Όταν ο άνθρωπος είναι σοβαρός δεν αναζητά τις εντυπώσεις αλλά την ουσία. Το άρθρο το Μανώλη Δρεττάκη στην 'Ελευθεροτυπία' (http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=332045) αντιπροσωπεύει ακριβώς αυτό - σοβαρές κρίσεις από ένα σοβαρό άνθρωπο.
Αναδημοσιεύω μερικά αποσπάσματα:
''[...] Προκειμένου να καλυφθεί η παταγώδης αποτυχία της προηγούμενης κυβέρνησης και στον τομέα της πάταξης της φοροδιαφυγής, ο τότε και σήμερα υπουργός Οικονομικών διαφημίζει ως μεγάλες επιτυχίες στον τομέα της πάταξης της φοροδιαφυγής τη σύλληψη μεγαλοοφειλετών του Δημοσίου, δηλαδή επιχειρηματιών οι οποίοι έχουν ληξιπρόθεσμα χρέη ύψους άνω των 150.000 ευρώ τα οποία δεν εξοφλούν. Το χειρότερο είναι ότι και ο παραιτηθείς πρωθυπουργός ταξιδεύει στο εξωτερικό και, μιμούμενος τον υπουργό Οικονομικών, διαφημίζει και αυτός ως πάταξη της φοροδιαφυγής τη σύλληψη μεγαλοοφειλετών του Δημοσίου.
[...] Και σαν να μην έφταναν οι κομπασμοί αυτοί των κυβερνώντων, ήρθαν και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης (και κυρίως τα κανάλια), να διαλαλούν ως επιτυχίες στην «προσπάθεια» πάταξης της φοροδιαφυγής τη σύλληψη μεγαλοοφειλετών του Δημοσίου.
Θα ήταν ευχής έργο όσοι συλλαμβάνονται να αναγκαστούν να εξοφλήσουν τα χρέη τους προς το Δημόσιο, πράγμα το οποίο θα βοηθήσει στο να καλυφθεί ένα μέρος της «μαύρης τρύπας» στα έσοδα του προϋπολογισμού. Και αν, όμως, αυτό συμβεί (πράγμα πολύ αμφίβολο), σε καμιά περίπτωση δεν συνιστά πάταξη της φοροδιαφυγής για τον απλούστατο λόγο ότι θα εισπραχτούν βεβαιωμένα ληξιπρόθεσμα χρέη προς το Δημόσιο, δηλαδή φόροι συν τα πρόστιμα που θα έπρεπε να έχουν αποδώσει στο Δημόσιο επιχειρήσεις που λειτουργούν ή λειτουργούσαν νόμιμα.
Είναι, όμως, γνωστό ότι παράλληλα με την οικονομία υπάρχει και η παραοικονομία, από την οποία προσπορίζεται σημαντικά έσοδα ένας σημαντικός αριθμός κυρίως επιχειρηματιών και ελεύθερων επαγγελματιών, αλλά και μισθωτών και συνταξιούχων, τα οποία δεν δηλώνονται και δεν φορολογούνται. Ο «τζίρος» της παραοικονομίας υπολογίζεται γύρω στα 60 δισ. ευρώ, τα οποία, αν φορολογούνταν, θα απέφεραν έσοδα γύρω στα 15-20 δισ. ευρώ το χρόνο. Αν αυτά τα έσοδα εισπράττονταν όλα τα προηγούμενα χρόνια, δεν θα υπήρχε σήμερα πρόβλημα δημόσιου χρέους και η ελληνική οικονομία θα ήταν μία από τις πιο εύρωστες στην Ευρωπαϊκή Ενωση.
[...] Ο βασικός λόγος της μη πάταξης της φοροδιαφυγής είναι η ανυπαρξία της αναγκαίας πολιτικής βούλησης των δύο μεγάλων κομμάτων εξουσίας, η οποία, με τη σειρά της, οφείλεται από τη μια μεριά στη διαπλοκή τους με τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και από την άλλη στην προστασία μεγάλων φοροφυγάδων-μελών της κομματικής τους πελατείας. Για όσο χρόνο αυτή η διαπλοκή και η προστασία διαρκούν, η φοροδιαφυγή θα οργιάζει''.
ΥΓ. Και για όσους δεν ξέρουν ποιος είναι ο Μανώλης Δρεττάκης: Καθηγητής της ΑΣΟΕ, πρώην βουλευτής και αντιπρόεδρος της Βουλής αλλά κυρίως ο πρώτος Υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Α. Παπανδρέου. Ο σοβαρός αυτός άνθρωπος άντεξε λίγους μήνες στο συγκεκριμένο πόστο και παραιτήθηκε απαστασιοποιούμενος από πρακτικές και νοοτροπίες που δεν τον εξέφραζαν...
Για την ιστορία δε, ο Μανώλης Δρεττάκης ήταν ο πρώτος υπουργός που επιχείρησε να επιβάλει Φόρο Ακίνητης Περιουσίας τον Μάιο του 1982. Σε σύντομο χρονικό διάστημα έσπευσαν να υποβάλουν δηλώσεις κάπου ένα εκατομμύριο φορολογούμενοι.Ο προϊστάμενος του μεγάρου της οδού Καραγεώργη Σερβίας, αισθανόταν υπερήφανος για την αποτελεσματικότητα του μέτρου. Αυτό μέχρι το απόγευμα, που ο πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου αποφάσισε ότι η δήλωση για τον Φόρο Ακίνητης Περιουσίας θα είναι προαιρετική. Με άλλα λόγια την κατάργησε. Και ο Μανόλης Δρεττάκης παραιτήθηκε. Στις πολιτικές και δημοσιογραφικές συντροφιές εκείνης της εποχής η κατάργηση του ΦΑΠ ερμηνεύτηκε με διάφορους τρόπους. Αλλοι την καταλόγισαν σε πιέσεις των βιομηχάνων. Αλλοι σε διαμαρτυρίες ξενοδόχων.
Ορισμένοι ήταν περισσότερο συγκεκριμένοι. Απέδωσαν στον Θόδωρο Κατσανέβα την εξής επισήμανση στον Ανδρέα Παπανδρέου: «Αν ήξερες πόσος είναι ο ΦΑΠ για το Καστρί, δεν θα κοιμόσουν ήσυχος» (Πηγή: http://www.e-go.gr/news/article.asp?catid=18077&subid=2&pubid=128797203&tag=20686).
Αναδημοσιεύω μερικά αποσπάσματα:
''[...] Προκειμένου να καλυφθεί η παταγώδης αποτυχία της προηγούμενης κυβέρνησης και στον τομέα της πάταξης της φοροδιαφυγής, ο τότε και σήμερα υπουργός Οικονομικών διαφημίζει ως μεγάλες επιτυχίες στον τομέα της πάταξης της φοροδιαφυγής τη σύλληψη μεγαλοοφειλετών του Δημοσίου, δηλαδή επιχειρηματιών οι οποίοι έχουν ληξιπρόθεσμα χρέη ύψους άνω των 150.000 ευρώ τα οποία δεν εξοφλούν. Το χειρότερο είναι ότι και ο παραιτηθείς πρωθυπουργός ταξιδεύει στο εξωτερικό και, μιμούμενος τον υπουργό Οικονομικών, διαφημίζει και αυτός ως πάταξη της φοροδιαφυγής τη σύλληψη μεγαλοοφειλετών του Δημοσίου.
[...] Και σαν να μην έφταναν οι κομπασμοί αυτοί των κυβερνώντων, ήρθαν και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης (και κυρίως τα κανάλια), να διαλαλούν ως επιτυχίες στην «προσπάθεια» πάταξης της φοροδιαφυγής τη σύλληψη μεγαλοοφειλετών του Δημοσίου.
Θα ήταν ευχής έργο όσοι συλλαμβάνονται να αναγκαστούν να εξοφλήσουν τα χρέη τους προς το Δημόσιο, πράγμα το οποίο θα βοηθήσει στο να καλυφθεί ένα μέρος της «μαύρης τρύπας» στα έσοδα του προϋπολογισμού. Και αν, όμως, αυτό συμβεί (πράγμα πολύ αμφίβολο), σε καμιά περίπτωση δεν συνιστά πάταξη της φοροδιαφυγής για τον απλούστατο λόγο ότι θα εισπραχτούν βεβαιωμένα ληξιπρόθεσμα χρέη προς το Δημόσιο, δηλαδή φόροι συν τα πρόστιμα που θα έπρεπε να έχουν αποδώσει στο Δημόσιο επιχειρήσεις που λειτουργούν ή λειτουργούσαν νόμιμα.
Είναι, όμως, γνωστό ότι παράλληλα με την οικονομία υπάρχει και η παραοικονομία, από την οποία προσπορίζεται σημαντικά έσοδα ένας σημαντικός αριθμός κυρίως επιχειρηματιών και ελεύθερων επαγγελματιών, αλλά και μισθωτών και συνταξιούχων, τα οποία δεν δηλώνονται και δεν φορολογούνται. Ο «τζίρος» της παραοικονομίας υπολογίζεται γύρω στα 60 δισ. ευρώ, τα οποία, αν φορολογούνταν, θα απέφεραν έσοδα γύρω στα 15-20 δισ. ευρώ το χρόνο. Αν αυτά τα έσοδα εισπράττονταν όλα τα προηγούμενα χρόνια, δεν θα υπήρχε σήμερα πρόβλημα δημόσιου χρέους και η ελληνική οικονομία θα ήταν μία από τις πιο εύρωστες στην Ευρωπαϊκή Ενωση.
[...] Ο βασικός λόγος της μη πάταξης της φοροδιαφυγής είναι η ανυπαρξία της αναγκαίας πολιτικής βούλησης των δύο μεγάλων κομμάτων εξουσίας, η οποία, με τη σειρά της, οφείλεται από τη μια μεριά στη διαπλοκή τους με τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και από την άλλη στην προστασία μεγάλων φοροφυγάδων-μελών της κομματικής τους πελατείας. Για όσο χρόνο αυτή η διαπλοκή και η προστασία διαρκούν, η φοροδιαφυγή θα οργιάζει''.
ΥΓ. Και για όσους δεν ξέρουν ποιος είναι ο Μανώλης Δρεττάκης: Καθηγητής της ΑΣΟΕ, πρώην βουλευτής και αντιπρόεδρος της Βουλής αλλά κυρίως ο πρώτος Υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Α. Παπανδρέου. Ο σοβαρός αυτός άνθρωπος άντεξε λίγους μήνες στο συγκεκριμένο πόστο και παραιτήθηκε απαστασιοποιούμενος από πρακτικές και νοοτροπίες που δεν τον εξέφραζαν...
Για την ιστορία δε, ο Μανώλης Δρεττάκης ήταν ο πρώτος υπουργός που επιχείρησε να επιβάλει Φόρο Ακίνητης Περιουσίας τον Μάιο του 1982. Σε σύντομο χρονικό διάστημα έσπευσαν να υποβάλουν δηλώσεις κάπου ένα εκατομμύριο φορολογούμενοι.Ο προϊστάμενος του μεγάρου της οδού Καραγεώργη Σερβίας, αισθανόταν υπερήφανος για την αποτελεσματικότητα του μέτρου. Αυτό μέχρι το απόγευμα, που ο πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου αποφάσισε ότι η δήλωση για τον Φόρο Ακίνητης Περιουσίας θα είναι προαιρετική. Με άλλα λόγια την κατάργησε. Και ο Μανόλης Δρεττάκης παραιτήθηκε. Στις πολιτικές και δημοσιογραφικές συντροφιές εκείνης της εποχής η κατάργηση του ΦΑΠ ερμηνεύτηκε με διάφορους τρόπους. Αλλοι την καταλόγισαν σε πιέσεις των βιομηχάνων. Αλλοι σε διαμαρτυρίες ξενοδόχων.
Ορισμένοι ήταν περισσότερο συγκεκριμένοι. Απέδωσαν στον Θόδωρο Κατσανέβα την εξής επισήμανση στον Ανδρέα Παπανδρέου: «Αν ήξερες πόσος είναι ο ΦΑΠ για το Καστρί, δεν θα κοιμόσουν ήσυχος» (Πηγή: http://www.e-go.gr/news/article.asp?catid=18077&subid=2&pubid=128797203&tag=20686).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου