Λίγες σκέψεις για την οικογένεια

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η χώρα μας ζει τις χειρότερες στιγμές της μεταπολεμικής της ιστορίας. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι γενιές των ανθρώπων που γεννήθηκαν τις δεκαετίες του εβδομήντα, του ογδόντα και του ενενήντα βιώνουν σήμερα τη δική τους ''κατοχή''.
Μέσα σ' αυτή τη γενικευμένη εικόνα κατάρρευσης και απαξίωσης πολλοί -και στο εξωτερικό- απορούν πως γίνεται κι αυτός ο λαός αντέχει... Τι είναι λοιπόν αυτό που βοηθάει τον Έλληνα να επιβιώνει σε συνθήκες που σε οποιαδήποτε άλλη προοδευτική χώρα θα προκαλούσαν πλήρη αποσύνθεση της κοινωνίας και ανεξέλεγκτες καταστάσεις σε κοινωνικό επίπεδο;
Κατά τη γνώμη μου η απάντηση είναι απλή:  η κοινωνική συνοχή με προεξάρχουσα συμβολή αυτής της ελληνικής οικογένειας. Προσοχή: δεν προσπαθώ να ωραιοποιήσω πράγματα. Και στην Ελλάδα η οικογένεια περνάει τεράστια κρίση - αμφισβητείται ως θεσμός - περιγελάται από κάποιους ''προοδευτικούς''. Όποια όμως κι εάν είναι η σχέση που έχει κανείς με το θεσμό αυτό, μία είναι η αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα: ότι ο σημερινός Έλληνας, εάν βρίσκει ένα πιάτο φαγητό κι ένα κεραμίδι να βάλει από κάτω το κεφάλι του μετά από μήνες ανεργίας το οφείλει στο ότι η οικογένεια αναπληρώνει όσα το κράτος δεν μπορεί -και δεν θα μπορέσει ποτέ- να κάνει. Ο πατέρας και η μητέρα μοιράζονται την πενιχρή -πλέον- σύνταξή τους με τα παιδιά τους, τα ξαναδέχονται πίσω στην πατρική εστία, πουλάνε τα ακίνητα που απέκτησαν με τους κόπους μιας ζωής για να τα ενισχύσουν οικονομικά και κυρίως είναι εκεί σε κάθε δύσκολη στιγμή για να δώσουν μια αγκαλιά, να πουν μια κουβέντα που θα στηλώσει τον πεσμένο ηθικό, να κλάψουν εάν θέλετε μαζί τους.

Και η Ελληνική πολιτεία; τι κάνει η ελληνική πολιτεία για να ενισχύσει το τελευταίο αυτό ανάχωμα πριν την πλήρη κοινωνική αποσάθρωση; ...Απλουστεύει τις διαδικασίες διαζυγίου! Ωσάν να μην είχε άλλες εκκρεμότητες αυτή την περίοδο, ωσάν να είχε λύσει όλα της τα προβλήματα και το μόνο που της απέμενε είναι να συντομεύσει τις διαδικασίες του διαζυγίου. Προσέξτε·  δε λέω ότι από νομικής αλλά και γραφειοκρατικής πλευράς το συγκεκριμένο ζήτημα δεν χρήζει μελέτης και πιθανώς αλλαγών στη διαδικασία του - όμως γιατί ..ΤΩΡΑ; Και με ποιες προυποθέσεις; Και με ποιο στόχο; Η καθυστέρηση στην έκδοση του διαζυγίου υπηρετούσε μεταξύ άλλων κι ένα σημαντικό-διττό στόχο: υποχρέωνε τα 2 μέρη να μην  πάρουν αβασάνιστα μία τόσο σημαντική απόφαση αλλά και τους απέτρεπε να μπουν εξαρχής σε μία διαδικασία γάμου ''ελαφρά τη καρδία'', όταν θα ήξεραν ότι με αυτήν αναλάμβαναν και κάποιες σημαντικές και δυσεπίλυτες νομικές υποχρεώσεις.

Γιατί λοιπόν η Ελληνική Πολιτεία έρχεται αυτή τη στιγμή να ανασκαλίσει το συγκεκριμένο ζήτημα; Μήπως κι αυτό είναι απαίτηση της Τρόικας; - δεν το νομίζω... Είναι τυχαίο ότι επώνυμοι δημοσιογράφοι σε υψηλής κυκλοφορίας έντυπα προσέτρεξαν αμέσως να χλευάσουν όσους θα είχαν αντίρρηση να γίνει αβασάνιστα μία τέτοια αλλαγή; Αναμασώντας φυσικά τα γνωστά ''προοδευτικά'' επιχειρήματα περί αναχρονιστικής νοοτροπίας και θεσμών κλπ.
Αυτή η κάστα των δήθεν ''προοδευτικών'' οδήγησε τη χώρα εδώ που την οδήγησε και η ίδια θέλει να της δώσει το τελειωτικό χτύπημα. Μόνο που ελπίζω ότι ο κόσμος τους έχει πάρει χαμπάρι πλέον. Βλέπει πια το πραγματικό πρόσωπό τους κι όχι το προσωπείο που εντέχνως καλλιεργούσαν τόσα χρόνια.  Ένα καλό έκανε η κρίση στον τόπο μας: ΟΙ ΜΑΣΚΕΣ ΕΠΕΣΑΝ ...

Παππούς, πατέρας και γιος έχουν γενέθλια την ίδια ημέρα!

Μία απίστευτη σύμπτωση συμβαίνει σε μία οικογένεια στην Πρέβεζα:  Παππούς, πατέρας και εγγονός έχουν γεννηθεί ακριβώς την ίδια ημέρα και έχουν και το ίδιο όνομα, Παναγιώτης Σιδέρης! Σύμφωνα με τους ειδικούς η πιθανότητα να συμβεί κάτι τέτοιο είναι 1 στο 272.910.
Πιο συγκεκριμένα και οι τρεις έχουν γεννηθεί ανήμερα της Παναγίας - Δεκαπενταύγουστο. Ο παππούς γεννήθηκε στις 15/08/1951 και τον λένε Παναγιώτη Σιδέρη, ο πατέρας γεννήθηκε στις 15/08/1982 και τον λένε Παναγιώτη Σιδέρη και ο γιος γεννήθηκε 15/08/2011 και θα τον ονομάσουν Παναγιώτη Σιδέρη !

Πηγή: pamepreveza.gr

Μια θαυμαστή Χριστουγεννιάτικη ιστορία

''Θυμούμαι ιδιαιτέρως κάποια Χριστούγεννα όταν ήμουν φοιτητής και πήγα στη Μονή του Οσίου Δαυίδ στην Εύβοια, στον Γέροντα Ιάκωβο Τσαλίκη, αυτόν τον άγιο άνθρωπο του Θεού, το εξής συμβάν:
κάναμε την αγρυπνία των Χριστουγέννων και το πρωί κοιμηθήκαμε για να ξεκουραστούμε λίγο. Εγώ κι ένας άλλος φίλος μου, που είναι τώρα και αυτός ιερομόναχος, όταν ξυπνήσαμε αποφασίσαμε να πάμε να περπατήσουμε σε μια περιοχή που ονομαζόταν Αγιονέρι, όπου υπήρχαν πολλά πλατάνια και ένα ποτάμι που έτρεχε. Καθώς περπατούσαμε ακούσαμε κάποιον να ψάλλει πολύ γλυκά 'Χριστός γεννάται δοξάσατε· Χριστός εξ ουρανών απαντήσατε'. Ποιος ήταν; Ήταν αυτός ο άνθρωπος του Θεού, ο Γέρων Ιάκωβος, ο οποίος είχε σηκωθεί το πρωί πριν από εμάς, πήγε και γονάτισε μέσα στην κουφάλα ενός πλατάνου και προσευχόταν με τα χέρια υψωμένα, άδοντας και ψάλλοντας το Απολυτίκιο της εορτής των Χριστουγέννων. Και το θαυμαστό πιο ήταν; Πάνω από τα πλατάνια, όλα τα πουλιά του δάσους μαζεύτηκαν και πετούσαν πάνω από τον άνθρωπο αυτόν. Δεν υπήρχε πουθενά αλλού πουλί. Όλα τα πουλιά του δάσους, μαζεύτηκαν επάνω στα πλατάνια. Τόσα πολλά πουλιά που νόμιζες πως τα πλατάνια είχαν φύλλα, καθότι αυτά ως φυλλοβόλα την εποχή εκείνη είχαν ρίξει όλα τους τα φύλλα κάτω στη γη.

Όταν μας είδε ο Γέροντας σταμάτησε την ψαλμωδία και η δική μας παρουσία έδιωξε τα πουλιά. Σηκώθηκε ο άνθρωπος του Θεού και λέει: 'Να καλά μου παιδιά! Ήταν τόση η χαρά μου από τη Γέννηση του Χριστού, που δεν άντεχα να την έχω μόνος μου και είπα, δεν πηγαίνεις χαζέ Ιάκωβε μέσα στο δάσος να ψέλνεις Χριστός γεννάτε δοξάσατε'; Κι όπως έψελνα, ήρθαν όλα αυτά τα πουλιά και 'έψελναν' και αυτά μαζί''.

(* Απόσπασμα από ομιλία του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου, όπως αυτή φιλοξενείται στον δικτυακό τόπο της Ιεράς Μητροπόλεως Μόρφου - www.immorfou.org.cy )

Ελευθεροτυπία - η πορεία μιας ιστορικής εφημερίδας από την πρώτη έκδοσή της έως την υπαγωγή στο α. 99

Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο των Βαγγέλη Βιτζηλαίου - Χριστίνας Αναστασίου από το Newpost.gr για την πορεία της ιστορικής εφημερίδας από την ημέρα της πρώτης έκδοσής της έως την υπαγωγή της στο α.99.
 
''Η Ελευθεροτυπία, η οποία από την απόλυτη δόξα των προηγούμενων δεκαετιών -αρχίζοντας την πορεία της ως «εφημερίδα των συντακτών»- καταλήγει στο Άρθρο 99 του Πτωχευτικού Κώδικα, στην Ελλάδα της κρίσης και των μνημονίων, δεν είναι απλά μια άλλη επιχείρηση που κλείνει.
Αποτέλεσε σημείο αναφοράς του έντυπου τύπου της Μεταπολίτευσης, γαλούχησε μια ολόκληρη γενιά, εξέφρασε μια άλλη αντίληψη για την ενημέρωση. Για να μην παρεξηγηθούμε: δεν ήταν αγία η Ελευθεροτυπία. Είχε και αυτή τα «πάθη» της. Αν εξάλλου ήταν «αγία» δεν θα ήταν η Ελευθεροτυπία. Έχοντας στο τιμόνι τον ιδρυτή της Κίτσο Τεγόπουλο και τον ιστορικό διευθυντή της Σεραφείμ Φυντανίδη, υπήρξε η εφημερίδα που σεβάστηκε όσο καμία τις μειοψηφίες, τις διαφορετικές φωνές. Το δικαίωμά τους να εκφέρουν γνώμη και άποψη, έστω και αν δεν την υιοθετεί η πλειοψηφία. Οι αναρχικοί των Εξαρχείων, οι αριστεριστές, των φυλακών οι κολασμένοι, τα «γκρουπούσκουλα» κάθε είδους, στα γραφεία της, στην Κολοκοτρώνη, έβρισκαν πρόθυμα αυτιά για να τους ακούσουν. Και πρόθυμες πένες για να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους, έστω και αν διαφωνούσαν με τις ιδέες τους. Ανάμεσά τους και η 17 Νοέμβρη.
Στις σελίδες της Ελευθεροτυπίας δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά ανακοίνωσή της οργάνωσης, προκαλώντας θύελλα διαφωνιών για τη χρησιμότητα μιας τέτοιας κίνησης. Ο Κίτσος Τεγόπουλος ήταν ο εκδότης της Ελευθεροτυπίας και μόνον αυτό. Δεν ήταν ταυτοχρόνως και εργολάβος ή εφοπλιστής ή μεγαλοεπιχειρηματίας, που χρησιμοποιούσε την εφημερίδα για να κλείσει δουλειές με το γκουβέρνο. Οι συντάκτες έγραφαν αυτό που πίστευαν.
Ενίοτε αρθρογραφούσαν διαφωνώντας σε διπλανές σελίδες. Στη δημοσιογραφική πιάτσα, ακούγονται και ιστορίες για συντάκτες που διαφωνώντας πιάστηκαν στα χέρια, για κείμενα που δημοσιεύτηκαν σε διπλανές σελίδες.
Δεν ήταν φυσικά η «εφημερίδα των συντακτών» όπως ξεκίνησε, αλλά παρέμενε η εφημερίδα στην οποία η διεύθυνση μπορούσε να κάνει τις λιγότερες παρεμβάσεις στα κείμενα. Από τα γραφεία της Κολοκοτρώνη, πέρασαν δημοσιογραφικοί ογκόλιθοι, πένες εμπνευσμένες, δημοσιογράφοι με «Δέλτα» κεφαλαίο- πολλοί συνέχισαν και στη Μίνωος. Έχει μορφή αποχαιρετισμού τούτο το κείμενο. Δεν υπάρχει λόγος να μασάμε τα λόγια μας.
Το αυριανό, κατά πάσα πιθανότητα θα είναι το τελευταίο φύλλο της εφημερίδας. Η ενημέρωση θα συρρικνωθεί και μαζί της θα συρρικνωθεί και η Δημοκρατία. Αυτή είναι η αλήθεια, συμφωνούσαμε- διαφωνούσαμε με την Ελευθεροτυπία.

Το ιστορικό 
Ελευθεροτυπία, εκφράζοντας τον ιδεολογικό χώρο της Κεντροαριστεράς, εκδόθηκε για πρώτη φορά στις 21 Ιουλίου του 1975. Αποτελεί την πρώτη εφημερίδα που εκδόθηκε μετά τη Μεταπολίτευση, καθώς οι υπόλοιπες της εποχής είτε απλά επανεκδόθηκαν, έπειτα από τη διακοπή της κυκλοφορίας τους την περίοδο της χούντας, είτε είχαν διακόψει οριστικά την κυκλοφορία τους. Απέκτησε το προσωνύμιο «η εφημερίδα των συντακτών», με αρχικούς ιδιοκτήτες τον Χρήστο (Κίτσο) Τεγόπουλο και τον Χρήστο Σιαμαντά, με διευθυντή τον Αλέκο Φιλιππόπουλο.
Σημαντικό σημείο της ιστορίας της αποτελεί η ανάληψη της διεύθυνσης, τον Απρίλιο του 1976, από τον Σεραφείμ Φυντανίδη, ο οποίος υπήρξε διευθυντής της για περισσότερες από τρεις δεκαετίες. Τον Νοέμβριο του 1975 κυκλοφόρησε και η Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, η πρώτη κυριακάτικη έκδοση απογευματινής εφημερίδας, ενώ τον Μάιο του 1978 κυκλοφόρησε και η Πρωινή Ελευθεροτυπία, παράλληλα με το απογευματινό φύλλο. Η πρωινή αυτή έκδοση διακόπηκε δύο χρόνια αργότερα, ενώ από τον Ιανουάριο του 1983 η εφημερίδα άλλαξε το σχήμα της σε tabloid μορφή.
Το 1978 ο έλεγχος της εφημερίδας περιήλθε αποκλειστικά στον Κίτσο Τεγόπουλο μέσω της «Χ.Κ. Τεγόπουλος Εκδόσεις Α.Ε.» και παρέμεινε ως τον θάνατό του στις 29 Νοεμβρίου του 2006. Έπειτα από τον θάνατο του ιδρυτή της, η εφημερίδα περιήλθε στον έλεγχο της κόρης του, Μάνιας Τεγοπούλου, η οποία ανέλαβε και επισήμως το «τιμόνι» (όπως και την ευθύνη έκδοσής της) το καλοκαίρι του 2010, οπότε και απομάκρυνε τον θείο της, Θανάση Τεγόπουλο.
Τον Μάιο του 2007 κι έπειτα από 31 χρόνια και 20 μέρες, ο Σεραφείμ Φυντανίδης απομακρύνθηκε από την εφημερίδα, με τον ίδιο να αφήνει αιχμές κατά της ιδιοκτησίας στο αποχαιρετιστήριο αντίο προς τους συντάκτες. Στις 2 Απριλίου του 2009 κυκλοφόρησε μία free press έκδοση της Ελευθεροτυπίας, η «Ελευθεροτυπία Εβδομάδα» η οποία συγκέντρωνε άρθρα και ειδήσεις από τα φύλλα και τα έντυπα των προηγούμενων ημερών. Η κυκλοφορία της στα stands των δωρεάν εντύπων διήρκεσε μόλις μερικούς μήνες. Η καλύτερη κυκλοφοριακή περίοδος της εφημερίδας υπήρξε τον Νοέμβριο του 1977, όταν ο μέσος όρος πωλήσεων το μήνα εκείνο έφτασε τα 160.448 φύλλα (105.066 σε Αθήνα-Πειραιά και 55.382 στην υπόλοιπη Ελλάδα).
Η αίτηση πτώχευσης της ιστορικής εφημερίδας, το όνομα της οποίας είναι συνυφασμένο με την έννοια της ελευθεροτυπίας στην Ελλάδα, αντικατοπτρίζει πλήρως το τοπίο στον έντυπο τύπο εν έτει 2011. Πριν από δυο-τρία χρόνια το ενδεχόμενο να μην κρέμεται η Ελευθεροτυπία στα περίπτερα θα μπορούσε να ακουστεί ως ανέκδοτο, δυστυχώς όμως, αποτελεί μια θλιβερή πραγματικότητα, όπως αυτή που ζουν οι 800 και πλέον εργαζόμενοί της''.

Αυτό αξίζει σε αυτήν τη χώρα;

Δεν μπορώ να πω ότι ο Παπαχελάς είναι από τους δημοσιογράφους που συμπαθώ ιδιαίτερα. Όταν όμως ένα κείμενο προσεγγίζει με εύστοχο και ουσιαστικό τρόπο τα τεκταινόμενα στον τόπο μας τούτες τις ώρες, δεν μπορώ παρά να προσυπογράψω. Παραθέτω από το kathimerini.gr :

''Χθες το βράδυ θύμωσα με ένα φίλο. Συζητούσαμε για τον κίνδυνο κατάρρευσης της χώρας και μιας εθνικής καταστροφής όταν μου είπε με οργή, «αυτό αξίζει σε αυτήν τη χώρα». Ε, δεν είναι έτσι. Πράγματι αυτή η χώρα αφέθηκε, με ευθύνη όλων μας, έρμαιο ενός εσμού ανίκανων και διεφθαρμένων πολιτικών, μιας ομάδας νεόπλουτων και κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών και μιντιαρχών, διαφόρων συντεχνιών και επαγγελματιών-συνδικαλιστών που την πήγαν στα βράχια.
Υπήρχε όμως και υπάρχει μια άλλη Ελλάδα που δουλεύει σκληρά, πληρώνει ακόμη και τώρα τους φόρους της, παράγει και πονάει τον τόπο. Αυτή η Ελλάδα έχει προφανέστατα ευθύνες για το πού φτάσαμε σήμερα, αλλά δεν της αξίζει η μιζέρια και η εξαθλίωση της δραχμής. Είναι όμως και κάτι άλλο. Με ενοχλεί βαθύτατα η υπεροψία μιας ελίτ, η οποία επιμένει να παρακολουθεί το ελληνικό δράμα από τα... θεωρεία λες και δεν την αφορά μια κατάρρευση. Συζητήσεις επί συζητήσεων, τραπεζώματα, καφέδες σε κεντρικά ξενοδοχεία και συμπέρασμα μηδέν. Ορισμένοι περιμένουν σαν ξεχασμένοι προφήτες στο βουνό μπας και τους καλέσει ο λαός. Αλλοι νομίζουν ότι το πολιτικό σκηνικό μπορεί να αλλάξει μέσα από ένα ακόμη... τραπέζι.
Η κοινωνία βράζει τώρα και για πρώτη φορά ύστερα από χρόνια ψάχνεται πολιτικά. Σε λίγο οι γραμμές θα γίνουν πολύ, πολύ καθαρές: ευρωπαϊστές εναντίον των οπαδών της «Ελλαδίτσας» μας, υπέρμαχοι των μεγάλων μεταρρυθμίσεων εναντίον όσων πιστεύουν στο «όπισθεν ολοταχώς». Κανείς, όμως, δεν μπορεί να σνομπάρει την κοινωνία και να απαιτεί από αυτήν να καταλάβει τι πρέπει να γίνει, χωρίς καν να της πει την αλήθεια. Οι σημερινοί πολιτικοί, με ελάχιστες εξαιρέσεις, αρνούνται να το κάνουν είτε γιατί νομίζουν ότι κάπως θα «τα βολέψουν» πάλι είτε γιατί τρομάζουν από το πόσο ξεπερασμένοι αποδεικνύονται.
Γι’ αυτό το βάρος πέφτει σε όσους ξέρουν, βλέπουν τι έρχεται και παίζουν κάποιο ρόλο στην ελληνική κοινωνία. Ας αφήσουν τους μεγαλειώδεις εγωισμούς, τις συμπεριφορές πριμαντόνας και ας μπουν επιτέλους στο καμίνι της πολιτικής και της δημόσιας αντιπαράθεσης. Κανείς που ξέρει και βλέπει δεν δικαιούται να σιωπά!''.

ΥΓ. Μόνο που σε αυτούς που νομίζουν ότι θα ''τα βολέψουν'' πάλι κ. Παπαχελά συγκαταλέγεται κι ένα μεγάλος αριθμός δημοσιογράφων που έμαθαν να ζουν από την παρακμή της χώρας και ελπίζουν πως με κάποιο τρόπο θα μπορέσουν να παρατείνουν την κατάσταση σήψης όσο περισσότερο γίνεται...

Τρίτεκνοι-πολύτεκνοι στο απόσπασμα από 1/1/2012. Η αλήθεια με αριθμούς.

Η αλήθεια για τη φοροεπιδρομή σε τρίτεκνους - πολύτεκνους αλλά και συνταξιούχους άνω των 65 ή νέους κάτω των 30 με αριθμούς - αντιγράφω από το newspost.gr :

''Ήρθε η ώρα των τρίτεκνων και των πολύτεκνων να αντιμετωπίσουν την λυσσαλέα φορολογική επιδρομή της κυβέρνησης. Η «έμπνευση» του κ. Βενιζέλου να μειώσει το αφορολόγητο στις τρίτεκνες οικογένειες από τα 20.500 ευρώ στα 12.000 ευρώ, αλλά και να εισπράξει μέσω του μισθού την εισφορά αλληλεγγύης που κανονικά θα έπρεπε να πληρωθεί το 2013 οδηγεί σε τεράστιες περικοπές των καθαρών αποδοχών.
Εργαζόμενος με τρία παιδιά που ζούσε μέχρι τώρα την οικογένειά του με 1500 ευρώ καθαρά, θα δει τον καθαρό μισθό του να μειώνεται από την 1η Ιανουαρίου 2012 κατά 168,6 ευρώ ή κατά 11,6%. Αυτές οι περικοπές, θα έρθουν να προστεθούν στο «κούρεμα» των αποδοχών που γίνεται τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα αλλά και στα χαράτσια που έρχονται το ένα μετά το άλλο.
Μειώσεις καθαρών αποδοχών θα έχουν όλοι οι εργαζόμενοι ανεξαρτήτως από τον αριθμό των παιδιών και την οικογενειακή τους κατάσταση. Η μείωση, είναι απόρροια της συρρίκνωσης του αφορολογήτου στις 5000 ευρώ. Ωστόσο, η ζημιά είναι πολύ μεγαλύτερη για τις πολύτεκνες οικογένειες. Ο λόγος είναι ότι καταργήθηκε το αυξημένο αφορολόγητο που απολάμβαναν μέχρι σήμερα. Έτσι:

1. Για τους τρίτεκνους, το αφορολόγητο περιορίζεται από τις 20.500 ευρώ στις 12.000 ευρώ
2. Για τις οικογένειες με τέσσερα παιδιά, το αφορολόγητο μειώνεται από τα 23.000 ευρώ στα 15.000 ευρώ.

Ένας τετράτεκνος με μισθό 2000 ευρώ είχε μέχρι σήμερα παρακράτηση 18,29 ευρώ από τον μισθό του. Τα 18,29 ευρώ θα γίνουν…277,81 ευρώ και ο μισθός θα κουτσουρευτεί κατά 13%.

Η αναλγησία επεκτείνεται και σε άλλες ευπαθείς κοινωνικές ομάδες. Η μείωση του αφορολογήτου θα αγγίξει αυτή τη φορά τόσο τους συνταξιούχους άνω των 65 ετών όσο και τους νέους κάτω των 30. Πως; Αν το εισόδημά τους υπερβαίνει τα 9000 ευρώ ετησίως, τότε το αφορολόγητο θα διαμορφώνεται στα 5000 ευρώ και όχι στα 9000 ευρώ. Αυτό, για έναν συνταξιούχο των 900 ευρώ ή για έναν νέο που δουλεύει ταμίας με αντίστοιχες αποδοχές, σημαίνει ετήσια επιβάρυνση 400 ευρώ''.

Κινδυνεύει η Κίνα με οικονομική κατάρρευση;

Το άρθρο του διάσημου οικονομολόγου Paul Krugman για το οικονομικό μέλλον της Κίνας μπορεί να έχει πολλές διαφορετικές αναγνώσεις. Ακόμη μπορεί κάποιος να πει ότι βασίζεται -ως ένα βαθμό τουλάχιστον- σε εικασίες. Σε κάθε περίπτωση όμως, έχει το ενδιαφέρον του:

''Σκεφτείτε την ακόλουθη εικόνα: Η πρόσφατη ανάπτυξη βασίστηκε στην τεράστια άνθηση του τομέα των κατασκευών που προκλήθηκε από την άνοδο στις τιμές των ακινήτων και παρουσίασε όλα τα κλασικά συμπτώματα μιας φούσκας. Υπήρξε ταχεία ανάπτυξη του τομέα των δανείων, με μεγάλο μέρος της ανάπτυξης αυτής να σημειώνεται όχι μέσω του παραδοσιακού τραπεζικού συστήματος αλλά κυρίως μέσω ενός σκιώδους τραπεζικού τομέα χωρίς κανέναν έλεγχο, ο οποίος δεν υπόκειται ούτε στην επιθεώρηση του κράτους ούτε υποστηρίζεται από κυβερνητικές εγγυήσεις. Τώρα η φούσκα σκάει και υπάρχουν πραγματικοί λόγοι να φοβόμαστε δημοσιονομική και οικονομική κρίση.

Περιγράφω την Ιαπωνία στα τέλη της δεκαετίας του 1980; Ή μήπως περιγράφω την Αμερική του 2007; Θα μπορούσα. Ομως τώρα μιλάω για την Κίνα, που αναδύεται ως άλλο ένα επικίνδυνο σημείο στην παγκόσμια οικονομία την ώρα που πραγματικά δεν χρειαζόμαστε κάτι τέτοιο.

Μέχρι τώρα διστακτικά προσπαθούσα να αξιολογήσω την κινέζικη περίπτωση, εν μέρει επειδή είναι τόσο δύσκολο να γνωρίζει κάποιος τι συμβαίνει εκεί πέρα. Είναι προτιμότερο να βλέπει όλες τις οικονομικές στατιστικές ως μια ιδιαίτερα βαρετή μορφή επιστημονικής φαντασίας, όμως τα κινέζικα νούμερα είναι ακόμα πιο φανταστικά από τα υπόλοιπα. Θα στρεφόμουν στους κινέζους ειδικούς για να με βοηθήσουν, αλλά δεν υπάρχουν ούτε καν δύο που να συμφωνούν.

Ομως ακόμα και τα επίσημα στοιχεία είναι ανησυχητικά - και πρόσφατα νέα αποδεικνύονται αρκούντως δραματικά ώστε να σημάνει συναγερμός.

Το πιο εντυπωσιακό για την οικονομία της Κίνας την τελευταία δεκαετία ήταν η κατανάλωση των νοικοκυριών, η οποία παρ' ότι μεγάλωνε δεν έφθασε τη συνολική ανάπτυξη. Αυτή τη στιγμή οι καταναλωτικές δαπάνες αντιστοιχούν μόλις στο 35% του ΑΕΠ, δηλαδή σχεδόν το μισό του ποσοστού στις ΗΠΑ. Ποιος αγοράζει λοιπόν τα αγαθά και τις υπηρεσίες που παράγει η Κίνα; Κατά ένα μέρος εμείς: καθώς το μερίδιο των καταναλωτών στην οικονομία μειώνεται, η Κίνα όλο και περισσότερο βασίζεται στο εμπορικό της πλεόνασμα για να κρατήσεις τις βιομηχανίες ανοιχτές. Ομως ακόμα πιο σημαντικό για την Κίνα είναι οι δαπάνες με στόχο τις επενδύσεις, που έφθασαν σχεδόν το μισό του ΑΕΠ.

Η προφανής ερώτηση είναι, με την καταναλωτική ζήτηση σχετικά αδύναμη, τι υποκίνησε όλες αυτές τις επενδύσεις; Και η απάντηση, σε μεγάλο βαθμό, είναι ότι εξαρτώνται από μια όλο και μεγαλύτερη φούσκα στον τομέα των ακινήτων. Οι επενδύσεις στα ακίνητα διπλασιάσθηκαν ως ποσοστό του ΑΕΠ από το 2000.
Γνωρίζουμε σίγουρα ότι τα ακίνητα ήταν μια φούσκα; Είδαμε όλα τα σημάδια: όχι απλά την άνοδο των τιμών αλλά και το είδος του κερδοσκοπικού πυρετού που ζήσαμε στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη.

Και υπήρχε και ένα άλλο παράλληλο με την αμερικανική εμπειρία: καθώς τα δάνεια αυξήθηκαν, τα περισσότερα προήλθαν όχι από τράπεζες αλλά από ένα ανεξέλεγκτο και απροστάτευτο σκιώδες τραπεζικό σύστημα, το οποίο στην Κίνα λειτουργεί μέσω «υπόγειων τραπεζών» και ενεχυροδανειστηρίων. Κι όμως τελικά οι επιπτώσεις ήταν ίδιες: στην Κίνα όπως και στην Αμερική μερικά χρόνια νωρίτερα, το δημοσιονομικό σύστημα ίσως αποδειχθεί πολύ πιο ευάλωτο από τα στοιχεία που αποκαλύπτει το κλασικό τραπεζικό σύστημα.

Τώρα η φούσκα σκάει μπροστά στα μάτια μας. Πόσο κίνδυνο κρύβει για την κινέζικη οικονομία αλλά και την παγκόσμια;
Ορισμένοι αναλυτές υποστηρίζουν ότι δεν πρέπει να ανησυχούμε, ότι η Κίνα είναι ισχυρή και οι έξυπνοι ηγέτες της θα κάνουν ό,τι είναι αναγκαίο προκειμένου να αντιμετωπίσουν τη δυσχερή κατάσταση. Συχνά μάλιστα, χωρίς να το λένε ξεκάθαρα, υπονοούν ότι η Κίνα μπορεί να κάνει όσα χρειάζονται επειδή δεν έχει να ανησυχήσει για δημοκρατικές διαδικασίες. Εχει όμως εκτεταμένη διαφθορά, που σημαίνει πως όσα συμβαίνουν σε τοπικό επίπεδο μπορεί να έχουν ελάχιστα κοινά με τις διαταγές που προέρχονται από το Πεκίνο. Ομως ούτως ή άλλως οι δηλώσεις κινέζων αξιωματούχων για την οικονομική πολιτική δεν μου ακούγονται καθησυχαστικές.

Για μένα, πάντως, όλα αυτά ηχούν σαν κάποιες διάσημες τελευταίες φράσεις. Στο κάτω κάτω θυμάμαι πολύ καλά να δέχομαι παρόμοιες διαβεβαιώσεις για την Ιαπωνία στη δεκαετία του 1980, όπου λαμπροί τεχνοκράτες στο υπουργείο Οικονομικών υποτίθεται ότι είχαν τα πάντα υπό έλεγχο. Και αργότερα, υπήρχαν διαβεβαιώσεις ότι η Αμερική ποτέ, μα ποτέ δεν θα επαναλάμβανε τα λάθη που οδήγησαν στη χαμένη δεκαετία της Ιαπωνίας - ενώ στην πραγματικότητα τα πάμε χειρότερα από ό,τι τότε η Ιαπωνία.

Ελπίζω ότι χτυπάω τον κώδωνα του κινδύνου ασκόπως. Ομως είναι αδύνατον να μην ανησυχώ: η ιστορία της Κίνας μοιάζει πολύ με όλες τις καταρρεύσεις που ήδη είδαμε αλλού. Και η παγκόσμια οικονομία που ήδη υποφέρει από το χάλι της Ευρώπης πραγματικά δεν χρειάζεται ένα νέο επίκεντρο κρίσης''.

(Πηγή: http://www.tanea.gr/gnomes/?aid=4681529 )

Ο γηραιότερος Έλληνας χρήστης (;) του Facebook - 104 ετών!

Έστω κι εάν φαίνεται ότι δεν χειρίζεται ο ίδιος, με την κυριολεκτική τουλάχιστον έννοια της λέξης, τη σελίδα του στο Facebook η όλη ιστορία του συγκεκριμένου ανθρώπου είναι από μόνη της ενδιαφέρουσα.
Αντιγράφω από το newpost.gr :

''Πολύς λόγος έγινε τις τελευταίες ημέρες για τον κ. Λεωνίδα, τον γηραιότερο χρήστη του Facebook. Ποιός είναι όμως ο Λεωνίδας Πανουτσόπουλος; 
Γεννήθηκε στο Σοποτό Καλαβρύτων στις 1/03/1908! Ναι, είναι 104 ετών, έχει 4 εγγόνια και 9 δισέγγονα, εκ των οποίων το μεγαλύτερο έχει περάσει τα 30! Ωστόσο, παρά την ηλικία του, δεν διστάζει να κάνει πλήρη χρήση των εφαρμογών του Facebook, από likes, μέχρι ανέβασμα φωτογραφιών και πρόσκληση φίλων, ενώ διαθέτει Gmail και κινητό τηλέφωνο. «Η αλήθεια είναι ότι είμαι γεννημένος το 1908 αλλά όχι ότι κρύβω χρόνια, απλά το Facebook δε μου επέτρεπε για κάποιο λόγο να επιλέξω ως χρονολογία γέννησης το 1908. Γιατί; Η τρίτη ηλικία δεν έχει δικαίωμα στα social network media;», γράφει στις πληροφορίες του προφίλ του.
Και επειδή αρκετοί έσπευσαν να πουν πως το προφίλ του κ. Λεωνίδα είναι ψεύτικο, την απάντηση μας τη δίνει ο ίδιος «Όπως θα καταλάβετε, είναι λίγο δύσκολο να γράφω εγώ ή να χειρίζομαι αυτό το σύστημα. Για τον λόγο αυτό, τα δισέγγονα μου με ενημερώνουν και μέσω αυτών μπορώ να συμμετέχω».
Ας μάθουμε τώρα κάποια στοιχεία από τη ζωή του υπεραιωνόβιου παππού, καθώς και τα μυστικά της μακροζωίας του.
Το επάγγελμά του ήταν τσαγκάρης και μάλιστα από τους καλύτερους υποδηματοποιούς της περιοχής με πολλούς πελάτες και από τα γύρω χωριά. Με μαεστρία και μεράκι έφτιαχνε χειροποίητα σκαρπίνια, άρβυλα με πρόκες και τσαρούχια.
Ο κ. Λεωνίδας ήταν ένας από τους άνδρες που πολέμησαν στην Αλβανία το 1940 και στο τέλος του πολέμου επέστρεψε στο Σοποτό με τα πόδια, περπατώντας 40 ημέρες και 40 νύχτες. Όπως μας εξομολογήθηκε ο ίδιος, ένα βράδυ κουρασμένος από το περπάτημα αποφάσισε να ξαπλώσει κάτω από ένα δέντρο, για να ξαποστάσει και να πάρει δυνάμεις. Το πρωί που ξύπνησε όμως τον περίμενε μία μεγάλη έκπληξη, αφού συνειδητοποίησε πως όλη τη νύχτα κοιμόταν πάνω σε κάποιο πτώμα. Δεν χάνει ευκαιρία, λοιπόν, να εξιστορεί τέτοια περιστατικά, τα οποία του στιγμάτισαν τη ζωή. Αρκετοί πάνω στη συζήτηση τον ρωτούν αν τα χρόνια που πολεμούσε σκότωσε κάποιον και η απάντηση που παίρνουν από τα χείλη του παππού Λεωνίδα είναι αποστομωτική, "Εγώ έριχνα, τώρα αν τους πετύχαιναν (οι σφαίρες) δεν ξέρω".
Τα τελευταία 20 χρόνια ζει και συντηρείται μόνος του, καθώς η πολυαγαπημένη του σύζυγος Γεωργία (Γιωργίτσα, όπως την αποκαλούσε) έφυγε από τη ζωή. Αλλά πώς περνάει την ημέρα του; Καθημερινά πηγαίνει στο καφενείο του χωριού όπου παίζει δηλωτή με τους συγχωριανούς του (φήμες λένε ότι είναι ανίκητος), μαγειρεύει με τη σπεσιαλιτέ του να είναι τα γιουβαρλάκια, βλέπει πολύ τηλεόραση (κυρίως ειδήσεις), κοιμάται μετά τις 12 κάθε βράδυ, κάθε Κυριακή ή γιορτή θα στολιστεί για να πάει στην εκκλησία και συμμετέχει σε όλες τις κοινωνικές εκδηλώσεις. Ακόμη και σήμερα είναι καλός οικοδεσπότης κι όποιος τον επισκεφθεί στο σπίτι του θα νιώσει βασιλιάς.
υμάται όλο του το οικογενειακό δέντρο με λεπτομέρεια, όχι μόνο το δικό του αλλά και ολόκληρου του χωριού, καθώς και ονόματα, ημερομηνίες και γιορτές. Μέχρι πέρυσι ανέβαινε στην καρυδιά να μαζέψει καρύδια, ενώ δεν έχει οδηγήσει ποτέ και δεν έχει πάει ποτέ στη θάλασσα. Ο κ. Λεωνίδας έχει άποψη για όλα και του αρέσει να συζητάει με τις ώρες στην πλατεία του χωριού με τους συγχωριανούς του. Όσο για το τι ομάδα είναι; "Με αυτή που κερδίζει", λέει γελώντας.
Τέλος, μας αποκάλυψε τι κάνει και διατηρείται ακμαίος στην ηλικία των 104 ετών. Καθημερινά και αδιαλείπτως περπατάει, δεν έχει καπνίσει ποτέ, πίνει μόνο σε ειδικές περιστάσεις και γιορτές, νηστεύει 100 ημέρες τον χρόνο και απαραίτητα το μεσημέρι θα πάρει τον μεσημεριανό του ύπνο.
Φέτος το καλοκαίρι, ο Λεωνίδας Πανουτσόπουλος τιμήθηκε από τον σύλλογο των Σοποτινών για τη λεβεντιά και την αγάπη του για τον τόπο.
Να 'σαι καλά παππού και να σε βλέπουμε στην πλατεία του Σοποτού για πολλά χρόνια ακόμα!'' 

Ξύπνησε μετά από 2,5 χρόνια σε κώμα

Είναι μία από αυτές τις απίστευτες ειδήσεις που έρχονται να κάνουν πιο φωτεινή τη μουντή ελληνική πραγματικότητα και να μας υπενθυμίσουν ότι θαύματα γίνονταν, γίνονται και θα γίνονται.
Αντιγράφω από το lesvosnews.gr:

''Η 30χρονη Κωνσταντίνα – Μαρίνα Σπυριάδη, κόρη του γνωστού αναισθησιολόγου Στρατή Σπυριάδη που είχε τραυματιστεί σοβαρότατα το καλοκαίρι του 2009 και επί 2,5 χρόνια παρέμενε σε κωματώδη κατάσταση, εντελώς ανέλπιστα, όπως ομολογούν οι γιατροί της, αλλά και ο ίδιος ο πατέρας της, ανέκαμψε ξαφνικά και απέκτησε τις αισθήσεις της. Μιλάει, ακούει, κινείται…
Οι γονείς της, που όλο αυτό τον καιρό ήταν δίπλα στο παιδί τους και ανέβαιναν το δικό τους Γολγοθά, είδαν ξαφνικά το παιδί τους να τους μιλάει… να τους χαμογελάει…
Η άτυχη κοπέλα είχε τραυματιστεί σοβαρά σε τροχαίο στα Πηγαδάκια του Κάτω Τρίτους, όπου είχε σκοτωθεί ακαριαία ο οδηγός του αυτοκινήτου. Από τότε η Κωνσταντίνα – Μαρίνα Σπυριάδη ήταν σε κώμα, με βαριές εγκεφαλικές κακώσεις.
Οι γονείς της παρ’ ότι είχαν απελπιστεί, δεν το έβαζαν ποτέ κάτω. Δεν εγκατέλειψαν ούτε στιγμή την προσπάθεια να γλυτώσουν το παιδί τους. Κι αυτό γνωρίζοντας ότι το παιδί τους δεν είχε πλέον πιθανότητες να «επανέλθει». Πολύ περισσότερο το γνώριζε ο πατέρας της κοπέλας, αφού είναι γιατρός και καταλάβαινε την κατάσταση της κόρης του.
Να σημειώσουμε επίσης, ότι ο πατέρας της κοπέλας Στρατής Σπυριάδης έχει καταφύγει στη δικαιοσύνη κατά του Νοσοκομείου Μυτιλήνης θεωρώντας ότι έγιναν παραλείψεις και ολιγωρίες, που στοίχισαν στην επιδείνωση της υγείας της κόρης του.
Όμως εδώ και λίγες μέρες το παιδί τους ξαφνικά «αφυπνίστηκε»…
Όλοι τώρα ελπίζουν, ότι μετά από αυτό το θαύμα, η Κωνσταντίνα – Μαρίνα Σπυριάδη θα επανέλθει πολύ σύντομα, σε πλήρη αποκατάσταση της υγείας της!!!''.

ΥΓ. Τέτοιου είδους ειδήσεις είναι η καλύτερη απάντηση στους υποστηρικτές του 'δικαιώματος στην ευθανασία' ... 

Στο βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες ο Κάστρο με 639 απόπειρες δολοφονίας εναντίον του

Στο βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες μπήκε ο ιστορικός ηγέτης της Κούβας, ο 85χρονος Φιντέλ Κάστρο, ως ο άνθρωπος με τις περισσότερες απόπειρες δολοφονίας - 639 συνολικά!- εναντίον του.
Ο Κάστρο που αποσύρθηκε από την εξουσία το 2006 για λόγους υγείας κέρδισε με το ...σπαθί του μια θέση στο Βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες, αφού έχει εναντίον του 639  απόπειρες δολοφονίας από το 1959, οπότε και ανέτρεψε τον δικτάτορα Φουλχένσιο Μπατίστα.
"Ο ιστορικός ηγέτης της Κουβανικής Επανάστασης, ο Φιντέλ Κάστρο, είναι ο άνθρωπος που έχει γίνει τις περισσότερες φορές στόχος δολοφονίας, σύμφωνα με το Βιβλίο Γκίνες και τα αρχεία της αμερικανικής CIA, η οποία διέταξε τις περισσότερες από αυτές", γράφει η ιστοσελίδα www.cubadebate.cu. Σύμφωνα με πάντα με την ιστοσελίδα, μέχρι το 2006, όταν ο Φιντέλ παρέδωσε την εξουσία στον αδελφό του, Ραούλ, είχαν καταγραφεί 638 απόπειρες δολοφονίας σε βάρος του και σχεδόν όλες είχαν διαταχθεί από τη CIA!
Ελεύθεροι σκοπευτές, εκρηκτικά στα παπούτσια του, δηλητήριο στα πούρα του, μέχρι και μια μικρή βόμβα, κρυμμένη σε ένα μπαλάκι του μπέιζμπολ ήταν οι μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν από τους επίδοξους δολοφόνους. Ολες ωστόσο οι απόπειρες απέτυχαν!

Πηγή: http://www.enet.gr/ 

219 πρατήρια με νοθευμένη βενζίνη

Σε 219 ανέρχονται τα πρατήρια που εντοπίστηκαν να έχουν νοθευμένα καύσιμα και στα οποία το υπουργείο Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής επέβαλλε πρόστιμα για παραβάσεις.
Και επειδή δεν φθάνει να επιλέγουμε το φθηνότερο βενζινάδικο αλλά και αυτό που μας δίνει ποιτικό καύσιμο (το περίφημο 'value for money') όλη η λίστα με τα συγκεκριμένα πρατήρια στο site του Υπουργείου:
http://www.ypeka.gr/LinkClick.aspx?fileticket=BvgXHHr5u0I%3d&tabid=479&language=el-GR

ΥΓ. Αυτό που με αφήνει άφωνο είναι ότι ένα από τα πρατήρια αυτά το οποίο βρίσκεται σε κεντρικό δρόμο των Αθηνών έχει πάντα προκλητικά υψηλή τιμή. Δηλ. και πουλάει πανάκριβα και πουλάει νοθευμένο καύσιμο!

Η σύλληψη μεγαλοοφειλετών δεν είναι πάταξη της φοροδιαφυγής

Όταν ο άνθρωπος είναι σοβαρός δεν αναζητά τις εντυπώσεις αλλά την ουσία. Το άρθρο το Μανώλη Δρεττάκη στην 'Ελευθεροτυπία' (http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=332045) αντιπροσωπεύει ακριβώς αυτό - σοβαρές κρίσεις από ένα σοβαρό άνθρωπο.
Αναδημοσιεύω μερικά αποσπάσματα:

''[...] Προκειμένου να καλυφθεί η παταγώδης αποτυχία της προηγούμενης κυβέρνησης και στον τομέα της πάταξης της φοροδιαφυγής, ο τότε και σήμερα υπουργός Οικονομικών διαφημίζει ως μεγάλες επιτυχίες στον τομέα της πάταξης της φοροδιαφυγής τη σύλληψη μεγαλοοφειλετών του Δημοσίου, δηλαδή επιχειρηματιών οι οποίοι έχουν ληξιπρόθεσμα χρέη ύψους άνω των 150.000 ευρώ τα οποία δεν εξοφλούν. Το χειρότερο είναι ότι και ο παραιτηθείς πρωθυπουργός ταξιδεύει στο εξωτερικό και, μιμούμενος τον υπουργό Οικονομικών, διαφημίζει και αυτός ως πάταξη της φοροδιαφυγής τη σύλληψη μεγαλοοφειλετών του Δημοσίου.
[...] Και σαν να μην έφταναν οι κομπασμοί αυτοί των κυβερνώντων, ήρθαν και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης (και κυρίως τα κανάλια), να διαλαλούν ως επιτυχίες στην «προσπάθεια» πάταξης της φοροδιαφυγής τη σύλληψη μεγαλοοφειλετών του Δημοσίου.
Θα ήταν ευχής έργο όσοι συλλαμβάνονται να αναγκαστούν να εξοφλήσουν τα χρέη τους προς το Δημόσιο, πράγμα το οποίο θα βοηθήσει στο να καλυφθεί ένα μέρος της «μαύρης τρύπας» στα έσοδα του προϋπολογισμού. Και αν, όμως, αυτό συμβεί (πράγμα πολύ αμφίβολο), σε καμιά περίπτωση δεν συνιστά πάταξη της φοροδιαφυγής για τον απλούστατο λόγο ότι θα εισπραχτούν βεβαιωμένα ληξιπρόθεσμα χρέη προς το Δημόσιο, δηλαδή φόροι συν τα πρόστιμα που θα έπρεπε να έχουν αποδώσει στο Δημόσιο επιχειρήσεις που λειτουργούν ή λειτουργούσαν νόμιμα.
Είναι, όμως, γνωστό ότι παράλληλα με την οικονομία υπάρχει και η παραοικονομία, από την οποία προσπορίζεται σημαντικά έσοδα ένας σημαντικός αριθμός κυρίως επιχειρηματιών και ελεύθερων επαγγελματιών, αλλά και μισθωτών και συνταξιούχων, τα οποία δεν δηλώνονται και δεν φορολογούνται. Ο «τζίρος» της παραοικονομίας υπολογίζεται γύρω στα 60 δισ. ευρώ, τα οποία, αν φορολογούνταν, θα απέφεραν έσοδα γύρω στα 15-20 δισ. ευρώ το χρόνο. Αν αυτά τα έσοδα εισπράττονταν όλα τα προηγούμενα χρόνια, δεν θα υπήρχε σήμερα πρόβλημα δημόσιου χρέους και η ελληνική οικονομία θα ήταν μία από τις πιο εύρωστες στην Ευρωπαϊκή Ενωση.
[...] Ο βασικός λόγος της μη πάταξης της φοροδιαφυγής είναι η ανυπαρξία της αναγκαίας πολιτικής βούλησης των δύο μεγάλων κομμάτων εξουσίας, η οποία, με τη σειρά της, οφείλεται από τη μια μεριά στη διαπλοκή τους με τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και από την άλλη στην προστασία μεγάλων φοροφυγάδων-μελών της κομματικής τους πελατείας. Για όσο χρόνο αυτή η διαπλοκή και η προστασία διαρκούν, η φοροδιαφυγή θα οργιάζει''.

ΥΓ. Και για όσους δεν ξέρουν ποιος είναι ο Μανώλης Δρεττάκης:  Καθηγητής της ΑΣΟΕ, πρώην βουλευτής και αντιπρόεδρος της Βουλής αλλά κυρίως ο πρώτος Υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Α. Παπανδρέου. Ο σοβαρός αυτός άνθρωπος άντεξε λίγους μήνες στο συγκεκριμένο πόστο και παραιτήθηκε απαστασιοποιούμενος από πρακτικές και νοοτροπίες που δεν τον εξέφραζαν...
Για την ιστορία δε, ο Μανώλης Δρεττάκης ήταν ο πρώτος υπουργός που επιχείρησε να επιβάλει Φόρο Ακίνητης Περιουσίας τον Μάιο του 1982. Σε σύντομο χρονικό διάστημα έσπευσαν να υποβάλουν δηλώσεις κάπου ένα εκατομμύριο φορολογούμενοι.Ο προϊστάμενος του μεγάρου της οδού Καραγεώργη Σερβίας, αισθανόταν υπερήφανος για την αποτελεσματικότητα του μέτρου. Αυτό μέχρι το απόγευμα, που ο πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου αποφάσισε ότι η δήλωση για τον Φόρο Ακίνητης Περιουσίας θα είναι προαιρετική. Με άλλα λόγια την κατάργησε. Και ο Μανόλης Δρεττάκης παραιτήθηκε. Στις πολιτικές και δημοσιογραφικές συντροφιές εκείνης της εποχής η κατάργηση του ΦΑΠ ερμηνεύτηκε με διάφορους τρόπους. Αλλοι την καταλόγισαν σε πιέσεις των βιομηχάνων. Αλλοι σε διαμαρτυρίες ξενοδόχων.
Ορισμένοι ήταν περισσότερο συγκεκριμένοι. Απέδωσαν στον Θόδωρο Κατσανέβα την εξής επισήμανση στον Ανδρέα Παπανδρέου: «Αν ήξερες πόσος είναι ο ΦΑΠ για το Καστρί, δεν θα κοιμόσουν ήσυχος»  (Πηγή: http://www.e-go.gr/news/article.asp?catid=18077&subid=2&pubid=128797203&tag=20686).

Νανά Μούσχουρη: ..."είμαι θυμωμένη με τους Έλληνες" (!)

Νομίζω ότι τελικά ως λαός είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Όταν οι ''πνευματικοί'' μας άνθρωποι δεν διστάζουν να μιλούν με μειωτικό τρόπο για την ίδια τους την πατρίδα μόνο και μόνο για να κολακέψουν τους οικοδεσπότες τους, τότε ...

Μια  'εκρηκτική' συνέντευξη σύμφωνα με το mediagate.gr έδωσε η Νάνα Μούσχουρη στη «Welt online» του Σαββάτου, με αφορμή την πρόσφατη συναυλία της στο Βερολίνο.
Με τον τίτλο «Είμαι πολύ, πολύ θυμωμένη» η εκτενής συνέντευξη επικεντρώνεται στην κατάσταση που επικρατεί σε Ελλάδα και Ευρώπη τα τελευταία χρόνια. Η τραγουδίστρια αναφέρεται στην σύγχρονη Ελλάδα λέγοντας:
«Όλοι είναι δυσαρεστημένοι με τους Έλληνες σήμερα, κάτι που κατανοώ και θεωρώ σωστό... Είμαι θυμωμένη με τους Έλληνες και προπαντός με τους πολιτικούς που είναι υπεύθυνοι για τα προβλήματα».
Στην ερώτηση εάν ανησυχεί για την Ευρώπη η Νάνα Μούσχουρη απαντά:
«Χρειαζόμαστε την Ευρώπη, όλοι μας. Ακόμη και οι Έλληνες πρέπει να μάθουν ότι πρέπει να εξοφλούν τα χρέη τους. Τα τελευταία 30 χρόνια, από τότε που μπήκαμε στην Ε.Ε, ζούσαμε σε ένα ψέμα, μέσα σε μια ψεύτικη ευημερία. Και πιο εύποροι ήταν αυτοί που επέλεξαν ποιοι θα τους κυβερνούν. Οι σοσιαλιστές έφεραν τη χώρα στην κατάσταση που είναι σήμερα. Ενθάρρυναν τους ψηφοφόρους τους να πιστεύουν ότι δε χρειάζεται να εργάζονται πολύ στις σίγουρες και καλοπληρωμένες δουλειές τους».
«Όλα αυτά χρηματοδοτούνταν με ευρωπαϊκά χρήματα - τα σπίτια, τα αυτοκίνητα, οι εκλογές. Η Ευρώπη έχει το δικαίωμα να είναι θυμωμένη για αυτό... Εντέλει η Ελλάδα χρειάζεται την Ευρώπη περισσότερο, απ' ότι η Ευρώπη χρειάζεται την Ελλάδα», τονίζει.
-Κατανοείτε την αντι-γερμανική διάθεση στην πατρίδα σας; Εσείς βιώσατε την γερμανική κατοχή στην παιδική σας ηλικία.
«Αυτό δεν έχει καμία σχέση, οπότε δεν κατανοώ αυτήν τη διάθεση. Είμαι πραγματικά πολύ, πολύ θυμωμένη. Ντρέπομαι. Το αισθάνομαι ως προδοσία. Η Ελλάδα χρειάζεται βοήθεια, αλλά όχι δωρεάν», συμπληρώνει. (πηγή: http://www.mediagate.gr/Media-Plus/item/11110-Welt-Online-Nana-Moyshoyri-Eimai-thymomeni-me-toys-Ellines).

ΥΓ. Μάλιστα...Έχουμε και λέμε:
- Η κατοχή δεν έχει καμμία σχέση με τα συναισθήματα των Ελλήνων για τους Γερμανούς. Ούτε οι εκατοντάδες χιλιάδες νεκροί των 4 εκείνων χρόνων υποθέτω...
- Πρέπει επίσης να μάθουμε να πληρώνουμε τα χρέη μας. Με τον ίδιο τρόπο που έχουν πληρώσει και οι Γερμανοί τα δικά τους από τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο υποθέτω ...
- Το σκάνδαλο της Siemens με χρηματισμό πολιτικών για την προώθηση των συμφερόντων της γερμανικής εταιρίας δεν υπήρξε ποτέ υποθέτω ...
- όλοι οι Έλληνες έφαγαν Ευρωπαικά κονδύλια και δούλευαν λίγο αμοιβόμενοι πλουσιοπάροχα τα τελευταία 10-20 χρόνια υποθέτω...
- και τέλος αφού είναι τόσο θυμωμένη με τους Έλληνες θα είναι θυμωμένη και με τους Ιταλούς, τους Ισπανούς, τους Πορτογάλους και τους Ιρλανδούς υποθέτω ...

Μπάστα μόνο κυρία Μούσχουρη μήπως και η κρίση χτυπήσει και την πόρτα της Γαλλίας και τότε να δούμε τι θα δηλώνεις...
Α, η photo επάνω είναι από το Ηρώδειο όπου οι φρικτοί Έλληνες κατέκλυσαν για να απολαύσουν την κυρία Μούσχουρη σε κάποια από τις προηγούμενες συναυλίες της...

Με το πενάκι του Στάθη

                                            Πηγή:  http://www.enet.gr/

Από τους γείτονες ... με αγάπη!

Τις «πρωτοχρονιάτικες ευχές» τους φρόντισαν να στείλουν «προκαταβολικά» στην Ελλάδα οι οπαδοί της ποδοσφαιρικής ομάδας των Σκοπίων Βαρντάρ, οι οποίοι σε χθεσινό αγώνα του πρωταθλήματος μεταξύ των ομάδων Βαρντάρ και Μπρεγκάλνιτσα ανάρτησαν ένα μεγάλο πανό, που έγραφε: «Ευχόμαστε στην Ελλάδα καλή νέα ... χρεοκοπία» (Greece, we wish you a happy new ... bankruptcy).
Η εφημερίδα των Σκοπίων Ουτρίνσκι Βέσνικ, αναφερόμενη στο προκλητικό αυτό πανό, αναφέρει: «Το τελευταίο διάστημα γινόμαστε μάρτυρες όλο και πιο βαρέων πολιτικών δηλώσεων, οι οποίες μεταφέρονται στα γήπεδα, καθώς κάποιοι ελπίζουν ότι εκεί δεν θα ληφθούν σοβαρά υπόψη, όμως θα έχουν την κατάλληλη απήχηση. Έτσι και χθες, στον ποδοσφαιρικό αγώνα Βάρνταρ-Μπρεγκάλνιτσα που διεξήχθη στα Σκόπια, οι οπαδοί της Βαρντάρ, γνωστοί με την επωνυμία "Κομιτατζήδες", έστειλαν μήνυμα στην Ελλάδα. Για το περιεχόμενο του μηνύματος δεν χρειάζονται περαιτέρω σχολιασμοί. Ωστόσο, είναι σαφές τι μπορεί να σημαίνουν τα μηνύματα αυτού του τύπου για τις σχέσεις καλής γειτονίας».

ΥΓ.: 
i. ''New...Bankruptcy'';  Κι εγώ που νόμιζα πως είμαστε σε μία διαρκή Bankruptcy.
ii. Προσέξτε το προσωνύμιο των οπαδών της Βαρντάρ  -  ''Κομιτατζήδες'' ...

Απαγορεύονται τα ηλεκτρονικά τσιγάρα - τα κανονικά όμως όχι!

Ένα δείγμα ότι βρισκόμαστε πολύ μακριά από την περίφημη 'αλλαγή νοοτροπίας' στο πως συμπεριφέρεται το κράτος είναι η παράνοια με το τσιγάρο, ηλεκτρονικό ή κανονικό.
Το άκουγα το πρωί στο ραδιόφωνο και δεν μπορούσα να το πιστέψω:
Σύμφωνα λοιπόν με απόφαση του ΕΟΦ απαγορεύονται τα ηλεκτρονικά τσιγάρα καθώς περιέχουν νικοτίνη η οποία προφανώς και είναι επιβλαβής. Ωστόσο τα κανονικά τσιγάρα που περιέχουν ένα κάρο άλλες ουσίες συν τη νικοτίνη και βλάπτουν πολλαπλάσια την υγεία μας (ενεργητικών και παθητικών καπνιστών) δεν απαγορεύονται καθώς δεν εμπίπτουν λέει στην αρμοδιότητα του ΕΟΦ... Υπάρχει βέβαια ένα κάποιος αντικαπνιστικός νόμος για τους χώρους εργασίας, διασκέδασης κλπ ο οποίος όμως στην πράξη -φυσικά- δεν εφαρμόζεται. Μια μικρή βόλτα σε καφετέριες, εστιατόρια αλλά και γραφεία είναι η καλύτερη απόδειξη για του λόγου το ασφαλές.
Τώρα, θα θεωρηθεί κακοπροαίρετος κάποιος που θα εικάσει ότι με την απόφαση αυτή ενισχύονται οι καπνοβιομηχανίες;   

Ολική έκλειψη σελήνης αύριο

Το σπάνιο αυτό φαινόμενο θα είναι ορατό σε εμάς από τις 5 το απόγευμα και έως τις 7.30 μ.μ., με την προυπόθεση φυσικά ο ουρανός να μην είναι συννεφιασμένος.
Σύμφωνα με τον κ. Διονύση Σιμόπουλο, διευθυντή του Ευγενίδειου Πλανηταρίου, εκείνη την ώρα η Σελήνη θα καλύπτεται από τη σκιά της γης κι έτσι θα αποκτήσει μια κόκκινη απόχρωση, που παρατηρείται στη μερική φάση της έκλειψης.
Να σημειωθεί ότι η επόμενη ολική έκλειψη σελήνης θα γίνει στις 27 Ιουλίου του 2018.

Καραμανλής 'off the record'

Ένα βιβλίο 500 σελίδων υπό τον εύγλωττο τίτλο "Καραμανλής - off the record" πρόκειται να κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες, ενώ αποσπάσματά του δημοσιεύονται στο σημερινό 112ο τεύχος του περιοδικού "Επίκαιρα" (8/12/2011).

Μέσα από τις αθέατες αλλά σημαντικές πτυχές της 5ετούς διακυβέρνησης του Κώστα Καραμανλή, οι αναγνώστες του νέου βιβλίου του δημοσιογράφου Μανώλη Κοττάκη θα έχουν την τύχη να γνωρίσουν το παρασκήνιο των αποφάσεων που στιγμάτισαν την πρόσφατη πολιτική ιστορία της χώρας.

Οι νταβατζήδες και το Βατοπέδι
Σύμφωνα με το απόσπασμα του βιβλίου του Μανώλη Κοττάκη και το περιοδικό "Επίκαιρα", ο πόλεμος κατά της διαπλοκής αναδείχτηκε σε βασικό όπλο του Καραμανλή στην προσπάθεια ανάληψης της διακυβέρνησης.
Ο συγγραφέας θυμάται την περιβόητη ατάκα για τους νταβατζήδες και ξετυλίγει το κουβάρι των σχέσεων Καραμανλή με τους βαρόνους των media, από την έμπνευση του νόμου περί βασικού μετόχου μέχρι την ανακάλυψη του σκανδάλου του Βατοπεδίου. "Αυτή η παράταξη Μανώλη δεν έχει νταβατζήδες, το ΠΑΣΟΚ έχει δύο. Τους γνωστούς. Εμάς προσπάθησε κάποια στιγμή η Βλάχου, όχι όπως αυτοί. Δεν τα κατάφερε ποτέ", είχε πει ο Κώστας Καραμανλής.
Και όταν ένας υπουργός της ΝΔ που επισκέφτηκε προηγουμένως τον Χρήστο Λαμπράκη στην Αναγνωστοπούλου τού πρότεινε να ρίξει γέφυρες προς εκείνον για λογαριασμό του, ο Καραμανλής τον στραβοκοίταξε και του είπε: "Μα, καλά πώς τον εμπιστεύεσαι αυτόν, νομίζεις ότι πιάνεται πάντα φίλος;".
Από τους ισχυρούς επιχειρηματίες, άλλοι αναδιπλώθηκαν και άλλοι συνέχισαν τον πόλεμο, με πρωτοστάτη τον Γιώργο Μπόμπολα. Όμως ο αυτοδημιούργητος Γιώργος Μπόμπολας που στη ζωή του έφτιαξε τα πάντα από το μηδέν και έδωσε και τη ψυχή του για να στήσει "Το Έθνος", στεναχωρήθηκε με την παρ' ολίγον απώλειά του (θα το αγόραζε η Γιάννα Αγγελοπούλου),και απλά δεν μπόρεσε να ξεχάσει. Και παρά τις επισκέψεις υπουργών της ΝΔ στο γραφείο του στο Χαλάνδρι, τα αισθήματά του για τον πρωθυπουργό δεν άλλαξαν ποτέ. Αντιθέτως".
Η αντεπίθεση συμφερόντων σάλπισε με την υπόθεση Βατοπεδίου. Ο ίδιος εμφανίζεται απογοητευμένος με τις ευρωεκλογές 2009 και εκμυστηρεύεται στον συγγραφέα: "Έχω χάσει την πίστη μου στους Έλληνες. Φεύγω 3 μέρες και 20 άτομα τσακώνονται μεταξύ τους. Εμένα βέβαια δεν μου έχουν κάνει μπαμπεσιά, μεταξύ τους όμως... Περνάμε προς τα έξω την εικόνα ενός διαλυμένου κράτους, γεμάτου σκάνδαλα. Και εντάξει η Siemens είναι. Το Βατοπέδι όμως; Πιστεύεις αλήθειας ότι τα πήρε κάποιος; Αν είναι δυνατόν!", αναφέρει στον συγγραφέα.

Τα Δεκεμβριανά και η βαζελίνη από τη Βραζιλία
Το απόγευμα της Δευτέρας 8 Δεκεμβρίου ο Καραμανλής κάλεσε στο γραφείο του το Ευρυπίδη Στυλιανίδη.
Τον βρήκε απογοητευμένο και δυσαρεστημένο και του είπε: "Γνωρίζεις ότι στα επεισόδια πρωταγωνιστούν ξένοι αναρχικοί; Ότι μέσα στη Νομική η βασική γλώσσα συνεννόησης είναι τα Ιταλικά; Γνωρίζεις ότι στο δεύτερο υπόγειο του Πολυτεχνείου κατασκευάζονται 80.000 μολότοφ με βαζελίνη εισαγόμενη από τη Βραζιλία;", σημειώνεται στο βιβλίο.
Η χώρα, η κυβέρνηση και ο Καραμανλής ήταν πλέον στο στόχαστρο ξένων δυνάμεων και μυστικών πρακτόρων, που εφάρμοζαν το γνωστό σχέδιο "Πυθία".
Ποτέ δεν ήταν Αμερικανόδουλος, απλά Αμερικανόφιλος
Οι σχέσεις του Κώστα Καραμανλή με τις ΗΠΑ πέρασαν από πολλά στάδια. Αν και σπούδασε στην Αμερική, ποτέ δεν πίστεψε ότι οι φιλίες υπερβαίνουν το εθνικό συμφέρον.
Ο Καραμανλής είχε δώσει από πολύ νωρίς τα διαπιστευτήριά του για το πώς αντιλαμβάνεται τις συμμαχικές σχέσεις.
"Το 1995 σε ένα συνέδριο στην Βοστόνη για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, απλός βουλευτής Θεσσαλονίκης τότε, αντιδίκησε πίσω από τις κλειστές πόρτες με στελέχη της αμερικανικής διπλωματίας, όταν εκείνα υπέδειξαν ωμά στους συμμετέχοντες να βάζουν πλάτη για τα τουρκικά θέματα και να ρίξουν τους τόνους για τα δικά μας δίκαια", υπογραμμίζει ο Μανώλης Κοττάκης στο βιβλίο του, απόσπασμα του οποίου δημοσιεύουν σήμερα "Τα Επίκαιρα".
"Θυμάμαι ότι σε εκείνο το συνέδριο είχε γίνει μεγάλος καβγάς για τα εθνικά θέματα", αναφέρει ο Καραμανλής στον συγγραφέα.
Δημοσιογράφος που παρέστη σε αυτό θυμάται πως ο Καραμανλής προειδοποίησε τους διοργανωτές πως "αν δεν σεβαστείτε τα εθνικά μας συμφέροντα για τα Ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό, τότε υπάρχουν οι Ρώσοι και οι Άραβες, στους οποίους μπορούμε να στραφούμε".
Μπαίνοντας στο 2004, ο Καραμανλής επικαιροποίησε τις απόψεις του.
Σε μία συνάντησή του στο γραφείο του στη Ρηγίλλης με τον Μανώλη Κοττάκη, ο οποίος τον είχε επισκεφτεί για να του δώσει το βιβλίο του για τη μειονότητα της Θράκης, ο πρόεδρος της ΝΔ είχε πει: "Στο λέω όχι για να το γράψεις, αλλά για το έχεις στο πίσω μέρος του κεφαλιού σου: Δεν συμφωνώ με το σχέδιο Αναν!".
Στο περιοδικό "Επίκαιρα" περιγράφεται το πώς κύλησαν οι επόμενες κινήσεις του πρώην πρωθυπουργού. Πώς από το "Όχι" του Μπους, περάσαμε στην εκδίκηση των ΗΠΑ και το ελληνικό βέτο στις μεταξύ Ελλάδας και ΗΠΑ διπλωματικές και συμμαχικές σχέσεις. Από τις 27 Ιουνίου 2007, ο Κώστας Καραμανλής γράφτηκε οριστικά στη "μαύρη λίστα των συμμάχων".
Ο Μανώλης Κοττάκης προβαίνει σε μία ακόμη αποκάλυψη για το συστηματικό άνοιγμα στη Ρωσία και την αγορά S-300 του Πούτιν, ενώ περιγράφει λεπτομερώς την εμμονή Γαλλίας και Γερμανίας να αγοράσουμε οπλικά συστήματα.
Σε αυτό το σημείο, η αντίδραση Καραμανλή για το κόστος και η αντιπρότασή του να δώσουμε τα 40 παλιά Mirage, προκειμένου να αγοράσουμε από Γαλλία Rafal σε χαμηλότερη τιμή, πυροδότησε την αντίδραση της καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ, την οποία ο πρώην πρωθυπουργός έσπευσε να καθησυχάσει, λέγοντάς της ότι θα γίνουν αγορές και από Γερμανία.

Η παρτίδα μπορούσε να σωθεί;
Την ημέρα που παρέδωσε ο Καραμανλής την πρωθυπουργία στον Παπανδρέου ήταν Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2009 και το δημόσιο χρέος ανέρχονταν σε 280 δις ευρώ.
Τα 130 από τα 280 δις ευρώ μάς τα  είχαν δανείσει δύο μόνο ευρωπαϊκές τράπεζες. Η γερμανική Deutsche Bank και η γαλλική BNP Paribas. Το χρέος ήταν μεγάλο, αλλά η διαπραγματευτική ισχύς του Κώστα Καραμανλή απέναντι σε Μέρκελ και Σαρκοζί θα ήταν εξίσου μεγάλη, σε περίπτωση που μπορούσε να χρησιμοποιήσει το όπλο της στάσης πληρωμών.
Όμως ο Παπανδρέου είχε άλλα στο μυαλό του. Στενοί συνεργάτες και συνομιλητές του Καραμανλή την εποχή εκείνη προσθέτουν: "Πιθανότατα θα είχαμε αποφύγει το ΔΝΤ, αν είχαμε πάρει εμείς μέτρα που εξήγγειλε ο Καραμανλής στη ΔΕΘ.Η παρτίδα σωζόταν και το έλλειμμα θα διατηρούνταν σε λογικά επίπεδα. Φαντάζεστε τον Καραμανλή με τρόικες πάνω από το κεφάλι του;".
Τα μηνύματα βέβαια είχαν ξεκινήσει από την αρχή του έτους, όταν τα διεθνή "κοράκια" και οι κερδοσκόποι είχαν αντιληφθεί τα επίπεδα ελλείμματος και ετοίμαζαν την επίθεσή τους, καθώς ο τότε Γερμανός υπουργός Στάινμπουρκ ρωτούσε να μάθει για τη δυνατότητα δανεισμού της Ελληνικής Δημοκρατίας τον Παπαθανασίου.
Ο Καραμανλής επικοινώνησε με τον Γιούνκερ που τον συμβούλευσε: "Προσέξτε το χρέος, διότι οι αγορές θα σας δανείζουν με όρους ΔΝΤ".
Αμέσως ο Καραμανλής έδωσε εντολή ο Παπαθανασίου να βγει στις αγορές να βρει δανεικά. Η Ευρώπη όμως ζητούσε μόνιμα μέτρα, γι' αυτό αμέσως μετά την επιστροφή του από την τότε Σύνοδο Κορυφής κάλεσε τους πολιτικούς αρχηγούς στο Μέγαρο Μαξίμου και τους ζήτησε τη συναίνεσή τους σε έξι σημεία.
"Ο Παπανδρέου δεν άκουσε. Στη συνάντηση που είχε με τον Καραμανλή απέρριψε την πρόταση, με το επιχείρημα ότι ο πρωθυπουργός προσπαθούσε να βρει άλλοθι για να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές".
Η αποσταθεροποίηση συνεχίστηκε και κυρίως αυτή του Καραμανλή, που λόγω της ενεργειακής του πολιτικής και της απίστευτης σκανδαλολογίας προκάλεσαν ανεπανόρθωτο πλήγμα στην οικονομία μας.
Συνεργάτες του Καραμανλή υπογραμμίζουν ότι αν από το 2009 το ΠΑΣΟΚ συναινούσε σε ηπιότερα οικονομικά μέτρα, η πορεία του τόπου θα ήταν διαφορετική.

Πηγές:
http://news247.gr/ellada/politiki/o_karamanlhs_kai_oi_off_the_record_dialogoi.1528257.html
http://www.epikaira.gr/epikairo.php?id=35085&categories_id=69

ΥΓ.: Και το 1/10 των όσων θα γράφει το βιβλίο να είναι ακριβές (καθώς πάντα παίζει καθοριστικό ρόλο και η υποκειμενικότητα του συγγραφέα) νομίζω ότι θα αποκτήσουμε μια πολύ σαφέστερη εικόνα για το πως οδηγηθήκαμε στη σημερινή κατάσταση...

Να τι φταίει λοιπόν για την ύφεση!

Θέλεις ν' ''αγιάσεις'' και κάποιοι περισπούδαστοι αρθρογράφοι - 'αναλυτές' δεν σε αφήνουν... Έτσι ο κ. Πάσχος Μανδραβέλης ξαναχτύπησε με άρθρο του στην 'Καθημερινή', όπου ούτε λίγο ούτε πολύ ισχυρίζεται ότι για την απίστευτη ύφεση που βιώνουμε δεν φταίει το μνημόνιο και οι ασύλληπτες φορολογικές εφευρέσεις του οικονομικού επιτελείου της Κυβέρνησης αλλά το ότι τα μέτρα δεν εφαρμόζονται...σωστά. Διαβάστε ένα απόσπασμα από το άρθρο του:
''...η κυβέρνηση του κ. Μόντι [στην Ιταλία] χρησιμοποιεί λίγο πολύ τη δική μας συνταγή. Είναι αυτή που, σύμφωνα με τον εισηγητή του προϋπολογισμού εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ κ. Δ. Παπαδημούλη, «οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε επιδείνωση της ύφεσης, της ανεργίας, στην ένταση των κοινωνικών ανισοτήτων, στην αύξηση του χρέους στο όνομα του οποίου μπήκαμε στο Μνημόνιο και τέλος στη διατήρηση του δημοσιονομικού εκτροχιασμού». Δεν βρέθηκε ένας τηλεαστέρας να τους εξηγήσει ότι η άνθηση της οικονομίας δεν είναι θέμα εσόδων - εξόδων, αλλά πρόκειται κατά βάθος για ένα «αεικίνητο plus», σύμφωνα με το οποίο όσα περισσότερα ξοδεύεις τόσα περισσότερα σου περισσεύουν. Είναι μια μεγαλοφυής θεωρία, που δυστυχώς δεν μεταφράζεται στα αγγλικά. Το ένα εκατομμύριο δολάρια του Βραβείου Νομπέλ θα βοηθούσε κάπως στην εξισορρόπηση του πολύπαθου ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών. Βεβαίως θα χρειαζόμασταν ακόμη 1.999 διακρίσεις αυτού του μεγέθους για να μηδενίσουμε το έλλειμμα, αλλά Νομπέλ - Νομπέλ γεμίζει το σακούλι.

Εν αγνοία της λοιπόν για τις νέες οικονομικές θεωρίες, η ιταλική κυβέρνηση ανακοίνωσε αύξηση του ΦΠΑ από 21% σε 23%· επαναφορά του φόρου ακίνητης περιουσίας (η πρώτη θα κατοικία φορολογείται με συντελεστή 0,4% οι υπόλοιπες με 0,75%) και οριζόντιες περικοπές φοροαπαλλαγών. Μόνο τις κατώτατες συντάξεις δεν πείραξε η ιταλική κυβέρνηση, αλλά η υπουργός Εργασίας Ελσα Φορνέρο ανακοίνωσε με δάκρυα στα μάτια, ότι θα αυξήσει τα όρια ηλικίας στα 66 χρόνια για τους άνδρες και στα 63 για τις γυναίκες. Γενικώς η κυβέρνηση Μόντι δεν υπολόγισε ότι θα στραγγίξει η αγορά και ανακοίνωσε επιπλέον φόρους 17 - 18 δισ. ευρώ και περικοπές δημοσίων δαπανών 12 - 13 δισ. ευρώ.

Το αστείο δε είναι πως ο κ. Μόντι δήλωσε ότι «χωρίς τα μέτρα πιστεύουμε ότι η Ιταλία θα βυθιστεί σε μία κατάσταση ανάλογη της Ελλάδας, χώρα για την οποία τρέφουμε μεγάλη συμπάθεια, αλλά δεν θέλουμε να μιμηθούμε». Προφανώς εννοεί ότι «χωρίς την εφαρμογή των μέτρων η Ιταλία μπορεί να γίνει Ελλάδα», διότι από ανακοινώσεις μέτρων τους έχουμε προλάβει και τους έχουμε υπερκεράσει. Στην εφαρμογή χωλαίνουμε, αφού κυβερνητικοί, αντιπολιτευόμενοι, ΜΜΕ και λοιποί παρατρεχάμενοι έχουν μπολιαστεί από το δόγμα του «ξοδεύω για να έχω»...''.

Για να το κάνω λιανά: για το γνωστό δημοσιογράφο δηλ.στην Ελλάδα,

-η αύξηση του ΦΠΑ δεν έχει εφαρμοστεί...

-οι συντάξεις δεν έχουν περικοπεί σε βαθμό που το επόμενο μέτρο θα είναι πλέον να εκμηδενιστούν...

-το δώρο Χριστουγέννων, το Δώρο Πάσχα και το επίδομα αδείας των Δημοσίων Υπαλλήλων δεν έχει περικοπεί στα € 500 συνολικά...

-οι μισθοί των Δημοσίων Υπαλλήλων δεν έχουν υποστεί απίστευτες μειώσεις κι αναμένονται κι άλλες...

-το εφάπαξ (το οποίο οι εργαζόμενοι έχουν φυσικά πληρώσει καταβάλλοντας τις σχετικές κρατήσεις για 30-35 χρόνια) δεν έχει περικοπεί σημαντικά κι από ότι ακούω αναμένεται η 'εξαφάνισή' του....

-δεν έχουν εφαρμοστεί ήδη τρεις (ναι τρεις!) φόροι στα ακίνητα (ΕΤΑΚ, Φόρος μεγάλης ακίνητης περιουσίας, τέλος ακινήτου πληρωτέο μέσω λογαριασμών ΔΕΗ - όλοι μόνιμοι πλέον)...

-οι εργασιακές σχέσεις στον ιδιωτικό τομέα δεν έχουν 'ελαστικοποιηθεί' σε βαθμό που αλυσίδα τροφίμων στη Λάρισα να ζητάσει από τους υπαλλήλους της να πληρωθούν σε ...είδος...

Λίγη υπομονή κύριε Μανδραβέλη... μόλις αρχίσει να εφαρμόζεται η ανάλογη πολιτική και στην Ιταλία να δείτε τι ωραία που θα περάσουν και οι γείτονες κι ας είναι η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία στην Ευρωζώνη. Ή μήπως για την κατάσταση στην Ιταλία, την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ιρλανδία (και την Γαλλία που όπως ακούγεται ακολουθεί...) φταίει το μη άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων... Μα εκεί είναι 'ανοιχτά' εδώ και δεκαετίες... 

Η «Οδύσσεια» του ανταποκριτή του BBC στην Αθήνα - μια δυσάρεστη περιπέτεια χωρίς τέλος

Της Λίνας Γιανναρου από την 'Καθημερινή'
Έμπειρος δημοσιογράφος, ανταποκριτής τα τελευταία οκτώ χρόνια του BBC στην Αθήνα, ο Μάλκολμ Μπράμπαντ διασταύρωνε πάντα τις πληροφορίες του, συγκεντρώνοντας όσο το δυνατόν περισσότερα στοιχεία πριν «κλείσει» το ρεπορτάζ. Με κάποια θέματα όμως θα δυσκολευόταν ακόμα και αυτός. Τα μόνα δεδομένα στην ασύλληπτη περιπέτεια στην οποία από την άνοιξη είναι πρωταγωνιστής είναι δύο: ότι από τη μια μέρα στην άλλη -κυριολεκτικά- ασθένησε σοβαρά, αρχικά με υψηλό πυρετό και κατόπιν με έντονα ψυχωτικά επεισόδια, με αποτέλεσμα τη νοσηλεία του μέχρι σήμερα σε ψυχιατρικά νοσοκομεία, και ότι όλα άρχισαν ακριβώς μετά τον εμβολιασμό του με εμβόλιο κατά του κίτρινου πυρετού. «Δεν ξέρουμε πότε και εάν θα συνέλθει ποτέ» λέει στην «Κ» η σύζυγός του, δημοσιογράφος και συγγραφέας Τρίνι Βίλεμαν, η οποία έχει αποδυθεί σε αγώνα δρόμου προκειμένου η φαρμακοβιομηχανία να αποκαλύψει τα στοιχεία της σχετικής εσωτερικής έρευνας που έχει διενεργήσει.
Τον περασμένο Απρίλιο ο 55χρονος Μπράμπαντ προετοιμαζόταν για μια δημοσιογραφική αποστολή στην Ακτή του Ελεφαντοστού, προκειμένου να καλύψει τον εμφύλιο πόλεμο. Οπως και για πολλές άλλες χώρες της Αφρικής, το εμβόλιο του κίτρινου πυρετού είναι απαραίτητο για τη χορήγηση βίζας. Παραμονή του Σαββάτου του Λαζάρου μεταβαίνει στο Κέντρο Εμβολιασμού της Ανατολικής Αττικής, όπου εμβολιάζεται με το Stamaril της γαλλικής Sanofi Pasteur (εισάγεται από τη ΒΙΑΝΕΞ Α.Ε.). Οπως συνηθίζεται μετά από τέτοιου είδους εμβόλια, ο Μπράμπαντ σήκωσε αμέσως πολύ υψηλό πυρετό. «Ομως ενώ οι γιατροί μάς είχαν πει ότι το πολύ να διαρκέσει 5 - 8 μέρες, δεν έδειχνε σημάδια ότι βελτιώνεται» λέει στην «Κ» η επί 22 χρόνια συνεργάτις του Μάλκολμ Μπράμπαντ κ. Ντι Μέρφι. «Οταν την Κυριακή του Πάσχα, καταβάλλοντας υπεράνθρωπες προσπάθειες, οι γιατροί κατάφεραν τελικά να ρίξουν τον πυρετό, ξεκίνησαν τα ψυχωτικά επεισόδια». Μεταξύ άλλων, ο δημοσιογράφος υπέφερε από παραισθήσεις, ισχυριζόμενος ότι είναι ο Ιησούς Χριστός. «Ηταν απίστευτο να παρατηρείς ένα τόσο δημιουργικό μυαλό να διαλύεται μπροστά σου».
Με απόφαση της οικογένειας, ο Μπράμπαντ εισήχθη σε κλινική, όπου νοσηλεύτηκε. Εξήλθε τον Μάιο με τη διάγνωση να λέει «σύντομο ψυχωτικό επεισόδιο». Ολα έδειχναν ότι η εξέλιξη θα είναι καλή. Επέστρεψε μάλιστα στη δουλειά του καλύπτοντας και τις μεγάλες διαδηλώσεις στην Αθήνα. Γρήγορα ωστόσο υποτροπίασε, εκδηλώνοντας νέα επεισόδια. Εκτοτε δεν έχει επανέλθει. Νοσηλεύτηκε για ένα διάστημα στην Αγγλία, έπειτα επέστρεψε στην Ελλάδα για να μεταβεί στη συνέχεια στην Κοπεγχάγη, από όπου κατάγεται η σύζυγός του και όπου νοσηλεύεται μέχρι σήμερα.
Από την πρώτη στιγμή η κ. Βίλεμαν επικοινώνησε με την ελληνική εισαγωγική εταιρεία, αλλά «με αγνόησαν». Η Sanofi Pasteur, αντίθετα, υπήρξε αρκετά «συμπονετική». «Στα λόγια», διευκρινίζει η ίδια. «Από δράσεις, τίποτα. Δεν έχω καμία ένδειξη ότι η εταιρεία έχει έρθει σε επαφή με τις ελληνικές υγειονομικές αρχές, ενώ αρνείται να με ενημερώσει για την έρευνα που υποτίθεται ότι έχει διεξαχθεί για το θέμα». Συγκεκριμένα, η εταιρεία περιορίζεται στην ανακοίνωση ότι «δεν έχουν βρεθεί αποδείξεις για συσχέτιση του εμβολίου Stamaril με τα αναφερόμενα περιστατικά», χωρίς να αποκαλύπτει περισσότερα στοιχεία. Σύμφωνα με την κ. Βίλεμαν, η συγκεκριμένη παρτίδα (περίπου 120.000 εμβόλια από τα περίπου 300 εκατομμύρια που έχουν διανεμηθεί τα τελευταία 25 χρόνια σε όλο τον κόσμο) έχουν διανεμηθεί εκτός από την Ελλάδα και στο Ηνωμένο Βασίλειο, την Ολλανδία, τη Δανία και τη Φινλανδία, ενώ «παραδέχθηκαν ότι έχουν καταγραφεί και άλλα παρόμοια κρούσματα».
«Βγήκε άρρωστος»Ο αγώνας της οικογένειας είναι μοναχικός. Μολονότι πρόκειται για θέμα δημόσιας υγείας, από τις αρμόδιες αρχές μόνο η Δανία έχει κινητοποιηθεί. «Κανείς από την Ελλάδα, όπου και έγινε ο εμβολιασμός, δεν έχει επικοινωνήσει μαζί μου. Ποιος θα είναι ο επόμενος που θα ασθενήσει;». Σημειώνεται ότι ούτε ο Μάλκολμ Μπράμπαντ ούτε κάποιος συγγενής του έχει ιστορικό ψυχικής νόσου. «Είναι ένας ταλαντούχος άνθρωπος και ένα κοφτερό μυαλό, βραβευμένος για τη δουλειά του και εξαιρετικός πατέρας», συμπληρώνει η κ. Μέρφι. «Αυτό που ξέρω είναι ότι μπήκε καλά και βγήκε άρρωστος».
Εδώ και μία εβδομάδα, η οικογένεια του δημοσιογράφου συγκεντρώνει υπογραφές προκειμένου να ασκηθεί πίεση προς τη γαλλική φαρμακοβιομηχανία να αποκαλύψει όλα τα στοιχεία γύρω από το θέμα (www.change. org/petitions/sanofi-pasteur-truth-now). Μολονότι η καριέρα του Μπράμπαντ έχει ήδη πληγεί σε μεγάλο βαθμό (δεν έχει εργαστεί για το BBC από πριν το καλοκαίρι, ενώ έχει ήδη εγκατασταθεί στην Αθήνα νέος ανταποκριτής, το αίτημα δεν είναι η αποζημίωση. «Είναι να δικαιωθεί ο άντρας μου και να εξασφαλιστεί ότι κανείς άλλος δεν θα πάθει το ίδιο» καταλήγει η κ. Βίλεμαν.

(Πηγή: http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_07/12/2011_465220 )

Μισθός σε είδος!

Ένα ακόμη χτύπημα στις εργασιακές σχέσεις λόγω της οικονομικής κρίσης βίωσαν οι υπάλληλοι αλυσίδας καταστημάτων τροφίμων στη Λάρισα. Οι εργαζόμενοι βρέθηκαν προ εκπλήξεως όταν ο εργοδότης τους ανακοίνωσε ότι αντί προκαταβολής μισθού, θα έχουν τη δυνατότητα να «ξοδεύουν» το ποσό, που θα τους πιστωνόταν, σε αγορές από τα ράφια των καταστημάτων της εταιρίας. Με λίγα λόγια αντί μισθού τους πρότειναν να τους «πληρώσουν» με τρόφιμα στα πλαίσια της «ανταλλακτικής οικονομίας».
Όπως αποκαλύπτει η εφημερίδα «Ελευθερία», σύμφωνα με καταγγελία του Συλλόγου Υπαλλήλων-Εμποροϋπαλλήλων Λάρισας «προ μερικών μηνών, εταιρία εστίασης προσπάθησε να αντικαταστήσει μέρος του μισθού των υπαλλήλων της με... κουπόνια, σειρά έχουν τα... ψώνια, ενώ σύμφωνα με πληροφορίες υπάρχουν κι άλλα παρόμοια κρούσματα στην Θεσσαλική πρωτεύουσα».
Όπως υποστηρίζει ο  Σύλλογος Υπαλλήλων-Εμποροϋπαλλήλων Ν. Λάρισας, «η εν λόγω εταιρία λιανεμπορίου τροφίμων ανακοίνωσε στους εργαζομένους της ότι δεν θα γίνεται κατάθεση του ποσού της προκαταβολής των μισθών τους, αρχής γενομένης από το Νοέμβριο, αλλά θα έχουν τη δυνατότητα να κάνουν αγορές από τα ράφια της, με αποδείξεις, έναντι μέρους του μισθού τους. Μάλιστα, σε περίπτωση που δεν «ξοδευτεί» όλο το ποσό της προκαταβολής σε ψώνια, το υπόλοιπο θα πιστώνεται εκ νέου, στην «προκαταβολή» του επόμενου μήνα».
(Πηγή:  http://www.protothema.gr/greece/article/?aid=163937 )

ΥΓ.: το πρόβλημα δεν είναι το γεγονός αυτό καθαυτό όσο το ότι οι εταιρίες βρίσκουν και τα κάνουν. Αλήθεια υπάρχουν κάποιοι ελεγκτικοί μηχανισμοί εκ μέρους του κράτους; Και εν πάσει περιπτώσει έστω και τώρα θα παρέμβει κάποιος από το αρμόδιο υπουργείο για να τραβήξει κάποια αυτιά;

Επειδή το μπάσκετ είναι κυρίως θέαμα ...

... ένα απίστευτο κάρφωμα του Sergio Kerusch στο ματς Άρης-Ολυμπιακός (που φυσικά τελικά κέρδισε ο Θρύλος).

Ακατανόητο κείμενο

Από το κύριο άρθρο της Καθημερινής:

''Ορισμένα ψήγματα βελτίωσης του κλίματος στην αγορά έχουν δειλά εμφανισθεί τελευταία. Παρά τη βαριά φορολογία και το τεράστιο πρόβλημα της έλλειψης ρευστότητας, κάποια πρώτα στοιχεία δείχνουν ότι ο Νοέμβριος έφερε μια μικρή αύξηση τζίρου σε ορισμένους κλάδους. Ολοι βεβαίως γνωρίζουμε ότι η κατάσταση στην αγορά έχει κυρίως να κάνει με την ψυχολογία της κοινής γνώμης. Η προσωρινή αίσθηση σταθερότητος και σοβαρότητος που έφερε η πρωθυπουργία Παπαδήμου, έπειτα από μια θεαματική κατάρρευση του πολιτικού συστήματος, έχει βοηθήσει σημαντικά. Το ίδιο και το γεγονός πως το κέντρο της πρωτεύουσας -και άλλων μεγάλων πόλεων- έχει επανέλθει στην ομαλότητα αυτό το διάστημα. Τα προβλήματα ασφαλώς και είναι σοβαρά και βαθιά, αλλά δικαιολογείται μια συγκρατημένη αισιοδοξία εφόσον λυθεί το μείζον θέμα της ρευστότητος και η χώρα αποφύγει το χάος και τις περιπέτειες''.

 

Συγγνώμη παιδιά -και με όλο το σεβασμό στην εγκυρότητα της Καθημερινής- αλλά το συγκεκριμένο κείμενο δείχνει ότι προσωπικά ζω σε κάποια άλλη χώρα - και δεν το νομίζω ... (σημειωτέον, είμαι άνθρωπος της εμπορικής 'πιάτσας'). Να το πω λοιπόν με μία λέξη: τα πράγματα στην πραγματική οικονομία είναι χάλια. Και θα γίνουν τραγικά εάν οι πολιτικοί δεν αποφασίσουν να αντιμετωπίσουν ριζικά την πανευρωπιακού πλέον χαρακτήρα κρίση. Γιατί η λύση δεν μπορεί παρά να είναι πολιτική. Τα υπόλοιπα είναι παρηγοριά στον άρρωστο...

Πικρές αλήθειες από την πέννα ενός γελοιογράφου ...

                                        (Ανδρέας Πετρουλάκης, 'Καθημερινή')

Η Ιταλίδα υπουργός ξεσπά σε λυγμούς καθώς ανακοινώνει το πάγωμα των συντάξεων

Η Ιταλίδα υπουργός εργασίας Έλσα Φορνέρο ξέσπασε σε λυγμούς όταν ήρθε η ώρα να ανακοινώσει το «πάγωμα» των συντάξεων τον επόμενο χρόνο στα πλαίσια των νέων μέτρων της ιταλικής κυβέρνησης.
«Λυπάμαι. Οι άνθρωποι που εργάζονται δεν έχουν άλλα χρήματα να δώσουν. Ως αποτέλεσμα, το όριο συνταξιοδότησης αυξάνεται για τις γυναίκες στα 62 χρόνια και για τους άνδρες στα 65. Επίσης, δεν έχουμε την πολυτέλεια να σας δίνουμε κάθε χρόνο αυξήσεις στο ύψος του πληθωρισμού» είπε, μην μπορώντας να κρατήσει τα δάκρυα της.

* Δεν παραβλέπω το γεγονός ότι παρά τα κλάματα τις συντάξεις τελικά τις πάγωσε επιβεβαιώνοντας τον κανόνα ότι τα οικονομικά μέτρα εξυπηρετούν πλέον την ευημερία κάποιων απρόσωπων ποσοτικών στόχων και όχι των ανθρώπων τους οποίους -θεωρητικά- θα έπρεπε να υπηρετούν. Όμως τουλάχιστον αυτή λύγισε συναισθανόμενη τι κάνει. Για σκεφτείτε τους δικούς μας που το κάνουν σχεδόν με το χαμόγελο στα χείλη τα τελευταία δύο χρόνια...

                                         Δείτε το σχετικό video:

Μνήμες από την οικονομική κρίση στην Αργεντινή

Η Καρίνα Ετσεγκαράι, δημοσιογράφος, δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσει την 3η Δεκεμβρίου του 2001: ήταν η μέρα που αυτή και η οικογένειά της πήγαν να αγοράσουν ένα διαμέρισμα στο Μπουένος Άιρες, μόνο και μόνο για να δουν τις ελπίδες τους για την απόκτηση ακίνητης περιουσίας να εξαφανίζονται χωρίς να μπορούν να κάνουν τίποτα.
Αντιμέτωπη με την οικονομική κρίση, η κυβέρνηση εξέδωσε διάταγμα κατά το οποίο οι αναλήψεις από τις τράπεζες ή οι μεταφορές από λογαριασμούς προς άλλους περιορίζονταν στο ποσό των 250 δολαρίων την εβδομάδα- με στόχο να εμποδίσει φαινόμενα πανικού με μαζικές αποσύρσεις καταθέσεων από τις τράπεζες της χώρας.
Με μία κίνηση, η Ετσεγκαράι και εκατομμύρια άλλοι Αργεντινοί πολίτες έχασαν τη δυνατότητα πρόσβασης στις οικονομίες τους. Μακρές «ουρές» σχηματίστηκαν σε τράπεζες σε όλη την Αργεντινή, καθώς ο κόσμος προσπαθούσε να πάρει στα χέρια του τα λεφτά του. Επικράτησε σύγχυση, η οποία δεν άργησε να μετατραπεί σε οργή. «Ήταν κάτι που δεν είχαμε ξαναδεί. Δεν ήξερες τι να κάνεις ή πού να πας να ζητήσεις τα χρήματα που είχες αποταμιεύσει, επειδή όλες οι τράπεζες ήταν κλειστές. Χτυπούσες την πόρτα και κανείς δεν απαντούσε» θυμάται.
Το διάταγμα, γνωστό ως «corralito» (φράχτης) προκάλεσε τόσο έντονες αντιδράσεις που το αποτέλεσμα ήταν η πτώση της κυβέρνησης. Εξεγέρσεις και λεηλασίες ξέσπασαν στις μεγάλες πόλεις. Κηρύχθηκε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, αλλά τα πράγματα επιδεινώθηκαν, με 40 νεκρούς στις συγκρούσεις μεταξύ αστυνομίας και διαδηλωτών ως τις 20 Δεκεμβρίου.
«Φτάνουμε στη 10η επέτειο. Σκέφτομαι εκείνες τις στιγμές έντασης, αβεβαιότητας και λύπης» λέει η Ετσεγκαράι, συμπληρώνοντας ότι έπρεπε να συνεχίσεις τη ζωή σου μέσα σε μία πολύ δύσκολη περίοδο. «Πήγαινες να αγοράσεις φαγητό για τα παιδιά σου και έβλεπες ότι το σουπερμάρκετ είχε λεηλατηθεί. Πολλοί επηρεάστηκαν, όπως αυτοί στους οποίους έγινε έξωση από τα σπίτια τους επειδή δεν μπορούσαν να πληρώσουν τις υποθήκες».
Τότε το πέσο της Αργεντινής ήταν συνδεδεμένο με το αμερικανικό δολάριο για μια δεκαετία. Αλλά οι ταραχές του Δεκεμβρίου του 2001 το τερμάτισαν αυτό. Τον Ιανουάριο του 2002, η υπηρεσιακή κυβέρνηση του Εντουάρντο Ντουχάλντε αποδέσμευσε το νόμισμα, κάτι που έφερε ραγδαία υποτίμηση. Επίσης, εν μέσω της κρίσης, η Αργεντινή ανακοίνωσε αδυναμία πληρωμής χρεών ύψους 141 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Στα τέλη του 2002 ο πληθωρισμός είχε ξεπεράσει το 40%.
Όταν ο κόσμος απέκτησε ξανά πρόσβαση στους τραπεζικούς του λογαριασμούς το 2003, η αξία των καταθέσεων ήταν κατά πολύ μικρότερη. «Είχα μόλις λάβει ένα μεγάλο ποσό σε ρευστό, το οποίο θα χρησιμοποιούσαμε για να αγοράσουμε ένα διαμέρισμα. Αλλά οι καταθέσεις μας 'πάγωσαν' στην τράπεζα, και όταν μπόρεσα να τις ακουμπήσω ξανά, μόλις έφταναν για την αγορά ενός αυτοκινήτου» θυμάται η Ετσεγκαράι. «Ήταν η ευκαιρία μας για μία νέα ζωή για τα παιδιά μας. Μέσα σε λεπτά, εξαιτίας πολιτικών αποφάσεων, τη χάσαμε».
Το ΑΕΠ της Αργεντινής συρρικνώθηκε κατά 10% μετά την κρίση. Το 2002, σχεδόν τα τρία τέταρτα του πληθυσμού βρίσκονταν κάτω από το όριο της φτώχειας- μία δραματική αλλαγή για μία χώρα της οποίας η οικονομία αναπτυσσόταν κατά τη δεκαετία του 1990.
Η Ετσεγκαράι και η οικογένειά της χρειάστηκαν 10 χρόνια για να συγκεντρώσουν ξανά τα απαραίτητα χρήματα για την αγορά ενός σπιτιού. Ωστόσο, εν μέσω του χάους, κάποιοι επωφελήθηκαν.
Η Μικαέλα Ρεστάνο, επιχειρηματίας, είχε ένα μικρό ποσό σε δολάρια όταν άρχισε η κατάρρευση. «Άλλαξα τα δολάριά μου στην τράπεζα, σε πολύ καλή ισοτιμία, με ανθρώπους που έψαχναν απεγνωσμένα να βρουν ξένο συνάλλαγμα» λέει σχετικά. Με 6.000 δολάρια κατάφερε να αποπληρώσει το στεγαστικό της δάνειο. «Δεν έχω και πολύ καλές αναμνήσεις από εκείνες τις ημέρες, καθώς ήταν πολύ άσχημο το να βλέπεις πόσο απελπισμένος ήταν ο κόσμος, αλλά ξέρω ότι κάτι θετικό αποκόμισα από όλο αυτό».
Δεν ντρέπεται για αυτό που έκανε, και λέει ότι πολλοί άλλοι ενήργησαν παρόμοια. Για την Ρεστάνο, η οποία μόλις άνοιξε κατάστημα ειδών τέχνης στο Μπουένος Άιρες, η κρίση είναι απλά το πώς γίνονται τα πράγματα στην Αργεντινή. «Πέφτεις άσχημα, αλλά μετά όλοι ανασηκώνονται σαν να μην έγινε τίποτα».
Ο Ντομίνγκο Καβάλο, τότε υπουργός Οικονομικών, επιμένει ότι τα μέτρα ήταν αναγκαία. «Οι πολίτες μπορούσαν ακόμα να κάνουν αναλήψεις και δεν υπήρχαν όρια στις συναλλαγές χρεωστικών καρτών. Αλλά κάπως έπρεπε να αποφευχθεί ο πανικός στις τράπεζες». Θεωρεί επίσης ότι οι ταραχές δεν ήταν αυθόρμητες, αλλά υποκινούμενες πολιτικά, καθώς και ότι το ΔΝΤ επιδείνωσε την κρίση σταματώντας την παροχή των δανείων που η Αργεντινή χρειαζόταν για να αποπληρώνει το εξωτερικό της χρέος. Κατά τον Καβάλο, αυτή ήταν η κίνηση που πυροδότησε τον πανικό.
«Όταν βλέπω την κατάσταση στην Ελλάδα, μου θυμίζει την Αργεντινή του 2001. Αλλά ευτυχώς οι διεθνείς χρηματοοικονομικοί φορείς έχουν πάρει τα μαθήματά τους και αποφάσισαν να βοηθήσουν την Ελλάδα. Χρειάστηκε να υποφέρει ο λαός της Αργεντινής για να αλλάξει η γνώμη τους».
Η Αργεντινή ενδεχομένως να αποτελεί ένα παράδειγμα, καλό ή κακό, για τις χώρες που αντιμετωπίζουν προβλήματα εν μέσω της κρίσης της Ευρωζώνης. Ωστόσο για την Καρίνα Ετσεγκαράι, το μάθημα που έλαβε πριν από δέκα χρόνια ήταν ξεκάθαρο: δεν κρατά πλέον τα χρήματά της σε τράπεζες.

(Πηγή:  http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathextra_1_02/12/2011_417250 )

Η καταστροφή της Ευρώπης - The Movie

Ένα άρθρο του Robert Shrimsley στους Financial Times που τσακίζει κόκκαλα και προδιαγράφει την πορεία της Ευρώπης και το ρόλο της κάθε χώρας (ιδιαιτέρως δε της Γερμανίας) σαν σκηνές από ταινία (τον Τιτανικό προφανώς...) :

''Η κρίση χρέους της ευρωζώνης έχει αποκτήσει πλέον όλα τα χαρακτηριστικά χολιγουντιανής ταινίας, και μάλιστα θρίλερ. Με υπερηφάνεια, λοιπόν, σας παρουσιάζουμε το προσχέδιο ενός σεναρίου με τίτλο «Οι περιπέτειες του Καρλομάγνου».

Πρώτη σκηνή: Το Καρλομάγνος είναι το μεγαλύτερο και πιο πολυτελές πλοίο στην ιστορία και ξεκινά το παρθενικό του ταξίδι. Στο σαλόνι της πρώτης θέσης μία ορχήστρα jazz παίζει την Ενάτη Συμφωνία του Beethoven. Κάτι χτυπάει το πλοίο. Η οθόνη γεμίζει νερό. Ακούγονται κραυγές και ήχοι από κομμάτια του πλοίου που σπάνε. Όταν ανάβουν και πάλι τα φώτα, είναι σαφές ότι το πλοίο έχει αναποδογυρίσει.
Καπετάνιος: Μην πανικοβάλλεστε. Χτυπήσαμε έναν μαύρο κύκνο και το πλοίο έχει αναποδογυρίσει. Στείλαμε σήμα SOS στο ΔΝΤ, στην ΕΚΤ και στους Κινέζους.

Στη γωνία βλέπουμε μία Γερμανίδα.
Εκείνη γυρνάει στον Γάλλο και του λέει: Δεν νομίζω ότι θα μας σώσει κανείς. Θα πρέπει να σωθούμε μόνοι μας.
Γάλλος: Συμφωνώ (φωνάζει άλλους 15 που βρίσκονται εκεί τριγύρω). Ας μαζευτούμε όλοι. Πρέπει κάπως να βγούμε από εδώ. Έχω ένα σχέδιο. Οι Γερμανοί θα πληρώσουν για να σωθούμε.
Γερμανίδα: Όχι. Αν αγοράσουμε μία σωστική λέμβο, θα τουμπάρουμε και πάλι. Θα πρέπει να συνεργαστούμε. Ακούστε με. Θα πρέπει να σκαρφαλώσουμε στον πάτο του πλοίου για να σωθούμε. Θα είναι δύσκολο και οι πιθανότητες είναι πως δεν θα καταφέρουμε όλοι.

Φινλανδός: Μα γιατί;
Γερμανίδα: Γιατί έτσι πάει το σενάριο…, ανόητε. Δεν μπορούμε να γλιτώσουμε όλοι. Νομίζω ότι ο Έλληνας θα είναι ο πρώτος που θα χαθεί, κατά τα πρώτα 20 λεπτά του έργου. Δεν πειράζει, όμως, γιατί ποτέ δεν τον συμπάθησα. Το επόμενο θύμα θα είναι ο Πορτογάλος και μετά ο Ιταλός. Ο Ισπανός θα είναι το τελευταίο θύμα και θα πέσει στο τέλος, πάνω που όλοι θα νομίζουν ότι τα έχει καταφέρει.

Περίπου 20 λεπτά αργότερα, οι 17 ατρόμητοι σκαρφαλώνουν στο πλοίο, ενώ από κάτω τους μαίνεται πυρκαγιά. Ξαφνικά ακούνε κραυγές.
Βέλγος: Τι ήταν αυτό;
Γερμανίδα: Ήταν ο Έλληνας. Έπεσε στις φλόγες…, ακριβώς βάσει προγράμματος. Μην ανησυχείτε. Έχουμε χτίσει ένα προστατευτικό τείχος γύρω του.
Ιταλός: Δεν του άξιζε να πεθάνει.
Γερμανίδα: Δεν ήταν έτοιμος να κάνει τη σκληρή δουλειά. Μας παρέσυρε όλους κάτω μαζί του. Ακούστε τώρα. Πρέπει να συνεχίσουμε. Θα πεθάνουμε όλοι εάν δεν ακολουθήσουμε το σχέδιο.
Ιταλός: Ποιο σχέδιο;
Γερμανίδα: Αυτό που θα σας παρουσιάσουμε στις 9 Δεκεμβρίου.
Γάλλος: Μισό λεπτό. Νομίζω ότι ακούω τους Βρετανούς. Μας φωνάζουν από ένα ελικόπτερο.
Ιταλός: Τι λένε;
Γερμανίδα: Μας λένε ότι πρέπει να χειριστούμε το θέμα επειγόντως. Μας λένε επίσης ότι δεν έπρεπε να είχε προσκρούσει το πλοίο και ότι θα έπρεπε να είχαμε λέμβους διάσωσης.
Γάλλος: Ναι, αλλά θα βοηθήσουν;
Γερμανίδα: Ναι, στέλνουν ενισχύσεις ηθικής συμπαράστασης.
Γάλλος: Αν βγούμε ποτέ από εδώ μέσα, θα κλείσω το City του Λονδίνου.
Γερμανίδα: Δεν θα το έκανες αυτό ούτως ή άλλως;

Μία ώρα αργότερα, ο Πορτογάλος πνίγεται και ο Ιρλανδός πέφτει από το δοκάρι όπου είχε γαντζωθεί. Ο Ιταλός αιωρείται από ένα σκοινί που ξεφτίζει ταχύτατα.
Ο Ιταλός προς τη Γερμανίδα: Για όνομα του Θεού, βοήθησέ με! Αγόρασε μία σωστική λέμβο γιατί αλλιώς είμαι καταδικασμένος. Τελικά με αντιπαθείς όσο και τον Έλληνα.
Γάλλος: Έχει δίκιο. Τι να κάνουμε;
Γερμανίδα: Θα μπορούσαμε να τον αλλάξουμε με έναν τεχνοκράτη. Ξέρω έναν αξιόπιστο μηχανικό που μπορούμε να στρατολογήσουμε.
Βέλγος: Κοιτάξτε, ένας ραδιοφωνικός πομπός. Μπορούμε να στείλουμε μήνυμα για βοήθεια.
Γάλλος: SOS, SOS! Το πλοίο Καρλομάγνος καλεί την ΕΚΤ. Είμαστε εγκλωβισμένοι σε ένα πλοίο που βουλιάζει με μία κρίση ρευστότητας.
ΕΚΤ: Δεν είναι κρίση ρευστότητας. Έχετε κρίση φερεγγυότητας.
Γάλλος: Είναι και τα δύο. Πρέπει να μας σώσετε. Ο Ιταλός κρέμεται από μία κλωστή (ακούγεται μία κραυγή). Ο Ισπανός έχει σοβαρά προβλήματα.
Γερμανίδα: Δεν μπορούν να βοηθήσουν εάν δεν αλλάξουμε τη συνθήκη. Αν όμως κινηθούμε γρήγορα, ίσως να βγούμε από εδώ το 2013.
Ισπανός: Δεν έχουμε τόσο καιρό στη διάθεσή μας. Βυθιζόμαστε στα χρέη. Στο διάβολο με την πιστοληπτική σου αξιολόγηση. Αν μπορείς να μας σώσεις, κάνε το τώρα.
Γερμανίδα: Είναι πολύ αργά.
Ισπανός: Γιατί;
Γερμανίδα: Στο είπα και πριν. Θα είσαι το τελευταίο θύμα της κρίσης.

Ένα δοκάρι πέφτει και τσακίζει τον Ισπανό.
Γερμανίδα: Κοιτάξτε… έχουμε σχεδόν φτάσει. Μπορούμε να τα καταφέρουμε.

Ακούγεται μία δυνατή βροντή.
Ολλανδός: Το πλοίο διαλύεται. Έχει γεμίσει νερά.
Γερμανίδα: Θα πρέπει να κρατηθούμε μέχρι τις 9 Δεκεμβρίου.
Γάλλος: Είναι πολύ αργά. Θα πεθάνουμε όλοι.
Γερμανίδα: Μισό λεπτό. Αυτό δεν ήταν στο σενάριο. Δεν ήταν προγραμματισμένο να τελειώσει έτσι.

Ήχοι από το πλοίο, που σπάει σε κομμάτια, εκρήξεις, κραυγές. Μετά η απόλυτη ησυχία και σκοτάδι.
Τίτλοι τέλους''.
(Πηγή:  http://www.euro2day.gr/ftcom_gr/194/articles/669315/ArticleFTgr.aspx )