Ο πατήρ Βασίλειος, κατά κόσμον Παναγιώτης Λαζαρίδης ως αθλητής έφτασε στην κορυφή. Τα μετάλλιά του στην ελεύθερη πάλη φτάνουν τα έντεκα - 6 χρυσά, 3 ασημένια & 2 χάλκινα. Όμως, στα δεκαεννιά του χρόνια πήρε την απόφαση: «Μετά και τη συμμετοχή μου σε πανευρωπαϊκό αγώνα πάλης στην Τουρκία [...] είπα, τέρμα πια η κοσμική ζωή, η ύλη, η σάρκα. Αυτά χάνονται και φθείρονται στον χρόνο, αυτό που μένει είναι μόνο η πνευματική άσκηση και η σωτηρία της ψυχής».
Ο πατήρ Βασίλειος λοιπόν εκείνη τη χρονική στιγμή βίωσε ηθελημένα τον θάνατό του ως αθλητής της πάλης και σήμερα, είκοσι χρόνια μετά, βρίσκεται στην «έρημο του Αγίου Όρους», στα Κατουνάκια.
Ο ίδιος λέει: «Ο ασκητικός βίος με προσέλκυσε σαν μαγνήτης. Άλλωστε, από μικρό παιδί ήμουν στην Εκκλησία. Συγκεκριμένα, από οκτώ χρόνων βοηθούσα τον ιερέα στην ενορία μου. Ταυτόχρονα, με τραβούσε και ο αθλητισμός, με τον οποίο ασχολήθηκα περίπου έξι χρόνια. Η ελευθέρα πάλη στην οποία δραστηριοποιήθηκα με γέμιζε. Δεν άφησα όμως ποτέ και τα πνευματικά μου καθήκοντα. Σε ηλικία δεκαεννέα ετών και εφόσον είχα βιώσει έντονες κοσμικές καταστάσεις, έγινε η αρχή της γνωριμίας μου με τον μοναχισμό. Επισκέφθηκα κάποια ησυχαστήρια της αγιορείτικης ερήμου και τότε άρχισα να εντυπωσιάζομαι βλέποντας ότι υπάρχει ένας διαφορετικός τρόπος ζωής. Μπορεί να είχα τους φίλους μου, τα αδέλφια μου και τη μάνα που με υπεραγαπάει, αλλά ένα τεράστιο ψυχικό κενό με έκανε δυστυχισμένο.. Έτσι, μου δημιουργήθηκε ένας έρωτας για τον ασκητισμό και τον Θεό που στη συνέχεια έγινε πράξη».
Μάλιστα, λίγο μετά τον ακολούθησε στην απόφαση αυτή και ο αδερφός του.
(Πηγή: http://www.agioritikovima.gr/)Δείτε το σχετικό video από το You Tube:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου