Το άρθρο του Σταύρου Λυγερού στη χθεσινή 'Καθημερινή'
(http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_11/09/2011_1296221)
είναι ένα από τα πιο ρεαλιστικά που έχω διαβάσει τελευταία. Τι λέει πρακτικά; ότι ακόμη κι εάν γίνουν όλα όσα επιτάσσει η Τρόικα, η κατάσταση ουσιαστικά δεν θα άλλαζε - αναδημοσιεύω ένα απόσπασμα:
'' [...]Η τρόικα δεν προβληματίζεται για τις αιτίες του εκτροχιασμού, δηλαδή για την ορθότητα της συνταγής της: Για να απεκδυθεί της δικής της ευθύνης, ρίχνει όλο το φταίξιμο στην ασυνέπεια, την κουτοπονηριά και την ανικανότητα της κυβέρνησης Παπανδρέου. Κανένα, όμως, από τα συγκεκριμένα μέτρα, την εφαρμογή των οποίων απαιτεί, δεν θα άλλαζε την κατάσταση.
Σωστό το άνοιγμα των κλειστών (για την ακρίβεια προστατευμένων, όχι κλειστών) επαγγελμάτων, αλλά δεν θα προκαλέσει αξιόλογη ανάπτυξη, όπως ισχυρίζονται. Εχουμε περισσότερους ταξιτζήδες, φαρμακοποιούς, δικηγόρους, μηχανικούς κ. λπ. από όσους έχουν αναλογικά οι άλλες χώρες-μέλη. Οσο για την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, αυτή θα εξασφαλίσει έσοδα για τους δανειστές. Οι ιδιωτικοποιήσεις θα προκαλέσουν κινητικότητα, αλλά συνήθως με σημαντικό κοινωνικό κόστος. Ούτε, όμως, η συρρίκνωση του κόστους εργασίας και η κατεδάφιση των εργασιακών δικαιωμάτων θα προσελκύσουν από μόνες τους σημαντικές ξένες επενδύσεις. Είναι λάθος να θέλεις να ανταγωνιστείς με βάση το κόστος εργασίας, όταν δίπλα σου έχεις τη Βουλγαρία και την Τουρκία.
Η τρόικα θυμίζει γιατρό ο οποίος όταν βλέπει ότι η φαρμακευτική αγωγή που έχει δώσει επιδεινώνει την κατάσταση του ασθενούς, αντί να τον επανεξετάσει αυξάνει τη δόση. Συμπεριφέρεται έτσι, επειδή αυτή τη συνταγή έχει και επειδή δεν ενδιαφέρεται να προτείνει ειδικές λύσεις, που να αντιστοιχούν στις παθογένειες της ελληνικής οικονομίας. Αυτό ήταν καθήκον της ελληνικής κυβέρνησης. Αυτή, και συνολικά το πολιτικό σύστημα, όμως, είναι μέρος του προβλήματος και όχι της λύσης [...]''.
Κι εύλογα θα ρωτήσει κάποιος - ''και ποια είναι η λύση;''. Φοβάμαι πως εδώ που φτάσαμε μετά από 35+ χρόνια λανθασμένης πορείας μαγικές συνταγές δεν υπάρχουν. Δυστυχώς δεν αλλάζουν λάθη σχεδόν 4 δεκαετιών σε 2 ή 3 χρόνια. Ίσως χρειαστεί να πιάσουμε πάτο για να ξανανεβούμε κάποια στιγμή. Με ότι μπορεί να συνεπάγεται αυτό ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου