Από τότε που βρέθηκε η συγγνώμη ...

Παραθέτω αυτούσιο ένα άρθρο του Μιχαήλ Γελαντάλι στο Euro2day (http://www.euro2day.gr/ekivolos/233/articles/655813/EkivolosArticle.aspx) χωρίς κανένα περαιτέρω σχόλιο γιατί το κείμενο μιλάει από μόνο του - ευτυχώς υπάρχουν και κάποιες καθαρές φωνές σ΄αυτόν τον ορυμαγδό ''ενημέρωσης'' που μας κατακλύζει.

''Τον…μπαμπούλα της εξόδου από το ευρώ επικαλέσθηκαν εχθές οι κυβερνητικοί αυτή την φορά με την υπουργό Παιδείας να κινδυνολογεί μιλώντας στον Βήμα 99,5FM.
Κινδυνολογία συγχρονισμένη με ανάλογα φοβικές δηλώσεις του προέδρου του ΣΕΒ, ο οποίος μάλιστα έκανε λόγο για επιστροφή στην δεκαετία του ΄50 (*). Ούτε συνεννοημένοι να ήταν αλλά τέλος πάντων…
Το θέμα μου- και αυτή τη φορά είναι καθαρά προσωπικό και ευχαριστώ το euro2day που καταχρώμαι του φιλόξενου χώρου του αλλά αισθάνομαι πως η χθεσινή παρέμβαση της κ. Αννας Διαμαντοπούλου ξεπερνά το κοινά αποδεκτό μέτρο πρόκλησης.
Η υπουργός Παιδείας, αφού ΄΄καθάρισε΄΄ με ένα 3λεπτο συγγνώμη (**) για τα πρωτοφανή αίσχη που διαδραματίζονται στον χώρο της παιδείας ασχολήθηκε για πολλαπλάσια χρόνο με τα προσφιλή (απωθημένα θα τα έχει η γυναίκα) θέματα οικονομικού χαρακτήρα.
Η παρατηρήτρια αρκετών συνάξεων της περιβόητης λέσχης Μπίλντεμπργκ μας νουθετεί χωρίς να αισχύνεται, που για πρώτη φορά απο όσο θυμάμαι ξεκινά σχολική χρονιά χωρίς βιβλία για τα δημόσια σχολεία.
Ακόμη και την νοσταλγία του προέδρου του ΣΕΒ για την δεκαετία του ΄50 να δεχτώ θα θυμηθώ, πως στη γενιά μου με τον αγιασμό μας το υπουργείο Εθνικής Παιδείας (τότε) μας μοίραζε βιβλία.
Ακόμη και στην χαρακτηρισμένη Καισαριανή τότε βιβλία διένεμαν απρόσκοπτα.
Όμως η κοροιδία δεν έχει σταματημό ακόμη και όταν μιλά για διδακτέα ύλη μέσω φωτοτυπιών. Απαντούν στην σχετική εντολή της Αννας Διαμαντοπούλου οι δάσκαλοι, καθηγητές πως τα σχολεία δεν έχουν χρήματα για φωτοτυπίες και dvd, πολλά δεν έχουν καν μηχανήματα για να τυπώσουν τις χιλιάδες των σελίδων που τους ζητούν. Τρίτη σήμερα και την Δευτέρα 12 ξεκινούν τα μαθήματα αλλά όσο και αν προσπαθήσω να θυμηθώ από το ΄63 που πρωτοπήγα σχολείο ανάλογο σύμπτωμα διάλυσης και αναξιοπρέπειας δεν θυμάμαι.

(*) τουλάχιστον την δεκαετία του ΄50 ο πατέρας του προέδρου του ΣΕΒ, Αριστείδης Δασκαλόπουλος ξεκινούσε το 1952 την οικογενειακή επιχείρηση με 20 υπαλλήλους και 10 αυτοκίνητα που μοίραζαν γάλα στις γειτονιές της Αθήνας. Το ΄50 όμως ήταν και περίοδος μεγάλων ευεργετών, επιφανών επιχειρηματιών, ομογενών και ανθρώπων που είχαν διαφορετική αντίληψη για το χρήμα και τα κοινά.

(**) από τότε που βρέθηκε η συγγνώμη χάθηκε το φιλότιμο έλεγαν θυμόσοφα οι παλιότεροι. Και προφανώς κάτι παραπάνω από εμάς θα ήξεραν''.