτείνουν οι δανειστές μας…''.

Το καράβι, το παγόβουνο και η πρόσκρουση

Τα πράγματα, μετά και τη χθεσινή συνέντευξη τύπου του Υπ. Οικονομικών νομίζω πως έγινα πλέον ξεκάθαρα. Η ίδια η εικόνα του κ. Βενιζέλου τις τελευταίες ημέρες άλλωστε, μαρτυρά την πραγματικότητα. Εμφανώς καταβεβλημένος, επιθετικός με τους δημοσιογράφους, μοιάζει με άνθρωπο που έχει καταλάβει πως δεν έχει πλέον καμμιά δυνατότητα να αλλάξει τις εξελίξεις.
Το καράβι οδεύει προς το παγόβουνο και η πρόσκρουση μοιάζει σχεδόν αναπόφευκτη...
Δεν είναι τυχαίο το σημερινό άρθρο του Πρετεντέρη στα ''Νέα'' (http://www.tanea.gr/empisteytika/?aid=4662255). Αντιγράφω μόνο ένα απόσπασμα:
''[...] οι τύποι (Τρόικα) αποδεικνύονται απίστευτοι μυρωδιάδες. Οχι μόνο δεν έχουν πάρει πρέφα πού μας οδηγούν αλλά επιμένουν να μας βουλιάξουν και χωρίς ναυαγούς...

Τελευταίο κρούσμα. Στη χώρα που με την ανόητη και αδιέξοδη πολιτική τους βύθισαν στην ύφεση, την ανεργία και την ανέχεια, έφτασαν να συνιστούν περικοπή των κατώτερων μισθών και γενικότερη μείωση του μισθολογικού κόστους ως μέθοδο αντιμετώπισης του προβλήματος που οι ίδιοι δημιούργησαν.

Η βλακώδης εμμονή τους στηρίζεται σε τρεις αναπόδεικτες παραδοχές:

Πρώτον, ότι το πρόβλημα ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας είναι πρόβλημα μισθολογικού κόστους - δεν είναι...

Δεύτερον, ότι η μείωση των μισθών δεν θα έχει επιπτώσεις στα δημόσια οικονομικά - θα έχει διότι θα καταρρεύσουν ακόμη περισσότερο οι ασφαλιστικές εισφορές και η ιδιωτική κατανάλωση...

Τρίτον, ότι μπορεί να υποχρεώσεις μια δημοκρατική κοινωνία σε διαδικασίες συνεχούς αποπληθωρισμού και εξαθλίωσης - δεν μπορείς: κάποια στιγμή θα βγουν στον δρόμο και θα σε πάρουν με τις πέτρες...

Πολύ φοβούμαι πως όσο περνάει ο καιρός πρέπει να συνειδητοποιήσουμε και να παραδεχτούμε το προφανές: οι οικονομικές συνταγές της τρόικας δεν είναι η λύση, είναι το πρόβλημα.

Κι εφόσον συνειδητοποιούμε και παραδεχόμαστε το προφανές πρέπει να κάνουμε κάτι για να αλλάξει.

Μακάρι να το κάνουμε σε συνεννόηση με την τρόικα - αφού πρώτα ανοίξουν κανένα εγχειρίδιο οικονομικής πολιτικής να εξοικειωθούν με το αντικείμενο... Αν όχι, όμως, δεν γίνεται να οδηγήσουμε μια χώρα στον θάνατο επειδή πέντε στόκοι με γκρίζα κοστούμια θέλουν να επιβεβαιώσουν το παπικό αλάθητο μιας βλακώδους συνταγής.

Κυρίως όταν αρνούνται να αντιληφθούν ότι το βασικό πρόβλημα του τόπου σήμερα δεν είναι ότι το έλλειμμα αντί για 7,6% πάει στο 8,5%. Αλλά ότι έχουν εξαντληθεί τα περιθώρια ανοχής και αντοχής της κοινωνίας.

Ναι η χώρα χρεοκόπησε. Ναι η κυβέρνηση έκανε απίστευτα λάθη και κουταμάρες. Ναι οι κουτοπόνηρες καθυστερήσεις επιδείνωσαν την κατάσταση. Ναι εξάντλησαν φορολογικά τους πολίτες προκειμένου να προστατεύσουν ένα υπερτροφικό, ακριβό και αναποτελεσματικό κράτος. Ναι η κοινωνία αντιδρά συχνά και ανώριμα και αδιέξοδα.

Αλλά η κατάσταση έχει φτάσει σε οριακό σημείο. Η οικονομική συνταγή που επέβαλαν δεν περπατάει. Δεν αποδίδει. Δεν έχει προοπτική.

Και γι' αυτό πότε θα μιλήσουμε, κύριε Τόμσεν'';

Δείτε εκφράσεις: ''Μυρωδιάδες'', ''Πέντε στόκοι με γκρίζα κουστούμια'', ''βλακώδης συνταγή''. Μα, συγγνώμη... Οι ίδιοι αρθρογράφοι δεν έγραφαν -και πριν λίγες ημέρες ακόμη- ότι το πρόβλημα δεν είναι το Μνημόνιο αλλά η μη εφαρμογή του; Τι άλλαξε λοιπόν μέσα σε λίγο καιρό και το μνημόνιο ''δεν αποδίδει'', ''δεν έχει προοπτική''; Κατά τη γνώμη μου άλλαξε ένα πράγμα: το καράβι βρίσκεται πλέον μία ανάσα από την πρόσκρουση με το παγόβουνο και κάποιοι πρέπει να γλιτώσουν - να μεταθέσουν τις ευθύνες στην Τρόικα, τους δανειστές ή οπουδήποτε αλλού εκτός από τον εαυτό τους.

Διαβάζω μάλιστα ΄(http://www.euro2day.gr/news/economy/124/articles/660498/Article.aspx) ότι η Κυβέρνηση σκέφτεται να διεξαγάγει άμεσα δημοψήφισμα για το Μνημόνιο αλλά και τους Δημοσίους Υπαλλήλους. ΤΩΡΑ; Δύο χρόνια μετά την ψήφιση του μνημονίου, θα ρωτηθεί ο Έλληνας πολίτης

αν το αποδέχεται;

 

Και κάτι τελευταίο-αφιερωμένο στους πολιτικούς μας:
Θα θυμάστε φαντάζομαι το θόρυβο που ξέσπασε πριν λίγο καιρό με την Ελληνική Στατιστική Αρχή και το ζήτημα του φουσκώματος του ελλείματος για να προσφύγυμε στο ΔΝΤ. Γνωρίζετε που δούλευε πριν προσληφθεί στην Ελληνική Στατιστική Αρχή ο πρόεδρός της; Που λέτε; στο ΔΝΤ ...
Εγώ δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι κρύβεται κάτι ύποπτο πίσω από αυτό - δεν έχω καμμία απόδειξη άλλωστε. Όμως η γυναίκα του Καίσαρα αγαπητοί πολιτικοί δεν φτάνει να είναι αγνή - πρέπει και να φαίνεται αγνή. Ιδιαίτερα στην πιο κρίσιμη περίοδο της ιστορίας της μεταπολεμικής Ελλάδας ...