''Δυστυχία σου Ελλάς'' ένα ποίημα του Γ. Σουρή πρόσφατα μελοποιημένο από το Γ. Ζουγανέλη - πιο επίκαιρο από ποτέ

Δυστυχία σου Ελλάς - Γιώργος Σουρής (1853 - 1919)

Ποιος είδε κράτος λιγοστό

σ' όλη τη γη μοναδικό,

εκατό να εξοδεύει

και πενήντα να μαζεύει;

Να τρέφει όλους τους αργούς,

να ‘χει επτά Πρωθυπουργούς,

ταμείο δίχως χρήματα

και δόξης τόσα μνήματα;

Να ‘χει κλητήρες για φρουρά

και να σε κλέβουν φανερά,

κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε

τον κλέφτη να γυρεύουνε;

Όλα σ' αυτή τη γη μασκαρευτήκαν

ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,

οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν

δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.

Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,

κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.

Κι από προσπάππου κι από παππού

συγχρόνως μπούφος και αλεπού.

Θέλει ακόμα -κι αυτό είναι ωραίο-

να παριστάνει τον ευρωπαίο.

Στα δυο φορώντας τα πόδια που 'χει

στο 'να λουστρίνι, στ' άλλο τσαρούχι.

Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαίο,

ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.

Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,

λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.

Και ψωμοτύρι και για καφέ

το «δε βαριέσαι» κι «ωχ αδερφέ».

Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς

σαν πιάσει πόστο: δερβέναγάς.

Δυστυχία σου, Ελλάς,

με τα τέκνα που γεννάς!

Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα,

τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα.

* Μουσική: Γιάννης Ζουγανέλης

Ερμηνεύουν: Γιάννης Κούτρας, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Μίλτος Πασχαλίδης, Γιάννης Ζουγανέλης

Από το πρόσφατο διπλό άλμπουμ "Με γεια το κούρεμα" του Γιάννη Ζουγανέλη.

Μια γελοιογραφία που τα λέει όλα ...

Μια γελοιογραφία του Ηλία Μακρή στην ''Καθημερινή'' που περιγράφει χωρίς λόγια (δεν χρειάζονται άλλωστε) ότι βιώνουμε σήμερα ...

''Παρασκευή στην Αθήνα'' μια πρωτοβουλία που αξίζει να στηριχθεί

Μια σημαντική πρωτοβουλία έχει ξεκινήσει εδώ και δύο εβδομάδες στο κέντρο της Αθήνας. Ο Εμπορικός Σύλλογος Αθηνών σε συνεργασία με την Περιφέρεια Αττικής, το Δήμο Αθηναίων, την Ενοποίηση Αρχαιολογικών Χώρων Αθήνας και Αναπλάσεις ΑΕ και επιχειρηματικούς φορείς αποφάσισαν να αναπτύξουν σειρά δράσεων και εκδηλώσεων για την αναζωογόνηση του κέντρου της Αθήνας.
Παράλληλα, ο Εμπορικός Σύλλογος Αθηνών ανέλαβε να συντονίσει άμεσες δράσεις για την αναζωογόνηση του κέντρου της πρωτεύουσας.
Ήδη πλήθος εκδηλώσεων έχουν πραγματοποιηθεί τις Παρασκευές 16 και 23 Μαρτίου και η πρωτοβουλία θα συνεχιστεί στις 30 Μαρτίου και στις 6 Απριλίου, με τη συμμετοχή όλων αυτών που ζουν, εργάζονται και επισκέπτονται το κέντρο της Αθήνας.
Οι συμμετέχοντες οργανώνουν ελεύθερα τις επιμέρους δράσεις τους, ενώ το συνολικό περιβάλλον και ο δημόσιος χώρος (πλατείες, δρόμοι, δημόσια κτίρια κτλ.) θα υποστηριχτεί από τις αρμόδιες υπηρεσίες του Δήμου Αθηναίων.

Εκδηλώσεις Παρασκευής 30 Μαρτίου 2012:

11:00 Tο Σωματείο Διπλωματούχων Ξεναγών διοργανώνει ξενάγηση και ιστορικό περίπατο για τα σχολεία που έχουν δηλώσει συμμετοχή, στα νεοκλασικά κτήρια της Πανεπιστημίου και Σταδίου με κατάληξη το Μουσείο Βούρου-Ευταξία.

17:00 H φιλαρμονική του Δήμου Αθηναίων ξεκινά ένα μουσικό ταξίδι από τα προπύλαια του Πανεπιστημίου και στη συνέχεια κατευθύνεται μέσω της Κοραή στην πλατεία Κλαυθμώνος όπου ολοκληρώνει το πρόγραμμα της με μικρής διάρκειας συναυλία.

17:00 Ένα πιάνο με ουρά, χορηγία του οίκου Νικοτιάν και PICAR ΑΕ, στον πεζόδρομο της Βουκουρεστίου στο ύψος του Παλλάς, περιμένει τους μαθητές του Ελληνικού Ωδείου της τάξης πιάνου της κυρίας Αγάθης Λεϊμονή. Η συναυλία των μαθητών θα κρατήσει μέχρι τις 19.45.

18:00 Η oμάδα Βραζιλιάνικων κρουστών Batuca της πρώτης σχολής στην Αθήνα που ίδρυσε και διευθύνει ο Βασίλης Λιώσης και ομάδα ξυλοπόδαρων και ζογκλέρ της σχολής Circus dayz του Κώστα Βαζαίου θα συναντηθούν στην οδό Αδριανού κοντά στο Μοναστηράκι (Διόσκουροι) και κατόπιν θα ξεκινήσουν μια ξέφρενη πορεία μέσω πλατείας Μοναστηρακίου και Ερμού ως την πλατεία Συντάγματος [...].

Έξω από το Παλλάς στη Βουκουρεστίου :

20:00 Ο συνθέτης και πιανίστας Μάριος Στρόφαλης παίρνει την σκυτάλη και προετοιμάζει την άφιξη της μαθητευόμενης ομάδας ΚΙΝΗΤΗΡΑΣΧ της καλλιτεχνικής διευθύντριας της ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ ΧΟΡΟΘΕΑΜΑ κυρίας Αντιγόνης Γύρα.

20:45 θα συνυπάρξουν οι Μάριος Στρόφαλης, Κώστας Βλαχόπουλος (χρωματική φυσαρμόνικα) και οι χορευτές-δάσκαλοι tango Luis Mestre και Elena Mestre. Oι τελευταίοι μαζί με την ομάδα δασκάλων του bandoneon mate bar – cafe θα παραδίδουν δωρεάν μαθήματα tango από τις 21.15 και μετά.

22:00 Ανοιχτή milonga

Πηγή:  http://www.tanea.gr/latestnews/article/?aid=4707156

Συμβαίνουν και αλλού - ένας στους δύο Ιταλούς θα μείνει στο σπίτι του το Πάσχα

Η οικονομική κρίση, η αύξηση στην τιμή της βενζίνης και η αβεβαιότητα για το μέλλον είναι τρεις από τις αιτίες που αναγκάζουν την πλειονότητα των Ιταλών να δηλώνει ότι, φέτος το Πάσχα, μάλλον δεν θα κάνει διακοπές. Σύμφωνα δε με έρευνα της Ένωσης Καταναλωτών Adoc, ακόμη και ανάμεσα στους τυχερούς που θα εκδράμουν, το 50% θα πραγματοποιήσει μόνο μία διανυκτέρευση μακριά από το σπίτι του, έτσι ώστε να ελαχιστοποιήσει τα έξοδα.
Σε ό,τι αφορά τα χρήματα που προτίθενται να ξοδέψουν οι Ιταλοί που θα ταξιδέψουν, το 36% λέει ότι αυτά δεν πρόκειται να ξεπεράσουν τα 200 ευρώ, ενώ μόλις το 19% απαντά ότι το αντίστοιχο ποσό θα είναι πάνω από 400 ευρώ. Επίσης, τις ημέρες των εορτών, αναμένεται μείωση της κίνησης στα εστιατόρια κατά 10% σε σχέση με πέρυσι.
Πηγή: http://fimotro.blogspot.com/2012/03/blog-post_3351.html

ΥΓ. Σας θυμίζουν κάτι όλα αυτά;

Βαγγέλης + Αντώνης + Φώτης = ...

Ερώτηση δική μου στη γελοιογραφία του Δ. Χατζόπουλου στα 'ΝΕΑ': Πραγματικά ο Βαγγέλης και ο Αντώνης θέλουν να πέσει ο Φώτης στο νερό; Ή μήπως βολεύει να βρεθούν όλοι στην ίδια βάρκα εξουσίας; Λέω εγώ τώρα ...

Ο άγνωστος πόλεμος για τα πετρέλαια στην Ελλάδα που ήδη ξεκίνησε ...

Αντιγράφω από το moneypost.gr - ο υπόγειος πόλεμος για το πετρέλαιο στο ελληνικό υπέδαφος (ναι, εκείνο που κατά τους πολιτικούς μας δεν υπήρχε...) έχει ήδη ξεκινήσει:

''Σήμερα και αύριο (28-29) διοργανώνεται το πολυαναμενόμενο διεθνές συνέδριο ενέργειας του Economist στο πλαίσιο του οποίου θα υπογραφεί το πρώτο μνημόνιο συνεργασίας Ελλάδας- Κύπρου- Ισραήλ.
Για την διημερίδα αλλά και για τις σημαντικές εξελίξεις που δρομολογούνται αναφέρθηκε τελευταία το moneypost εστιάζοντας στην παρουσία παραγόντων- κλειδιά στο συνέδριο του Καβουριού.
Ήδη από χθες, μετά την συνάντηση του Richard Morningstar με τον Σταύρο Δήμα, έχει πυροδοτηθεί πληθώρα σεναρίων για το τι μπορεί να παίζεται στο παρασκήνιο, σε τι μπορεί να οφείλεται η επίσκεψη του γ.γ του υπουργείου Εξωτερικών πρέσβη Ι. Α. Ζέππου στην Τουρκία, ποιος είναι ο ρόλος του Μπιλ Κλίντον και που οδηγούν τα τελευταία βήματα…καλής θέλησης του Ταγίπ Ερντογαν.
Πρωτοφανής κινητικότητα σε διπλωματικό, επιχειρηματικό ( και όχι μόνο ) επίπεδο, με αλληλουχία συμπτώσεων που προοιωνίζονται άκρως ενδιαφέρουσα συνέχεια. Είναι δε άξιον αναφοράς πως σε μία τόσο καθοριστική για τον τόπο περίοδο, τόσο σημαντικές εξελίξεις δεν βλέπουν καν το φως της δημοσιότητας (θα παρατηρήσατε την απουσία από τα συστημικά, μεγάλα ΜΜΕ) αποσιωπώνται η αναπαράγονται κυρίως μέσω της blogόσφαιρας.
Παρ΄όλα αυτά η παρουσία και μόνον στην Αθήνα του ειδικού απεσταλμένου της υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, δείχνει αν μη τι άλλο το τεράστιο ενδιαφέρον των φίλων & συμμάχων. Πόσο μάλλον, που ο Richard Morningstar θεωρείται από τα «γεράκια» της Ουάσιγκτων και εκ των πρωτεργατών των πιέσεων προς την Αθήνα να εγκαταλείψει την γραμμή προσέγγισης με τη Μόσχα και να «θάψει» τα σχέδια της κατασκευής αγωγού Πύργου- Αλεξανδρούπολης. Ο γνωστός και φανατικός πολέμιος των ρώσικων συμφερόντων έχει προγραμματιστεί να συναντήσει τον πρέσβη Ζέππο αμέσως μετά την επιστροφή του γ.γ του υπουργείου Εξωτερικών στην Τουρκία. Βέβαια το τι συζήτησε ο έλληνας διπλωμάτης με τους γείτονες ελάχιστοι γνωρίζουν ωστόσο στο παρασκήνιο πολλά λέγονται και περισσότερα φημολογούνται.
Ωστόσο η παρουσία του Morningstar τις ημέρες του Συνεδρίου του Economist όπου βασικός προσκεκλημένος είναι η Noble Energy γνωστή από τις έρευνες και την ανάπτυξη του κοιτάσματος στα ανοικτά της Κύπρου μόνο τυχαία δεν θεωρείται. Όπως και το ότι από τους διακεκριμένους λομπίστες της εταιρείας πετρελαίου είναι ο Μπιλ Κλίντον με τη Noble Energy να έχει αναβαθμιστεί θεαματικά μετά τις συμφωνίες με Λευκωσία- Τελ Αβίβ και την ανακάλυψη των κοιτασμάτων φυσικού αερίου νότια-ανατολικά της μεγαλονήσου. 
Σε αυτό  το περιβάλλον έρχονται να προστεθούν οι καταγγελίες του Βασίλη Κικίλια, πως ορισμένες από τις εταιρείες που ενδιαφέρονται για τον διαγωνισμό (σ.σ. που έχει προκηρύξει το υπουργείο ΠΕΚΑ για Ιόνιο, νότια της Κρήτης, Ιωάννινα ) βαρύνονται με πράξεις και κινήσεις κατά της Ελλάδας και έχουν επιδείξει σαφώς παραβατική συμπεριφορά. Ο αναπληρωτής γραμματέας προγράμματος της ΝΔ θέτει ζητήματα διαφάνειας και ΄΄επάρκειας φακέλου΄΄  ( θεωρεί…ύποπτες τις GG VERITAS,  TGS-NOPEC GEOPHYSICAL COMPANY ASA και SPECTRUM GEO LIMITED ) τη στιγμή που το αρμόδιο υπουργείο ΄΄τρέχει΄΄ για να κάνει την αξιολόγηση των προσφορών μέχρι τα μέσα Απριλίου.
Προφανώς είναι τυχαίο το ό τι ο Παπακωνσταντίνου επείγεται να κλείσει το διαγωνιστικό μέρος της αξιολόγησης πριν τις εκλογές την ώρα που η ΝΔ  εκφράζει ανοιχτά τις ενστάσεις της… ''.

ΥΓ.: φαίνεται πως είμαστε ακόμη στην αρχή - το έργο θα έχει πολλά κι ενδιαφέροντα επεισόδια ...

Και τώρα ποιος μας κατεβάζει ;

Θυμάστε το κλασικό ανέκδοτο που καταλήγει κάπως έτσι: ''και καλά είμαι στο αεροπλάνο και δεν έχει έρθει η ώρα μου. Αν ήρθε όμως η ώρα του πιλότου εμένα ποιος θα με κατεβάσει'';
Ε, αυτό περίπου συνέβη στους επιβάτες και το πλήρωμα του αεροσκάφους της εταιρείας JetBlue οι οποίοι υποχρεώθηκαν να εξουδετερώσουν τον κυβερνήτη επειδή φέρεται να έπαθε ψυχωσικό επεισόδιο κατά τη διάρκεια της πτήσης. Ευτυχώς δε, στο αεροπλάνο έτυχε να επιβαίνει ένας άλλος πιλότος ο οποίος και ανέλαβε τη διακυβέρνησή του.
Όπως αναμεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο, η εταιρεία σε ανακοίνωσή της έκανε λόγο για «ασθένεια» του πιλότου. Η τοπική εφημερίδα The Globe News, επικαλούμενη τους επιβάτες, ανέφερε ότι ο κυβερνήτης είχε κλειστεί για πολλή ώρα στην τουαλέτα του αεροπλάνου και όταν βγήκε άρχισε να φωνάζει «Ιράκ, Αλ Κάιντα, τρομοκρατία, θα συντριβούμε όλοι». Έξι με οκτώ επιβάτες κατάφεραν τελικά να τον ακινητοποιήσουν.

Τέλος καλό όλα καλά, αλλά είναι να μην σου τύχει ...

Μια καλλιτέχνης - παρολίγον πρωθυπουργός

Πρόκειται για την κυρία Έλσα Παπαδημητρίου την οποία υπενθυμίζω ο Γιώργος Παπανδρέου είχε προτείνει ως πρωθυπουργό προτού καταλήξουν τελικά στην επιλογή Παπαδήμου ...

Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ: Το σπήλαιο των αγίων Επτά Παίδων στην Έφεσο

'Γενόσημες' απόψεις

Παραθέτω κατά λέξη την ανακοίνωση της Δημοκρατικής Αριστεράς για τα γεγονότα που έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια των χθεσινών παρελάσεων:
«Οι εικόνες, τόσο της Αθήνας, όπου η στρατιωτική παρέλαση έγινε χάρη στα ΜΑΤ, όσο και του Ηρακλείου, όπου η στρατιωτική παρέλαση ακυρώθηκε λόγω μερικών δεκάδων "αγανακτισμένων", μας είναι εξίσου απωθητικές. Αμφότερες προσβάλουν τη σημερινή ημέρα τιμής και μνήμης. Δεν θέλουμε ούτε την καγκελόφρακτη δημοκρατία, ούτε το "μπάχαλο" που εξ'αντικειμένου υπονομεύει τη δημοκρατία».

Η δική μου άποψη για την άποψη της ΔΗΜ.ΑΡ. τώρα:
Δεν είμαι ούτε με τα κόμματα που χειρίστηκαν όπως χειρίστηκαν την οικονομική κρίση στον τόπο μας ούτε και με αυτά που υπήρξαν 'αντιμνημονιακοί' για κάποιο διάστημα και μόλις τα πράγματα έγιναν πιεστικά ή η εξουσία φάνηκε να είναι κοντά έγιναν μνημονιακότεροι των μνημονιακών. Δεν είμαι όμως -ακόμη περισσότερο- με τα ΄γενόσημα' (όπως εύστοχα τα χαρακτηρίζει κάποιος φίλος) των παραπάνω κομμάτων που δεν δέχονται μεν το μνημόνιο αλλά το θεωρούν 'δεσμευτικό' (συνεπώς έτσι και αποκτήσουν αξιοσημείωτη κοινοβουλευτική δύναμη στις επερχόμενες εκλογές θα τρέξουν να στηρίξουν την επόμενη 'οικουμενική' εφαρμόζοντάς το κατά γράμμα), που προσπαθούν να τετραγωνίσουν τον κύκλο έχοντας θολές 'προοδευτικές' απόψεις, που φλερτάρουν με την εξουσία προσπαθώντας παράλληλα να εκφράζουν απόψεις που δεν ενοχλούν καμμία πλευρά.
Η Ελλάδα για την επόμενη μέρα της χρειάζεται ανθρώπους με καθαρό πατριωτικό κριτήριο (όσο κι εάν ενοχλεί κάποιους 'προοδευτικούς' η λέξη 'πατριωτικό'), που δεν θα διστάσουν να συγκρουστούν θέτοντας το καλό του τόπου μας ως την πρώτη και μοναδική τους προτεραιότητα. Ρομαντική η προσέγγισή μου; Πιθανότατα, αλλά ειλικρινά δε με ενδιαφέρει. Νισάφι πια...

Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ: Η ΓΣΕΕ και η Μέρκελ - μια ωραία ατμόσφαιρα ...

Την Κυριακή να γυρίσουμε τα ρολόγια 50 χρόνια πίσω

Τα ξημερώματα της Κυριακής λέει να μην ξεχάσουμε να γυρίσουμε τα ρολόγια μας μία ώρα μπροστά. Και ποιοί το λένε αυτό; Αυτοί που γύρισαν τα ρολόγια της ζωής μας δεκαετίες πίσω.
Αυτοί που με τις πρωτοφανείς ανατροπές που επέβαλαν στους μισθούς και στις συντάξεις μας επιστρέφουν βιαίως σε ένα εργασιακό παρελθόν όμοιο με αυτό πού ίσχυε πολύ πριν από τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμη και στα εργατικά αιτήματα της πρώτης Πρωτομαγιάς της Αθήνας το 1893.
Από πού να αρχίσει και που να τελειώσει κανείς σε αυτό το οικονομικό πισωγύρισμα του ρολογιού της ιστορίας. Για παράδειγμα, η αποζημίωση απόλυσης, που τώρα αποτελεί παρελθόν ήταν ένα πάγιο αίτημα των εργατικών αγώνων, ακόμη και όταν οι απεργίες ήταν παράνομες πίσω στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, όταν με το νόμο 2112/20 ο Ε. Βενιζέλος έθετε κάποιες ελάχιστες προϋποθέσεις στις απολύσεις (με καταβολή αποζημίωσης).
Το δώρο Χριστουγέννων που αργά ή γρήγορα θα μπει στο τραπέζι του Προκρούστη,  νομοθετήθηκε το 1946 (Αναγκαστικός Νόμος 866), ενώ το επίδομα αδείας ακολούθησε χρονικά. Καθιερώθηκε μόλις το 1966 με τον νόμο 4504/66. Επίσης το 8ωρο, το πρώτο και κλασικό αίτημα της Πρωτομαγιάς του Σικάγου το 1886, θεσπίστηκε στην Ελλάδα με το προεδρικό διάταγμα 27 του 1932 και επεκτάθηκε το 1936.
Το ρολόι έχει γυρίσει δεκαετίες πίσω και όλες οι κατακτήσεις του 20ού αιώνα τίθενται εν αμφιβόλω προκειμένου να περισταλεί η δημόσια δαπάνη για μισθούς και συντάξεις και να καταστεί φτηνότερη, η εργατική δύναμη.
Και το πιο ειρωνικό απ' όλα είναι ότι εσχάτως κάποιοι διεκδικητές της εξουσίας επιχειρούν να πείσουν το κομματικό τους ακροατήριο πως υπεύθυνοι γι αυτό το εργασιακό πισωγύρισμα δεν είναι οι μέχρι σήμερα κυβερνώντες αλλά αυτοί που παραδοσιακά αγωνίστηκαν και πάλεψαν για την κατάκτηση όλων αυτών των δικαιωμάτων.

* Του Πέτρου Κατσάκου από το protothema.gr

Αντί για το Υπουργείο Οικονομικών, casino ...

Όταν ένας ξένος επενδυτής ή οικονομικός παράγοντας θέλει να μάθει τι συμβαίνει σε μία χώρα, λογικά δύο κρατικές ιστοσελίδες θα επισκεφθεί πρώτα: το υπουργείο Οικονομικών και το κέντρο υποδοχής ξένων επενδύσεων. Αν επιχειρήσει να ψάξει για την Ελλάδα μπορεί να βρεθεί αντιμέτωπος με δύο εκπλήξεις, μάλλον δυσάρεστες για την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό η οποία έχει λαβωθεί βάναυσα την τελευταία 2ετία.
Η πρώτη αφορά το υπουργείο Οικονομικών. Η δομή του και το όνομά του πέρασε από σαράντα κύματα τα προηγούμενα χρόνια. Κάποτε λεγόταν ΥΠΕΘΟ και η ιστοσελίδα του ήταν η http://www.ypetho.gr. Έκτοτε άλλαξε τουλάχιστον 2 φορές. Παρ όλα αυτά, η δύναμη της συνήθειας είναι μεγάλη. Σήμερα, πολλοί οργανισμοί μεταξύ των οποίων και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αλλά και ο ίδιος ο ΣΕΒ  εκ παραδρομής στην αγγλική τους έκδοση αναφέρουν ακόμη την παλαιά ιστοσελίδα.
Όποιος μπει λοιπόν δεν θα βρει το υπουργείο Οικονομικών. Θα αντικρύσει μία άσχετη ιστοσελίδα ειδήσεων με πρώτο σύνδεσμο ηλεκτρονικό καζίνο και δεύτερο σελίδα για ηλεκτρονικό στοίχημα...

Το ίδιο συμβαίνει και για όποιον επενδυτή ακούσει για το InvestInGreece. Το όργανο προσέλκυσης επενδύσεων στην Ελλάδα και το όχημα για τις Fast Track επενδύσεις. Αν δεν ξέρει ο ενδιαφερόμενος ότι ο ιστότοπος είναι http://www.investingreece.gov.gr και πληκτρολογήσει το λογικό βάση ονόματος  http://www.investingreece.gr, ανοίξει μία αξιοπρεπέστατη σελίδα ιδιώτη συμβούλου επιχειρήσεων….
Παραδείγματα υπάρχουν και άλλα. Αιτία είναι αμέλεια των αρχών να προλάβουν να κατοχυρώσουν ή να διατηρήσουν την κυριότητα μίας ιστοσελίδας, αναφέρει αρμόδιος παράγοντας.
Ωστόσο, το τίμημα υπάρχει και είναι άγνωστο, καθώς δεν μπορεί να ελεγχθεί τι θα ανεβάζει στο μέλλον ο νέος ιδιοκτήτης σε ιστοτόπους που παραπέμπουν από επίσημες πηγές στο ελληνικό δημόσιο. Ειδικά τώρα που η Ελλάδα είναι στο παγκόσμιο επίκεντρο και γίνεται τόσος λόγος για ανάκτηση εμπιστοσύνης.

Πηγή:  moneypost.gr

Η μεγάλη σιωπηλή πλειοψηφία

Αφορμή για το post αυτό είναι το σχόλιο επισκέπτη του protagon.gr σε άρθρο του οικονομολόγου Γιάννη Βαρουφάκη - γράφει ο ανώνυμος χρήστης:

''Εντάξει λοιπόν. Πατήστε το μυρμηγκάκι που αποταμίευε αντί να τα ξοδεύει. Και για να μην τα βάλει σε σεντούκι πήρε ΟΕΔ (Ομόλογα Ελληνικού Δημοσίου). Μια ζωή έπαιρνα 1000 ευρώ μισθό. Τώρα χάνω 50000. Συμπέρασμα; Όποιος αποταμιεύει εδώ είναι ηλίθιος. Οι κλίκες θα του τα φάνε. Αυτή είναι η δικαιοσύνη εδώ''.


Κάπως έτσι αισθάνονται όλοι οι 'νοικοκύρηδες' του τόπου αυτού. Εκείνοι που δεν πήραν μαιμού αναπηρικά επιδόματα, που δεν διορίστηκαν σύμβουλοι του εκάστοτε αρχηγού του ΠΑΣΟΚ ή της ΝΔ για να παίρνουν 8.000 ευρώ το μήνα - ούτε καν γυμναστές τους για να παίρνουν 2.500 ευρώ, που δεν απέκρυψαν ποτέ τα εισοδήματά τους στη φορολογική τους δήλωση. Εκείνοι που δούλεψαν σκληρά, όπως και οι γονείς τους προηγουμένως για να χτίσουν μία αξιοπρεπή ζωή γι' αυτούς και τα παιδιά τους. Αυτοί που βλέπουν να ληστεύονται με το αφορολόγητο των € 5.000, με το τέλος-η ακινήτων, με τους έκτακτους φόρους επιτηδεύματος, με την διάλυση της οποιασδήποτε προνοιακής πολιτικής, με την καταστροφή της δωρεάν δημόσιας παιδείας.
Αυτοί λοιπόν δεν είναι η "μεγάλη σιωπηλή πλειοψηφία -που- θα κάνει τα πάντα για να μείνουμε στο ευρώ" όπως δηλώνετε στους Financial Times κύριε Παπαδήμο. Είναι η μεγάλη, σιωπηλή έως τώρα, πλειοψηφία που σύντομα θα πάψει να είναι σιωπηλή, γιατί συνειδητοποιεί πλέον ότι η ζωή της καταστρέφεται χωρίς καμμία άμεσα ορατή ελπίδα αντιστροφής των δεδομένων ...

Από Βενιζέλο σε ... Βενιζέλο ...

        Και 2 Ευρώ η συμμετοχή - για να μην ξεχνιόμαστε ...

Le Monde: Οι Έλληνες που επιστρέφουν στην πατρίδα τον καιρό της κρίσης!

«Μετανάστες σε Ευρώπη και Αμερική αποφάσισαν να επιστρέψουν στην Ελλάδα, τη στιγμή που η χώρα βουλιάζει στην κρίση... Και είναι σίγουροι: δεν θέλουν να ξαναφύγουν».
Σε ένα διαφορετικό από όσα άρθρα διαβάζουμε γύρω από την Ελλάδα και τη μετανάστευση την περίοδο της κρίσης, η εφημερίδα Le Monde φιλοξενεί ένα ενδιαφέρον αφιέρωμα στους Έλληνες που αποφάσισαν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους τη δύσκολη περίοδο της κρίσης, που ως σύχρονοι ''Οδυσσέες'' επέστρεψαν στο σπίτι τους ''ελπίζοντας να προσφέρουν κάτι στην Ελλάδα''.

''Δεν ήθελα να είμαι μια μετανάστης πολυτελείας στο Παρίσι ενώ η χώρα μου υπέφερε'', λέει η Ηλέκτρα Πετροπούλου. ''Είμαι ευχαριστημένη που επέστρεψα και ξαναβρήκα τον ήλιο και το φως, απαραίτητα στη ζωή ενός Έλληνα. Η ζωή είναι δύσκολη. Αλλά υπάρχει ένα πνεύμα ελευθερίας πολύ δυνατό στην Ελλάδα''.
Και συνεχίζει: ''Πρόκειται για μια ευρωπαϊκή κρίση. Και προτιμώ να ζήσω αυτή την κρίση στην Ελλάδα όπου η κοινωνία είναι πιο ανθρώπινη''.
Ο Βασίλης Ρεβαλάς επέστρεψε στην Ελλάδα από το Σαν Φρανσίσκο και κάνει και αυτός λόγο για μια παγκόσμια κρίση. Ενώ η Κυριακή Μ., άνεργη σήμερα, επέστρεψε στην Ελλάδα μετά από 12 χρόνια με την ελπίδα να δημιουργήσει και αυτή κάτι και να προσφέρει στην πατρίδα της: ''Στην Ελβετία'', λέει, ''οι άνθρωποι έχουν τα πάντα, ωστόσο δεν είναι ευτυχισμένοι''. ''Στο εξωτερικό ένιωθα σαν πρόσφυγας'', συνεχίζει, κλείνοντας ένα άρθρο που δείχνει μια άλλη εικόνα της Ελλάδας που ελπίζει και προσπαθεί για το καλύτερο.

Πηγή:  http://www.newpost.gr/post/113270/Le-Monde%3a-Οι-Έλληνες-που-επιστρέφουν-στην-πατρίδα-τον-καιρό-της-κρίσης!/

Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ: το Κόκκινο Ελάφι - ένα απειλούμενο είδος που απαντάται σε Πάρνηθα και Ροδόπη

Το περίφημο Κόκκινο Ελάφι (Cervus elaphus), το μεγαλύτερο φυτοφάγο ζώο της χώρας μας κάποτε ζούσε σε ολόκληρη την Ελλάδα - σήμερα εντοπίζεται μόνο στην Πάρνηθα και περιορισμένα στην Ροδόπη. Οι πληθυσμοί του έχουν συρρικνωθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε το είδος χαρακτηρίζεται πλέον ως κρισίμως κινδυνεύον σύμφωνα με το Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Ζώων της Ελλάδας. Σύμφωνα δε με μελέτη της  WWF Ελλάς ο αριθμός των ελαφιών της Πάρνηθας δεν ξεπερνά πλέον τα 600.

...''στα σύνορα συναντάμε Έλληνες που επιδιώκουν να μεταφέρουν τα χρήματά τους εκτός Ελλάδας''...

Έχουμε γράψει πολλά και διάφορα για τη στάση των Γερμανών έναντι της χώρας μας, όμως για τη δήλωσή του αυτή -δυστυχώς- μόνο άδικο δεν έχει ο ο επικεφαλής των βιομηχάνων της Γερμανίας, Χανς Πέτερ Καϊτέλ, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung. Τι λέει ο άνθρωπος; Ότι πρέπει και οι Έλληνες επιχειρηματίες να στηρίξουν τον τόπο τους - δεν μπορούν να τα περιμένουν όλα από τους ξένους.
''Δεν μπορεί από τη μια πλευρά να έρχονται Γερμανοί επενδυτές στην Ελλάδα" λέει ο Καϊτέλ ''και στα σύνορα να συναντούν Έλληνες, οι οποίοι επιδιώκουν να μεταφέρουν τα χρήματά τους εκτός Ελλάδας''.

Όταν μετά από κάποια χρόνια θα κατακάτσει η σκόνη της κρίσης, οι Έλληνες επιχειρηματίες (βιομήχανοι...εφοπλιστές...κατασκευαστές...) δεν θα πρέπει να αισθάνονται καθόλου περήφανοι για τον εαυτό τους...

Η αποικιακή νοοτροπία της Δύσης

Ο γνωστός Ισραηλινός ντοκιμαντερίστας Εγιάλ Σιβάν, ο οποίος βρίσκεται σε διαρκή διαμάχη με την καθεστηκυία τάξη της πατρίδας του βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη για το εκεί διεξαγόμενο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε (και πως θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά) και στην ελληνική κρίση. Οι απόψεις του ενδιαφέρουσες - ιδιαίτερα όσον αφορά την νοοτροπία της Δύσης.
«Οι Έλληνες γνωρίζουν ότι αυτή η κρίση για την οποία όλοι μιλούν, αποτελεί παράλληλα και μία ευκαιρία για απο-αποικιοποίησή της από την Ευρώπη. Η Δύση μπορεί να εγκατέλειψε τυπικά τις αποικίες εδώ και καιρό, ωστόσο η αποικιοκρατική νοοτροπία παραμένει. Όταν κάποιοι κάνουν λόγο για τεμπέληδες Έλληνες και Ισπανούς, μεταχειρίζονται επί της ουσίας έναν καθαρά αποικιακό λόγο. Αυτό που εγώ θεωρώ ιερό και που πρέπει πάση θυσία να διατηρηθεί είναι η ευρωπαϊκή ταυτότητα, με την ανθρωπιστική της έννοια και όχι με την εθνικιστική».

Μέτρα...νέα μέτρα...κι άλλα μέτρα...

Ποινική δίωξη για το σχέδιο δολοφονίας του Καραμανλή - υπάρχει λοιπόν και φωτιά εκτός από καπνό;

Όταν διάβασα τις πρώτες πληροφορίες για το σχέδιο δολοφονίας του τέως πρωθυπουργού ομολογώ ότι το θεώρησα ως μία από τις γνωστές θεωρίες συνομωσίας που κυκλοφορούν από στόμα σε στόμα και μένουν στο επίπεδο των 'φημών της παρέας' - ανακριβείς δηλαδή τις περισσότερες φορές.
Όμως εδώ τα πράγματα δείχνουν να σοβαρεύουν. Ο εισαγγελέας πρωτοδικών Νίκος Ορνεράκης, ο οποίος διενήργησε την προκαταρκτική εξέταση για την όλη υπόθεση με αφορμή δημοσιεύματα στον Τύπο τον περασμένο Ιούνιο, άσκησε ποινική δίωξη για το αδίκημα των «προπαρασκευαστικών πράξεων εσχάτης προδοσίας», «διατάραξης ομαλής λειτουργίας του Πολιτεύματος» και «αποστέρησης του πρωθυπουργού από την ενάσκηση της εξουσίας, που του παρέχει το Σύνταγμα». Σύμφωνα με πληροφορίες, στο πλαίσιο της προκαταρκτικής εξετάσθηκαν αξιωματικοί και διοικητές της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (ΕΥΠ), αξιωματικοί της Ελληνικής Αστυνομίας (ΕΛΑΣ), αλλά και πρόσωπα που υπηρετούσαν στην ασφάλεια του πρωθυπουργού.
Αξιοσημείωτο είναι δε, ότι ανάμεσα στις προπαρασκευαστικές ενέργειες, βάσει της δικογραφίας που έχει σχηματισθεί, εντάσσονται και τα επεισόδια του Δεκεμβρίου του 2008, με αφορμή τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.

Τα επίμαχα δημοσιεύματα επικαλούνται έγγραφο των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών προς την ΕΥΠ, σύμφωνα με το οποίο, υπήρχε οργανωμένο σχέδιο δολοφονίας του Κώστα Καραμανλή, λόγω της ενεργειακής πολιτικής της τότε κυβέρνησης. Οι ρωσικές μυστικές υπηρεσίες φέρονταν να υποστηρίζουν ότι είχαν διενεργήσει αντιπαρακολουθήσεις και είχαν εντοπίσει ομάδα 20 ατόμων, που παρακολουθούσαν, τον τότε πρωθυπουργό. Υποστηριζόταν μάλιστα στο έγγραφο ότι τα πρόσωπα αυτά ήταν μέλη ξένων μυστικών υπηρεσιών.

Το περίεργο είναι ότι ουδείς από την επίσημη κυβέρνηση ή ακόμη περισσότερο από τη Νέα Δημοκρατία δείχνει να ασχολείται - επίσημα τουλάχιστον. Κι ειδικά όσον αφορά τη ΝΔ λογικά μια τέτοια υπόθεση θα ήταν 'βούτυρο στο ψωμί της' ενόψει εκλογών. Γιατί λοιπόν δείχνει να την αγνοεί - επιδεικτικά; 

Ο ήρωας της διπλανής πόρτας και των οκτακοσίων ευρώ

ΣΥΝΕΒΗ προχθές * ΜΕΣΗΜΕΡΙ Δευτέρας, σε κεντρικό δρόμο της Καλλιθέας * ΜΙΑ μικρή ομάδα μοτοσικλετιστών της ομάδας «ΔΙΑΣ», σταματάει για έλεγχο ένα αυτοκίνητο με δύο ύποπτα άτομα πού φορούσαν περούκες * ΣΤΟΝ έλεγχο, ανακαλύπτουν ένα πιστόλι * ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΟΥΝ τον ένα, αλλά ο άλλος τρέπεται σε φυγή * ΚΑΠΟΙΟΙ τολμηροί, τον κυνηγούν * Ο ΕΝΑΣ, νεαρός αστυνομικός, καταφέρνει να βρεί τον κρυψώνα του, σε μια πυλωτή πολυκατοικίας * ΜΟΛΙΣ ο ύποπτος τον αντιλαμβάνεται, του ρίχνει με το «Τοπάλεφ» πού είχε στα χέρια του * Η ΣΦΑΙΡΑ βρίσκει τον αστυνομικό στο πόδι αλλά καταφέρνει να πηδήσει πάνω στον κακοποιό και να τον πιάσει με λαβή, προσπαθώντας να τον ακινητοποιήσει
*** ΑΡΧΙΖΕΙ μία μάχη σώμα με σώμα * Ο ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ, πάλευε με τα χέρια του για τη ζωή του * Ο ΚΑΚΟΠΟΙΟΣ, πάλευε για να σκοτώσει, προσπαθώντας να στρέψει το όπλο του στο κεφάλι του αντιπάλου του * ΥΣΤΕΡΑ από κάποια δευτερόλεπτα πού φάνηκαν αιώνες, εμφανίστηκαν κι’ οι άλλοι αστυνομικοί και ο κακοποιός έστεψε το όπλο του καταπάνω τους * ΕΚΕΙΝΟΙ, τον πυροβόλησαν * ΕΦΑΓΕ δυό σφαίρες στην κοιλιά * ΚΑΙ παρ’ ό,τι συνέχισε να παλεύει, τελικά τον ακινητοποίησαν
*** ΤΟΤΕ, ο νεαρός αστυνομικός, αυτός πού κυνήγησε μόνος τον επικίνδυνο κακοποιό και τον συνέλαβε, συνειδητοποίησε ότι είχε τραυματιστεί στο πόδι, σωριάστηκε κάτω και μεταφέρθηκε επειγόντως στο Νοσοκομείο * ΟΠΩΣ αποδείχτηκε, σαν από θαύμα η σφαίρα είχε περάσει ανάμεσα από αρτηρίες της γάμπας του, και είχε βγεί από το πίσω μέρος * ΤΟ παιδί, βρίσκεται ήδη στην ανάρρωση, χωρίς να διατρέχει κανένα κίνδυνο
*** ΟΠΩΣ αποδείχτηκε, από την έρευνα, οι δύο κακοποιοί, Σέρβοι στην καταγωγή, ετοίμαζαν μεγάλο χτύπημα στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο της περιοχής * Ο ΗΡΩΪΣΜΟΣ, η αυτοθυσία του νεαρού αστυνομικού, είχαν σώσει ποιος ξέρει, πόσες περιουσίες, ίσως ακόμα και ανθρώπινες ζωές * ΘΑ του δώσω ένα όνομα, για να γίνω πιο συγκεκριμένος * ΑΣ πούμε ότι τον λένε Σταύρο * «ΣΤΑΥΡΑΚΗ», για τους δικούς του ανθρώπους * ΕΙΝΑΙ 22 ετών * ΑΡΙΣΤΟΣ μαθητής στο Γυμνάσιο, άριστος στο Λύκειο, μπήκε στο Πανεπιστήμιο από τους πρώτους * ΕΥΓΕΝΙΚΟ παιδί, γλυκομίλητο, ηπίων τόνων και με παθολογική αγάπη για τους γονείς του
*** Ο ΣΤΑΥΡΟΣ, είναι ο ήρωας της διπλανής πόρτας * ΕΝΑΣ από τους πολλούς, πού τα κατορθώματά τους γίνονται γνωστά μόνο όταν σημαδευτούν με αίμα * Η ΜΗΤΕΡΑ του, δεν εργάζεται * Ο ΠΑΤΕΡΑΣ του, μετά από 25 χρόνια σε μια εταιρεία, ειδοποιήθηκε την περασμένη εβδομάδα ότι στο εξής θα εργάζεται τριήμερο * ΥΠΑΡΧΕΙ και ένας μικρότερος αδελφός * ΤΩΡΑ, η καταπληκτική αυτή οικογένεια, μια οικογένεια -υπόδειγμα στις μέρες μας, βιώνει πολύ δύσκολες οικονομικές συνθήκες
*** Ο ΣΤΑΥΡΟΣ, γνώρισε κυριολεκτικά πάνω στο πετσί του την αναλγησία, την αδικία, την απάνθρωπη μεταχείριση του κράτους προς τον πατέρα του * ΚΑΙ πως ανταπέδωσε ; * ΜΕ αλτρουϊσμό, με αυτοθυσία, βάζοντας το κορμί του στο στόχαστρο του «Τοπάλεφ» του Σέρβου κακοποιού * ΜΗΝ περιμένοντας, εκείνη την ύψιστη στιγμή της κορύφωσης του ηρωϊσμού, τίποτα, καμία απολύτως ανταπόδοση * Η ΑΝΤΑΠΟΔΟΣΗ γι’ αυτόν, επικεντρώνεται στη λέξη ΚΑΘΗΚΟΝ * Ο ΣΤΑΥΡΟΣ, είναι ο ήρωας της διπλανής πόρτας * ΚΑΙ ακόμα, ο ήρωας των οκτακοσίων ευρώ
*** ( ΜΗ με ρωτήσετε, πού τα ξέρω όλα αυτά * ΓΙΑ να τα γράφω, θα πεί ότι τα ξέρω ).

* Του Μανώλη Γαβαθιώτη από το σημερινό 'ΦΩΣ'

Κίνα - ο νέος παράδεισος του καταναλωτισμού

Αυτό κι εάν είναι ενδιαφέρον. Ένα ερώτημα που πλανάται το τελευταίο διάστημα, είναι που θα διοχετεύονται πλέον προς κατανάλωση τα προιόντα των Βοριοευρωπαίων συμμάχων μετά την κατάρρευση του Ευρωπαικού νότου.
Σύμφωνα λοιπόν με σχετικό άρθρο στην 'Καθημερινή'  έρχεται μία νέα έκθεση του οίκου McKinsey για να δώσει την απάντηση:

Η έκθεση, με τίτλο «Γνωρίστε τον Κινέζο καταναλωτή του 2020», εκτιμά ότι η κατανάλωση θα ευθύνεται για ποσοστό 43% της κινεζικής οικονομικής ανάπτυξης μέχρι το 2020, από 33% που είναι σήμερα. Η προσωπική κατανάλωση θα αυξηθεί κατά 13,4% την ίδια χρονική περίοδο, αναφέρει η έκθεση που στηρίχθηκε σε συνεντεύξεις με περισσότερους από 15.000 ανθρώπους.
«Εφεξής, η κατανάλωση, και όχι οι επενδύσεις, θα αποτελούν την κινητήρια δύναμη της κινεζικής οικονομίας», τονίζει η έκθεση, που αναγνωρίζει τις προσπάθειες της Κίνας να ενισχύσει την ιδιωτική κατανάλωση, αναγκαίο συστατικό της βιώσιμης μακροπρόθεσμης ανάπτυξης.
Η έκθεση προβλέπει επίσης σημαντικές μεταβολές στις καταναλωτικές συνήθειες των Κινέζων, με σημαντικές επιπτώσεις στις εταιρίες που προσπαθούν να διεισδύσουν στην κινεζική αγορά. Η αύξηση των μισθών, η αστυφιλία και η εκβιομηχάνιση, καθώς και η μεγαλύτερη κοινωνική ευελιξία, η βελτιωμένη παιδεία, η πολιτική του «ενός παιδιού» και η χειραφέτηση των γυναικών, θα αποτελέσουν κρίσιμους παράγοντες που θα διαμορφώσουν τις μελλοντικές καταναλωτικές συνήθειες των Κινέζων.
Το μέσο ετήσιο πλεονάζων εισόδημα των κινεζικών νοικοκυριών αναμένεται να αυξηθεί στα 8.000 δολάρια μέχρι το 2020, από τα 4.000 που βρίσκεται σήμερα, με την οικονομία να σημειώνει ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης της τάξης του 7,9%. Ο αριθμός των εύπορων καταναλωτών σε νοικοκυριά που διαθέτουν ετήσιο πλεονάζων εισόδημα 16.000 με 34.000 δολαρίων, θα εκτιναχθεί από το 6% του αστικού πληθυσμού που είναι σήμερα, στο 51% το 2020.
Η νέα αυτή γενιά καταναλωτών θα είναι, όμως, ανισόρροπα γεωγραφικά κατανεμημένη, με την πλειοψηφία τους να βρίσκεται σε αστικές ζώνες της Κίνας. Το 2020, για παράδειγμα, το ΑΕΠ της ζώνης του Τσενγκντού, της ομάδας 29 πόλεων στη Δυτική Κίνα, θα είναι ίσο με το ΑΕΠ της Αυστρίας το 2010.

ΥΓ. Αλλάζει ραγδαία και βίαια ο κόσμος μας. Ο καταναλωτισμός αφού συνέτριψε τον Ευρωπαικό Νότο μεταναστεύει για άλλες - ανατολικές πολιτείες ...

Εξαναγκάστηκε να υποβληθεί σε ειδικό τέστ επειδή είναι Ελληνίδα - η αξιοπιστία της χώρας μας στο ναδίρ

Πρώτο θέμα έχει γίνει στον Ιρλανδικό Τύπο η περίπτωση της Ελληνίδας, κυρίας Χρύσας Ντισλή, η οποία υποχρεώθηκε από υπεργολάβο των αερογραμμών Aer Lingus να υποβληθεί σε τεστ γλωσσομάθειας στο check in του αεροδρομίου της Βαρκελώνης, συμπληρώνοντας ένα ακατονόητο και παράνομο ερωτηματολόγιο στα Αγγλικά και τα Ελληνικά, προκειμένου να την αφήσουν να επιστρέψει στην Ιρλανδία.
Όπως αναφέρει η Χρύσα Δισλή, η οποία είναι κάτοικος Ιρλανδίας από το 1998, είχε επισκεφθεί για λόγους αναψυχής τη Βαρκελώνη από την οποία επέστρεφε στην Ιρλανδία στις 6 Ιανουαρίου.
Όταν πήγαν για να κάνουν check in οι υπάλληλοι της Aer Lingus επέμεναν να συμπληρώσει τα δύο γλωσσικά τεστ, ένα αγγλικών και ένα ελληνικών, με τη δικαιολογία ότι "αυτό το κάνουμε γιατί πολλοί άνθρωποι από την χώρα σας (Ελλάδα) έχουν πλαστά ταξιδιωτικά έγγραφα!".
Η ίδια όπως ήταν φυσικό και επόμενο αντέδρασε, λέγοντας ότι η όλη διαδικασία δεν είχε καμία νομική βάση με αποτέλεσμα.... η εταιρεία να κατεβάσει τις αποσκευές της από το αεροπλάνο! Οι υπεύθυνοι αρνήθηκαν να δουν οποιοδήποτε άλλο στοιχείο της ταυτότητάς της και αγνόησαν το γεγονός ότι είχε βιομετρικό διαβατήριο.
Μη έχοντας άλλη επιλογή η Χρύσα Δισλή αναγκάστηκε να κάνει τα τεστ για να μπορέσει να επιστρέψει... σπίτι της, ζήτησε όμως αντίγραφα από τα τεστ, τα οποία και αρνήθηκαν να της δώσουν με τη δικαιολογία ότι ήταν εσωτερικά έγγραφα.
Ο σύζυγός της τα έβγαλε φωτογραφία με το κινητό του, κάτι το οποίο αντιλήφθησαν οι υπεύθυνοι της αεροπορικής εταιρείας και κάλεσαν την αστυνομία.
Η κυρία Ντισλή υπέβαλε καταγγελία τόσο στον υπεργολάβο όσο και στις αερογραμμές. Ο πρώτος (η εταιρία Newco) της απάντησε, ζητώντας συγγνώμη για την αναστάτωση, όμως επιβεβαίωσε ότι το τεστ γλωσσομάθειας αποτελεί επίσημη πολιτική, σημειώνοντας ότι έχουν βρεθεί πολλά πλαστογραφημένα Ελληνικά διαβατήρια.
Παράλληλα, η Aer Lingus ζήτησε συγγνώμη, διευκρινίζοντας, όμως, ότι η εταιρία υπόκειται σε πρόστιμα για επιβάτες που δεν διαθέτουν έγκυρα ταξιδιωτικά έγγραφα. Οι αερογραμμές "μπάλωσαν" το συμβάν με μία δωροεπιταγή των 200 ευρώ!
Διαβάστε  το… τεστ επιπέδου στο οποίο υποχρέωσε η αεροπορική εταιρεία την κα Δισλή:

AER LINGUS TEST SAMPLE LANGUAGE QUESTIONS

1. Please write your forenames and family name in capital letters.
2. Please underline the numbers twelve and sixty-five: 12, 18, 24, 37, 41, 49, 57, 65, 73, 89.
3. Please write down in the following order: your date of birth, place of birth and today’s date.
4. Please point to the last page and to your photograph in the document before you.
5. Please show me any cash you have in your possession.
6. Please sketch a ladder and a triangle.
7. Please read out the script on the page of your document indicated.
8.What is your travel destination? (The Greek version asks "Where are you going to in England?")

Πηγή:  news247.gr

ΥΓ. Και φανταστείτε ότι αυτό έγινε στην Ιρλανδία, μια χώρα δηλ. που βρίσκεται στα ίδια χάλια με την Ελλάδα ...

Αλήθειες για την κρίση και τη διαχείρισή της - από τον Paul Krugman

Ο κορυφαίος οικονομολόγος από τη στήλη του στους New York Times λέει τα πράγματα με τ' όνομά τους τόσο για την κρίση όσο και για τη διαχείρισή της:


"Η Ελλάδα τελικά κήρυξε χρεοστάσιο επί του χρέους της προς τους ιδιώτες πιστωτές της. Ήταν μια ελεγχόμενη χρεοκοπία, η οποία έγινε κατόπιν διαπραγμάτευσης, αντί απλής ανακοίνωσης, και αυτό είναι μάλλον καλό. Ωστόσο, η υπόθεση δεν έχει λήξει. Ακόμα και μετά από αυτήν την ελάφρυνση του χρέους, η Ελλάδα -όπως και άλλες χώρες της Ευρώπης που έχουν αναγκαστεί να επιβάλουν μέτρα λιτότητας σε μια οικονομία που βρίσκεται σε ύφεση- φαίνεται ότι είναι καταδικασμένη να υποφέρει για πολλά ακόμα χρόνια.
Kαι αυτή είναι η ιστορία που θα πρέπει να ειπωθεί. Τα τελευταία δύο χρόνια, η ιστορία της Ελλάδας, όπως αναφερόταν χαρακτηριστικά σε πρόσφατο paper για την οικονομική πολιτική, «ερμηνευόταν ως μια παραβολή των κινδύνων της δημοσιονομικής ασωτίας». Δεν περνά ούτε μέρα που κάποιος πολιτικός ή... σοφός να μην αναφέρει, με τον αέρα ανθρώπου που μεταφέρει μεγάλη σοφία, ότι πρέπει να περικόψουμε αμέσως τις κρατικές δαπάνες, διαφορετικά θα μετατραπούμε σε Ελλάδα.
Όμως, αυτό που δείχνει στην πραγματικότητα η ελληνική κρίση είναι ότι, ενώ τα ελλείμματα στις καλές εποχές μπορεί να προκαλέσουν προβλήματα -αυτό είναι πράγματι η ιστορία της Ελλάδας, όχι όμως και της Ισπανίας-, η προσπάθεια εξάλειψης των ελλειμμάτων όταν έχεις ήδη πρόβλημα είναι μια συνταγή ύφεσης.
Αυτό το διάστημα, οι υφέσεις που έχουν προκληθεί από τη λιτότητα είναι εμφανείς σε όλη την περιφέρεια της Ευρώπης. Η Ελλάδα είναι η χειρότερη περίπτωση, με την ανεργία να εκτινάσσεται στο 20%, την ώρα όπου καταρρέουν οι δημόσιες υπηρεσίες, συμπεριλαμβανομένου και του τομέα της υγείας. Η Ιρλανδία, όμως, η οποία έκανε ό,τι ήθελαν οι υποστηρικτές της λιτότητας, βρίσκεται επίσης σε πολύ κακή κατάσταση, με την ανεργία να αγγίζει το 15% και το πραγματικό ΑΕΠ να έχει μειωθεί κατά διψήφιο ποσοστό. Παρομοίως, και η Πορτογαλία και η Ισπανία βρίσκονται σε δύσκολη θέση.
Και η λιτότητα σε περίοδο ύφεσης δεν προκαλεί μόνο ευρύ πόνο. Υπάρχουν αυξανόμενες αποδείξεις ότι είναι ηττοπαθής ακόμα και σε καθαρά δημοσιονομικούς όρους, καθώς ο συνδυασμός εσόδων σε πτώση λόγω της οικονομίας που βρίσκεται σε ύφεση και επιδείνωσης των μακροπρόθεσμων προοπτικών στην πραγματικότητα μειώνει την εμπιστοσύνη της αγοράς και κάνει το μελλοντικό χρέος ακόμα πιο δύσκολα διαχειρίσιμο.
Είναι να απορεί κανείς πώς χώρες που αρνούνται συστηματικά ένα μέλλον για τους νέους τους -η ανεργία των νέων στην Ιρλανδία, η οποία ήταν κάποτε χαμηλότερη από αυτήν των ΗΠΑ, αγγίζει πλέον το 30%, ενώ είναι κοντά στο 50% στην Ελλάδα- θα επιτύχουν τέτοια ανάπτυξη ώστε να εξυπηρετήσουν το χρέος τους.
Αυτό δεν έπρεπε να γίνει. Πριν από δύο χρόνια, καθώς πολλοί policymakers και... σοφοί άρχισαν να ζητούν στροφή από την παροχή κινήτρων στη λιτότητα, υπόσχονταν ότι οι μεγάλες θυσίες θα έφερναν μεγάλα κέρδη. «Η ιδέα ότι τα μέτρα λιτότητας θα μπορούσαν να φέρουν στασιμότητα είναι λανθασμένη», είχε δηλώσει τον Ιούνιο του 2010 ο τότε πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Jean Claude Trichet. Αντιθέτως -επέμενε-, η δημοσιονομική πειθαρχία θα εμπνεύσει εμπιστοσύνη και αυτό θα οδηγήσει στην οικονομική ανάπτυξη.
Και η κάθε ελάχιστη άνοδος σε μια οικονομία λιτότητας χαιρετιζόταν ως απόδειξη ότι η πολιτική αυτή είναι αποτελεσματική. Η λιτότητα της Ιρλανδίας ανακηρύχθηκε «success story» όχι μία, αλλά δύο φορές: πρώτα το καλοκαίρι του 2010 και μετά το φθινόπωρο του 2011. Και κάθε φορά τα υποτιθέμενα... καλά νέα εξανεμίστηκαν γρήγορα.
Μπορεί να ρωτήσετε ποιες εναλλακτικές λύσεις είχαν οι χώρες όπως η Ελλάδα και η Ιρλανδία, και η απάντηση είναι ότι ούτε είχαν, ούτε έχουν καλές εναλλακτικές, πέραν της εξόδου από το ευρώ, ακραίο μέτρο το οποίο, ρεαλιστικά, οι ηγέτες τους δεν μπορούν να λάβουν μέχρις ότου αποτύχουν όλες οι άλλες επιλογές - κατάσταση που κατά την άποψή μου πλησιάζει γρήγορα για την Ελλάδα.
Η Γερμανία και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα μπορούσαν να κάνουν κινήσεις ώστε να καταστήσουν αυτό το ακραίο μέτρο λιγότερο απαραίτητο, τόσο με το να ζητούν λιγότερη λιτότητα όσο και με το να κάνουν περισσότερα για να ενισχύσουν την ευρωπαϊκή οικονομία στο σύνολό της...''

Πηγή:   http://www.euro2day.gr/specials/opinions/132/articles/684703/Article.aspx 

Το Άγιο Όρος - ένας άλλος κόσμος

Ένα απόσπασμα από μια εξαιρετική ομιλία του σεβασμιωτάτου μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου - το απόσπασμα αναφέρεται στην προσωπική του σχέση με το Άγιο Όρος :

''Άκουγα γενικά γιά τό Άγιον Όρος από τήν μικρή μου παιδική ηλικία, αφού ο πατέρας μου πρίν παντρευτή είχε ισχυρά επιθυμία νά μονάση στό Άγιον Όρος καί έκτοτε ζούσε συνεχώς μέ τήν αναφορά του σέ αυτό. Διάβαζε βιβλία πού εξέφραζαν τό Άγιον Όρος καί τήν αγιορείτικη ζωή καί μάς μεγάλωσε μέ αγιασμένες διδασκαλίες καί ιστορίες ασκητών. Από μικρός γνώρισα έναν αγιορείτη Μοναχό πού μόναζε στά Ζαγοροχώρια, τόν π. Ιάκωβο Βολοδήμο, πού μού μίλησε πρώτη φορά γιά τήν ευχή.

Τήν δεκαετία τού ’60 γνώρισα προσωπικά τό Άγιον Όρος. Η προετοιμασία μου έγινε στό Πανεπιστήμιο μέ τήν εκμάθηση τής παλαιογραφίας, δηλαδή διδάχθηκα νά διαβάζω τούς κώδικες μέ τά βιβλικά καί πατερικά κείμενα. Μέ αυτό τό κίνητρο εξωτερικά, αλλά καί μέ τήν καρδιακή μου αναζήτηση πλησίασα τό Άγιον Όρος γιά νά μελετήσω μαζί μέ ομάδα συμφοιτητών μου καί Καθηγητών στίς Βιβλιοθήκες τών Μονών τού Αγίου Όρους, μόλις είχε γιορτασθή η χιλιετηρίδα του (1963), καί τότε υπήρχαν κοσμικοί άνθρωποι πού περιέγραφαν τίς γιορτές εκείνες ως τόν επιθανάτιο ρόγχο του. Όμως τό Άγιον Όρος δέν πεθαίνει εύκολα, γιατί διαθέτει άλλους ρυθμούς, καί τότε πού φαίνεται ότι τελειώνει στήν πραγματικότητα τελειούται, ανασταίνεται καί ζωογονείται.

Πλησίασα τό Άγιον Όρος ένα πρωϊνό –βαθύ όρθρο– τού Ιουνίου τού έτους 1966. Τά μάτια τού σώματος μου μαγεύονταν από τό καταπληκτικό τοπίο πού έβλεπαν καί τά μάτια τής καρδιάς μου προσπαθούσαν νά συλλάβουν αυτό πού δέν φαινόταν εξωτερικά, νά αισθανθούν τόν τόπο τού μυστηρίου εκστατικά. Ξεκίνησα από τίς βιβλιοθήκες τών Ιερών Μονών, σέ συνδυασμό μέ τίς αγιορείτικες ακολουθίες, πού μού φαίνονταν σάν μιά νεκροαναστάσιμη ζωή κουβέντιαζα μέ τούς μοναχούς καί καταλάβαινα ότι είχαν άλλο ήθος καί χρησιμοποιούσαν άλλη γλώσσα άκουγα τίς συνομιλίες τους, πού είχαν μιά ιδιαίτερη χάρη καί αναφέρονταν σέ άλλα ζητήματα έβλεπα έναν κόσμο πού ερχόταν από παλαιά καί εξέφραζε μιά άλλη παράδοση πολύ διαφορετική από τήν στοχαστική-ακαδημαϊκή νοοτροπία καί τήν ηθικίστικη γνώση πού συναντούσα έως τότε έβλεπα μιά νεκροαναστάσιμη πολιτεία. Σάν νά ξυπνούσα από έναν ύπνο καί έβλεπα άλλους ανθρώπους, πού έρχονταν από κάποιο άλλον πλανήτη, μέ άλλα χαρακτηριστικά, άλλη νοοτροπία, άλλη βιοτή.

Από τίς βιβλιοθήκες καί τούς κώδικες, πέρασα στήν ζωή τών κοινοβιακών καί ιδιορρύθμων Μονών –πού τώρα εξέλιπαν ανοίχτηκα στήν σκητιώτικη ζωή καί τήν έρημο περπάτησα ώρες ολόκληρες μέσα στά ήσυχα καί αγιασμένα μονοπάτια τού Αγίου Όρους, πού συνδέουν όλες τίς Ιερές Μονές πέρασα από απότομους, κρημνώδεις βράχους γνώρισα σοφούς καί απλούς μοναχούς, λογάδες καί σιωπηλούς, κατά Χριστόν σαλούς, ανυπόδητους καί μονοχίτωνες, αλλά καί σοφούς καί ευπαιδεύτους, πού στέκονταν θαυμάσια σέ κοσμικά ακροατήρια είδα μάτια έντονα καί διεισδυτικά, αγνά, ήρεμα, γλυκά, αλλά καί μερικά πονηρά πού αποτελούσαν τήν παραφωνία τού Όρους μοιράστηκα τό φαγητό καί τό ποτό τους, αλλά καί τόν γλυκύτατο λόγο τους άκουγα λόγους γιά τόν θάνατο καί τήν ζωή αγάπησα τήν νύκτα καί τόν όρθρο, τίς αγρυπνίες μέ τό παιχνιδιάρικο ψάλσιμο προσευχήθηκα στά μονοπάτια καί κάτω από τά δένδρα, στούς βράχους καί τίς σπηλιές ξαγρύπνησα σέ ολονύκτιες ακολουθίες, αλλά καί σέ μικρά εκκλησάκια, καί μάλιστα στίς απλωταριές, σέ καλοκαιρινές ολόφεγγες βραδιές.

Τό κυριότερο είναι ότι στίς επανειλημμένες επισκέψεις μου άκουσα τήν μυστική κραυγή τού Αγίου Όρους, τόν εσωτερικό κτύπο τής καρδιάς του, τόν ρυθμό τής εσωτερικής μυστικής ζωής του. Είδα τό Άγιον Όρος ως έναν ζωντανό άνθρωπο, πού έχει πνευμόνια μέ τά οποία αναπνέει τό οξυγόνο τής αιωνιότητας στόμα γιά νά κραυγάζη ακατάπαυστα καί νά βρυχάται από πείνα καί δίψα γιά Θεό καρδιά πού έχει τόν ρυθμό τής εσωτερικής νοεράς προσευχής, μέσα από τήν οποία βγαίνει μιά δυνατή φωνή μέ τήν επένδυση τής σιωπής σώμα πολυόμματο, σάν τά Χερουβείμ, πού βλέπουν μακρυά. Όλα αυτά άν καί φαίνωνται αντίθετα μεταξύ τους, εν τούτοις είναι αρμονισμένα.

Σέ όλες τίς μετέπειτα επισκέψεις μου, στίς δεκατίες τού '60, '70, '80, είχα κέντρο τήν Νέα Σκήτη, μιά ευλογημένη από κάθε πλευρά περιοχή, μένοντας στό καλύβι τού Αρχιμανδρίτου Σπυρίδωνος (Ξένου), πού τόν είχα Διευθυντή στό οικοτροφείο τού Αγρινίου, κατά τά μαθητικά μου χρόνια, μιά ισχυρή φυσιογνωμία, πού εξέφραζε τήν αρρενωπότητα τών αγιορειτών Πατέρων, μέ τόν αυθόρμητο, διεισδυτικό, ελεγκτικό λόγο, αλλά καί τήν μητρική καρδιά, όταν χρειαζόταν. Από τήν Νέα Σκήτη, όπου ασκούνταν ευλογημένοι Πατέρες καί διατηρώ συγκινητικές αναμνήσεις στήν καρδιά μου, ως πολύτιμο θησαυρό, ξανοιγόμουν, ως σέ ορμητήριο πνεύματος, στήν έρημο τού Αγίου Όρους.

Στό Άγιον Όρος γνώρισα έναν άλλον κόσμο, μιά άλλη Ήπειρο, γύρισα στό παρελθόν καί αισθανόμουν τό μέλλον, είδα πώς περίπου ζούσε ο Αδάμ πρό τής πτώσεως, πώς θρηνούσε μετά τήν έξοδο από τόν Παράδεισο, πώς ζούσε μέσα στόν άδη καί πώς ζή τώρα στόν Παράδεισο. Γνώρισα πολλούς αγιορείτες πού ζούσαν όλες τίς φάσεις τής αδαμικής ζωής, δηλαδή τής προπτωτικής, τής μεταπτωτικής, καί τής εσχατολογικής. Τό Άγιον Όρος είναι σέ σμικρογραφία ολόκληρη η πνευματική αυτοβιογραφία τής ανθρωπότητας, μέ τίς πτώσεις καί τίς αναστάσεις, τήν κοινωνικότητα καί τήν αναρχία, τήν ηθική καί τήν ασκητική, τήν λογική καί τήν υπερλογική, τόν βίο καί τήν ζωή.

Πηγή: http://www.parembasis.gr/2012/12_02_14.htm 

Καθυστερημένο χρονικά, αλλά καλό ...

Το αλίευσα από το διαδίκτυο και το δημοσιεύω έστω και με μια χρονική καθυστέρηση - αξίζει όμως.

Όνειρο ζουν ...

Είναι δυνατόν να συμφωνεί κανείς με τα λεγόμενα του Πρετεντέρη; Κι όμως είναι. Το χθεσινό άρθρο του στα ''Νέα'' περιγράφει με σαφήνεια και την αναγκαία δηκτικότητα την κατάσταση που επικρατεί στο ΠΑΣΟΚ αυτή την περίοδο. Φυσικά λείπει η αυτοκριτική για όσα κατά καιρούς έχει γράψει και πει ο ίδιος. Αλλά μην τα θέλουμε κι όλα ...
Το αναδημοσιεύω:

''Ομολογώ ότι δεν κατάφερα να καταλάβω για ποιον λόγο πανηγύριζαν και χειροκροτούσαν τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ επί διήμερο. Εχει συμβεί άραγε κάτι που δεν υπέπεσε στην αντίληψή μας;

Διότι αν δεν συνέβη κι αν δεν ζούμε σε άλλη χώρα, δυσκολεύομαι να καταλάβω για ποιον λόγο αποθεώνονται μεταξύ τους.

Επειδή η χώρα ξεπέρασε για πρώτη φορά μετά τον πόλεμο το ένα εκατομμύριο ανέργους;

Επειδή κατέρριψε το πανελλήνιο ρεκόρ της ύφεσης με 7,5%;

Επειδή η διακυβέρνησή τους έκανε την Ελλάδα συνολικά φτωχότερη κατά 15% ενώ έχει δρομολογήσει μια ύφεση μεγαλύτερη από 5% και για το 2012;

Επειδή διαλύθηκαν οι εργασιακές σχέσεις, κόπηκαν οι μισθοί κατά 20% και οι συντάξεις πάνω από 30%;

Επειδή έκλεισαν περισσότερες από τριακόσιες εξήντα χιλιάδες επιχειρήσεις;

Επειδή φτώχυναν οι άνθρωποι και διαλύθηκαν τόσες ζωές;

Θα μπορούσα να συνεχίσω τον κατάλογο αλλά δεν έχει νόημα.

Επί της ουσίας, δεν πιστεύω να υπήρξε έλληνας πολίτης με στοιχειώδη αίσθηση των πραγμάτων και της πραγματικότητας που να μην αναρωτήθηκε το διήμερο: Μα γιατί συγχαίρουν αλλήλους, γιατί συγκινούνται μόνοι τους και γιατί πανηγυρίζουν;

Αν άκουγε κανείς ορισμένους ομιλητές (από τον απερχόμενο πρόεδρο έως τον Παπουτσή) κάτι εξαιρετικό συνέβη την τελευταία διετία για το οποίο θα πρέπει να χρωστούμε αιώνια ευγνωμοσύνη στο ΠΑΣΟΚ, στον Παπανδρέου, ενδεχομένως και στον Παπουτσή που συμμετείχε στο όνομα της αριστερής φυσιογνωμίας του.

Ανεπηρέαστοι, ανεπίδεκτοι και αμετανόητοι, ούτε καν αναρωτήθηκαν γιατί έπεσαν από την κυβέρνηση, γιατί διαλύθηκε η χώρα και γιατί το ΠΑΣΟΚ πασχίζει να πιάσει διψήφιο στις δημοσκοπήσεις.

Ακουσα ένα «συγγνώμη» από τον Βενιζέλο. Καλοδεχούμενο αλλά δεν είναι αρκετό. Ούτε πειστικό.

Κυρίως όταν κι αυτό ακόμη το λειψό «συγγνώμη» δεν λέγεται από καρδιάς, δεν εκφέρεται ταπεινά και συντετριμμένα, αλλά χάνεται μέσα σε άμετρους πανηγυρικούς για μια συντεταγμένη χρεοκοπία. Λες και κατέλαβαν τα Εκβάτανα!

«Ονειρο ζουν, μην τους ξυπνάτε...» - που λέει και η διαφήμιση.

Να το δεχτώ αλλά πρέπει να ξυπνήσουν. Και πρέπει να βάλουμε όλοι τις φωνές για να ξυπνήσουν.

Διότι σε ενάμιση μήνα έχουμε εκλογές. Και το ΠΑΣΟΚ κινδυνεύει να υποστεί πρωτοφανή συντριβή αν πάει να συναντήσει τους ψηφοφόρους με παιάνες, εμβατήρια και μαζορέτες.

Αν δεν αντικρίσει κατάματα και γενναία τα λάθη (ορισμένα από τα οποία εγκληματικά...), τις παραλείψεις και τις ευθύνες του. Αν δεν προσγειωθεί στη χώρα που κυβέρνησε επί δυόμισι χρόνια με τραγική ανεπάρκεια.

Κι αν δεν συνειδητοποιήσει ότι την παραδίδει χειρότερη, φτωχότερη και δυστυχέστερη απ' όσο την παρέλαβε''.

Οι νεκροφόρες χαρακτηρίζονται πλέον από το Ελληνικό Κράτος ως ...επιβατικά αυτοκίνητα

Μπορεί κανείς να φανταστεί έναν άνδρα να βγάζει βόλτα τη σύντροφό του με νεκροφόρα; Μπορεί, επίσης, να διανοηθεί έναν πατέρα να πηγαίνει το παιδί του στο σχολείο με ασθενοφόρο;
Στην Ελλάδα, που όλα μπορούν να συμβούν, αυτό ακόμη δεν το έχουμε δει. Πριν από μερικούς μήνες, ωστόσο, έκπληκτοι αλλά και… έντρομοι οι πολίτες αυτής της χώρας είδαν χιλιάδες νεκροφόρες να κατακλύζουν ξαφνικά το κέντρο της Αθήνας και άλλων μεγάλων ελληνικών πόλεων.
Αιτία; Η απόφαση του υπουργείου Οικονομικών, με την οποία οι νεκροφόρες και τα ασθενοφόρα χαρακτηρίζονται,  πλέον, επιβατικά αυτοκίνητα και πληρώνουν αυξημένα τέλη κυκλοφορίας!
Μέχρι το 2011, οι νεκροφόρες υπάγονταν στην κατηγορία των επαγγελματικών ιδιωτικής χρήσης οχημάτων ειδικής κατηγορίας.
Από φέτος όμως, τα τέλη κυκλοφορίας τους υπολογίζονται σύμφωνα με τον κυβισμό τους και την παλαιότητα του οχήματος – όπως συμβαίνει και για τα ΙΧ αυτοκίνητα.
Η διαφορά; Όταν ένας ιδιοκτήτης νεκροφόρας το 2011 κατέβαλε 22 ευρώ για τέλη κυκλοφορίας, φέτος κλήθηκε να πληρώσει 1.320 ευρώ. Ή αν πέρυσι πλήρωνε 95 ευρώ, το 2012 πλήρωσε 1.100 ευρώ.
Τώρα, πέντε σωματεία ιδιοκτητών γραφείων τελετών και επτά κάτοχοι νεκροφόρων, προσέφυγαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας, ζητώντας να ακυρωθεί η απόφαση ως αντισυνταγματική και παράνομη.
Δεν είναι η μόνη παράλογη απόφαση που έχει ληφθεί αυτά τα δύο χρόνια μπροστά στο επείγον της ενίσχυσης των κρατικών ταμείων. Είναι, ωστόσο, ακόμη μία ένδειξη του μεγαλείου του ελληνικού παραλογισμού, που σε συνδυασμό με την ανάγκη, μπορεί να… σε στείλει αδιάβαστο!

Πηγή: http://www.aixmi.gr/index.php/exw-nekrofora/ 

«Αν είναι να πουλάμε κινέζικα σε Κινέζους, γυρίζουμε στην Κίνα»

Αντιγράφω από την 'Καθημερινή':

Μεσημέρι στην οδό Αγησιλάου. Μια τηλεόραση στη μέση του πεζοδρομίου παίζει μια κινέζικη ταινία, τρία αγόρια την παρακολουθούν γονατισμένα στο πεζοδρόμιο. Ούτε κόκκινοι δράκοι ούτε ψάθινα καπέλα ούτε σπίτια - γόνδολες και μεταξένιες ρόμπες. Μόνο πολλοί άνθρωποι που τρέχουν πάνω - κάτω, μηχανάκια παντού και παιδιά που τρώνε στη μέση του δρόμου. Εκατόν πενήντα μαγαζιά σε είκοσι οικοδομικά τετράγωνα. Αυτή είναι η Chinatowτων Αθηνών. Ή τουλάχιστον, αυτή ήταν μέχρι σήμερα. Γιατί κανείς δεν μπορεί να ξέρει αν σε ένα χρόνο από τώρα θα υπάρχει ακόμα στο Μεταξουργείο αυτή η μικρή ασιατική πολιτεία.
Από το 2000 και μετά, είκοσι χιλιάδες άνθρωποι ήρθαν σιγά σιγά εδώ από την Κίνα, να στήσουν τη δική τους αποικία. Δεν ήταν ποτέ τόσο γραφική όσο εκείνη της Αγγλίας ούτε τόσο ξεχωριστή όσο εκείνη της Αμερικής. Οι Κινέζοι στην Ελλάδα, βλέπετε, δεν ήρθαν για να μείνουν - ποιος αφήνει τη χώρα του για να ζήσει στην Ευριπίδου και στην Αγησιλάου;
Ηρθαν να βγάλουν λεφτά να στείλουν στην πατρίδα τους και να βγάλουν και βίζα, να περάσουν στην Ευρώπη. Η Ελλάδα ήταν απλώς ο ενδιάμεσος σταθμός. Κι έτσι, κανείς εδώ δεν μιλάει Ελληνικά, κανείς δεν κυκλοφορεί μετά τις 9 το βράδυ, κανείς δεν δουλεύει λιγότερο από 12 ώρες τη μέρα. Αλλά τα πράγματα αλλάζουν - και όσο περνάει ο καιρός, ούτε αυτά δεν σου εξασφαλίζουν πια μια καλή ζωή στην κινέζικη γειτονιά της Αθήνας.
Μέσα στο 2010, έκλεισε το 10% των κινέζικων μαγαζιών. «Ο τζίρος έπεσε στο μισό», λέει ο Σαν που πουλάει ρούχα. «Και μετά, δεν ξανανέβηκε ποτέ. Ολο και κλείνουν μαγαζιά, όλο και πέφτουμε». Στους δρόμους γύρω από την Αγησιλάου, το κύμα επιστροφής για την Κίνα ξεκίνησε στα μέσα του 2011. «Τώρα που το σκέφτομαι, το 2010 ήταν σχετικά καλό», λέει ο Σαν. «Αλλά το 2011, όχι». «Και το 2012;», τον ρωτάω. Ο Σαν κουνάει το κεφάλι.
«Το 2012 είναι η Χρονιά του Δράκου!», λέει γελώντας. «Εγώ ήθελα ο Δράκος να με βρει στην Ιταλία», κάνει ο Τομ από δίπλα. Το σχέδιό του μερικά χρόνια πριν που ήρθε στην Ελλάδα ήταν να περάσει στην Ανκόνα με πλοίο και να καταλήξει στο Μιλάνο ή στη Ρώμη. «Αλλά πώς;», μονολογεί. Πλέον, όλα άλλαξαν. Οι περισσότεροι άνθρωποι που ήρθαν εδώ κάνοντας το μακρύ ταξίδι από την Κίνα καταλαβαίνουν πως πια τα σχέδια που τους έφεραν στην Ελλάδα είναι απίθανο να πραγματοποιηθούν. Και ο Τομ δεν αποτελεί εξαίρεση.
Ο Τσε και η Λέια
Χωρίς τον Τομ, αυτό το ρεπορτάζ θα ήταν πολύ δύσκολο να γίνει. Είναι 35 χρόνων και έχει αγγλικό όνομα γιατί ο πατέρας του ήταν ναυτικός από την Αγγλία. Στα 20 του βρέθηκε στην Κίνα κι ερωτεύτηκε μια κοπέλα από ένα χωριουδάκι. Κι έτσι, ο Τομ, ο γιος του, μπορεί να είναι Κινέζος, αλλά ξέρει αγγλικά και μπορεί να μου μεταφράζει ό,τι λένε οι συμπατριώτες του. «Το κακό», λέει, «είναι που δεν έχω και αγγλικό διαβατήριο!». Εστω κι έτσι, ο Τομ έχει σαφές πλεονέκτημα σε σχέση με τους συμπατριώτες του. Κανείς άλλος απ' όσους συναντώ στην Τσάιναταουν της Αθήνας δεν μιλάει αγγλικά. «Αν μπορούσα, θα μάθαινα κι Ελληνικά», λέει ο Τομ. «Αλλά ώς το καλοκαίρι, bye - bye Greece!».
Μπορεί να μην ξέρει ακόμα πού θα πάει, αλλά είναι σίγουρος πως θα φύγει. Και δεν είναι ο μόνος. Ο Τσε και η Λέια από την επαρχία Φουτσιάν είναι πια εδώ δέκα χρόνια σχεδόν. Τα μέρη της Αθήνας όπου έχει ζήσει η Λέια μπορεί και τα προφέρει - «πρώτα Πατήσια, Κυψέλη, μετά Ομόνοια», λέει όταν τη ρωτάω που έχει δουλέψει. Και από πρόπερσι, εδώ. «Το στοκ στο μαγαζί τώρα μπορεί να κρατήσει κι έξι μήνες», μου μεταφράζει ο Τομ. «Μπορεί και παραπάνω. Παλιά, το 2008, σε ένα - δύο μήνες ξεπουλούσες». Παρά ταύτα, η Λέια δεν θέλει να φύγει από' την Ελλάδα - μπορεί οι δουλειές να μην πηγαίνουν καλά, αλλά εδώ γεννήθηκε η κόρη της και δεν θέλει να της αναστατώσει τη ζωή.
Ομως, όσο βαθαίνει περισσότερο η κρίση, ο άνδρας της ο Τσε επιμένει όλο και πιο πολύ. «Δεν βγάζουμε αρκετά λεφτά για να τα στέλνουμε στην Κίνα πια», της λέει. «Τι νόημα έχει να ζούμε εδώ;». Δεν είναι ο μόνος που σκέφτεται έτσι, καθένας στην Τσάιναταουν της Αθήνας έχει τουλάχιστον τρεις γνωστούς που άφησαν πίσω τους την Ελλάδα.
Ακόμα και ο Τομ που μεταφράζει τα λόγια του Τσε μοιάζει να συμφωνεί μαζί του. «Εμείς ήρθαμε εδώ για να πουλάμε κινέζικα στους Ελληνες», λέει. «Αν είναι να πουλάμε κινέζικα στους Κινέζους, πάμε και στο Πεκίνο». «Οι Ελληνες δεν αγοράζουν πια από εδώ;», τον ρωτάω. «Οχι μόνο από εδώ», απαντάει. «Οι Ελληνες δεν αγοράζουν πια από πουθενά!».

Πηγή:  http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_100041_11/03/2012_475483

ΥΓ. Φαντάζομαι ότι και τους Έλληνες στους ΄Κινέζους' τους συμπεριλαμβάνει ο συμπαθής Τομ. Άλλωστε η αγοραστική μας δύναμη ίσως να είναι και μικρότερη από του μέσου Κινέζου σε λίγο ...

Ένας 25χρονος Έλληνας προσπαθεί να ξαναχτίσει τη ζωή του στο Παρίσι. Εύκολο; όχι και τόσο ...

Μπορεί οι νέοι στην Ελλάδα να αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα ως προς την επιβίωσή τους και την ανεύρεση εργασίας, ωστόσο η φυγή στο εξωτερικό δεν είναι πάντα η λύση.

Αυτό αποδεικνύει επιστολή Έλληνα φοιτητή την οποία δημοσιεύει η γαλλική ιστοσελίδα Rue89.

O 25χρονος Ραφαήλ Π. περιγράφει την κατάσταση που έζησε και ζει στη Γαλλία, μετά την φυγή του από την Ελλάδα. Όπως γράφει, τα πράγματα κάθε άλλο παρά ρόδινα μπορούν να χαρακτηριστούν, καθώς οι Έλληνες αντιμετωπίζονται με καχυποψία. Αναφέρει ακόμα ότι παρά το ότι ξεκίνησε με ελπίδες, παραμένει άνεργος και αδυνατεί να βρει σπίτι, καθώς οι Γάλλοι είναι ιδιαίτερα επιφυλακτικοί. Ο 25χρονος κλείνει την επιστολή του με το ερώτημα "σε ποιο σημείο του πλανήτη θα μπορούσα να εγκατασταθώ για να προσφέρω αυτά που πιστεύω;".

Ολόκληρη η επιστολή:
"Είμαι ένας ακόμα Έλληνας που εγκατέλειψε τη χώρα του για να ζήσει καλύτερα. Ένας ακόμα Έλληνας που μέσα στην απόγνωση του έφυγε από την Ελλάδα αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον.
Ήθελα να φύγω από την Ελλάδα σχεδόν από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Και είχα επιλέξει σαν χώρα προορισμού την Γαλλία. Πίστευα πάντα ότι η Γαλλία μπορούσε να μορφώσει ένα νέο, να τον βοηθήσει να εξελιχθεί σαν άνθρωπο, να τον ολοκληρώσει σαν καλλιτέχνη. Όπως έκανε παραδοσιακά, αυτή η μεγάλη χώρα στη μακρά ιστορία της για όλους τους ξένους που την έβλεπαν σαν ένα καταφύγιο πολιτισμού.
Το Παρίσι ήταν παραδοσιακά άλλωστε μια φιλόξενη εστία για τους καλλιτέχνες που αναγκαζόντουσαν με ή χωρίς τη θέληση τους να εγκαταλείψουν τη χώρα τους και να βρουν ένα καινούριο προορισμό. Ρομαντικό; Σίγουρα.
Εγκατέλειψα τις σπουδές μου στη βιολογία χωρίς να πάρω το πτυχίο μου και εγκαταστάθηκα στην Αθήνα για να αφοσιωθώ στην τέχνη. Αυτό έγινε το Φεβρουάριο του 2010 όταν ξέσπασε η κρίση στην Ελλάδα και ξεκίνησαν οι διαδηλώσεις στην Αθήνα προκαλώντας μεγάλες υλικές ζημιές στην πρωτεύουσα.
Ήταν τότε που η αστυνομία, δηλαδή το κράτος, στάθηκε απέναντι στους πολίτες, τους οποίους αποκαλούσε αναρχικούς, ρίχνοντας τους χημικά και χτυπώντας τους αδιακρίτως. Για την Αστυνομία ήταν όλοι οι διαδηλωτές "αναρχικοί", ακόμα και αν επρόκειτο για φιλήσυχους πολίτες.
Είδα με τα ίδια μου τα μάτια την επίθεση που δέχθηκε μία τράπεζα στο κέντρο της πόλης με βόμβες μολότοφ που στοίχισαν τη ζωή σε τρεις ανθρώπους μεταξύ των οποίων και σε μία έγκυο γυναίκα. Εκείνη τη μέρα γυρίζοντας σπίτι μου και βλέποντας την Αθήνα πληγωμένη από τις υλικές καταστροφές, αποφάσισα ότι είχε έρθει η ώρα να εγκαταλείψω την Ελλάδα.
Κατάφερα να φύγω από την Ελλάδα στις 25 Σεπτεμβρίου του 2011 όταν βρήκα τα χρήματα για το ταξίδι και τα πρώτα έξοδα και έγινα δεκτός από το τμήμα Ιστορίας της Τέχνης του Πανεπιστημίου της Ντιζόν. Πίστεψα ότι μπορούσα πλέον να κάνω τις σπουδές που πάντα ήθελα να κάνω, να ζήσω και να εργαστώ σε μία χώρα που πάντα θαύμαζα.
Είχα δανειστεί ένα μικρό ποσό και ήλπιζα ότι οι ευκαιρίες για να βρω μία δουλειά σε μία μεγάλη χώρα όπως η Γαλλία θα ήταν πολύ περισσότερες από την Ελλάδα. Ήμουν αποφασισμένος να κάνω οποιαδήποτε δουλειά για να μπορέσω να ζήσω και να σπουδάσω στη Γαλλία.
Όταν έφτασα μου ζήτησαν βίζα και άδεια παραμονής παρόλο που η Ελλάδα ήταν μέλος της ευρωπαϊκής ένωσης -από τα πιο παλιά- και συμμετείχε στην Ευρωζώνη.
Μου ζήτησαν επίσης ατελείωτα δικαιολογητικά και εγγυήσεις για να μου νοικιάσουν ένα μικρό διαμέρισμα. "Ξέρετε η χώρα σας δεν είναι αρκετά αξιόπιστη", μου είπε ο υπάλληλος του μεσιτικού γραφείου, για να δικαιολογήσει τις επιπλέον εγγυήσεις που μου ζητούσε για να μου νοικιάσουν το διαμέρισμα.
Μόλις εγκαταστάθηκα άρχισα να στέλνω το βιογραφικό μου σε όποια προσφορά εργασίας έβλεπα στις αγγελίες.
Έστειλα αμέτρητα CVs. Είπα και ψέματα αφού δεν έχω εργαστεί ποτέ σαν οικονόμος, σαν γκρουμ, σαν ρεσεψιονίστας ή σαν ντελίβερι μπόι.
Περιμένοντας τις απαντήσεις και με την ελπίδα ότι θα με προσλάβουν κάπου, συνέχισα να στέλνω και άλλα βιογραφικά. Λαντζέρης, μανάβης, υπάλληλος σε ψαράδικο, νυχτερινός φύλακας.
Ήμουν έτοιμος να πω ναι σε οποιαδήποτε δουλειά πρόσφεραν οι αγγελίες. Δεν πήρα καμία απάντηση εκτός από μία που μου έστειλε μια αλυσίδα φαστ φουντ που διαφήμιζε την αλληλεγγύη της στην Ελλάδα και υποτίθεται ότι θα με προσλάμβανε. Δεν το έκανε ποτέ.
Αναγκάστηκα να φύγω από τη Ντιζόν και να εγκαταλείψω για δεύτερη φορά της σπουδές μου. Τώρα βρίσκομαι κάπου στη Νότια Γαλλία φιλοξενούμενος σε φίλους και περιμένοντας μια θετική απάντηση για εργασία στα CVs που συνεχίζω να στέλνω. Δυστυχώς οι απαντήσεις, όταν έρχονται, είναι πάντα αρνητικές.
Και τώρα συνεχίζω να σκέφτομαι καθημερινά σε πιο σημείο του πλανήτη θα μπορούσα να εγκατασταθώ για να προσφέρω αυτά που πιστεύω ότι μπορώ να προσφέρω. Και επειδή δεν βρίσκω απάντηση η απορία αυτή με σιγοτρώει σαν το σαράκι και με καταθλίβει καθημερινά γιατί ξέρω ότι μπορώ να προσφέρω".

Πηγή: http://news247.gr/ellada/politiki/politiki-krisi/katadikasmenos_sthn_anergia_epeidh_einai_ellhnas.1669061.html 

Αφιερωμένο εξαιρετικά στο Ελληνικό Δημόσιο

Το video δεν είναι ελληνικής προέλευσης, αλλά είναι σα να έχει γυριστεί για την ελληνική πραγματικότητα - προφανώς συμβαίνουν κι αλλού!

Η Ελλάδα μας από ψηλά

                                      
                  Ένα υπέροχο ταξίδι στο γαλάζιο και το λευκό.

Πετρέλαιο στο Ελληνικό υπέδαφος - υπάρχει; Κι αν ναι, γιατί τώρα οι έρευνες ;

Και ξαφνικά η Ελλάδα έγινε το επίκεντρο του παγκόσμιου πετρελαικού ενδιαφέροντος!  Οκτώ εταιρείες, ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση ενδιαφέροντος  του υπουργείου Ενέργειας για την διενέργεια σεισμικών ερευνών για υδρογονάνθρακες στις περιοχές νότια της Κρήτης και το Ιόνιο. Συνεντεύξεις επί συνεντεύξεων ειδικών κατακλύζουν τα ΜΜΕ τις τελευταίες εβδομάδες. Δεν θα ήταν υπερβολή να πει κανείς ότι τα πετρέλαια είναι σχεδόν το δεύτερο θέμα στην επικαιρότητα μετά το σταθερά πρώτο τα τελευταία δύο χρόνια - αυτό της οικονομικής κρίσης.
Και βέβαια γεννάται αυτόματα το λογικό ερώτημα - ΓΙΑΤΙ ΤΩΡΑ; Γιατί τόσα χρόνια οι πολιτικοί μας σφύριζαν αδιάφορα για το συγκεκριμένο ζήτημα, ενώ όσοι μιλούσαν για το πλούσιο ελληνικό υπέδαφος χαρακτηρίζονταν ως γραφικοί;
Το πολύ διαφωτιστικό άρθρο από το newpost.gr που ακολουθεί επιχειρεί να θέσει κάποια πολύ ουσιώδη ερωτήματα. Τις απαντήσεις όμως θα πρέπει να τις δώσουν κάποιοι άλλοι...

"Οκτώ εταιρείες, ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση ενδιαφέροντος  του υπουργείου Ενέργειας για την διενέργεια σεισμικών ερευνών για υδρογονάνθρακες στις περιοχές νότια της Κρήτης και το Ιόνιο. Διαγωνιστική διαδικασία, που πέρασε από...χίλια κύματα και που ακόμη και τώρα γεννά εύλογα ερωτήματα για τoν τρόπο –αλλά κυρίως τον χρόνο-  προκήρυξης της.
Το γεγονός, πως πρόκειται για τις πλέον αξιόπιστες εταιρείες διεθνώς αναδεικνύει το ζωηρό ενδιαφέρον των ξένων ενισχύοντας την εκτίμηση όσων εδώ και χρόνια κάνουν λόγο για ακατανόητη καθυστέρηση, αμέλεια ή προχειρότητα της ελληνικής πλευράς σε ένα τόσο ουσιώδες ζήτημα. 
Παράλληλα εγείρει πλήθος εύλογων ερωτημάτων για την ίδια την διαγωνιστική διαδικασία κυρίως όμως για την πολιτική, που ακολουθήθηκε τα τελευταία επίμαχα 2-3 χρόνια που ως συνέπεια είχε την  υπαγωγή της Ελλάδος σε καθεστώς επιτροπείας των δανειστών της. 
Στο αυτονόητο ερώτημα γιατί μόνο νότια της Κρήτης και στο Ιόνιο έχει απαντήσει μόλις λίγες μέρες πριν την ανακοίνωση των ονομάτων των εταιρειών ο ίδιος ο υφυπουργός Ενέργειας. Ο χαρακτηρισμός από τον Γιάννη Μανιάτη, του Αιγαίου και της περιοχής που εκτείνεται έως την Μεγίστη ως...διακεκαυμένης (επί της ουσίας αμφισβητούμενης-γκρίζας από την πλευρά της Αγκυρας) είναι εύγλωττος.  Και προς περαιτέρω συζήτηση για το κατά πόσον η Αθήνα προτίθεται  αφ΄ ενός να χειριστεί το θέμα του ορισμού της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης αφ΄ ετέρου για τον φερόμενο ως ευρύτερο σχεδιασμό ερευνών, αξιοποίησης από μεικτά επιχειρηματικά σχήματα σε προσφορότερο χρόνο. Επί της ουσίας η Αθήνα με την στάση της αφήνει τον κίνδυνο για συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο ανοιχτό. Δεδομένης μάλιστα της μεθοδικής προσπάθειας της Άγκυρας να διευρύνει τον κύκλο των διεκδικήσεων της, όπως αποκάλυψε τελευταία το Moneypost η όλη υπόθεση περιπλέκεται περισσότερο.
Εξίσου εύλογο το ερώτημα γιατί τώρα μετά μάλιστα από μία περίεργη τακτική, που ακολουθήθηκε με αμφίσημες τοποθετήσεις τόσο του πρώην πρωθυπουργού όσο του αντιπροέδρου και της τωρινής κυβέρνησης οι οποίοι αμφισβητούσαν την ύπαρξη αξιοποιήσιμων κοιτασμάτων στον ελληνικό χώρο. 
Οι μνήμονες θα θυμούνται τις δηλώσεις του Γ. Παπανδρέου (σε διεθνή φόρα και επίσημες ημερίδες) πως τα πετρελαιοπιθανά κοιτάσματα δεν είναι άξια λόγου, εκτιμήσεις που αναθεώρησε στη συνέχεια. Ανάλογες ήταν οι αναφορές και του Θ. Πάγκαλου, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ χαρακτήριζε γραφικούς όσους αναφέρονταν στο θέμα λέγοντας, πως δεν υπάρχει πετρέλαιο κ.λ.π 
Από την άλλη, και με βάση τα όσα δημοσιοποιήθηκαν τελευταία (αποκαλύψεις του Wikileaks για σχετικά στοιχεία του Stratfor) φαίνεται, πως όλον αυτόν τον καιρό οι ξένοι ενημερώνονταν για τα πιθανά κοιτάσματα νότια της Κρήτης, ερευνούσαν και συνέτασσαν μελέτες που πιθανόν να είναι πλέον γνωστές σε κάποιες από τις οκτώ εταιρείες. 

Τι έχει αλλάξει όμως δραματικά όσον αφορά την κατάσταση μετά την αποδοχή των όρων της νέας δανειακής σύμβασης;
Κατ αρχήν η δέσμευση της χώρας, πως πρώτα απ΄ όλους θα πληρώνονται οι δανειστές από τα έσοδα του  περίφημου ειδικού λογαριασμού. Κατά συνέπεια για να μην αιωρούνται θεωρίες συνωμοσίας και  έωλα δηλητηριώδη ερωτήματα θα πρέπει να απαντηθεί από τον Γ. Μανιάτη αλλά και από τον ίδιο τον πρωθυπουργό κατά πόσον τα πιθανά έσοδα από την πώληση δικαιωμάτων εκμετάλλευσης-αξιοποίησης θα καταλήγουν στα ταμεία του κράτους ή στον «ειδικό λογαριασμό». 
Εάν μάλιστα κρίνουμε από το τελευταίο «άδειασμα» του Λ. Παπαδήμου στο δόγμα Πάγκαλου «πετρέλαιο δεν υπάρχει» το όλο θέμα αποκτά περισσότερο ενδιαφέρον''.

Πηγή:  http://www.newpost.gr/moneypost/post/110833/Πετρέλαια-υπάρχουν%3a-Που-θα-πηγαίνουν-τα-λεφτά.../  

Προϊστορικό φυτό άνθισε στη Ρωσία μετά από 32.000 χρόνια

Ένα πρωτοποριακό πείραμα έφερε ξανά στη ζωή το αρχαιότερο φυτό που έχει ποτέ αναγεννηθεί και ανοίγει τον δρόμο για την αναβίωση και άλλων αρχαίων φυτικών ειδών.
Εδώ και 32.000 χρόνια, ένας προϊστορικός σκίουρος της εποχής των παγετώνων είχε κρύψει βαθιά στο μόνιμα παγωμένο έδαφος της Σιβηρίας σπόρους φυτών για να τους φάει εν καιρώ. Τώρα, Ρώσοι επιστήμονες, που ανακάλυψαν την υπόγεια κρυψώνα του «θησαυρού», κατάφεραν να αναστήσουν ένα ολόκληρο φυτό, που αναπτύχθηκε και έβγαλε άνθη. Τα προηγούμενα ρεκόρ αναβίωσης φυτού αφορούσαν ένα φοίνικα ηλικίας 2.000 ετών στο Ισραήλ και έναν λωτό ηλικίας 1.200 ετών.
Το προϊστορικό φυτό, η αρκτική στενόφυλλη σιληνή (Silene stenophylla) που οι Ρώσοι ξαναζωντάνεψαν, μοιάζει πολύ με τον σύγχρονο απόγονό του που φυτρώνει στην ίδια τούντρα της βορειανατολικής Σιβηρίας, μια ένδειξη για το πόσο καλά προσαρμοσμένο είναι στο δύσκολο περιβάλλον του από εξελικτική σκοπιά. Το σύγχρονο φυτό έχει απλώς μεγαλύτερους σπόρους και λιγότερα μπουμπούκια, ενώ οι ρίζες του αναπτύσσονται πιο γρήγορα.
Οι Ρώσοι επιστήμονες πέτυχαν να «αναστήσουν» το αρχαίο σιβηρικό φυτό ενισχύοντας τον κατεψυγμένο ιστό του με αναπτυξιακές ορμόνες, ενεργοποιώντας έτσι την κυτταρική διαίρεσή του, τον πολλαπλασιασμό του και τελικά την πλήρη ανάπτυξη ενός νέου βιώσιμου φυτού (στην πραγματικότητα αναγέννησαν 36 τέτοια αρχαία φυτά).
Πάντως οι βιολόγοι είναι παραδοσιακά επιφυλακτικοί για τέτοιους εντυπωσιακούς ισχυρισμούς αναβίωσης αρχαίων φυτών μέχρι να υπάρξει ανεξάρτητη διασταύρωση. Στο παρελθόν, για παράδειγμα, ιστορίες για αναγέννηση σιταριού από σπόρους που είχαν βρεθεί σε τάφους φαραώ, θεωρήθηκαν αναξιόπιστες. Όμως οι ρωσικοί σπόροι έχουν ελεγχθεί για την αρχαιότητά τους (31.800 έτη) με την μέθοδο του ραδιενεργού άνθρακα και αυτό ενισχύει την «υπόληψή» τους. Παρόλα αυτά, αρκετοί δυτικοί επιστήμονες δηλώνουν έκπληκτοι και, προς το παρόν, μάλλον δύσπιστοι.

Πηγή:  http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_21/02/2012_429067

...τρέχουμε κακόγουστοι, χωρίς μνήμη, λαχανιασμένοι και χαζοχαρούμενοι προς τον όλεθρο...

Διάβασα, όπως πολλοί, το κείμενο-απολογισμό του Π. Κωστόπουλου εξ' αφορμής της πτώσης της 'αυτοκρατορίας' του όπως και πολλών άλλων παρομοίων που δεν άντεξαν -και δεν θα μπορούσαν ν' αντέξουν- στις νέες οικονομικές συγκυρίες.
Θέλω όμως ν΄αναδημοσιεύσω ένα κείμενο απάντηση του Γιάννη Αγγελάκα του συγκροτήματος 'Τρύπες' που εξ' αφορμής της πτώσης (;) της γενιάς και νοοτροπίας 'Κωστόπουλου' τα λέει χύμα και τσουβαλάτα:

«Διαβάζοντας την επιστολή-απάντηση-απολογία του κ. Πέτρου Κωστόπουλου για το κλείσιμο της ΙΜΑΚΟ έκανα μερικές σκέψεις ψύχραιμες χωρίς ίχνος χαιρεκακίας, μερικές στιγμές μάλιστα ένοιωσα μια βαθειά θλίψη για τις στενοχώριες, τις έννοιες και τα δυσβάσταχτα βάσανα που περνά κάποιος άνθρωπος που υπήρξε μέχρι πρότινος ο γκουρού της ανεμελιάς και της ελαφράδας για ένα μεγάλο κομμάτι της νεοελληνικής μας κοινωνίας.
Ωστόσο η έκπληξη ή η αποκορύφωση αν θέλετε της κατάθλιψης που τραγικά διαπερνά όλο το κείμενο έρχεται την τελευταία στιγμή στο τελευταίο του υστερόγραφο: 'ΥΓ.: Πάτησα σχεδόν τα 60 αλλά επιμένω: Η ζωή είναι μικρή για να είναι θλιβερή. Θα τα ξαναπούμε…'.
Δεν λέω, μπορεί και να' ναι ηρωικό να βλέπεις τον καπετάνιο να βουλιάζει με το πλοίο του, μέσα στα τοξικά απόβλητα που ο ίδιος δημιουργούσε όλα αυτά τα χρόνια, φωνασκώντας δεν μετανιώνω, αλλά πείτε μου αν υπάρχει ένας στοιχειωδώς σκεπτόμενος και ευαίσθητος Έλληνας που να μη γνωρίζει έστω και εκ τω υστέρων ότι το εν λόγω απόφθεγμα υπήρξε ένα απο τα βασικά συνθήματα με τα οποία η πασοκική πανούκλα έπεσε πάνω στη παραζαλισμένη μεταπολιτευτική ελληνική κοινωνία τότε στα μέσα της δεκαετίας 80 για να αποπλανήσει και να μυήσει σχεδόν τους πάντες δεξιούς αριστερούς στις ιερές αξίες του σταρχιδισμού, του κωλαρπαξισμού, του τομαρισμού, της απενοχοποίησης του κυνηγιού του κέρδους και της εφήμερης δόξας και να μας βάλει όλους να τρέχουμε κακόγουστοι χωρίς μνήμη λαχανιασμένοι και χαζοχαρούμενοι προς τον όλεθρο.
Κρίμα που 60 χρόνια ζωής δεν άφησαν ούτε ένα τόσο δα ίχνος γνώση στην ύπαρξη του κυρίου Κωστόπουλου.
Του αφιερώνω ένα τετράστιχο που σε κάποιους θα θυμίσει κάτι:

Η ζωή είναι μεγάλη
κι αν την κάνεις καρναβάλι
Θα'ρθει η ώρα να χτυπήσεις
το ξερό σου (τ'αδειανό σου;) το κεφάλι»