Το βασικό συμπέρασμα για την κατάσταση της Ελληνικής Οικονομίας

H Αλβανία γίνεται μια ... κακή Ελλάδα

Μια κατά τη γνώμη μου συγκλονιστική συνέντευξη του Αλβανού σκηνοθέτη Μπουγιάρ Αλιμανί, ο οποίος εδώ και χρόνια ζει και εργάζεται στην Ελλάδα δημοσιεύουν τα ''ΝΕΑ''. Παραθέτω μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα:

-Μπουγιάρ; Παράξενο όνομα.

-Ναι, γενναιόδωρος στα αλβανικά.

-Εκεί μεγάλωσες;

-Μέχρι τα 22 μου. Περίπου 120 χιλιόμετρα από τα ελληνικά σύνορα.

-Αρα γνώρισες και το παλιό καθεστώς;

-Τον κομμουνισμό, βέβαια. Και μάλιστα στην επαρχία, που ήταν πιο σκληρός.

-Δώσε μου μερικές εικόνες.

-Οι ωραίες εικόνες είναι με τη γιαγιά μου, τους θείους μου. Και από την άλλη ήταν τα μεγάφωνα που έπαιζαν συνεχώς κομμουνιστικά τραγούδια. Εχω προλάβει και τα λαϊκά δικαστήρια. Ολα στην πόλη σταματούσαν, δεν δούλευε κανείς και από τα μεγάφωνα παρακολουθούσαμε τις δίκες. Αυτό ήταν σκληρό.

-Ποινές;

-Μεγάλες: 20 χρόνια, 25.

.............................................

-Πότε ήρθες στην Ελλάδα;

-Τον Ιούλιο του '92. Φεύγανε καραβάνια οι άνθρωποι. Η χώρα κατέρρεε. Περνούσες το βουνό και την άλλη μέρα βρισκόσουν στα Γιάννενα.

-Με τα πόδια.

-Ε, βέβαια. Μέχρι το Αγρίνιο περπατούσαμε 8 ημέρες. Μαζί με έναν φίλο μου ο οποίος τώρα είναι ηθοποιός στο Λονδίνο.

-Τι ήξερες τότε για την Ελλάδα;

-Τίποτα. Αυτοί όμως που ήδη είχαν φύγει, στέλνανε πραμάτειες, ψυγεία, τηλεοράσεις, τέτοια. Και έτσι ψηθήκαμε κι εμείς.

-Πόσο ήσουν;

-22 χρόνων. Με τον φίλο μου κοιμόμασταν έναν μήνα στον σταθμό του Πειραιά. Τα παίρναμε όμως όλα στα αστεία, αλλιώς έπρεπε να αυτοκτονήσουμε. Να έχεις δύο πτυχία, ζωγραφικής και σκηνοθεσίας θεάτρου της Καλών Τεχνών, και εδώ να πλένεσαι στα κανάλια; Ακόμη και σήμερα, αναρωτιέμαι πώς άντεξα.

-Δεν προσπάθησες να ασχοληθείς με αυτά που είχες σπουδάσει;

-Ναι, εμάς περίμεναν να συμβάλουμε στις τέχνες και στις επιστήμες... Κάποιοι Αλβανοί νομίζανε ότι θα έρθουν στην Ελλάδα και θα τους στρώσουν κόκκινο χαλί. Η Ελλάδα όμως ήταν ένα τρένο και μπορούσες να σκοτωθείς αν πήγαινες να το πιάσεις κατευθείαν. Επρεπε να τρέξεις πρώτα, να φτάσεις τον ρυθμό του και μετά να προσπαθήσεις να ανέβεις επάνω. Εγώ επί χρόνια έτρεχα παράλληλα με αυτό το τρένο.

................................................. 

-Η Αλβανία τι κάνει; Ορθοποδεί;

-Ναι, και γίνεται μια κακή Ελλάδα. Μπετόν, διαφθορά, πολιτικά τζάκια. Και παντού κουρσάρες. Πας στο Αλβανικό Κέντρο Κινηματογράφου και βλέπεις μόνο τζιπ. Και εγώ πάω με ένα παλιό Opel Corsa του 2003 και λένε «τι σκηνοθέτης είναι αυτός;». Αλλά εγώ τα έχω καλά με τον εαυτό μου. Δεν παλεύω να γίνω ο καλύτερος σκηνοθέτης του κόσμου.

Ολόκληρη η εξαιρετική συνέντευξη στο:   http://www.tanea.gr/ellada/article/?aid=4659464 

Ο διχασμός μια χώρας και η 'καλοσύνη' των ξένων

Το τι γράφεται, το τι λέγεται αυτές τις μέρες στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο είναι πραγματικά απίστευτο. Ο καθένας έχει μία λύση στο πρόβλημα της χώρας, αλλά και μια βαθυστόχαστη ανάλυση να παραθέσει για να ισχυροποιήσει την προτεινόμενη λύση. Δημοσιογράφοι, δήθεν ''δημοσιογράφοι'', ''αναλυτές'', παρατρεχάμενοι, υπηρέτες του συστήματος και βολεμένοι σε αυτό όλοι έχουν μία άποψη να καταθέσουν.
Το νέο φρούτο είναι η προσπάθεια να στραφούν οι ιδιωτικοί υπάλληλοι κατά των δημοσίων και τούμπαλιν.
Αντιγράφω από άρθρο ''έγκριτου'' δημοσιογράφου σε΄''έγκριτο site'' :

' [...] Η 6η δόση δείχνει ότι το δημόσιο θα ζήσει ως τον Δεκέμβριο χάρη στην… καλοσύνη των ξένων, αν πάρουμε τη δόση. Διότι σε διαφορετική περίπτωση μισθοί και συντάξεις δεν θα έπρεπε να πληρωθούν ως το τέλος του χρόνου. Πολλοί από εκείνους που έκαιγαν τα εκκαθαριστικά της έκτακτης εισφοράς χθες είναι ακριβώς οι δικαιούχοι αυτών των χρημάτων. Από ποιόν πιστεύουν ότι θα πληρωθούν[...];'.

Συνεπώς, όστις είναι δημόσιος υπάλληλος δεν δικαιούται να αντιδρά - πρέπει να πληρώνει αδιαμαρτύρητα ότι χαράτσι αποφασίσει η όποια κυβέρνηση. Δεν έχει δικαίωμα γνώμης - ζει από την 'καλοσύνη των ξένων' όπως αναφέρει ο καλός δημοσιογράφος. Κι ας μη φταίει για τα χρήματα των ασφαλιστικών ταμείων που χάθηκαν στα δομημένα ομόλογα - κι ας μη φταίει για το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου όπου πλούτισαν υπερβολικά μία χούφτα ανθρώπων (''ιδιωτικοί υπάλληλοι'') από τα δικά του λεφτά. Κι ας μη φταίει για τα υποβρύχια που γέρνουν και το σκάνδαλο της Siemens. Κι ας μην ευθύνεται για τις στρατιές των συμβούλων που προσλαμβάνει ο κάθε υπουργός με αμοιβές που ο μέσος δημόσιος υπάλληλος δεν μπορεί να ονειρευτεί.
Γιατί μην γελιέστε - ο δημόσιος υπάλληλος των € 1.000 - € 1.200 θα την πληρώσει τη νύφη. Όπως κι ο αντίστοιχος ιδιωτικός υπάλληλος.
Γιατί η μεσαία τάξη είναι στο στόχαστρο. Αυτή θα βγει αποδεκτισμένη στο τέλος της μέρας. Αυτή θα γίνει ο αυριανός υπάλληλος των € 500 στις πολυεθνικές που θα πραγματώσουν τις περίφημες ''επενδύσεις'' στη χώρας μας.

Γι' αυτό ας μην παρασυρόμαστε από τις όποιες διχαστικές φωνές. Η ενότητα είναι θεμελιώδες συστατικό στοιχείο για την ανάκαμψη μίας κοινωνίας. Ειδικά όταν οι ώρες είναι πραγματικά κρίσιμες.

Ο Μινωικός πολιτισμός στην επιφάνεια

Συμβαίνουν κι αυτά στην Ελλάδα του μνημονίου και αξίζουν πραγματικά της προσοχής μας.
Αντιγράφω από το κρητικό flashnews.gr :

''Την κουρτίνα του χρόνου ετοιμάζεται να παραμερίσει σήμερα το Ελληνικό Κέντρο Θαλάσσιων Ερευνών, αναζητώντας στο βυθό του Ηρακλείου τη χαμένη και άγνωστη ιστορία της μινωικής Κρήτης. Οι επιστήμονες του Κέντρου, σε συνεργασία με συναδέλφους τους από το Αμερικάνικο Ωκεανογραφικό Ινστιτούτο Woods Hole και αρχαιολόγους της Εφορίας Εναλίων Αρχαιοτήτων, ξεκινούν μια επιχείρηση προορισμένη να γράψει ιστορία.

Με τη βοήθεια του υπερσύγχρονου εξοπλισμού και όχημα τις αρχαίες πηγές, θα ερευνήσουν ολόκληρο τον κόλπο του Ηρακλείου από το Φόδελε έως τη Χερσόνησο, αναζητώντας τα μινωικά και ιστορικά ναυάγια που βρίσκονται στην περιοχή.

Το εγχείρημα θεωρείται τεράστιας σημασίας, καθώς θα δώσει μια σαφή εικόνα για τα πλοία που βυθίστηκαν στα ανοικτά του Ηρακλείου, με σημείο αναφοράς το αγκυροβόλιο της νήσου Δίας, όπου αναζητούσαν καταφύγιο οι ναυτικοί από την αρχαιότητα, όταν έπεφταν σε κακές καιρικές συνθήκες. Είναι γνωστό και από προηγούμενες έρευνες, ειδικά στο βυθό της νησίδας, ότι υπάρχουν αρκετά ναυάγια από πολλές περιόδους της ιστορίας, ορισμένα από τα οποία έχουν ερευνηθεί σε κάποιο βαθμό και ευρήματά τους ανασυρθεί και εκτεθεί κυρίως στον Κούλε.

Η έρευνα αυτή των Ελλήνων και Αμερικανών επιστημόνων θα προσφέρει ένα πολύτιμο εργαλείο για τη χαρτογράφηση των αρχαίων ναυαγίων και την εξαγωγή πολύτιμων συμπερασμάτων που ενδεχομένως ανοίξουν, ανάλογα φυσικά με τη σπουδαιότητα των ευρημάτων, το δρόμο για μια ενάλια ανασκαφή. Σε ένα τόσο κομβικό για το εμπόριο σε ολόκληρη την ανατολική Μεσόγειο σημείο, όπως το Ηράκλειο, η σημασία των ναυαγίων είναι τεράστια, καθώς μπορεί να φωτίσει πολλές άγνωστες πτυχές ή να επιβεβαιώσει τις απόψεις για το είδος των προϊόντων που εξάγονταν ή εισάγονταν, τις περιοχές που είχαν ανοίξει τα πανιά τους οι Κρητικοί, κυρίως στα μινωικά χρόνια, και φυσικά να αποκαλύψει ευρήματα που θα έκαναν κάθε αρχαιολόγο και λάτρη της ιστορίας τρισευτυχισμένο.

πως μας εξήγησε ο επικεφαλής της ερευνητικής αποστολής από πλευράς ΕΛΚΕΘΕ, γεωλόγος και διευθυντής Ερευνών του Ινστιτούτου Ωκεανογραφίας του Ελληνικού Κέντρου Θαλάσσιων Ερευνών, κ. Δημήτρης Σακελαρίου, οι έρευνες έχουν μια ακόμη σημαντική παράμετρο, αυτή που αφορά στην αναπαράσταση του γεωλογικού ανάγλυφου της περιοχής στα προϊστορικά, κυρίως, χρόνια. Με τον τρόπο αυτό θα προκύψουν πολύτιμα στοιχεία που θα αφορούν στις φυσικές διεργασίες που συντελέστηκαν στο διάβα των αιώνων στη βόρεια ακτή της Κρήτης και θα δοθούν απαντήσεις σε πολλά ερωτήματα που αφορούν κυρίως σε σεισμικές δονήσεις... Ενδεχομένως και στην έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης, που σε μεγάλο βαθμό "ενοχοποιείται" για την κατάρρευση του Μινωικού Πολιτισμού''.

Ένας σύγχρονος Μόγλης

Μοιάζει απίστευτο να συμβαίνει εν έτει 2011 κι όμως είναι αληθινό.

Ένας 17χρονος έφηβος εμφανίστηκε στους έκπληκτους υπαλλήλους του δημαρχείου το Βερολίνου και υποστήριξε ότι ζούσε σε ένα δάσος με τον πατέρα του από τα δώδεκά του χρόνια, ενώ δεν ήταν σε θέση να δώσει οποιαδήποτε άλλη πληροφορία για το παρελθόν του. Τα καλά αγγλικά που μιλούσε ο Ρέι επέτειναν ακόμη περισσότερο το μυστήριο. Δύο εβδομάδες από τότε, οι γερμανικές και οι βρετανικές Αρχές συνεργάζονται για τη λύση του γρίφου έχοντας καταλήξει στο συμπέρασμα ότι, αν και εντελώς ασυνήθιστη, η ιστορία του Ρέι είναι απολύτως αξιόπιστη.

Σύμφωνα με όσα διηγήθηκε αυτός ο σύγχρονος Μόγλης, ο πατέρας του λεγόταν Ράιαν. Οι δυο τους μετακινήθηκαν στο δάσος νότια του Βερολίνου όταν η μητέρα του Ντορίν άφησε την τελευταία της πνοή σε ένα τροχαίο δυστύχημα. Πατέρας και γιος κοιμόνταν σε μια σκηνή που είχαν μαζί τους ή σε εγκαταλελειμμένες καλύβες, ενώ έβρισκαν την τροφή τους κυνηγώντας. Οταν ο πατέρας σκοτώθηκε στο δάσος από μια πτώση, ο γιος εκτέλεσε κατά γράμμα τις οδηγίες που του είχε αφήσει εκείνος: έθαψε τον νεκρό πρόχειρα και κατευθύνθηκε βόρεια με οδηγό την πυξίδα που είχε μαζί του. Στο δημαρχείο του Βερολίνου έφτασε έπειτα από πεζοπορία αρκετών ημερών, «αναμαλλιασμένος αλλά σε καλή φυσική κατάσταση», σύμφωνα με τις γερμανικές Αρχές.

Σήμερα, ο Ρέι φιλοξενείται σε ένα οικοτροφείο ανηλίκων έξω από τη γερμανική πρωτεύουσα. Οι Αρχές έχουν δώσει στη δημοσιότητα μόνο ένα σκίτσο ελπίζοντας ότι θα μπορέσουν να βρουν την ταυτότητά του χωρίς να χρειαστεί να δημοσιοποιήσουν και φωτογραφίες.

Οι ειδικοί δεν αποκλείουν να υποφέρει ο Ρέι από κάποιου είδους ψυχική διαταραχή. Μέχρι στιγμής, ωστόσο, δεν έχουν καταλήξει σε κάποιο ασφαλές συμπέρασμα. Η λύση του μυστηρίου έχει ανατεθεί ακόμη και σε γλωσσολόγους οι οποίοι αναλύουν την προφορά του ελπίζοντας ότι θα ανακαλύψουν από πού κατάγεται. Εάν είναι σωστά η ημερομηνία γέννησης και το όνομά του, η έρευνα στα βρετανικά ληξιαρχεία θα μπορούσε ενδεχομένως να δώσει κάποιο αποτέλεσμα.

Πηγές:

http://www.tanea.gr/kosmos/article/?aid=4658310

http://www.dailymail.co.uk/news/article-2038393/Is-German-woods-boy-Ray-British-Interpol-called-investigate-identity.html

http://www.metro.co.uk/news/875863-forest-boy-ray-may-be-telling-truth-about-living-in-german-woods-for-five-years

Ο σοσιαλισμός εν έτει 2011

Η πρόταση-παρέμβαση του Nouriel Roubini για τη διαχείριση της Ελληνικής κρίσης

Ο κορυφαίος οικονομολόγος προτείνει στάση πληρωμών κι επιστροφή στη δραχμή - που κατά τη γνώμη του θα είναι επώδυνο μεν για την ελληνική οικονομία αλλά λιγότερο επώδυνο από αυτό που ζούμε όλοι τώρα. Μάλιστα χαρακτηρίζει τη συμφωνία του Ιουλίου ''ληστρική'' για την Ελλάδα.
Το ακούσατε ιθύνοντες; ληστρική ... Και δεν το λέει κάποιος Έλληνας αυτό.

Όλο το άρθρο-παρέμβαση (πηγή: http://www.euro2day.gr/ftcom_gr/194/articles/658007/ArticleFTgr.aspx) :

''Η Ελλάδα έχει εγκλωβιστεί σε έναν φαύλο κύκλο αφερεγγυότητας, χαμηλής ανταγωνιστικότητας και ολοένα βαθύτερης ύφεσης. Με την επίδραση και της δρακόντειας δημοσιονομικής λιτότητας, το δημόσιο χρέος οδεύει στο 200% του ΑΕΠ. Για να γλιτώσει, η Ελλάδα πρέπει να ξεκινήσει μία διαδικασία ελεγχόμενης χρεοκοπίας και να επιστρέψει στη δραχμή.

Η πρόσφατη συμφωνία για ανταλλαγή χρεών που προσέφερε η Ευρώπη στην Ελλάδα ισοδυναμεί με ληστεία, παρέχοντας πολύ μικρότερη ανακούφιση από αυτήν που χρειαζόταν η χώρα. Εάν εξετάσει κανείς ξεχωριστά τα στοιχεία και λάβει υπόψη τα μέτρα υπέρ των πιστωτών, τότε αντιλαμβάνεται ότι ουσιαστικά η βοήθεια που δόθηκε στην Ελλάδα ήταν σχεδόν μηδενική. Η καλύτερη επιλογή που έχει τώρα είναι να απορρίψει αυτήν τη συμφωνία και, υπό την απειλή της χρεοκοπίας, να διαπραγματευτεί μία καλύτερη.

Ακόμη κι αν έδιναν στην Ελλάδα πραγματική και σημαντική βοήθεια για το δημόσιο χρέος της, δεν μπορεί να επιστρέψει στην ανάπτυξη εάν δεν ανακτήσει σημαντικά την ανταγωνιστικότητά της. Και χωρίς επιστροφή στην ανάπτυξη, τα χρέη της Ελλάδας θα εξακολουθούν να είναι μη διατηρήσιμα. Το πρόβλημα, ωστόσο, είναι πως όλες οι επιλογές για ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας περιλαμβάνουν πραγματική υποτίμηση.

Η πρώτη επιλογή θα ήταν σημαντική αποδυνάμωση του ευρώ, η οποία είναι μάλλον απίθανο να γίνει, όσο οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν πρόβλημα οικονομικής αποδυνάμωσης, ενώ η Γερμανία είναι υπερ-ανταγωνιστική.

Εξίσου απίθανο είναι το ενδεχόμενο ταχείας μείωσης του κόστους εργασίας, μέσω διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, που θα αύξανε την παραγωγικότητα περισσότερο από τους μισθούς. Η Γερμανία χρειάστηκε μία δεκαετία για να αυξήσει την παραγωγικότητά της με αυτήν τη μέθοδο. Η Ελλάδα δεν μπορεί όμως να βρίσκεται σε ύφεση για μία δεκαετία.

Η τρίτη επιλογή είναι του ταχύτατου αποπληθωρισμού σε τιμές και μισθούς. Μία διαδικασία που είναι γνωστή και ως «εσωτερική υποτίμηση». Αυτή η επιλογή, όμως, θα οδηγήσει σε μία πενταετία ακόμη πιο βαθιάς ύφεσης, ενώ θα δυσχεράνει την κατάσταση ως προς το δημόσιο χρέος.

Εάν, λοιπόν, αυτές οι τρεις επιλογές δεν είναι εφικτές, τότε ο μόνος δρόμος είναι εκείνος της εγκατάλειψης: Η επιστροφή της Ελλάδας στο εθνικό της νόμισμα με απότομη υποτίμηση που θα οδηγήσει σε ταχεία ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας και της ανάπτυξης, όπως έγινε στην Αργεντινή και σε πολλές άλλες αναπτυσσόμενες αγορές που εγκατέλειψαν τις συναλλαγματικές συνδέσεις τους.

Η διαδικασία αυτή, βεβαίως, θα είναι τραυματική. Το πιο σημαντικό πρόβλημα θα είναι οι κεφαλαιακές ζημίες για τους χρηματοοικονομικούς οργανισμούς της ευρωζώνης. Το παθητικό της ελληνικής κυβέρνησης, των ελληνικών τραπεζών και επιχειρήσεων σε ευρώ θα εκτιναχτεί. Αυτά τα προβλήματα, όμως, μπορούν να ξεπεραστούν. Η Αργεντινή το κατάφερε το 2001, όταν μετέτρεψε σε πέσο όλα της τα δολαριακά χρέη. Οι ΗΠΑ πραγματικά έκαναν κάτι παρόμοιο το 1993, όταν υποτίμησαν το δολάριο κατά 69% και ανακάλεσαν τον κανόνα χρυσού. Μία ανάλογη μονομερής «δραχμοποίηση» των χρεών που είναι σε ευρώ θα ήταν απαραίτητη και αναπόφευκτη.

Οι μεγαλύτερες τράπεζες της ευρωζώνης θα αντιμετωπίσουν τεράστιες ζημίες σε αυτήν τη διαδικασία, οι οποίες ωστόσο επίσης θα είναι διαχειρίσιμες - εάν υπάρξει σωστή και επιθετική αναδιάρθρωση κεφαλαίων σε αυτούς τους οργανισμούς. Για να αποφευχθεί, όμως, κατάρρευση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος θα πρέπει -δυστυχώς- η χώρα να καταφύγει σε ορισμένα μέτρα που ακολούθησε και η Αργεντινή, όπως οι τραπεζικές αργίες και η επιβολή ελέγχου στις κινήσεις των κεφαλαίων ώστε να αποφευχθεί μια ανεξέλεγκτη πτώση.

Είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα υπάρξουν παράπλευρες απώλειες, αλλά θα μπορούσαν να περιοριστούν, εάν η διαδικασία εξόδου είναι ελεγχόμενη και εάν παρασχεθεί διεθνής στήριξη για την αναδιάρθρωση των κεφαλαίων των ελληνικών τραπεζών και τη χρηματοδότηση του δημοσιονομικού και του εξωτερικού ισοζυγίου. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι το πραγματικό ΑΕΠ της Ελλάδας θα υποχωρήσει περισσότερο στο σενάριο εξόδου από ό,τι στον δύσκολο δρόμο του αποπληθωρισμού.

Αυτό το επιχείρημα, όμως, είναι λανθασμένο: Ακόμη και στην περίπτωση του αποπληθωρισμού, η πραγματική αγοραστική δύναμη της ελληνικής οικονομίας και ο πλούτος της θα μειωθούν όταν πραγματοποιηθεί η πραγματική υποτίμηση. Μέσω της ονομαστικής και της πραγματικής υποτίμησης, η οδός της εξόδου θα οδηγήσει σε άμεση ανάκτηση της ανάπτυξης, αποφεύγοντας μία δεκαετία υφεσιακού αποπληθωρισμού.

Όσοι υποστηρίζουν ότι ο κίνδυνος μετάδοσης θα παρασύρει κι άλλους στην κρίση, βρίσκονται σε φάση άρνησης. Και άλλες περιφερειακές χώρες έχουν προβλήματα φερεγγυότητας και ανταγωνιστικότητας ελληνικού τύπου. Η Πορτογαλία, επί παραδείγματι, μπορεί επίσης να αναγκαστεί να προχωρήσει σε αναδιάρθρωση χρεών και έξοδο από την ευρωζώνη.
Οικονομίες φερέγγυες, αλλά με πρόβλημα ρευστότητας, όπως η Ιταλία και η Ισπανία, θα χρειαστούν στήριξη ρευστότητας από την Ευρώπη, ανεξαρτήτως του τι θα συμβεί με την Ελλάδα. Οι σημαντικοί πόροι που σπαταλώνται για τη στήριξη της Ελλάδας θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την προάσπιση αυτών των οικονομιών και των τραπεζών σε άλλες χώρες της περιφέρειας.

Η έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη έχει και δευτερογενή πλεονεκτήματα: Άλλες οικονομίες της ευρωζώνης, που βρίσκονται επίσης στο επίκεντρο της κρίσης, θα έχουν τη δυνατότητα να αποφασίσουν οι ίδιες εάν θέλουν να συνεχίσουν εντός ή εκτός ευρωζώνης, με όλα τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα που συνεπάγεται αυτή η απόφαση. Ανεξαρτήτως του τι θα πράξει η Ελλάδα, πρέπει να υπάρξει ταχύτατα αναδιάρθρωση των κεφαλαίων στις τράπεζες της ευρωζώνης. Και γι' αυτό απαιτείται ένα νέο πανευρωπαϊκό πρόγραμμα που να μη στηρίζεται σε ομιχλώδεις προβλέψεις και πλαστά stress tests. Η έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη θα μπορούσε να είναι ο καταλύτης για την έναρξη αυτής της διαδικασίας.

Η πρόσφατη εμπειρία της Ισλανδίας, όπως επίσης και πολλών άλλων αναπτυσσόμενων αγορών τα τελευταία 20 χρόνια, δείχνει ότι η ελεγχόμενη αναδιάρθρωση και η μείωση του εξωτερικού χρέους μπορούν να οδηγήσουν σε ανάκτηση της βιωσιμότητας του χρέους, ανταγωνιστικότητα και ανάπτυξη. Όπως συνέβη και στις προηγούμενες περιπτώσεις, έτσι και στην Ελλάδα θα υπάρξουν σημαντικές παράπλευρες απώλειες, αλλά θα είναι περιορισμένες.

Όπως συμβαίνει σε έναν κακό γάμο που οδεύει στον τελικό χωρισμό, έτσι και τώρα είναι καλύτερα να υπάρξουν κανόνες που θα κάνουν το διαζύγιο λιγότερο δαπανηρό και για τις δύο πλευρές. Ο χωρισμός και το διαζύγιο είναι μία οδυνηρή και δαπανηρή διαδικασία ακόμη και όταν υπάρχουν αυτοί οι κανόνες. Μην αυταπατάστε... Ακόμη και μία ελεγχόμενη έξοδος από το ευρώ θα είναι δύσκολη. Το να παρατηρούμε, όμως, άπραγοι τη βραδεία και ανεξέλεγκτη κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας και της κοινωνίας θα είναι ακόμη χειρότερο''.

Ο φόρος για τα ακίνητα και η διάλυση της μεσαίας τάξης

Σε τι στοχεύουν; Τι ακριβώς προσπαθούν να πετύχουν; Θέλουν να διαλύσουν πλήρως τη μεσαία τάξη στον τόπο μας; Αυτή που όπως οι ίδιοι κόμπαζαν πριν λίγα χρόνια είναι ο κινητήριος μοχλός της οικονομίας; Ε, λοιπόν τα κατάφεραν. Μετά την περικοπή μισθών και δώρων, τον έκτακτο φόρο επιτηδεύματος ήρθε και η έκτακτη εισφορά για τα ακίνητα και η ταφόπλακα μπήκε. Ο ιδιοκτήτης ενός σπιτιού το οποίο με κόπο αγόρασε για να στεγάσει τη φαμελιά του (και το οποίο ποιος ξέρει μέχρι πότε θα αποπληρώνει στις τράπεζες) γίνεται εν μία νυκτί νοικάρης του κράτους. Λες και μοιράστηκαν τα έξοδα και τον κίνδυνο όταν το αγόρασε.
Έτσι, χρόνος μπει-χρόνος βγει θα πληρώνει ενοίκιο για το δικό του σπίτι, κόβοντας πλέον τα απαραίτητα γι'αυτό χρήματα από άλλες του ανάγκες - διατροφή, ρουχισμός κλπ  στερώντας έτσι και άλλα έσοδα από τον ήδη ''στεγνό'' χώρο του λιανικού εμπορίου.

Υπάρχει λοιπόν οποιαδήποτε περίπτωση να ορθοποδήσει με αυτή την πολιτική η Ελληνική Οικονομία; Υπάρχει περίπτωση να δει ο Έλληνας φως τα επόμενα χρόνια; Δυστυχώς, φοβάμαι ότι έρχονται πλέον τεράστιες κοινωνικές αναταραχές οι οποίες και θα δώσουν τη χαριστική βολή στην ήδη ρημαγμένη χώρα μας.

Ψηφιακό σχολείο 2011 ...

Υπερβολικό;  Καθόλου ...

Η τρόικα και το φάρμακο

Το άρθρο του Σταύρου Λυγερού στη χθεσινή 'Καθημερινή'
(http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_11/09/2011_1296221)
είναι ένα από τα πιο ρεαλιστικά που έχω διαβάσει τελευταία. Τι λέει πρακτικά; ότι ακόμη κι εάν γίνουν όλα όσα επιτάσσει η Τρόικα, η κατάσταση ουσιαστικά δεν θα άλλαζε - αναδημοσιεύω ένα απόσπασμα:

'' [...]Η τρόικα δεν προβληματίζεται για τις αιτίες του εκτροχιασμού, δηλαδή για την ορθότητα της συνταγής της: Για να απεκδυθεί της δικής της ευθύνης, ρίχνει όλο το φταίξιμο στην ασυνέπεια, την κουτοπονηριά και την ανικανότητα της κυβέρνησης Παπανδρέου. Κανένα, όμως, από τα συγκεκριμένα μέτρα, την εφαρμογή των οποίων απαιτεί, δεν θα άλλαζε την κατάσταση.
Σωστό το άνοιγμα των κλειστών (για την ακρίβεια προστατευμένων, όχι κλειστών) επαγγελμάτων, αλλά δεν θα προκαλέσει αξιόλογη ανάπτυξη, όπως ισχυρίζονται. Εχουμε περισσότερους ταξιτζήδες, φαρμακοποιούς, δικηγόρους, μηχανικούς κ. λπ. από όσους έχουν αναλογικά οι άλλες χώρες-μέλη. Οσο για την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, αυτή θα εξασφαλίσει έσοδα για τους δανειστές. Οι ιδιωτικοποιήσεις θα προκαλέσουν κινητικότητα, αλλά συνήθως με σημαντικό κοινωνικό κόστος. Ούτε, όμως, η συρρίκνωση του κόστους εργασίας και η κατεδάφιση των εργασιακών δικαιωμάτων θα προσελκύσουν από μόνες τους σημαντικές ξένες επενδύσεις. Είναι λάθος να θέλεις να ανταγωνιστείς με βάση το κόστος εργασίας, όταν δίπλα σου έχεις τη Βουλγαρία και την Τουρκία.
Η τρόικα θυμίζει γιατρό ο οποίος όταν βλέπει ότι η φαρμακευτική αγωγή που έχει δώσει επιδεινώνει την κατάσταση του ασθενούς, αντί να τον επανεξετάσει αυξάνει τη δόση. Συμπεριφέρεται έτσι, επειδή αυτή τη συνταγή έχει και επειδή δεν ενδιαφέρεται να προτείνει ειδικές λύσεις, που να αντιστοιχούν στις παθογένειες της ελληνικής οικονομίας. Αυτό ήταν καθήκον της ελληνικής κυβέρνησης. Αυτή, και συνολικά το πολιτικό σύστημα, όμως, είναι μέρος του προβλήματος και όχι της λύσης [...]''.

Κι εύλογα θα ρωτήσει κάποιος - ''και ποια είναι η λύση;''. Φοβάμαι πως εδώ που φτάσαμε μετά από 35+ χρόνια λανθασμένης πορείας μαγικές συνταγές δεν υπάρχουν. Δυστυχώς δεν αλλάζουν λάθη σχεδόν 4 δεκαετιών σε 2 ή 3 χρόνια. Ίσως χρειαστεί να πιάσουμε πάτο για να ξανανεβούμε κάποια στιγμή. Με ότι μπορεί να συνεπάγεται αυτό ...

Αντί για σχόλιο μετά τις χθεσινές ανακοινώσεις της κυβέρνησης ...

Γελοιογραφία του Ηλία Μακρή από την ''Καθημερινή''

Από τότε που βρέθηκε η συγγνώμη ...

Παραθέτω αυτούσιο ένα άρθρο του Μιχαήλ Γελαντάλι στο Euro2day (http://www.euro2day.gr/ekivolos/233/articles/655813/EkivolosArticle.aspx) χωρίς κανένα περαιτέρω σχόλιο γιατί το κείμενο μιλάει από μόνο του - ευτυχώς υπάρχουν και κάποιες καθαρές φωνές σ΄αυτόν τον ορυμαγδό ''ενημέρωσης'' που μας κατακλύζει.

''Τον…μπαμπούλα της εξόδου από το ευρώ επικαλέσθηκαν εχθές οι κυβερνητικοί αυτή την φορά με την υπουργό Παιδείας να κινδυνολογεί μιλώντας στον Βήμα 99,5FM.
Κινδυνολογία συγχρονισμένη με ανάλογα φοβικές δηλώσεις του προέδρου του ΣΕΒ, ο οποίος μάλιστα έκανε λόγο για επιστροφή στην δεκαετία του ΄50 (*). Ούτε συνεννοημένοι να ήταν αλλά τέλος πάντων…
Το θέμα μου- και αυτή τη φορά είναι καθαρά προσωπικό και ευχαριστώ το euro2day που καταχρώμαι του φιλόξενου χώρου του αλλά αισθάνομαι πως η χθεσινή παρέμβαση της κ. Αννας Διαμαντοπούλου ξεπερνά το κοινά αποδεκτό μέτρο πρόκλησης.
Η υπουργός Παιδείας, αφού ΄΄καθάρισε΄΄ με ένα 3λεπτο συγγνώμη (**) για τα πρωτοφανή αίσχη που διαδραματίζονται στον χώρο της παιδείας ασχολήθηκε για πολλαπλάσια χρόνο με τα προσφιλή (απωθημένα θα τα έχει η γυναίκα) θέματα οικονομικού χαρακτήρα.
Η παρατηρήτρια αρκετών συνάξεων της περιβόητης λέσχης Μπίλντεμπργκ μας νουθετεί χωρίς να αισχύνεται, που για πρώτη φορά απο όσο θυμάμαι ξεκινά σχολική χρονιά χωρίς βιβλία για τα δημόσια σχολεία.
Ακόμη και την νοσταλγία του προέδρου του ΣΕΒ για την δεκαετία του ΄50 να δεχτώ θα θυμηθώ, πως στη γενιά μου με τον αγιασμό μας το υπουργείο Εθνικής Παιδείας (τότε) μας μοίραζε βιβλία.
Ακόμη και στην χαρακτηρισμένη Καισαριανή τότε βιβλία διένεμαν απρόσκοπτα.
Όμως η κοροιδία δεν έχει σταματημό ακόμη και όταν μιλά για διδακτέα ύλη μέσω φωτοτυπιών. Απαντούν στην σχετική εντολή της Αννας Διαμαντοπούλου οι δάσκαλοι, καθηγητές πως τα σχολεία δεν έχουν χρήματα για φωτοτυπίες και dvd, πολλά δεν έχουν καν μηχανήματα για να τυπώσουν τις χιλιάδες των σελίδων που τους ζητούν. Τρίτη σήμερα και την Δευτέρα 12 ξεκινούν τα μαθήματα αλλά όσο και αν προσπαθήσω να θυμηθώ από το ΄63 που πρωτοπήγα σχολείο ανάλογο σύμπτωμα διάλυσης και αναξιοπρέπειας δεν θυμάμαι.

(*) τουλάχιστον την δεκαετία του ΄50 ο πατέρας του προέδρου του ΣΕΒ, Αριστείδης Δασκαλόπουλος ξεκινούσε το 1952 την οικογενειακή επιχείρηση με 20 υπαλλήλους και 10 αυτοκίνητα που μοίραζαν γάλα στις γειτονιές της Αθήνας. Το ΄50 όμως ήταν και περίοδος μεγάλων ευεργετών, επιφανών επιχειρηματιών, ομογενών και ανθρώπων που είχαν διαφορετική αντίληψη για το χρήμα και τα κοινά.

(**) από τότε που βρέθηκε η συγγνώμη χάθηκε το φιλότιμο έλεγαν θυμόσοφα οι παλιότεροι. Και προφανώς κάτι παραπάνω από εμάς θα ήξεραν''.

Καλό ταξίδι Παντελή

Το έμαθα χθες και έχασα τη γη από τα πόδια μου.

Ένα στενό πιο πάνω από το δρόμο που βρίσκεται το οικογενειακό εξοχικό στο Λαγονήσι, ένα 10 χρονο γειτονόπουλο πήρε το ποδήλατό του για μια βόλτα στους γύρω δρόμους. Ο θάνατος παραμόνευε στην πρώτη διασταύρωση ...

Καλό ταξίδι Παντελή - καλή δύναμη στους δικούς σου.

Ο πόνος για το χαμό του σπλάχνου σου δεν συγκρίνεται με τίποτα... Η αγωνία για την οικονομική κρίση και όλα τα σχετικά μοιάζουν άνευ σημασίας - γελοία ...

Ας γίνουμε όλοι λίγο προσεκτικότεροι όταν πιάνουμε το τιμόνι στα χέρια μας - εάν δεν μας νοιάζει η δική μας ζωή ας σκεφτόμαστε τουλάχιστον τις ζωές των άλλων ...

Γιατί οι Αμερικανοί παρακολουθούσαν τον Καραμανλή

Το άρθρο του ανταποκριτή του Mega στην Αμερική Μιχάλη Ιγνατίου είναι άκρως αποκαλυπτικό - αντιγράφω από το aixmi.gr (www.aixmi.gr/index.php/giati-amerikanoi-parakolouthousan-karamanli/):

''Παρά το γεγονός ότι δεν δόθηκε η απαιτούμενη δημοσιότητα, δεν παύει να είναι συγκλονιστική η αποκάλυψη της εφημερίδας «Καθημερινή» ότι η έρευνα του εισαγγελέα Εφετών τοποθετεί την αμερικανική πρεσβεία της Αθήνας στο ρόλο του αυτουργού των τηλεφωνικών παρακολουθήσεων του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή και άλλων κυβερνητικών και κρατικών αξιωματούχων.

Αν δεν με απατά η μνήμη μου είναι η πρώτη φορά μετά την δικτατορία που η Πρεσβεία πιάνεται επ’ αυτοφόρω να παρακολουθεί τον Έλληνα πρωθυπουργό. Αν αποδειχθούν αληθινές οι πληροφορίες, οι Αμερικανοί στόχευαν όχι μόνο τις πολιτικές δραστηριότητες του κ. Καραμανλή, αλλά και τις πολύ προσωπικές στιγμές του.

Η πράξη αυτή καθ’ αυτή των τηλεφωνικών παρακολουθήσεων, δεν είναι μόνο καταδικαστέα, ήταν και επικίνδυνη για την εθνική ασφάλεια της Ελλάδας. Είναι γεγονός πλέον -και όχι ανυπόστατες φήμες, όπως ισχυρίζονταν τότε οι Αμερικανοί- ότι για μεγάλο χρονικό διάστημα κατά την περίοδο 2004-2005, οι συνδιαλέξεις του πρωθυπουργού καταγράφονταν από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες. Με τον τρόπο αυτό, γνώριζαν κάθε σκέψη του κ. Καραμανλή, είτε αφορούσε την Ενέργεια, τους Εξοπλισμούς, τις σχέσεις με τη Ρωσία, την Τουρκία και τα Σκόπια, είτε είχε σχέση με το φιλοτουρκικό σχέδιο Ανάν και γενικά το Κυπριακό. Οι Αμερικανοί -και κατ’ επέκταση και κάποιοι σύμμαχοί τους- ήξεραν τί επρόκειτο να πράξει ο κ. Καραμανλής και οι υπουργοί του πριν από κάθε συνάντηση που είχαν μαζί τους, με αποτέλεσμα να τους αναγκάζουν να βρίσκονται συνέχεια σε άμυνα.
Τότε που δημιουργήθηκε το θέμα, συναντήθηκα με πηγή που υπηρέτησε στην αμερικανική πρεσβεία την περίοδο των υποκλοπών. Μου εξήγησε λεπτομερειακά «τι περίπου υπολόγιζε ότι συνέβαινε» και υποστήριξε πως οι υποθέσεις αυτές δεν γνωστοποιούνται ούτε στα υψηλά κλιμάκια της Πρεσβείας. Άρα, υπέθεσα απευθυνόμενος στην πηγή, «πρέπει να είναι ‘δουλειά’ των μυστικών υπηρεσιών«.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή:
Κάποιοι στην Ουάσιγκτον, δίνουν ένα πρωί εντολή στην Πρεσβεία να παρακολουθείται επί 24ωρου βάσεως ο Κώστας Καραμανλής. Για να συμβεί αυτό, οι Αμερικανοί πρέπει να είχαν πληροφορηθεί ότι ο πρωθυπουργός της Ελλάδας δεν θα ήταν ο υπάκουος σύμμαχος που, προφανώς, θα περίμεναν με δεδομένη γι’ αυτούς την πολιτική του τοποθέτηση στο χώρο της συντηρητικής Δεξιάς, η οποία παραδοσιακά ήταν έντονα φιλοαμερικανική.
Σύμφωνα με την πηγή μου, οι αμερικανικές μυστικές πληροφορίες «παρακολουθούν τους επικίνδυνους«, ώστε να μπορούν να αντιδράσουν άμεσα και ακαριαία εάν κινδυνεύουν τα στρατηγικά τους συμφέροντα.
Ειλικρινά, όσο και να προσπάθησα δεν βρήκα ένα θέμα τριβής -εκείνη ειδικά την περίοδο- μεταξύ της Αθήνας και της Ουάσιγκτον, που να «δικαιολογούσε» την αδικαιολόγητη πράξη των Αμερικανών. Ακόμα και για το ρατσιστικό σχέδιο Ανάν, που στο Μπούργκενστοκ δεν ήταν βοηθητικός, δεν ήταν ο καταλύτης για το ΟΧΙ των Ελληνοκυπρίων, διότι η στάση του θύμιζε Πόντιο Πιλάτο. Η αλήθεια είναι ότι αργότερα ενόχλησε τους Αμερικανούς. Οι συναντήσεις και οι συμφωνίες του με τον Βλαντιμίρ Πούτιν προκάλεσαν οργή, ενώ η ορθή στάση του στο Σκοπιανό, το 2008, ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.
Άκουσα εγώ ο ίδιος Αμερικανό αξιωματούχο να βγάζει όξος και χολή για τον Έλληνα πρωθυπουργό, η ήττα του οποίου τον Οκτώβριο του 2009, δεν στεναχώρεσε κανένα στην αμερικανική πρωτεύουσα.
Η αποκάλυψη της «Καθημερινής» έπρεπε να ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων στην Ελλάδα. Δυστυχώς, αντιμετωπίστηκε ως μία ασήμαντη είδηση του αστυνομικού δελτίου. Κάτι σαν κλοπή… ποδηλάτου! Ελπίζω ότι η έρευνα δεν θα σταματήσει και ότι ο εισαγγελέας θα συνεχίσει να δείχνει την ίδια τόλμη. Η αποκάλυψη της παρακολούθησης του κ. Καραμανλή από τους Αμερικανούς, μπορεί να είναι τελικά η ευκαιρία-δικαιολογία που αναζητούσε η Ελλάδα για να τερματίσει οριστικά την εξάρτηση από την Αμερική, η οποία απέδειξε για μία ακόμα φορά πως ούτε φίλη χώρα είναι, ούτε σύμμαχος με υποχρεώσεις προς τη χώρα μας…''